คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Kiss the girl
ตอนที่1 Kiss the girl
“อ๊าาาก” บยอนแบคฮยอนกระโดดขึ้นเตียง พร้อมกับดึงผ้าห่มเพื่อคลุมเรือนร่างของเขา
“ย๊าาาาา” โบมีลุกขึ้นกรีดร้อง แล้วดึงผ้าห่มกลับเพื่อคลุมเรือนร่างของเธอ พร้อมกับร้องตะโกนว่า “เดี๋ยว เดี๋ยว หยุดก่อนนนน หยุดดึงผ้าห่มเดี๋ยวนี้!!”
ในที่สุดแบคฮยอนก็หยุดแล้วลุกขึ้นนั่งมองไปที่โบมีอย่างสับสน ผมของเขายุ่งเหยิงไปหมดเหมือนคนเพิ่งตื่นนอน ดวงตากลมโตแทบจะถลนออกมา พร้อมกับอ้าปากค้าง แบคฮยอนมองไปที่หญิงสาวที่นั่งอยู่ตรงหน้าของเขาอย่างระมัดระวัง ไล่ตั้งแต่หัวไหล่ที่เปลือยเปล่า จนไปถึงช่วงหน้าอกที่มีผ้าห่มปิดอยู่ ความจริงที่ว่าเขาเองก็กำลังเปลือยอยู่นั้น ทำให้แบคฮยอนมั่นใจว่าเธอก็คงกำลังอยู่ในร่างเปลือยเหมือนกัน แต่เขาไม่รู้จริงๆว่า ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร
เราทำมัน .. ใช่มั้ย? แบคฮยอนถามตัวเองในใจ บยอนแบคฮยอนฉันสาบาน ถ้ามีผู้หญิงแก้ผ้าอยู่บนเตียงของนายแล้วนายไม่ทำอะไรล่ะก็ เลิกเรียกตัวเองว่า “ผู้ชาย” ซะ! เขาจ้องมองไปที่หญิงสาว พร้อมกับแสดงความยินดีกับตัวเองที่ได้ทำมันกับสาวสวยคนนี้ เธอมีผิวที่ขาวและ ผมยาวสีน้ำตาลเป็นลอน
“ คือผม ” “ คือ... เรา... เอ่อ ” แบคฮยอนเริ่มพูดอย่างตะกุกตะกัก
“คือ... ผมหมายถึง ” ในขณะที่โบมีนั่งมองแบคฮยอนเพื่อรอฟังในสิ่งที่เขากำลังจะพูด แบคฮยอนส่ายหัว “ผมขอโทษที่พูดแบบนี้ แต่ เอ่อ… คุณเป็นใครครับ? ”
โบมีรู้สึกถึงเสียงของนุ่มลึกของแบคฮยอนเธอพยายามจะไม่คิดอะไร แต่ว่ามันเซ็กซี่สุดๆ โดยเฉพาะตอนที่เขาเพิ่งตื่นนอน
โบมียิ้มอย่างอึกอัก ก่อนที่จะตอบออกไปว่า
“ ฉันชื่อ ยุนโบมี ”
“บยอนแบคฮยอน” แบคฮยอนตอบออกไปอย่างทันที และเขาก็ตระหนักได้ว่าบางทีผู้หญิงคนนี้อาจจะรู้อยู่แล้วว่าเขาเป็นใคร พร้อมกับคิดว่าตัวเองโง่มากที่จำเธอไม่ได้ แต่เขาก็โล่งใจเมื่อได้ยินหญิงสาวโพล่งออกมา
“ อ่า.. ใช่แล้วคุณคือ บยอนแบคฮยอน”
แบคฮยอนถอนหายใจอย่างโล่งอก เมื่อรู้ว่าเขาทั้งคู่ตกอยู่ในสภาพเดียวกัน แต่เขาก็ยังไม่รู้อยู่ดีว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใคร
“ งั้น.. เราได้.. เอ่อ..” แบคฮยอนเกาท้ายทอยอย่าง งงๆ ทำให้ทรงผมที่เพิ่งตื่นนอนของเขาดูแย่ขึ้นไปอีก
“ อืมม จำได้มั้ยเรื่องเมื่อคืน? ที่งานปาร์ตี้ เราเล่นคิงเกมส์กัน นายจับได้เบอร์ 2 ส่วนฉันจับได้เบอร์ 4“ โบมีพยายามรื้อฟื้นความทรงจำของเขา แก้มของเธอเริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆ
แบคฮยอนขมวดคิ้วฟังในสิ่งที่หญิงสาวเล่า
“ เบอร์ 2 จูบกับ เบอร์ 4! คนที่เป็นคิงตะโกนอย่างสนุกสนาน” “ จูบที่ปาก ฉันไม่ต้องการแค่จุ๊บ แต่ต้องการจูบบ” ผู้ที่ได้เป็นคิงเสริม
แบคฮยอนจับได้เบอร์ 2 เขาหวังว่าพาร์ทเนอร์ของเขาจะเป็นผู้หญิงนะ!
