คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Introduction 101
โบมีก้าวออกมาจากห้องน้ำ แบคฮยอนถือถ้วยชาสองถ้วยมาวางไว้บนโต๊ะในห้องนั่งเล่น โบมีนั่งลงบนโซฟาเดี่ยวอย่างอึดอัด ส่วนแบคฮยอนนั่งลงบนโซฟาตัวยาวอีกตัว
โบมีมองสำรวจไปรอบๆห้องซึ่งเธอไม่ทันได้สังเกตเมื่อคืนหรือแม้กระทั่งเมื่อเช้านี้ ห้องครัวอยู่ทางด้านซ้ายของประตูทางเข้า ตรงเข้ามาจากประตูทางเข้าคือโต๊ะกินข้าว ด้านขวาของประตูทางเข้าคือห้องนั่งเล่น ประกอบไปด้วย ทีวี โซฟา และโต๊ะหน้าโซฟา ด้านหลังโซฟาตัวยาวนี้คือเตียงนอน เตียงไม่ได้ใหญ่เท่าคิงไซส์แต่ก็ไม่ได้เล็กมาก ด้านหลังเก้าอี้โซฟาที่โบมีนั่งอยู่เป็นตู้เสื้อผ้า และถัดไปใกล้ๆกับเตียงนอนคือประตูห้องน้ำ ห้องค่อนข้างกว้าง และเป็นระเบียบเรียบร้อยสำหรับห้องของผู้ชาย
ในขณะที่แบคฮยอนลอบมองโบมี เธอใส่สเวตเตอร์และกางเกงขาสั้นสีขาวของเขา เสื้อนั่นก็สีขาว มีลายสีฟ้าด้านล่าง ตั้งแต่หน้าอกลงไป เธอพับแขนเสื้อขึ้นแม้ว่าเธอจะดูเพลียๆ แต่เธอก็ดูน่ารัก
พวกเขานั่งอยู่เฉยๆบนโซฟา
แบคฮยอนตัดสินใจเริ่มบทสนทนาอย่างลูกผู้ชาย
“ขอโทษนะ..” เขาพูดอย่างเบาๆแต่ชัดเจน เขายืดตัวตรง สบตาโบมี
“ฉันเสียใจ .. คือ.. ฉันหมายถึง” เขาพยายามรีบอธิบายหลังจากเห็นสายตาที่ว่างเปล่าของโบมี
“ฉันไม่ได้เสียใจที่ทำมันกับเธอนะ แต่ คือ.. เอ่อ.. นี่เป็นครั้งแรกของเธอ และเธอก็ทำมันกับคนแปลกหน้า” เสียงของแบคฮยอนค่อยๆเบาลง จนราวกับว่าเขากำลังบ่นพึมพำ
โบมียิ้มออกมา
“ไม่เป็นไร ฉันไม่เปนไรจริงๆ ... ฉันหมายถึง ฉันก็ไม่เคยคิดว่ามันจะเป็นแบบนี้หรอกนะ แต่ฉันก็ไม่ได้ไม่ชอบอ่ะ ฉันไม่เสียใจที่คนคนนั้นคือนาย” เสียงโบมีค่อยๆเบาลงเช่นกัน เนื่องจากเธอค่อยๆก้มหน้าลงเพราะไม่สามารถมองแบคฮยอนตรงๆได้
แบคฮยอนพยายามกลั้นอาการดีใจไว้เงียบๆ
“เธออายุเท่าไหร่” แบคฮยอนถาม
โบมีเงยหน้าขึ้นตอบ
“ ฉันหรอ .. 20 ค่ะ”
“จริงหรอ ฉันก็เหมือนกัน งั้นเราสองคนก็รุ่นเดียวกันสินะ”
“อ่า”
“เราพูดสบายๆเป็นกันเองก็ได้ ถ้าเธอต้องการ” แบคฮยอนเกาจมูกอย่างลังเล นี่เราควรจะเป็นเพื่อนกันมั้ยนะ? เดี๋ยวก่อน! เราไม่ได้ต้องคบกันหรอกใช่มั้ย?
