คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : E v i l b o y ● 002 ●
E V I L B O Y
วันรุ่งขึ้น .......
หลังจากที่พ่อของชานยอลออกไป เขาก็รู้ทันทีเลยว่าพ่อกำลังไปจดทะเบียนสมรสใบใหม่ !!! ชานยอลเองนั่งหน้ามุ่ยตลอดทั้งวัน เขาละก็เกลียดพ่อตัวเองนักเชียว !!!
บรืน~!!
เอี๊ยด!!!~
เช่นเคยเสียงรถหรูของพ่อชานยอลดังขึ้นทันทีที่รถจอด เเละเป็นอีกเช่นเคยที่ร่างสูงจะชะโงกหน้ามามองคนด้านล่างที่ถือทะเบียน สมรสอย่างหน้าชื่นตาบานลงมาผ่านม่านของห้องนอนตัวเอง !!
ตึก!ๆๆๆ
ร่างสูงรีบวิ่งลงบันไดมาอย่าง รวดเร็ว เขาพยายามที่จะหนีออกไปข้างนอก เพราะไม่อยากเห็นใบทะเบียนสมรสของพ่อตัวเองก็ผู้หญิงที่เขาไม่ชอบเเต่ถึงอย่างไร เขาก็ต้องเจอพ่อก่อนออกจากบ้านอยู่เเล้ว เเละจริงๆ เพราะพ่อของตัวเองกำลังยิ้มจนปากจะฉีกพร้อมกับใบทะเบียนสมรส ร่างสูงสบตา ผู้เป็นพ่อก่อนที่จะกำมือเเน่น เขาโกธรพ่อของตัวเองมาก! เพราะการทำยังงี้มันถือว่าพ่อเขาไม่รักเเม่ของชานยอลเเม้เเต่นิด!!
"มองอะไรของเเก ?" ผู้เป็นพ่อถาม ทันทีที่เห็นชานยอลกำลังจ้องมองผู้หญิงข้างๆด้วยหน้าตาที่อยากจะฆ่าให้ตาย!!
"........" ร่างสูงนิ่งเงียบ เขาพยายามข่มใจไว้ต่างหาก
"จะไปไหนเหรอค่ะ !?" เมื่อเห็นว่าชานยอลไม่ตอบ คนที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นเมียใหม่ของพ่อชานยอลจึงเสริมขึ้น
"อย่ามาเสือก !!" ชานยอลตะคอกกลับซึ่งนั่นทำให้ผู้เป็นพ่อไม่พอใจกับกิริยาของลูกชายตัวเองเท่าไหร่!!
"เเก!! ห้ามไปไหนฉันจะให้เเกเฝ้าบ้าน!!" พ่อของชานยอลพูดห้ามไม่ให้ชานยอลไปไหน ซึ่งนั่นทำให้ร่างสูงดูหงุดหงิดมาก!!
"ทำไมผมจะต้องเฝ้า!?" ร่างสูงพร้อมขมวดคิ้วเป็นเลขแปด
"ฉันกับมินอาจะไปฉลองใบทะเบียนสมรส !! เพราะฉะนั้นเเกก็ต้องเฝ้าบ้าน!!!"
"พ่อ !! ผมไม่ใช่หมานะ !!" ร่างสูงพูดประท้วง
"ไม่ใช่ ก็เหมือนใช่!! ตราบใดที่เเกยังกัดคนไม่เลือก !!!! เเกมันก็เหมือนหมาดีๆนี่เอง!! เเล้วถ้าเเกยังทำตัวหยาบคายกับคุณมินอา ยังไม่เกียรติฉันทำตัวดีๆกับมินอาไม่ได้ ถ้าเรื่องเเค่นี้เเกทำไม่ได้ เเกกับฉันก็ไม่ต้องมาเป็นพ่อลูกกันอีก!!!!!!" สิ้นคำพ่อของชานยอลก็โอบเอวหญิงสาวออกไปนอกบ้านปล่อยให้เขายังคงนิ่ง เเละนิ่ง!!! อยู่ที่เดิม
เเผละ !
น้ำตาของลูกผู้ชายอย่างชานยอลอยู่ดีๆ มันก็ไหลลงมาทั้งๆที่เขาพยายามที่จะกลั้นมันเอาไว้ พ่อไม่เคยด่าเขาเเรงขนาดนี้!! ทำไมผู้หญิงคนนั้นมันมีอะไรดี !!! ถึงทำให้พ่อเขาต้องหลงได้มากมายขนาดนี้ หลงมากซะจนยอมจดทะเบียนด้วย !!! เขาเกลียดผู้หญิงคนนั้นจริงๆ!!!
