Turbulent love school โรงเรียนป่วนรัก [Yaoi]

ลำดับตอนที่ #2 : ::Part 1::Turbulent love school โรงเรียนป่วนรัก

พุยพุย :)  Shalunla

Turbulent love school   โรงเรียนป่วนรัก




 

                      เฮ้อ วันนี้ก้เป็นวันที่สองแล้วสินะเหลืออีกแค่ …...เอิ่ม 365 วันเอง(?) T^T ผมบ่นในใจก่อนจะสาวเท้าเข้าไปในโรงเรียน  ครืดดดด~ ทันทีที่ผมเปิดประตูห้องเรียนทุกคนก็หันมามองเป็นตาเดียวกัน อะไรของพวกมันไม่เคยเห็นคนหล่อรึไง ผมได้แต่ตีหน้านิ่งแล้วเดินไปที่โต๊ะของตัวเอง

“วันนี้มาเช้าจังนะครับคนสวย” หมาตัวที่หนึ่งเดินมาเห่าแล้วก็จากไป

“หน้าบูดแต่เช้าเลยนะครับ” หมาตัวที่สองตามมาติดๆและตัวที่สาม

“หยิ่งเหลือเกินนะคิดว่าสวยมาก ?”  กึก ผมรู้สึกคิ้วกระตุกขึ้นมาทันที กูไม่เคยคิดว่ากูสวยโว้ย กูหล่อ ในจังหวะที่หมาตัวที่สามกำลังเผลอผมเลยกระชากคอเสื้อมันมา

“จะหาเรื่องกันรึไงวะ” ผมตะโกนใส่หน้ามันจนทุกคนในห้องหันมามอง

“อย่าปากดีให้มันมาก” หมาตัวที่สามง้างหมัดขึ้นจะต่อยผม มาเหอะเตรียมตั่งรับแล้ว ครืดดดดด ~

“หึ รังแกผู้หญิงมันไม่ดีนะ” จู่ๆก็มีฝาแฝดที่หน้าตาเหมือนกันยังกับแกะโผล่เข้ามาคนดวงตาสีม่วงเข้มเอ่ยเรียบๆ อยู่ๆหมา(?)ตรงหน้าผมถอดสีหน้าทันทีแล้วรีบกลับไปที่ของตัวเองคนอื่นๆในห้องก็เช่นกัน   หน้าใหญน่าดูแฮะคนในห้องถึงกลับหงอเลยสุดยอด ผมคิดอยู่คนเดียวสักพักก่อนที่จะนั่งที่ของตัวเอง

“ไม่คิดจะขอบคุณหน่อยหรอ” แฝดอีกคนพูดขึ้นแต่สีหน้ายังคงนิ่งอยู่และมองไปที่กระดาน  ผมคิ้วขมวดเล็กน้อยกับท่าทีที่น่ากระโดดเตะ(?) คุยกับผมแท้ๆแต่กลับไม่มองหน้าสักนิด ผมไม่ตอบมันหรอกครับชิ

“หูหนวก?” ไอบ้านั่นพูดขึ้นหลังจากที่ไม่มีสัญญาณตอบรับจากผม ผมหันไปค้อนใส่ทันที

“น่าๆ ใจเย็นดิไนท์    ขอโทษทีนะ” คนดวงตาสีม่วงเข้มหันมายิ้มให้ผม

“อื้ม” ผมพยักหน้าพร้อมส่งยิ้มกลับไปให้

“ฉันไมค์ ส่วนนี่น้องชายฝาแฝดชื่อไนท์” ไมค์เอ่ยพร้อมชี้นิ้วไปที่ไนท์ เออไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป็นแฝดกันอยู่แล้วแหละครับแหม๋

“อ่า...อืม ฉันชื่อเลย์(เป็นผู้ชายนะ)” หึหึคำหลังผมไม่ได้พูดหรอกครับถึงจะอยากก็เหอะ

ไมค์ยิ้มตอบส่วนไนท์เอิ่ม.......มองกระดาน อะไรของมันฟระ!