ทันใดนั้น เขาก็ได้ยินเสียงผู้หญิงตะโกนว่า
“ ฉันจับได้เบอร์ 4 ใครจะจูบฉันนนนน?”
แจ๊คพอต!
“ ฉันนนนน! ” แบคฮยอนยืนขึ้นชูไม้เบอร์ 2 ที่เขาจับได้
“ หลบไป! ฉันกำลังจะจูบกับผู้หญิง!” แบคฮยอนพูดพร้อมกับเดินไปหาหญิงสาวเบอร์ 4
ผู้คนต่างตะโกนส่งเสียงเชียร์ให้เขา แบคฮยอนเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของหญิงสาวแล้วนั่งลง
โปโป เฮ! โปโป เฮ! จูบเลย! จูบเลย! คนดูส่งเสียงเชียร์ อย่างสนุกสนาน
แบคฮยอนกระพริบตา จ้องไปที่ดวงตากลมราวกับลูกปัดของหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าเขา สาวเบอร์ 2 สวยจัง เธอดูใสซื่อ และมีออร่าแห่งความสงบ
“ ผมกำลังจะจูบคุณ ” เขาพูดอย่างไร้สติด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล อยู่ดีๆเขาก็รู้สึกไม่มั่นใจขึ้นมา “ จูบนะ ไม่ใช่แค่จุ๊บ”
“ ..... โอเค” และนั่นคือคำตอบ
แบคฮยอนกระพริบตาอีกครั้งก่อนที่จะโน้มตัวเข้าไป ภาพสุดท้ายก่อนที่เขาจะหลับตาคือใบหน้าของหญิงสาวเบอร์ 4 ที่กำลังหลับตาอยู่เช่นกัน
ริมฝีปากชองเธอนุ่มมาก มีรสชาติของแอลกอฮอล์หน่อยๆ พวกเราดื่มเข้าไปเยอะ แต่รสชาติของจูบนั้นหวานเหลือเกิน แบคฮยอนเผยอปากนิดหน่อย เพลิดเพลินไปกับรสจุมพิต หญิงสาวก็จูบตอบเขาเช่นกัน
“ วู้ววววววววววววว” ทั้งสองได้ยินเสียงผู้ชมตะโกนและปรบมือ
โบมีจึงหยุด แบคฮยอนถอนตัวออกมา ทั้งคู่มองกันและกันราวกับว่าไม่มีใครอยู่ตรงนั้น
ริมฝีปากของทั้งสองประกบกันอีกครั้ง เหมือนกับว่าทั้งคู่สามารถอ่านใจซึ่งกันและกันได้ แต่ครั้งนี้ไม่ได้เบาๆเหมือนครั้งแรก ทั้งเร่าร้อน และ ยาวนานกว่า รวมไปถึงสัมผัสจากลิ้นของทั้งสองคน
โบมีรู้สึกว่าแบคฮยอนจำเรื่องเมื่อคืนได้แล้ว สังเกตจากท่าทางที่ดูตกใจของเขา ดวงตาเบิกโพลง และปากที่เปิดกว้าง
อ่า เขาดูน่ารักจัง.... เหมือนเด็กน้อยเลย โบมีพูดกับตัวเองในใจ
หลังจากการจูบครั้งที่สอง คนอื่นก็กลับมาเล่นเกมส์กันต่อ เกมส์เริ่มรุนแรงขึ้นเนื่องมาจากจูบอันเร่าร้อนของทั้งสอง เหลือแต่แบคฮยอนกับโบมีที่ยัง งงๆอยู่ หลังจากจูบนั้น ในที่สุดแบคฮยอนก็คว้ามือโบมีและเดินออกจากงานปาร์ตี้