“อืมม ได้สิ” โบมีพยักหน้า ดูเหมือนว่าเธอก็ลังเลอยู่เหมือนกัน
ความเงียบครอบคลุมพวกเขาอีกครั้ง
“อะ แฮ่ม!” แบคฮยอนกระแอม
“แล้ว.. เธออยู่ชมรมไหนหรอ” แบคฮยอนถามถึงเพราะงานปาร์ตี้เมื่อคืนเป็นงานที่รวมหลายๆชมรมของมหาลัย โดยมากเป็นพวกปีหนึ่ง และพวกเขาก็ใช้งานนี้เพื่อหาแฟนกัน
“ฉันอยู่ชมรมถ่ายภาพน่ะ” โบมีตอบอย่างงุ่นง่าน
“จริงๆแล้วฉันไม่ได้อยากไปงานปาร์ตี้หรอก ฉันไม่ค่อยชอบงานประเภทนั้นเท่าไหร่ แต่เพื่อนฉันบังคับให้ไปเป็นเพื่อน เพราะเธออยากเจอพวกนาย เธอได้ยินว่าพวกนายจะมางาน”
“มาเจอพวกเรา Exo อะนะ? ” แบคฮยอนถาม
“เพื่อนเธอเป็นแฟนคลับของพวกเราหรอ?”
โบมีพยักหน้า
“เธอเอาแต่พูดเรื่องเกี่ยวกับ Exo ฉันคิดว่าเธอชอบ นักร้องนำอ่ะ?” โบมีเอียงหัวเล็กน้อย เพราะความไม่แน่ใจ
“คนไหนล่ะ? พวกเรามีนักร้อง ตั้งสามคนนะ” แบคฮยอนหยอก
“อ่า ฉันก็ไม่ค่อยแน่ใจ รู้แต่ว่าเธอดีใจมากที่ได้เจอพวกนายเมื่อคืน เอ่อ ไคชิ?” โบมีพูดต่อเมื่อแบคฮยอนพยักหน้าตอบว่ามีเมมเบอร์ชื่อไคอยู่ในวงด้วย
“แต่เธอก็ทิ้งฉันไปรวมกลุ่มกับแฟนคลับคนอื่นเพื่อที่จะคุยกับพวกนาย”
“งั้น.. เธอไม่ได้เป็นแฟนของพวกเราหรอ?” แบคฮยอนแกล้งถามทำเหมือนไม่ได้ใส่ใจ
“ฉันขอโทษ.. ” โบมียิ้มอย่างรู้สึกผิด
“ตะ.. แต่ว่าฉันจะพยายามฟังเพลงของพวกนาย!” เธอรีบบอก
“หืมม.. ไม่จำเป็นหรอก” แบคฮยอนโบกมือปัด แต่เขาดูอารมณ์ดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
“เธอเรียนคณะอะไรหรอ?”
“ฉันเรียนออกแบบตกแต่งภายในน่ะ ”
“ห๊ะ? งั้นเราก็เรียนตึกเดียวกันอะสิ? ฉันอยู่วิศวะกับเพื่อนของฉันอีกคน คิมจงอิน คนที่เธอเพิ่งพูดถึงไง ที่จริงแล้วจงอินก็เป็นโวคัลลิสนะนะ บางทีเพื่อนของเธออาจจะชอบจงอินก็ได้ ... ถ้ามีโอกาส เธอกับเพื่อนจะมาดูโชว์ของพวกเราก็ได้” แบคฮยอนพูดไปโดยไม่ได้คิดอะไร เขามักจะเป็นแบบนี้เสมอ แต่เขาก็นึกขึ้นได้ว่าบางทีโบมีอาจจะไม่อยากเจอเขาอีกแล้วก็ได้ เขาจึงเสริมว่า
“ถ้าเธออยากดูอะนะ”
“อยากสิ!” โบมีตอบอย่างเห็นด้วย บรรยากาศเริ่มดีขึ้นเมื่อแบคฮยอนพยายามอย่างมากที่จะชวนเธอคุย เธอไม่อยากทำให้เขารู้สึกแย่ และเขาก็น่ารักมาก เธอไม่ได้รังเกียจที่จะเจอเขาอีกครั้ง โชรงต้องดีใจแน่ๆถ้ารู้เรื่องนี้
“โอเค งั้นเป็นอันว่าตกลงนะ!” แบคฮยอนยิ้มกว้าง
“เอ๋? นี่กี่โมงแล้วเนี่ย? ตายละ! ฉันลืมไปเลย !!!!! พวกเมมเบอร์กำลังมาที่นี้!” เขากระโดดลุกขึ้นด้วยความตกใจ วางมือไขว้กันไว้บนหัว มองไปที่โบมีซึ่งมีอาการตกใจไม่ต่างกัน
ผมไม่อยากให้พวกเมมเบอร์เจอโบมีเลย พวกเขาต้องล้อเธอแน่ๆ แบคฮยอนคิด
ฉันไม่อยากเจอพวกเมมเบอร์ของเขาเลย มันน่าอายมากนะ โบมีคิดพร้อมกับลุกขึ้นจากโซฟา
ทั้งสองคนเปิดปากพูดเกือบจะพร้อมกัน
“ฉันคิดว่า..”