        ติ่ง ต่อง   เสียงออดพักกลางวันดังขึ้นจากห้องเรียนที่สงบเงียบจนได้ยินเสียงหายใจกลับกลายเป็นตลาดสด(?) เอ่อ  ถ้าจะคุยกันดังขนาดนี้ละก็นะ ส่วนผมได้แต่ทำหน้าเอือมๆก่อนจะเก็บของใส่ใต้โต๊ะ

       เฮ้อ ผมถอนหายใจหน่ายๆกับตัวเองเพื่อนก็ไม่มีเวลากินข้าวผมเลยต้องไปห้อง ผอ.แทนครับไม่อยากไปโรงอาหารเพราะสังขารไม่อำนวย

“เธอจะไปไหนนะ” ไมค์เอ่ยทักหลังจากที่ผมเดินออกจากห้อง

“เอ่อ ไปกินข้าว” ผมตะกุกตะกักเล็กน้อย  จะบอกว่าไปห้อง ผอ.ก็ไม่ได้เดี๋ยวโดนสงสัยเพราะโรงอาหารมันอยู่คนละทางกันครับ

“แล้วไปทำไมทางนั้น มากินกับพวกเราก็ได้นะ” ไมค์เอ่ยชวนผมโดยไม่ได้สังเกตุน้องชายของตัวเองที่มีสีหน้าไม่รับแขกเอาซะเลย   ผมเหล่มองไนท์เล็กน้อยก่อนจะตอบตกลง

“โอเค  แต่น้องนายเหมือนไม่อยากให้ฉันไปนะ”  พูดไปงั้นแหละครับ ถึงมันไม่ให้ไปผมก็จะไปครับ

“ก็ไปดิ ยัยแบนใครห้าม” อ๊ากกกกก รับไม่ด้ายยยยยยย

“นายว่าใครห๊ะ ฉันไม่ได้แบนแค่แม่ให้มาน้อย” ผมรีบเถียงกลับทันที ฮึ้ยๆผมเข้าใจความรู้สึกผู้หญิงที่โดนล้อว่าแบนแล้วละครับ

“หึ หึ” ขำอาร๊ายยยยยยยยย ถ้าไม่ติดว่าต้องรักษาภาพพจกุลสตรี(?) มียาวแน่ๆ เชอะ

“ไนท์ไปว่าเลย์จังได้ไง ไปกินข้าวกันเหอะ” ไมค์รีบเข้ามาแทรกกลางเพื่อห้ามทัพทันที จะห้ามทำไมฟระ แล้วตูไปสนิทกับมึงตั่งแต่เมื่อไหรห๊ะๆ คนสวย(?)โมโห

         “กลับมาแล้วครับ” ผมเดินเข้าบ้านได้ไม่ถึงสิบก้าวก็ต้องสดุ้งสุดตัว เฮือก คุณแม่บังเกิดเกล้ามองผมด้วยสายตาที่สามารถฆ่าคนได้ ผมขอโทษครับแม่

“เอ่อ กะ....กลับมาแล้วค่ะ” ผมรีบเปลี่ยนสรรพนามตัวเองทันทีหลังจากที่พูดออกไปแม่ผมก็ส่งยิ้มหวานมาให้แทน เกือบได้ตายคาประตูบ้านแล้วไหมละ แม่ผมเค้าสั่งให้ผมพูดแบบนี้ตลอดเวลาเพราะว่าจะได้ชินปากนะครับแต่ก็ชอบลืมตัวทุกครั้ง

 “ไป อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วลงมากินข้าวสิจ๊ะ” แม่ผมพูดแล้วเดินเข้าไปในครัวเวลาใจดีก็อย่างกับนางฟ้ามาโปรดเลยแหละครับแต่เวลาโดนขัดใจทีนี่ผมไม่อยากจะคิดอย่างกับคนละคน  

       “มีอะไรกินมั่งคะ....ค่ะ” หลังจากที่ผมอาบน้ำเสร็จก็รีบเดินตรงไปที่ห้องครัวด้วยความหิวจนเกือบลืมตัว โชคดีที่คิดได้ทันครับไม่งั้นอดแน่ๆ

“ของโปรดลูกทั้งนั้นแหละจ๊ะ” แม่ผมตอบพร้อมยกกับข้าวมาวางที่โต๊ะ   เรากินกันได้สักพักแม่ผมก็พูดขึ้น

“เลย์ จำเรื่องที่บอกแม่ได้ไหม”

“เรื่องไหนครับ เอ้ยคะ”

“เรื่องโรงเรียนไง”

“อ้อ ทำไมค่ะ”

“แม่หาเพื่อนให้ลูกได้แล้วนะ”

“ใครเหรอค่ะ ?”