แกร๊ก~
เเบคฮยอนเปิดประตูเข้ามาในบ้าน ที่บ้านมืด ไม่มีใครอยู่หรือไงนะ ? คนตัวเล็กคิดในใจ ก่อนที่จะค่อยๆเดินขึ้นไปชั้นบน ไอ้บ้าชานยอลมันไม่อยู่เหรอว่ะ ? เขาคิด
ฟุบ!
อยู่ดีๆ ร่างเล็กๆของเเบคฮยอนก็ถูกดึงเข้าไปในห้องๆหนึ่งที่มืดมาก จนไม่รู้ว่ามีคนอยู่หรือเปล่า ตอนนี้ร่างบางก็เริ่มหวาดกลัว ขึ้นมาบ้างแล้วใครกันที่ลากเขามาในห้อง ?
"ใคร !! ปล่อยนะเว้ยยยยย!!!!" เเบคฮยอน ร้องโวยวายทันทีที่รู้สึกว่ามีคนโอบกอดเขาจากด้านหลัง เเบคฮยอนได้กลิ่นเหล้าเต็มจมูกถึงเขาไม่เคยกินเหล้าเเต่เขาก็รู้นะ ว่ากลิ่นอย่างนี้ต้องไม่พ้นเหล้าเเน่นอน !!
"อื้ออออ..,,," ร่างสูงครางออกมา ทำให้เเบคฮยอนสะดุ้งเล็กน้อย ซึ่งนั่นมันทำให้เเบคฮยอนเดาได้เลยว่าคนที่กอดเขาอยู่จะต้องเป็น ปาร์ค ชานยอล!!!!
"ปล่อย นะ !!" เเบคฮยอนร้องประท้วงเมื่อรู้สึกได้ว่าร่างสูงไม่ได้เเค่กอดเขาเฉยๆ เเต่กลับเอามือใหญ่ๆของตัวเองลูบไล้ไปทั่วหน้าท้องของคนตัวเล็กเเถมยังลวงเข้าไปใต้เสื้ออีกต่างหาก ร่างสูงลูบหน้าท้องของคนตัวเล็กอยู่อย่างนั้นซึ่งนั่นมันทำให้แบคฮยอนตกใจ จนตัวสั่น เขาพยายามที่จะดิ้นหนีจากอ้อมกอดของปาร์ค ชานยอล ! เเต่ยิ่งหนีมันกลับยิ่งรัดมากขึ้น
"เเบคฮยอน อา ..,," อยู่ๆร่างสูงก็ครางขึ้นมาอีกครั้ง มันทำให้คนตัวเล็กสะดุ้งเพราะลมหายใจอุ่นๆของชานยอล รดตนคอตัวเองอยู่
"ปล่อยผม!!!!!!!!!!!" เเบคฮยอนพยายามใช้เเรงเฮือกสุดท้ายของตัวเอง เพื่อดิ้นจากการเกาะกุมของชานยอล
"โอ๊ย!!" เเบคฮยอนกระทุ้งศอกไปที่ร่างสูงเต็มเเรงซึ่งนั่นมันทำให้ร่างสูงถึงกับจุกไปลิ้นปี่ ! ทัน ทีที่เเบคฮยอนตั้งสติได้ เขาก็รีบวิ่งออกมาจากห้อง ปาร์ค ชานยอล อย่างรวดเร็ว ฮึ่ย!! ผู้ชายคนนี้น่ากลัวจัง!! เเบคฮยอนได้เเต่คิดในใจก่อนที่จะวิ่งเข้าห้องตัวเอง เเละล็อคกลอนอย่างเเน่นหนา
ครืน!~
เเบคฮยอนลากโต๊ะ เขียนหนังสือของตัวเองมาปิดประตูเเละตู้อีกมากมายด้วยความกลัวว่าปาร์ค ชานยอลจะเข้ามาทำอะไรทุเรศ!ๆ เเบบเมื่อกี้กับเขาอีก
"คิดว่าจะรอด !!" เสียงอันคุ้นเคยดังขึ้นซึ่งนั่นมันทำให้เเบคฮยอนสะดุ้ง หันหลังไปทางต้นเสียง พบว่าชานยอลยืนอยู่ข้างหลังเขา
"คุณ..ชะ..ชะ....ชานยอล!!" ร่างบางถึงกับพูดไม่เป็นภาษาตอนนี้ร่างกายของร่างเล็กเต็มไปด้วยเหงื่อ หน้าซีดเป็นไก่ต้ม ปาร์ค ชานยอล เข้ามาได้ไง!!!!