แบคฮยอนบอกว่าห้องของเขาอยู่ใกล้ๆ พวกเขาจึงตัดสินใจเดินไป ระหว่างทางพวกเขาดูเหมือนจะหลงใหลซึ่งกันและกันอย่างมาก สองมือประสานเข้าด้วยกัน จากนั้นแบคฮยอนก็โอบเอวโบมีเพื่อกระชับระยะห่างของทั้งคู่ในขณะที่โบมีใช้แขนของเธอโอบไปที่คอของแบคฮยอน แล้วทั้งคู่ก็เริ่มจูบกันอีกครั้ง พวกเขาหัวเราะคิกคัก พร้อมกับ จับมือ จูบตรงนั้น ตรงนี้ ไปตลอดทางจนถึงที่พักของแบคฮยอน
ที่เหลือคงเดากันได้ว่าเกิดอะไรขึ้น >/////<
แบคฮยอนเปิดปากเหมือนกับจะพูดอะไรบางอย่าง โบมีก็กำลังรอฟังในสิ่งที่เขากำลังพยายามจะพูด แต่เขาก็ปิดปากลงอีกครั้ง แล้วก็พยายามจะพูดอีก แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา อยู่อย่างนี้หลายครั้ง
ที่จริงแล้วแบคฮยอนไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี เขาหวังว่าโบมีจะพูดอะไรบ้าง แต่ราวกับว่าเธอกำลังสับสน ลนลาน และอายมาก เพราะเธอกระชับผ้าห่มที่คลุมตัวเธออยู่แน่นขึ้น
“อ่า...” แบคฮยอนส่งเสียง ใช่แล้วเสื้อผ้า ..
“ขอโทษนะ เอ่อ ฉันขอ .. อืมมม ฉันไปใส่เสื้อผ้าก่อนนะ”
“คะ ค่ะ ! ดีเลย” โบมีหน้าแดง เธอสังเกตเสื้อผ้าที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้น โอโมะ! เมื่อคืนนี้คือ .....
“ใช่ ฉันจะไป... ” แบคฮยอนขยับตัว แต่ก็ต้องหยุด เขาดูสับสน ด้วยร่างกายที่เปลือยเปล่าของเขาทำให้ไม่สามารถยืนขึ้นได้ ในขณะที่โบมีก็ต้องใช้ผ้าห่มเพื่อคลุมตัวของเธอเหมือนกัน ในที่สุดแบคฮยอนหยิบหมอนขึ้นมา
“ ฉันรู้ว่าเธอเห็นทุกอย่างหมดแล้วเมื่อคืน แต่ช่วยหลับตาหน่อยได้มั้ยตอนที่ฉันเดินไปห้องน้ำ? ” แบคฮยอนถามอย่างอายๆ
“ ได้สิ! ” โบมีใช้ผ้าห่มคลุมตัวของเธอ เพื่อซ่อนใบหน้าอันแดงกร่ำ เธอได้ยินเสียงฝีเท้าของแบคฮยอนเดินไปเดินมารอบๆห้อง ในที่สุดเธอก็ได้ยินเสียงปิดประตู
“นายอยู่ในห้องน้ำแล้วใช่มั้ย? ” โบมีตะโกนถาม
“ ใช่แล้ว! ” แบคฮยอนตะโกนตอบ
โบมีลุกออกจากผ้าห่ม แล้วสูดหายใจเฮือกใหญ่ นี่มันวันอะไรของเธอเนี่ย ยุนโบมี!! “เอ่อ ขอโทษนะ แต่นายช่วยอยู่ในห้องน้ำนานหน่อยได้มั้ย ฉันจะแต่งตัวอ่ะ”
