Turbulent love school โรงเรียนป่วนรัก [Yaoi]

ลำดับตอนที่ #1 : ::INTRO::

พุยพุย :)  Shalunla

::INTRO::

     

        “สวัสดีคั....ค่ะ เราชื่อเลย์นะ”
    เกื่อบไปแล้วถ้าถามว่าทำไมผมถึงมายืนหน้าสลอนพูดผิดๆถูกๆอยู่หน้าห้องเรียนทำไมแถมยังแต่งตัวเป็นผู้หญิงอีก นั่นก็เพราะคุญแม่บังเกิดเกล้าที่เคารพรัก ขอร้อง(บังคับ)มา

“ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะ” ผมโค้งตัวนิดๆ ก่อนที่จะมีเสียงแซวจากบรรดาตัวผู้ที่นั่งอยู่ในห้องเรียนลอยมา

“ฝากใจด้วยก็ได้นะครับ”

“เลย์จังมีแฟนรึยัง”

“น่ารักจังตอนเด็กแม่ให้กินอะไรเป็นอาหาร” แล้วกมีเสียงอื่นๆมากมายตามมา

           
           ปุด ปุด ตอนนี้ผมได้ยินเสียงเส้นเลือดของตัวเองปูดขึ้น เห็นเป็นโรงเรียนคุณหนูอย่างนี้แต่ไอ้แบบนี้มันอย่างกับโรงเรียนปกติเลยนี่หว่า แล้วทำไมตรูต้องมายืนให้พวกมันแซวด้วยฟระเนีย ผมได้แต่บนอยู่ในใจพร้อมกับส่งยิ้มแห้งๆไปให้

“เอ้าๆอย่าแซวให้มันมากนัก เลย์จังไปนั่งตรงนั้นเลยนะจ๊ะ” ครูไอ ชี้ไปที่โต๊ะตัวสุดท้ายแถวที่สองเอ๊ะแล้วทำไมตรงริมหน้าต่างถึงมีโต๊ะสองตัวละ โรงเรียนนี้เค้าจัดเป็นโต๊ะเดี่ยวครับแต่ตรงริมหน้าต่างมันมีสองตัวติดกัน

เฮ้อ ชังมันเหอะ ผมได้แต่ถอนหายใจเบาๆแล้วเดินไปนั่งที่พร้อมกับนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวาน

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

“วันนี้มีอะไรหรอคับปลุกผมแต่เช้าเลย” เลย์ถามผู้เป็นแม่อย่างสงสัย

“พรุ้งนี้เปิดเทอมแล้วแม่จะพาไปซื้อของใช้” ผู้เป็นแม่เอ่ยตอบ

“ของใช้ ?”

“ไปถึงแล้วเดียวแม่จะบอก”

     ทำไมต้องซื้อของใช้ละเราขาดแค่ชุดนักเรียนนี่หน่า เลย์ได้แต่คิดอยู่ในใจยังไงเค้าก็ขัดไม่ได้อยู่แล้วนิ  

       “สวัสดีค่ะคุณลีนคุณเลย์” พนักงานร้านเสื้อผ้าชื่อดังเอ่ยต้อนรับผมกับแม่อย่างคุ้นเคยก็แน่ละแม่เขาเป็นลูกค้าประจำ ผมกับแม่ยิ้มตอบก่อนที่จะเดินเข้าไปในร้าน

“แม่ครับอย่าบอกนะว่าให้ผมลองอีกแล้ว” ผมหันไปถามผู้เป็นแม่อย่างปลงๆ ก็ไอร้านที่ผมเข้ามามันมีแต่เสื้อผ้าผู้หญิงแล้วทุกครั้งที่มาแม่ก็จะให้ผมลองชุดแล้วให้เหตุผลว่าลูกค้าประจำของแม่ตัวเท่าผมถ้าผมใส่ได้เขาก็ใส่ได้ ผมก็ได้แต่ภาวนาทุกครั้งที่ออกจากห้องลองว่าอย่าให้มีคนรู้จักผ่านมาเล้ยยย

“แน่นอนจ๊ะ” แม่หันมายิ้มก่อนจะก้มไปรูดราวเสื้อผ้าดู สักพักแม่ก็หยิบชุดใดชุดหนึ่งออกมาแล้วยื่นให้ผม ผมรับมาอย่างเอือมๆก่อนจะเดินเข้าห้องลองไป อย่าถามนะครับว่าทำไมพนักงานถึงยอมให้ผมเข้าไปก็อย่างที่บอกเขาชินกันแล้วครับ

         ผมจัดการสวมชุดที่แม่ยื่นมาให้ก่อนจะหันไปมองกระจก เฮือก !

“นี่มันชุดอะไรวะเนีย” ทันทีที่เห็นสังขารตัวเองในกระจกผมถึงกับตาค้างเลยครับเพราะปกติแม่จะซื้อชุดหวานๆให้กับลูกค้าส่วนใหญ่จะเป็นชุดที่มิดชิดแต่นี่มันอาร๊ายยยยย ไอชุดที่แนบเนื้อสั้นจุ๊ดจู๋จนเกือบเห็นแก้มก้นเนีย !!! ผมได้แต่บ่นอุบอิบก่อนจะแง้มประตูห้องลองเสื้อออก

“มะ....แม่ครับ ครั้งนี้ลูกค้าคนใหม่หรอ” ผมหันไปถามพร้อมกับหน้าแดงนิดๆก็ดูสิครับพี่พนักงานมองผมแล้วยิ้มแปลกๆ

“ป่าวจะชุดนี้ของลูก   ขอแบบนี้อีกสี่ห้าชุดนะแล้วก็เสื้อในน่ารักๆแบบเสริมฟองน้ำเยอะๆด้วยละ” แม่บอกผมหน้าตายแล้วหันไปสั่งพี่พนักงานต่อ

“ห๊ะ !! ผมไม่ใส่ไอ้ชุดบ้านี่......”  ทันทีที่ได้ยินผมจึงโวยใส่แต่ต้องหยุดชงักทันทีเพราะแม่ของผมหันมาค้อนใส่ อึก ขืนพูดต่อตายแน่ตรู

“อะ เอ่อ ใส่ก็ได้ครับ” หลังจากที่พูดจบแม่ผมก็ยิ้มหน้าบานทันทีอย่างกับคนละคน เกือบไปแล้ว

“จากพรุ้งนี้เป็นต้นไปลูกต้องไปเรียนที่โรงเรียนของแม่ แต่ในถานะ ‘ผู้หญิง’”

“ห๊า !!ทำไมละครับ” นี่มันชายล้วนนะแล้วทำไมผมต้องเป็นผู้หญิงละเนีย

“เพราะแม่จะเปลี่ยนเป็นโรงเรียนสห ปีหน้าแล้วลูกก็ต้องเป็นคนดึงดูดพวกผู้หญิงมาเยอะๆเข้าใจไหมจ๊ะ” ผู้เป็นแม่พูดพร้อมกับยัดของทั้งหมดใส่รถ

“ทำไมต้องเป็นผะ....” ผมชงักแทบจะทันทีที่แม่ผมส่งรอยยิ้มที่ใบหน้าไม่ได้ยิ้มตามเป็นเชิงว่าถ้าถามต่อตายแน่ หลังจากนั้นแม่ก็พาผมไปร้านเสริมสวย(?)แล้วก็อีกหลายๆที่ เฮ้อถ้าการเป็นผู้หญิงมันจะลำบากขนาดนี้ละก็นะ