คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : E v i l b o y ● 000 ●
No relationship is perfect, ever.
but the love we have for each other
is bigger than these small differences.
ไม่เคยมีความรักใดที่สมบูรณ์แบบ
แต่ความรักที่คนสองคนต่างมอบให้กันนั้น
ยิ่งใหญ่กว่าความแตกต่างเล็ก ๆ เหล่านั้น
Sometimes you need those bad days
because it helps you truly appreciate the good ones.
บางครั้ง คนเราก็ต้องเจอกับวันที่เลวร้ายบ้าง
เพราะมันช่วยให้เราเห็นคุณค่าของวันดี ๆ ในชีวิต
From every wound there is a scar.
Every scar tells a story,
a story that says "I SURVIVED".
ทุกบาดแผลที่เกิดขึ้น ล้วนมีรอยแผลเป็น
ทุกรอยแผลเป็นที่ปรากฏ ล้วนบอกเล่าเรื่องราวความเจ็บปวด
และเรื่องราวความเจ็บปวดนั้นแหละ ที่แสดงให้เห็นว่า
"เราผ่านพ้นมันมาได้แล้ว"
"คุณน้ากลุ้มใจอะไรหรือเปล่าฮะ ?" ร่างบางพูดขึ้นกับหญิงสาววัยที่หน้าตาสระสลวยสวยงาม นั่นก็คือน้าสาวของร่างบางนั่นเอง เป็นผู้หญิงรูปร่างดี หน้าตาสวย ดูไม่เเก่เลยสักนิด
"เปล่าจ้ะ ? อ่อ เเบคฮยอนเลิกเรียนเเล้วเหรอจ๊ะ?" ผู้ เป็นน้าสาวพูดตอบก่อนที่จะเฉไฉเปลี่ยนเรื่องไปเรื่องอื่น เพียงเพราะไม่อยากให้ร่างบางนั้นรับรู้
"คุณน้า ไม่มีอะไรจริงๆนะครับ ?" เเต่ดูเหมือนว่าการที่น้าเฉไฉไปเรื่องอื่นนั้น ยังคงทำให้เเบคฮยอนหลานชาย คนนี้ยังเคลือบเเคลงอยู่ไม่น้อย ?
"จริงสิ !! ไปกินขนมกันนะ น้าทำไว้ให้เเล้ว !" น้าสาวก็คงยังเปลี่ยนประเด็นไปอยู่เรื่อยๆ
"คุณน้าครับ ?" ร่างบางเอ่ยถาม ก็ที่จะนั่งลงข้างๆผู้เป็นน้าสาว พร้อมหันไปมองหน้าน้าสาวยังออดอ้อน
"หืม?"
"เรา เป็นน้าหลานกันนะฮะ มีเรื่องอะไรก็บอกผมได้นะ อย่าเศร้าคนเดียวสิ เเบคฮยอนไม่อยากเป็นคน เห็นเเก่ตัวนะ ที่จะให้คุณน้ารับทุกข์ไว้คนเดียว ผมไม่เหลือใครเเล้วนะครับ เเม้เเต่เเม่..." ร่างบางเว้นวรรค ทุกครั้งที่เขาพูดถึงพูดเป็นมารดาที่ไรน้ำตาเจ้ากรรมก็จะไหลลงมาให้นักเชียว ! "ผมรักคุณน้านะครับ ฮึก!" ร่างบางพูดก่อนที่จะกลั้นน้ำตาเอาไว้ เพราะเรื่องราวต่างๆที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเขามีเเต่เรื่องเลวร้ายทั้งนั้น ตอนนี้เขาเเทบจะไม่อยากมีชีวิตอยู่เเล้ว เพราะปัญหามันหนักมาก เเต่ร่างบางก็ไม่อยากให้ผู้เป็นน้าต้องมา เเบกความทุกข์เพราะเขา บยอน เเบคฮยอน !!
"ชานยอล!!!"