ติ๊ง ต่อง~!
ทั้งคู่ยืนแข็งทื่อเมื่อได้ยินเสียงกริ่งประตูดังขึ้น
ตาเล็กๆของแบคฮยอนโตขึ้นเมื่อเขาพยายามที่จะหาทางออก
“เรา.. จะทำยังไงกันดี?????”
‘แบคฮยอนอ่า~!!’ พวกเขาได้ยินบางคนกำลังตะโกนเรียกแบคฮยอนพร้อมกับกระหน่ำเคาะประตูอยู่หน้าห้อง “แบคฮยอนอ่า! ตื่นได้แล้วว!!”
“ อ๊ากกกกกก ขอโทษนะ แต่เธอช่วยซ่อนอยู่ในห้องน้ำก่อนได้มั้ย? ฉันจะบอกว่ารู้สึกไม่ค่อยสบาย ให้พวกเขารีบกลับไปก่อน” แบคฮยอนพูดพลางโอบใหล่โบมีพร้อมกับดันตัวเธอเข้าไปในห้องน้ำ
“เดี๋ยว รองเท้าฉัน!” โบมีกระซิบ
“เออ ใช่! ” แบคฮยอนรีบหยิบรองเท้าโบมีโยนตามเธอเข้าไปในห้องน้ำแล้วรีบปิดประตู
“แบคฮยอนนนนนนนนนนนนนนอ่าาาาาาาาา เปิดประตู นายตื่นแล้วใช่มั้ย” ใครบางคนตะโกนมาจากหน้าประตูห้อง
“มาแล้วววว!” แบคฮยอนตะโกนตอบกลับไป เขามองสำรวจความเรียบร้อยในห้องอย่างรีบๆ เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีอะไรผิดปกติ เขาสูดหายใจเฮือกใหญ่ เพื่อให้ตัวเขาใจเย็นลงก่อนที่จะเปิดประตูออกไปในที่สุด แบคฮยอนพยายามทำหน้าให้เหมือนคนป่วย และแกล้งไอ “
โทษที แต่ฉันรู้สึกไม่ค่อยสบายเลยวันนี้ พวกนาย.....”
“ฮยองผมปวดฉี่!!!!! ” ใครบางคนรีบวิ่งผ่านแบคฮยอนเข้าไปในห้อง
“หะ อะไรนะ ... เดี๋ยว! เฮ้ย..!!!!!!!! แบคฮยอนรีบคว้ามือของเขาเอาไว้”
“อ่า ฮยองงง ผมทนไม่ไหวแล้ววววว!” คนนั้นตะโกนพร้อมกับพยายามแกะมือแบคฮยอนที่จับแขนของเขาอยู่ พร้อมกับรีบวิ่งไปเปิดประตูห้องน้ำอย่างรวดเร็วก่อนที่แบคฮยอนจะคว้าไว้ทัน
เมื่อประตูห้องน้ำเปิดออก แบคฮยอนถึงกับร้องเสียงหลง
“เห้ยยยยยยยยยยยยยยยยย!!”
“กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!”
