คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #178 : พัฒนาการของเขาพระวิหาร ข้อพิพาท ไทย : กัมพูชา ?
่อมาในปี พ.ศ. 2483 ประเทศฝรั่เศสแพ้สราม่อประเทศเยอรมัน ทำให้แสนยานุภาพทาทหารลล อมพล ป. พิบูลสราม นายรัมนรีในะนั้น ไ้ยื่น้อเสนอเรียร้อินแนที่เสียไปในสมัยรัาลที่ 5 ืนาฝรั่เศส ึ่ฝรั่เศสปิเสธและมีารเลื่อนไหวทาทหาร ที่ทำให้เิสรามพิพาทอินโีนระหว่าไทยับฝรั่เศสึ้นในปี พ.ศ. 2484 ประเทศไทยไ้รับัยนะในารรบลอ 22 วัน ระทั่ประเทศี่ปุ่นที่เป็นมหาอำนาในะนั้นเสนอัวเป็นัวลาไล่เลี่ย และฝรั่เศสไ้ลืนัหวัไยบุรี ำปาศัิ์ เสียมรา และพระะบอให้ับไทย าม อนุสัาโเียว ทำให้ปราสาทพระวิหารลับมาอยู่ในินแนไทยอย่าสมบูร์ ่อมาเิสรามโลรั้ที่ 2 รับาลไทยประาศเป็นพันธมิรับี่ปุ่น ประาศสรามับฝ่ายสัมพันธมิร และ่อมาี่ปุ่นเป็นฝ่ายแพ้สราม ประเทศไทย้อรัษาสถานะัวเอไม่ให้เป็นฝ่ายแพ้สรามามี่ปุ่น และ้อารเ้าเป็นสมาิสหประาาิ ึลืนินแน 4 ัหวัให้ฝรั่เศส ทำให้ปราสาทพระวิหารลับไปอยู่บริเวายแนไทย-ัมพูา ่อมาในปี พ.ศ. 2497 ฝรั่เศสแพ้สราม่อเวียนามที่เียนเบียนฟู ้อถอนทหารออาอินโีน ประเทศัมพูาไ้รับเอราามสนธิสัาเนีวา และไทยไ้ส่ทหารเ้าไปรัษาารบริเวปราสาทพระวิหารอีรั้
ภายหลััมพูาไ้รับเอรา เ้านโรมสีหนุ ษัริย์ัมพูาสละราสมบัิเ้าสู่ารเมือ ไ้ำรำแหน่เป็นนายรัมนรี และประาศเรียร้อให้ไทยืนปราสาทพระวิหาร และไทยไม่ยอมรับ เ้านโรมประาศัวามสัมพันธ์ทาารทูับไทย เมื่อวันที่ 24 พฤศิายน พ.ศ. 2501และในปี่อมา เมื่อวันที่ 6 ุลาม พ.ศ. 2502 เ้านโรมสีหนุไ้ฟ้อร้อ่อ ศาลยุิธรรมระหว่าประเทศ (International Court of Justice) หรือศาลโล ให้ไทยืนปราสาทพระวิหาร ฝ่ายไทย่อสู้ีโยมี ม.ร.ว.เสนีย์ ปราโม ับะรวม 13 น เป็นทนายฝ่ายไทย และฝ่ายัมพูามีนาย ีน แอิสัน เนิบัิแห่ศาลสูสุ อีรัมนรี่าประเทศอสหรัอเมริา เป็นหัวหน้าะ ับพวอีรวม 9 น