“วินไงจ๊ะ ”

“แต่วินมันเรียนอยู่ต่างจังหวัดไม่ไช่หรอค่ะแม่”

“ดูสิจ๊ะว่านี่ใครแม่ซะอย่าง”

“ค่าๆ แล้วจะให้มันไปอยู่ไหนละแม่มันขายบ้านแล้วนิ”

“อยู่กับเราก็ได้ห้องเยอะเยะ”

“งั้นก็แล้วแต่แม่เลยละกัน” พูดจบแม่ผมก็รีบกดโทรศัพท์หาเพื่อนรักทันที ผมเลยขอตัวขึ้นไปนอนก่อน     ฝันดีครับ

“เลย์....”

“เลย์ !”

“ไอเลย์ !!!”

“ห๊ะๆๆ” ผมสดุ้งตื่นทันที คนกำลังนอนสบายๆเลยใครแม้งมาปลุกว่ะ

“เฮ้ยไอวิน มาได้ไง” ผมรีบกระโดดกอดเพื่อนรักทันทีที่เห็นหน้า

“เฮ้ยเดี๋ยวๆ มะ มึงมีนม” วินทำหน้าตกใจก่อนจะดันตัวผมออกแล้วจิ้มไปที่เสื้อในเสริมฟองน้ำสุดพิเศษที่แม่บังเกิดเกล้าซื้อมาให้ลูกชาย(?)ใส่  

ผลั่ว  ผมฟาดกระบาลไอวินอย่างแรงด้วยความหมันไส้

“จิ้มอยู่นั้นแหละ มึงเอาไปเล่นบ้านไหม”

“เอา” ผลั่ว ผมฟาดกระบาลมันไปอีกหนึ่งที

“กวนตีนและมึง แล้วมึงมาตั่งแต่เมือไหร่”

“กูมาตั่งแต่ที่เพื่อนรักของแม่กูโทรมาบอกนั้นแหละ คุยรู้เรื่องกันอยู่สองคนพอคุยเสร็จก็สั่งให้กูเก็บของแล้วนั่งเครื่องบินมาเลยกูถึงมานั่งเอ๋ออยู่ตรงหน้ามึงเนีย” กูได้ข่าวว่าถามมึงไปคำเดียวแค่บอกว่ามาตั่งแต่เมื่อคืนก็จบและแม้งเล่นตอบเป็นเรียงความเลยนะ

“คือเค้าจะให้มึงช่วยกูปิดความลับเรื่องที่กูเป็นผู้ชายแค่นั้นแหละ”

“เอ้า นี่มึงเป็นผู้ชายหรอ......เฮ้ยย”

โครม!!!

 ผมถีบไอวินตกเตียงทันทีแล้วเดินหนีไปอาบน้ำ

      หลังจากที่ผมออกมาจากห้องน้ำไอวินมันก็ไม่อยู่แล้วสงสัยกลับห้องไปแล้ว ผมเลยเดินตรงไปที่ห้องครัวแทน

“เฮ้ย ทำไมมึงใส่ชุดนั้น” ทันทีที่เดินตรงไปห้องครัวผมก็เห็นไอวินนั่งอยู่ก่อนแล้วแถมยังใส่ชุด นร. ชายด้วยอ่า แม่ลำเอียง กระซิกกระซิก(บ้า //ไรท์)

“เอ้าก็โรงเรียนมึงใส่ชุดแบบนี้ไม่ใช่ไง”

“กูรู้แต่ทำไมมึงได้ใส่ชุด นร.ชาย T^T”

“ฮ๊ะๆๆๆ  กูก็นึกว่าอะไร คือกูหล่อไง” เออมึงมันหล่อกูไม่เถียงก็ได้วะ ยอมรับครับมันหล่อจริงตอนเราเรียนม.ต้นด้วยกันมันก็มีแต่สาวๆมาจีบตรึมจนผมอิจฉาเลยละครับ

“ทึ่งในความหล่อของกูอยู่อะเด้” ผลั่ว ผมวางมือลงไปบนหัวของไอวินอย่างแรง

“เออไอ้หล่อ จะไปโรงเรียนได้ยัง” ผมรีบตัดบททันทีก่อนที่ผมกับมันจะเถียงกันจนไม่ได้ไปเรียนแล้วคุณแม่บังเกิดเกล้าจะโดนแม่มดสิง











 

ฮ่าๆๆจบไปแล้วหนึ่งตอน น้องเลย์ของเราน่ารักชิมิล่า(?)
ถ้าชอบก็เม้นกันเยอะๆน๊าไรท์ขอร้อง T^T