ทั้งแบคฮยอนและโบมีต่างส่งเสียงดังอย่างตกใจ โบมียืนตัวแข็งอยู่กลางห้องน้ำ มือขวาถือกระเป๋า มือซ้ายหิ้วรองเท้าของเธออยู่ คนที่เปิดประตูห้องน้ำก็ขาไม่ขยับเพราะความตกใจเช่นกัน เขารู้สึกตกใจมากที่พบว่ามีผู้หญิงซ่อนอยู่ในห้องน้ำของฮยอง แต่ทันใดนั้นเขาก็สะบัดหัวเพื่อเรียกสติกลับคืนมา “เอ่อ.. ขอโทษนะครับ แต่ผม $%*$)#*#@)*)@$%*$@#) ต้องใช้ห้องน้ำเดี๋ยวนี้!!!!!” เขาพูดพร้อมกับผลักโบมีออกจากห้องน้ำ
โบมีโดนผลักเข้ามาในห้องนั่งเล่น เธอพบว่ามีผู้ชายอีกสองคนยืนอยู่กับแบคฮยอนนอกจากผู้ชายคนที่เพิ่งผลักเธอออกมาจากห้องน้ำ ชายทั้งสองมองไปที่โบมีอย่างประหลาดใจ ในขณะที่แบคฮยอนมองเธออย่างตกใจ และรู้สึกผิด
คนที่หน้าตาดูดีราวกับคุณชายผิวปากหยอกล้อเธอ
อีกคนนึงหน้าตาดูน่ารัก น่าเอ็นดู เขาครุ่นคิด ขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนที่จะพูดออกมาว่า
“คุณคือ... ผู้หญิงคนเมื่อคืนที่จูบกับแบคฮยอนในงานปาร์ตี้ใช่มั้ย??”
โบมียิ้มเจื่อนๆอย่างอายๆ
แบคฮยอนใช้มือปิดหน้าตัวเองอย่างเงียบๆ
ประตูห้องน้ำเปิดออก พร้อมกับผู้ชายที่เดินออกมาอย่างผ่อนคลายหลังจากปลดทุกข์ไปแล้วเรียบร้อย
“เกือบไปแล้วว~” เขาอุทานออกมา
“โอ๊ะ !” เขาเริ่มรู้สึกถึงบรรยากาศแปลกๆภายในห้อง บรรดาฮยองของเขานั่งเงียบแปลกๆอยู่บนโซฟา และก็ผู้หญิงคนนึงนั่งถัดจากแบคฮยอน
“เออใช่ .. มีผู้หญิงอยู่ในห้องน้ำฮยอง” เขามองไปที่โบมี
“คุณมาทำอะไรที่นี่ครับ หือ! O.o นี่มันเสื้อของฮยองนี่!!!!! คุณใส่เสื้อของฮยองหรอ” เขาสังเกตเห็นว่าเธอใส่เสื้อของฮยองอยู่ ทันใดนั้นก็มีความคิดอะไรบางอย่าง
“โอ้ อู้วววววววววว” เขายิ้มอย่างมีเลศนัย
ฉันอยากขุดหลุมฝังตัวเองเดี๋ยวนี้เลยจริงๆ TT^TT โบมีตัวหดลง ไหล่ของเธอค่อยๆตกลง พร้อมกับก้มหน้าเผชิญกับพื้นห้อง
ฉันอยากจะขุดหลุมฝังเซฮุนจริงๆ แบคฮยอนกำหมัดคำรามอยู่ในลำคอ
“นั่งลงเซฮุน”
โอเซฮุน เชื่อฟังคำสั่งฮยองและนั่งลงบนโซฟาตัวเดียวที่ยังว่างอยู่ ตัวที่อยู่ด้านหน้าของตู้เสื้อผ้า บนโซฟาตัวยาว โบมี แบคฮยอน และผู้ชายที่มีใบหน้าน่ารักนั่งอยู่ อีกตัวนึงคือคนที่หน้าตาดีๆ เหมือนคุณชาย