"ใช่! ตกใจหรือไง" ชานยอลทำน้ำเสียงกวนประสาทก่อนที่จะก้าวมาใกล้ร่างบางอีกเช่นเคย ร่างบางได้เเต่ถอยหนี
กึก!
ร่างบางชนเข้ากับขอบเตียงอย่างจัง
"ออกไปนะ !!!" ร่างบางพูดตวาด คนตัวสูงดังลั่น เเต่มันก็ไม่มีทางที่ว่าคนตัวสูงจะกลัวเเม้เเต่นิด
ตุบ!!
"เหวออ!!!" อยู่ร่างสูงก็ผลัก คนตัวเล็กล้มลงบนเตียงนุ่มๆ เเต่ยังไม่ทันที่แบคฮยอนจะถอยหนีชานยอลก็ขึ้นคร่อมคนตัวเล็ก เเละทับร่างทั้งร่างไว้ คนข้างใต้เริ่มเหงื่อเเตกเเละตัวสั่นไปหมด เพราะความกลัวที่เข้ามากอบกุมที่หัวใจ ปาร์ค ชานยอลคิดจะทำอะไร .........
"นายรู้ไหมวันนี้มันเกิดอะไรขึ้น!!!!" ร่างสูงตะคอกใส่คนใต้ร่างล่าง มันทำให้คนตัวเล็กหวาดกลัวขึ้นมาทันที
"ผมไม่รู้ " ร่างบางพูดพร้อมเบือนหน้าหนี เเต่ที่จริงเเล้วตอนนี้เขากลัวกลัวไปหมดกลัวคนที่อยู่ข้างบนจะทำอะไรเขา
"งั้นก็ รู้ไว้ด้วย!! น้าของนายจดทะเบียนสมรสกับพ่อฉัน !!! พ่อฉันหลงน้านายหลงจนเขาต้องด่าฉัน!!!!" ร่างสูงพูดพร้อมบีบเเขนคนใต้ร่างไปด้วย
"ที่พ่อคุณด่าเพราะคุณทำตัวเองต่างหาก อย่ามาโทษน้าผม!!!" ร่างบางตะคอกกลับ ซึ่งนั้นมันทำให้เขาเเทบคลั่ง
"ไม่ จริง!! ถ้าไม่มีน้าของนายพ่อก็จะไม่ว่าฉัน !!! ไม่ห้ามให้ฉันออกไปข้างนอก!!! ไม่ให้ฉันเฝ้าบ้าน!!! ไม่ตัดพ่อตัดลูกกับฉัน!!" ร่างสูงพูดตะคอกใส่ร่างบางอย่างเสียงดังพร้อมกับบีบเเขนเเละเขย่าเเขนของคน ใต้ร่างอย่างรุนเเรง
"ไม่ใช่เพราะน้าผม!!! เพราะคุณ!!! เพราะคุณต่างหากคุณทำตัวเเบบนี้เองต่างหาก !!!!" ร่างบางตอกกลับ
"ไม่ จริง!!! เพราะน้าของนายทำให้พ่อลืมเเม่ฉัน เพราะครอบครัวของนายก้าวเข้าในชีวิตฉัน !!!!!!!! ออกไปจากที่นี่ ออกไปเซ่!!! ออกไป!!!!!" ร่างสูงตะคอกร่างบางอย่างเสียงดัง ทำให้ร่างบางที่อยู่ใต้ร่างนั้นตกใจเป็นครั้งที่เท่าไหร่เเล้วไม่รู้
"ไม่ ...... น้าผม...มะ.........." ร่างบางที่กำลังจะตอกกลับ ต้องหยุดชะงักเมื่ออยู่ดีๆเขาก็สัมผัสได้ถึงน้ำใสๆที่ร่วงมาจากข้างบน ชานยอลร้องไห้ !? ไม่น่าเชื่อคนอย่างชานยอลจะร้องไห้
"ฮึก.. " ร่างสูงสะอื้นขึ้นมา ก่อนที่จะล้มลงนอนข้างๆเเบคฮยอน เมื่อเป็นอิสระเขาก็รีบเด้งตัวขึ้นมาทันที พร้อมกับหันหน้าไปมองคนข้างๆ ที่กำลังหลับตาพริ้มพร้อมกับเสียงสะอื้นเเล้วก็น้ำตาที่กำลังไหลลงมา จากตาโตๆน่ารักๆของเขา ร่างบางไม่รู้จะพูดอะไร ไม่รู้จะทำอย่างไงกับร่างสูง จะโกธรเขาดีหรือสงสารดี ได้เเต่คิดสับสนในใจ เเต่เเล้วเขาก็เลือกที่จะ โอบกอดร่างสูงไว้
"ฉันรู้ว่านายรู้สึกยังไง ?" ร่างบางพูดทั้งๆที่ยังกอดร่างสูงไว้
"ฮึก...ฮึก..."