“ …..โอเค ได้สิ!” แบคฮยอนตอบหลังจากที่ชะงักไปสักพัก คิดว่าแบคฮยอนน่าจะจำเรื่องเมื่อคืนตอนที่เขาถอดเสื้อผ้าของเธอกับเขาได้
โบมีพันผ้าห่มเดินไปหยิบเสื้อผ้า โอ้... นั่นกกน. กองอยู่ปลายเตียง และนั่น บราอยู่บนโซฟา... แล้วนี่เสื้อผ้าฉันอยู่ไหน??? โบมีมองไปรอบๆห้อง สีหน้าบูดบึ้งเมื่อเห็นชุดของเธอถูกทิ้งอยู่ตรงทางเข้าใกล้ๆประตู เธอหยิบชุดขึ้นมากำลังจะใส่ แต่ทันใดนั้นเธอก็สังเกตเห็นบางอย่าง ตายแล้ว.. ชุดของเธอขาดแบบที่ไม่สามารถใส่ได้อีกแล้ว
“ เอ่อ... แบคฮยอน”
“ ครับ เสร็จแล้วหรอ?”แบคฮยอนกำลังคิดว่าโบมีอาจจะแอบย่องออกไปแล้วตอนที่เขากำลังอยู่ในห้องน้ำ
“คือว่ามีปัญหานิดหน่อย แต่ตอนนี้นายออกมาได้แล้ว”
แบคฮยอนเปิดประตูห้องน้ำอย่างช้าๆ โผล่หัวออกมาดูลาดเลาก่อน เขาเห็นโบมียืนถือชุดของเธออยู่ใกล้ๆประตูห้องน้ำ ตัวของเธอห่อด้วยผ้าห่มของเขา แบคฮยอนไล่ความคิดที่เสียดายเมื่อไม่ได้เห็นใหล่อันน่ารักและไหปาร้าของเธอ
“มีปัญหาอะไรหรอ” เขาเดินเข้าไปหาเธอ แบคฮยอนใส่เสื้อเชิร์ตสีฟ้า กับกางเกงกีฬาขายาว ทำให้โบมีตระหนักได้ว่าเขาสูงแค่ไหน เนื่องจากเมื่อคืนเขาต้องก้มลงมาเพื่อจูบเธอ แบคฮยอนก้าวเข้ามาหาโบมีจึงให้เขาดูเสื้อผ้าที่ขาดวิ่นของเธอ
“ห๊าาาาาา” แบคฮยอนปิดปากตัวเองทันที ... เมื่อคืนเราทำ.. รุนแรงจริงๆ
ทั้งคู่มองกันและกัน เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนเริ่มชัดขึ้นเรื่อยๆ
ชุดของโบมีนั้นมีกระดุมเยอะมาก และเมื่อความปรารถนากำลังควบคุมการกระทำของทั้งสอง พวกเขาไม่มีความอดทนพอที่จะปลดกระดุมทีละเม็ด แบคฮยอนจึงกระชากชุดเพื่อถอดมันออก โบมีไม่ได้ใส่ใจเพราะเธอก็อยากจะถอดมันออกเร็วๆเหมือนกัน
โบมีถอดเสื้อของแบคฮยอน ริมฝีปากของพวกเขาถอนออกจากกันไม่ได้เลย
พวกเขาถอดเสื้อผ้าของกันและกัน ในขณะที่ค่อยๆขยับไปที่เตียง เมื่อหลังของโบมีสัมผัสกับเตียง ร่างกายของเธอก็ไม่เหลือเสื้อผ้าอยู่แล้ว แบคฮยอนก็เช่นกัน
“ฉันจะซื้อชุดให้ใหม่นะ ” แบคฮยอนตะโกน
“ขอโทษจริงๆ!!” แบคฮยอนประกบมือ พร้อมกับหลับตาแน่น (คล้ายๆกับยกมือไหว้ขอโทษ)