"มีอะไร ? พูดให้เบาๆหน่อยสิครับ !" คนตัวสูงหน้าตาดีกำลังพูดอยู่กับบุคคลตรงหน้าที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นพ่อของเขาเอง
"เเก มันชักจะเกินไปเเล้วนะ ไอ้ลูกเอาเเต่ใจ !!!" ผู้เป็นพ่อตวาด เเต่ก็ไม่มีทีทางว่าคนที่เป็นลูกอย่างคนตัวสูงนั้นจะสะทกสะท้านเเม้เเต่อ ย่างใด เเถมยังทำหน้าตากวนบาทาใส่อีกต่างหาก
"พ่อครับ! พ่อเองก็เอาเเต่ใจเหมือนกันนะ ! เอาผู้หญิงที่ไม่มีหัวนอนปลายเท้า มานอนกกอยู่ในบ้าน !? ไม่เอาเเต่ใจไปเหรอครับ !" ร่างสูงตอกกลับ ทำให้ผู้เป็นพ่อสะดุ้งนิดหน่อย เพราะคำตอกกลับจากปากของร่างสูงนั้นเป็นเรื่องจริงเเละเเรงมาก
"ชานยอล !!! เเกบอกว่าฉันเอาเเต่ใจ เเล้วเเกล่ะ ไอ้ลูกเลว !! เเกปล้ำได้เเม้กระทั่งเมียฉัน !!" ผู้เป็นพ่อตวาดดังลั่น ชี้หน้าผู้เป็นลูกพร้อมกับสายตาที่อยากจะฆ่าลูกชายให้ตายคามือ !! เเต่ก็ชะงักเเละใจเย็นลงเมื่อผู้หญิงข้างกายหักห้ามไว้
"เหอะ ! พ่อ ผู้หญิงอย่างนั้นเหรอที่จะมาเป็นเเม่ผม ไม่มีวัน ! เเล้วผมจะบอกอะไรให้นะ ! ว่าผม ไม่ได้ปล้ำยัยนี่ ! เมียพ่อต่างหากที่เข้ามายั่วผม ! " ร่างสูงพูดพร้อมชี้ไป ทางหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างพ่อของเขา นั่นทำให้เธอสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนที่จะทำหน้าตาเลิกลั่กเป็นการใหญ่ มันเป็นเรื่องจริง ! เธอพยายามยั่วชานยอล เพราะทนต่อเสน่ห์เเละหน้าตาของชานยอลไม่ไหว เเต่เสียใจ ที่ชานยอล เขาไม่ได้เล่นด้วยเลยเเม้เเต่น้อย
"ไม่ จริงนะค่ะ ฉันเป็นผู้หญิง ฉันจะทำยังงั้นได้ไง ไม่จริง!" เธอยกมือมาออดอ้อนพ่อของชานยอลเต็มที่เเละยืดยันกับคำโกหกที่เธอปั้นมัน ขึ้นมา
"จ๊ะๆ ไม่จริงก็ไม่จริงน๊า~ อย่าร้องไห้นะ โอ้ๆ" ผู้เป็นพ่อของชานยอลเริ่มอ่อนข้อให้กับผู้หญิงข้างกายทีละนิดๆ จนทำให้ชานยอลนั้นอยากจะอ้วกต่อหน้าต่อตา
"เเหวะ ! อยากจะอ้วก อะไรจะเรียลเหมือนน้ำผึ้งเดือน 5 ขนาดนี้ สงสัยอยู่ไม่ได้เเหละจะสำสักความเรียลตาย!!" ร่างสูงพูดเเค่นี้ก่อนที่จะเดินออกจากห้องโดยที่ไม่สนใจคำให้ด่าว่าให้หลัง ของผู้เป็นพ่อ
ฟุบ!
.
.
.
.
พอมาถึงห้องก็ทิ้งตัวลงบนเตียง เขาหลับตาอยู่นานสองนาน นานจนเหมือนหลับไปเเล้ว ชานยอลลืมตาขึ้นมามองเพดาน สีขาวล้วน พร้อมกับริมฝีปากจะเอ่ยคำบางคำออกมา "พ่อเคยรักเเม่ผมบ้างไหมครับ ?" พูดอย่างเเผ่วเบา ก่อนที่เขาจะหลับเข้าสู่ห้วงนิทราพร้อมกับความฝันที่เขาอยากจะให้มันเกิดขึ้นจริง ...........................
CRY .q
ความคิดเห็น