สายตาทุกคู่จับจ้องมาที่แบคฮยอนและโบมี ราวกับว่ากำลังรอฟังอะไรบางอย่าง
แบคฮยอนถอนหายใจก่อนที่จะพูดอะไรบางอย่าง
“นั่น คิมจุนมยอน แต่คนอื่นเรียกเขาว่าซูโฮ เขาเป็นรุ่นพี่ และ ลีดเดอร์ของพวกเรา” แบคฮยอนแนะนำซูโฮ
ซูโฮ ลีดเดอร์ของ Exo กำลังนั่งเท้าคางอยู่ เขายิ้มพร้อมกับเลิ่กคิ้วข้างนึงเพื่อทักทายโบมี
“อันยอง~” เขาดูดีจัง ผมดำขลับ และรอยยิ้มสุดเพอร์เฟค โบมีสังเกตถึงออร่าความมั่นใจ และความอวดดีของเขา แต่เขาดูมีเสน่ห์จริงๆ
โบมีก้มหัวทักทายอย่างอึดอัด
“แล้วนี่ลู่หานฮยอง” แบคฮยอนแตะไปที่ผู้ชายคนที่หน้าตาน่ารักคนที่นั่งถัดจากเขา
“ไรอ่า แค่เนี้ย? นายบอกแค่ชื่อฉันเนี่ยนะ? ” ลู่หานท้วง แต่แบคฮยอนไม่สนใจ ลู่หานมีใบหน้าที่น่ารัก ดูอ่อนกว่าวัยมาก สีผมของเขาออกสีทองเข้มๆ
“แล้วก็เด็กคนนั้น คนที่ไม่ค่อยมีมารยาทนั่น ” แบคฮยอนมองไปที่เซฮุน
“นั่นมักเน่ของเรา โอเซฮุน” เซฮุน มักเน่ของ Exo เขาดูเท่ห์ราวกับรูปปั้น ผิวของเขาขาวราวกับกระเบื้อง ใบหน้าของเขาดูเพอร์เฟค ผมของเขาเป็นสีบลอนด์อ่อนๆ
“อันยองฮาเซโย~ พี่สะใภ้” เซฮุนก้มหัวทักทายอย่างสุภาพ แต่ชื่อที่เซฮุนเรียกโบมีนั้นกลับทำให้เธอหน้าแดง
“เดี๋ยวเหอะ ไอ้เด็กคนนี้!” แบคฮยอนยกกำปั้นขึ้นทำท่าจะปล่อยหมัดไปที่เซฮุน
เซฮุนทำหน้าไร้เดียงสา ตาใสซื่อราวกับลูกสุนัขน่ารักๆ มองกลับไปที่แบคฮยอน
“ชิ” แบคฮยอนวางหมัดลงหลังจากเห็นท่าทางอินโนเซนต์ของมักเน่ ซูโฮขำในการกระทำต่างๆของเมมเบอร์ของเขา
“แล้วสาวน้อยน่ารักคนนี้เป็นใครกัน? ” ซูโฮเอียงหัวถาม ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
แบคฮยอนหันไปปหาซูโฮพร้อมกับถอนหายใจ เพราะเขาไม่อยากมีปัญหากับลีดเดอร์ของเขา
“เธอชื่อยุนโบมี” แบคฮยอนพึมพำ ในขณะที่โบมีนั่งก้มหน้าอยู่ใกล้ๆเขา
“แล้วว?” ซูโฮถามต่อ เพื่อให้แบคฮยอนบอกอะไรมากกว่านี้
“ก็แค่นั้น ..” แบคฮยอนตอบเสียงอู้อี้ ราวกับจะปฏิเสธที่จะพูดอะไรมากไปกว่านี้
“แล้วเธอก็ได้ครั้งแรกของนายไป!” ลู่หานตะโกนออกมาอย่างตื่นเต้นในขณะที่หัวเราะล้มไปนอนพิงกับโซฟา “บยอนแบคฮยอน ในที่สุดนายก็เป็นผู้ชายเต็มตัว!!!!!”