“มะ ไม่เป็นไร ไม่ใช่ความผิดของนาย! แต่ว่า.. ฉันขอยืมเสื้อผ้าของนายก่อนได้มั้ย” โบมีถามอย่างกังวล เธอจะกลับบ้านยังไงถ้าไม่มีเสื้อผ้าใส่? เธอเดินบนถนนโดยที่มีผ้าห่มคลุมตัวอยู่แบบนี้ไม่ได้นะ >//<
“ดะ.. ได้สิ ” แบคฮยอนลุกขึ้น
“อ่า เธออยากจะไปเลือกเองมั้ย? ”
โบมีพยักหน้าเบาๆ แบคฮยอนจึงพาเธอไปที่ตู้เสื้อผ้า
“คิดว่า เสื้อตัวนี้เล็กที่สุดเท่าที่ฉันมี ” แบคฮยอนดึงเสื้อออกมาจากตู้เสื้อผ้า
“หรือจะใส่ตัวนี้? ” เขาดึงเสวตเตอร์ออกมา
“แต่กางเกงของฉันน่าจะยาวเกินไปสำหรับเธอนะ” เขามองไปที่โบมี ระดับหัวของเธอน่าจะประมาณคางของเขาได้
“อืมมม ขาสั้นมั้ย?” เขาหยิบกางเกงขาสั้นที่มีเชือกผูกที่เอวให้เธอเพื่อที่จะได้ไม่หลวม
“ ขอโทษที่สร้างปัญหานะ ” โบมีก้มหัวลงโค้งเล็กน้อย
“ ไม่เลย!” แบคฮยอนโบกมืออย่างรีบร้อน “มันเป็นความผิดของฉันเอง”
โบมีลากผ้าห่มที่คลุมตัวของเธออยู่เดินเข้าห้องน้ำเพื่อเปลี่ยนชุด
แบคฮยอนนั่งและเอนหลังของเขาลงบนโซฟา พระเจ้า! มันเกิดขึ้นได้ยังไง?? เขาคิดพร้อมกับขยี้ผมตัวเอง เขาแสดงความยินดีกับตัวเอง ดีใจด้วยนะบยอนแบคฮยอน ในที่สุดนายก็มีเซ็กส์กับเขาสักที กับสาวสวย และ เร่าร้อน คนแปลกหน้าที่นายเจอในงานปาร์ตี้ แบคฮยอนอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาเมื่อนึกถึงเรื่องต่างๆที่เกิดขึ้นระหว่างเขาและโบมีเมื่อคืน
แบคฮยอนตบหน้าตัวเองอย่างแรงเพื่อหยุดความคิดแปลกๆ เดี๋ยวนะ ยังไงต่อดีล่ะ? นี่ฉันต้องทำอาหารเช้าให้เธอมั้ย?? โอ้ยย! โทรไปถามไคดีมั้ยนะ? แบคฮยอนตัดความคิดนั้นไป เพราะมันน่าอายเกินกว่าจะโทรไปถามเมมเบอร์ของเขา
“โบมี .. !!” แบคฮยอนรวบรวมความกล้า
“กินอาหารเช้ามั้ย? ฉันทำไข่เจียวได้นะ ถ้าเธออยากกิน” เขาถามอย่างลนลาน
“ไม่เป็นไรค่ะ ” โบมีตอบออกมาจากในห้องน้ำ
หรือว่าเธอจะไม่ชอบไข่เจียว? เธอจะอยากอยู่ต่อมั้ยนะ? หรือจะเสนอเมนูอื่นให้ดีล่ะ??
“เอ่อออ... ชา? กาแฟ? นม?” แบคฮยอนตะโกนถามอีกครั้ง
“... ชา ก็ได้ ขอบคุณค่ะ”
ในขณะที่โบมีกระโดดแบบเงียบๆไปรอบๆห้องน้ำ นี่เธอบ้าไปแล้วหรอยุนโบมี!! เธอกำลังทำอะไรอยู่ นี่มันเรื่องจริงใช่มั้ย? ตื่นขึ้นมาในห้องของคนแปลกหน้า และเขาก็เป็นคนแรกของเธอ? นี่มันไม่ใช่เธอเลยจริงๆ !!