ระทั่วันที่ 15 มิถุนายน พ.ศ. 2505 ศาลยุิธรรมระหว่าประเทศ ไ้ัสินให้ปราสาทเาพระวิหารเป็นอัมพูา ้วยเสีย 9 ่อ 3[6] และในวันที่ 13 ราม พ.ศ. 2505 หลัาศาลโลัสินแล้ว 20 วัน รับาลไทยโย ร. ถนั อมันร์ รัมนรีว่าารระทรวาร่าประเทศ ไ้มีหนัสือไปยั นายอูถั่น เลาธิารสหประาาิ เพื่อประท้วำพิพาษาอศาลโล และสวนสิทธิที่ประเทศไทยะเรียร้อปราสาทพระวิหารลับืนในอนา
ําร้ออัมพูาที่สำัที่ให้ศาลโลวินิัยือประเ็นที่ว่า ัมพูามีอำนาอธิปไยเหนือินแนอันเป็นที่ั้อปราสาทพระวิหาร ารนำเสนอพยานหลัานอทั้สอฝ่ายนั้นมีันี้
ฝ่ายไทยเสนอว่า หาพิาราามสนธิสัาที่สยามทำับประเทศฝรั่เศส (ะนั้นประเทศฝรั่เศสปรอัมพูา) เมื่อปี .ศ.1904 ึ่ามสนธิสัาะใ้ "สันปันน้ำ" (watershed) ปราสาทพระวิหาระอยู่ฝั่ไทย แ่หาพิาราามแผนที่ ปราสาทพระวิหาระอยู่ฝั่ัมพูา
หลัาที่มีารทำสนธิสัาทวิภาีในปี .ศ.1904 ทั้สอฝ่ายไ้ั้ะรรมารผสมึ้น และไม่นานนั ะรรมารุนี้็มิไ้ทำานอี่อไป ่อมา ฝ่ายไทยไ้ร้ออให้ประเทศฝรั่เศสัทำแผนที่ึ้น ้อสัเเี่ยวับแผนที่เ้าปัหาบับนี้ มีันี้
ประารแร แผนที่นี้เป็นารร้ออาฝ่ายไทยให้ประเทศฝรั่เศสทำึ้น แผนที่นี้ทำึ้นที่รุปารีส ารที่ประเทศร้ออให้ประเทศฝรั่เศสทำึ้นนั้นเป็นเพราะว่าในะนั้น ประเทศไทยยัาผู้เี่ยวาในารทำแผนที่
ประารที่สอ ารปัปันเแนแล้วลมาราส่วนลในแผนที่เป็นารระทำฝ่ายเียวอประเทศฝรั่เศส โยที่ฝ่ายไทยไม่มีส่วนร่วมเลย
ประารที่สาม ารทำแผนที่นี้ไม่เี่ยวับะรรมารผสมแ่อย่าใ ในประเ็นนี้ผู้พิพาษาฟิส์มอริสึ่เป็นหนึ่ในอ์ะล่าวว่า ะรรมารผสมไม่เยแม้แ่ะ "เห็น" แผนที่นี้ อย่าว่าแ่ "รับรอ" เลย เป็นารร้ออฝ่ายเียวารับาลไทย
ประารที่สี่ เป็นเรื่อที่สำัที่สุและเป็นเหุผลสำัที่ศาลโลวินิัยให้ประเทศไทยแพ้็ือ แม้ประเทศไทยะไม่มีส่วนในารทำแผนที่ แ่ประเทศไทย็ไม่เยั้านหรือประท้วเี่ยวับวามถู้ออแผนที่ ทั้ๆ ที่ประเทศไทยมีโอาสอยู่หลายรั้ที่ะทัท้วหรือประท้วถึวามลา เลื่อนหรือวามผิพลาอแผนที่
หลัานั้นไม่นาน ัมพูาเิสรามลาเมือึ้นภายในประเทศ ปราสาทหินแห่นี้เปิให้สาธารนเ้ามเป็น่วสั้นๆ ในปี พ.ศ. 2535 แ่ปี่อมา็ถูเมรแเ้ารอบรอ านั้น็เปิอีรั้าฝั่ประเทศไทย เมื่อปลายปี พ.ศ. 2541