"ร้อง ออกมาเถอะนะ จะได้สบายใจนะ อย่ากลั้นเลย ร้องออกมานะปาร์ค ชานยอล" เเบคฮยอนพูดกับชานยอลทั้งที่กอดกันอยู่ ร่างสูงลุกพร้อมกับอ้อมกอดของเเบคฮยอนที่คลายออกเช่นกัน ชานยอลมองหน้าของเเบคฮยอนนิ่งๆ สายตาเศร้าๆของชานยอลมันทำให้เเบคฮยอนใจอ่อน เเบคฮยอนที่กำลังจะเดินหนีจากสถานการณ์ที่น่าอึกอัดก็ต้องชะงักเหมือนร่าง สูงนั้นจบมือของตัวเองเอาไว้
"กอดฉัน ทั้งคืนเลยได้ไหม เเบคฮยอน" ชานยอลพูดด้วยน้ำเสียงที่ต่างจากตอนเเรกลิบลับ ซึ่งนั่นมันทำให้เเบคฮยอนหันมาเผชิญกับคนที่จับมือของเขาอยู่
"ชะ...ชานยอล" ร่างบางพูดตะกุกตะกักเมื่อร่างสูงรั้งเอวของเเบคฮยอนเข้าหาตัวเอง ชานยอลเงยมองหน้าเเบคฮยอนที่สูงกว่าด้วยสายตาอ้อนว้อน
"นะ ขอร้องล่ะ ฉันต้องการอ้อมกอดที่อบอุ่น โปรดให้ความรู้สึกนั้นกับฉัน บยอน เเบคฮยอน" ร่างสูงอ้อนร่างบางพร้อมกับเอามือตัวเองถูกเอวของร่างบางไปด้วย
".............." ร่างบางนิ่งเงียบ พร้อมหยักหน้าหงึกๆ เเละก็ยอมให้ชานยอลกอดเขา ทั้งสองคนล้มตัวลงนอนพร้อมๆกัน ชานยอลพยายามกระชับอ้อมกอดให้เเน่นขึ้นเขาต้องการความอบอุ่น เขาต้องการความอบอุ่นจากเเบคฮยอน ความอบอุ่นที่เขาตามหามานานตอนนี้เขาเจอมันเเล้ว บยอน เเบคฮยอน ผู้มอบความอบอุ่นให้เขา ชานยอลคิดถึงอ้อมกอดของแบคฮยอนมากที่สุด...... แบคฮยอนจำเขาไม่ได้...ไม่ได้เลยสักนิดคืนนี้คงเป็นคืนที่ดีที่สุด เเบคฮยอนไม่รู้ว่าที่ชานยอล ทำนั้นเป็นเพราะอะไร เพราะเขากำลังอ่อนเเอ เพราะเขากำลังเมา หรือเพราะกำลังจะเเกล้งทำให้เเบคฮยอนคนนี้ปั่นป่วน ...............
- ฮาโหลลลลลลลลล -
เขาเป็นไรเตอร์เรื่องนี้นะ ><' เรื่องชื่อไรเตอร์ชั่งมันต๊ะ !
นามปากกา ของเขา คือ : Warrior' นะ ฮิๆๆ เรื่องนี้เป็นฟิคเรื่องเเรกที่เขาเเต่งน๊าาาาา ~
ฝากไว้ในอ้อมกอด? ด้วยนะ ><' เราบ้าๆๆ EXO ก็เลยจะเเต่ง ><'
ฝากด้วยะเนื้อเรื่องหรือสำนวนมันอาจจะดูขุรขะไม่หน่อย
ขอโทดด้วยเน้อออออ
CRY .q
ความคิดเห็น