โบมีตบแก้มทั้งสองข้างของเธออย่างแรง มันเกิดขึ้นแล้วจริงๆ ฉันเพิ่งมีประสบการณ์ครั้งแรกกับชายแปลกหน้า! แต่ก็ไม่ได้แปลกหน้าไปซะทีเดียวนะ ฉันอดสงสัยไม่ได้ว่าโชรงจะว่าไงถ้าฉันบอกเธอว่าฉันนอนกับ มือกีต้าร์ Exo โอ้ มาย ก็อด!! ฉันนอนกับเขา บยอนแบคฮยอน สมาชิก Exo!! โบมีหน้าแดงกับความคิดของเธอเอง
เวลานั้นเธอได้ยินเสียงแบคฮยอนตะโกนถามเธอว่า
“กินอาหารเช้ามั้ย? ฉันทำไข่เจียวได้นะ ถ้าเธออยากกิน”
อะไรนะ?? อาหารเช้าหรอ?? นั่นหมายความว่าเขาอยากให้ฉันอยู่ต่อใช่มั้ย? โอ้ยย! ถ้าเป็นคนอื่นจะทำยังไงในเหตุการณ์แบบนี้นะ!! โทรไปถามนาอึนดีมั้ย? โบมีลังเล แต่เมื่อเธอหันไปเห็นตัวเองในกระจกเธอรู้สึกตกใจกับสิ่งที่เธอเห็นเป็นอย่างมาก “ไม่เป็นไรค่ะ ” โบมีรีบตอบ สภาพของเธอในตอนนี้ดูแย่จริงๆ ผมเผ้ายุ่งเหยิง รวมไปถึงเมคอัพอันเลอะเทอะ ใบหน้าที่บวมกว่าปกติ ไม่ทีทางที่ฉันจะให้แบคฮยอนเห็นฉันในสภาพนี้ไปนานกว่านี้แน่ๆ โบมีบอกกับตัวเอง
“เอ่อออ... ชา? กาแฟ? นม?” แบคฮยอนถามอีกที
โอ้ยยยย! ทำยังไงดี
“... ชา ก็ได้ ขอบคุณค่ะ” ในที่สุดโบมีก็ตะโกนตอบไป เธอรู้สึกแย่ถ้าเธอจะปฏิเสธเขา แค่ชาถ้วยเดียว คงไม่เป็นไรมั้ง
โบมีล้างหน้าด้วยน้ำเย็น ใช้โฟมล้างหน้าของแบคฮยอน รวมไปถึงน้ำยาบ้วนปาก เธอต้องการดูปกติต่อหน้าเขา โดยรวมๆแล้วเขาดูน่ารัก และเธอก็ไม่ต้องการความอับอายขายหน้าอีก
หลังจากหวีผมเสร็จ โบมีสำรวจความเรียบร้อยของตัวเองในกระจกอีกครั้ง เธอพกมาแต่ลิปกลอสและแป้งพัฟ เธอไม่ค่อยชอบแต่งหน้า แล้วก็ไม่ได้คิดว่าจะค้างคืนที่ไหน หรือแม้แต่นอนกับใคร แต่อย่างน้อยโบมีก็คิดว่าตอนนี้เธอพอดูได้แล้ว
โบมีสูดหายใจเฮือกใหญ่ แล้วเดินออกไป ...
ข้อความจากผู้แปล: ก่อนแปลไม่ได้คิดว่ามันจะอะไรขนาดนี้เลยยนะ! แบคนี่ไวไฟ? ฮ่าๆ ไม่รู้ว่าจะสนุกมั้ยเพราะคนแปลไม่เคยเขียนฟิคเลย ผิดพลาดประการใดขออภัยมาณ.ที่นี้ด้วยนะคะ ^^
ความคิดเห็น