“ย๊าาาาาา! ฮยองง!! ” แบคฮยอนพยายามจัดการปิดปากลู่หาน
“ยินดีด้วยนะฮยองงง” เซฮุนตบมืออย่างจริงใจแสดงความยินดีกับแบคฮยอน
“ขอบคุณนะครับ พวกเรารอคอยวันนี้มานานแล้ว” ซูโฮยิ้มพร้อมกับขยิบตาให้โบมี
“เขาต้องห่วยและงุ่มงามมากเลยใช่มั้ยตอนนั้น เขาทำได้ดีรึเปล่า?” ลู่หานตะโกนถามออกไปในขณะที่แบคฮยอนกำลังล็อคคอของเขาอยู่
“ฮยอง อยากตายใช่มั้ย?” แบคฮยอนกล่าวพร้อมกับล็อคคอลู่หานแน่นขึ้น
“ฮยองของผมเก่งมั้ยครับโบมีนูน่า?” เซฮุนร่วมด้วย
อะไรกันเนี่ยสามคนนี้!! โบมีกรีดร้องในใจ แบคฮยอนเป็นคนแรกและคนเดียวของฉันตอนนี้นะ!! พวกเขาต้องคิดว่าฉันนอนกับผู้ชายที่หื้วมาจากงานปาร์ตี้บ่อยๆแน่เลย
“ฉะ ฉัน.. จะไปชงชาให้นะคะ ” โบมียืนขึ้นยิ้มเจื่อนๆและรีบวิ่งเข้าครัวไปในชณะที่สายตาของชายทั้งสามมองตามเธอไป
แบคฮยอนถอนหายใจอีกครั้งหลังจากโบมีวิ่งเข้าไปในครัว เขาปล่อยมือจากลู่หาน ก่อนที่จะศอกเข้าไปที่ท้องอีกที แล้วจึงหันไปตบหัวมักเน่หนึ่งที
“ไม่ต้องพูดอะไร แล้วอย่าทำตัวเป็นเด็กๆได้มั้ย? อย่าไปล้อเธอเล่นแบบนั้น!” เขากระซิบอย่างโมโหเพราะกลัวว่าโบมีที่อยู่ในครัวจะได้ยิน
“มันเป็นครั้งแรกของเธอเหมือนกัน!” แบคฮยอนพูดอย่างเหนื่อยหน่ายพร้อมกับลุกขึ้นไปดูโบมีในครัว
“อะไรนะ?! ดีใจด้ว.. อุ๊บบ” เซฮุนเริ่มจะตะโกนเพื่อแสดงความยินดีกับโบมีอีกครั้ง แต่ยังไม่ทันพูดจบก็โดนแบคฮยอนฟาดไปอีกหนี่งรอบก่อนที่เขาจะเดินเข้าครัวไป เขาทำมือส่งสัญาณเตือนเซฮุน ราวกับว่า ถ้านายพูดอีกคำเดียว นายตายแน่!
เซฮุนขยับไปนั่งที่แบคฮยอนข้างๆลู่หาน
“ผมไม่เข้าใจอะ นึกว่าแบคฮยอนฮยองไม่มีแฟนซะอีก แล้วเธอคนนี้เป็นใครอะ?” เขาถามเสียงเบามองไปที่โบมีกับแบคฮยอนที่อยู่ในครัว
“ฉันคิดว่าสองคนนั้นน่าจะเจอกันที่งานปาร์ตี้เมื่อคืนนะ” ลู่หานตอบพร้อมลูบคอป้อยๆ เพราะยังรู้สึกเจ็บอยู่ตอนที่แบคฮยอนล็อคคอของเขา
“ฉันคิดว่าแบคฮยอนเบื่อก็เลยหนีกลับมาก่อน แต่ว่าฉันคิดผิด” เขายิ้มเยาะ พร้อมกับมองไปที่ด้านหลังของแบคฮยอน น้องชายของเขาผู้ซึ่งตอนนี้กลายเป็นผู้ชายเต็มตัวแล้ว
“ห๊ะ? งั้นเค้าเพิ่งเจอกันเมื่อคืน? แต่สองคนนี้ดูเหมือนคู่รักเลย ดูสิแต่งตัวก็เข้ากัน” เซฮุนชี้ไปที่ทั้งคู่ที่ใส่เสื้อสีขาวเหมือนกัน
..ซูโฮหันไปมองที่คู่นั้นอีกคน
“น่าสนใจดีนะ เรื่องนี้ต้องสนุกแน่ๆ...”
:) Shalunla
ความคิดเห็น