ปี พ.ศ. 2543 าวัมพูาไ้เริ่มรุล้ำเ้ามาในส่วนพื้นที่ทับ้อน สมัยนายวน หลีภัยเป็นนายรัมนรี และพลเอพัลลภ ปิ่นมี ยัอยู่ในราาร แ่มีารปล่อยให้าวัมพูารุล้ำไ้โย่ายไม่มีารำเนินารใๆ
และเมื่อ พ.ศ. 2546 ัมพูา็ไ้ัถนนเ้าไปนสำเร็สมบูร์หลัารออยเป็นเวลา้านาน แ่็มีารห้ามเ้าอยู่เป็นระยะโยมิไ้ำหนล่วหน้า
ในเวลา่อมาัมพูาเสนอให้ึ้นทะเบียนปราสาทเาพระวิหารให้เป็นมรโล่ออ์ารยูเนสโ ในารประุมะรรมารมรโล สมัยที่ 31 เมือไรสเิร์ นิวีแลน์ เมื่อ พ.ศ. 2550 แ่ไทยับัมพูามีวามเห็นที่ไม่รัน ึ่ฝ่ายไทยล่าวว่าวรแ้ปัหาเรื่อพื้นที่เแนทับ้อนรอบปราสาท่อนแล้วึ่อยเสนอ นระทั่ใล้ถึารประุมสมัยที่ 32 ที่แนาา ในปีถัมา ็ยัไม่ไ้้อลร่วมัน และถ้าหาเาพระวิหารไ้รับารึ้นทะเบียนเป็นมรโลโยอ้าอิาแผนที่ที่ฝรั่เศสทำ ะทำให้ไทย้อเสียินแนถอยร่นเ้ามาประมา 7.2 าราิโลเมร
ในเือนมิถุนายน พ.ศ. 2551 พันธมิรประานเพื่อประาธิปไย ไ้ออมาั้านในารที่ัมพูาเสนอให้ึ้นทะเบียนปราสาทเาพระวิหารให้เป็นมรโล่ออ์ารยูเนสโ
วันันทร์ที่ 23 มิถุนายน พ.ศ. 2551 เวลา 10.15 น. ไ้มีบวนลุ่มธรรมยาราาวไทย มาุมนุมับไล่ผลัันาวัมพูาให้ออไปาเแนไทย ที่บริเวเิเาพระวิหาร หลัานั้น พล.. ย็อ วันล็อ ประธานะทำานึ้นทะเบียนเาพระวิหารเป็นมรโลอัมพูา พร้อม้วย นาย เปรี๊ยบ ัน ผว.พระวิหาร ไ้มีำสั่ให้นำเอาุแมาล็อประูเหล็ที่้ามเ้าไปสู่เาพระวิหาร และมีำลัทหารัมพูาำนวนหลายร้อยน พร้อม้วยอาวุธหนัและอาวุธเบาแ่เรื่อแบบ พาันมารึำลัรอบบริเวเาพระวิหาร ไม่อนุาให้นัท่อเที่ยวทั้าวไทยและาว่าประเทศ ึ้นไปยัปราสาทเาพระวิหารเป็นารั่วราว เนื่อาอาะมีผู้ที่ไม่ประส์ีแอบแฝเ้ามา่อเหุร้ายในบริเวุมนัมพูาที่บริเวเิเาพระวิหาร
สรุปเหุผลที่แท้ริที่ประเทศไทยเสียปราสาทพระวิหารือ ารยอมรับวามลาเลื่อนอแผนที่อันเป็นผลมาาารทำแผนที่ฝ่ายเียวอ เ้าหน้าที่ฝรั่เศส ึ่ศาลโลเห็นว่า หลัาที่ทำสนธิสัาประเทศสยามอยู่ในานะที่ะั้านวามไม่ถู้ออ แผนที่ไ้หลายรั้ แ่็มิไ้ั้าน ึปิปาประเทศสยามว่า่อมาะปิเสธวามไม่ถู้ออแผนที่ไม่ไ้
แหล่อ้าอิ
ความคิดเห็น