Turbulent love school โรงเรียนป่วนรัก [Yaoi]

ลำดับตอนที่ #3 : ::Part 2::Turbulent love school โรงเรียนป่วนรัก

พุยพุย :)  Shalunla

          



          เอี๊ยดดดด  ~

    รถลีมูซีนคันหรูได้มาจอดเทียบอยู่หน้าโรงเรียนชื่อดัง 
ทุกคนในโรงเรียนต่างหันมองเป็นตาเดียวกันไม่ใช่เพราะรถคันนี้เป็นของ ผ.อ.
แต่เป็นเพราะบุคคลทั้งสามที่ก้าวออกมาจากรถ 

“...ซุบ ซิบ..” เสียงซุบซิบของเหล่านักเรียนดังขึ้น

“เฮ้ย คนนั้นลูกผ.อ.แน่เลยว่ะ”

“เออ แล้วคนข้างๆนั้นมันนักเรียนที่ย้ายมาให้นิ”

“ดูแล้วเหมาะสมกันดีว่ะ”

   “ชิไอพวกนั้นนินทากันเบาๆไม่ได้รึไง” ผมบ่นอุบอิบจนไอวินต้องหันมามอง

“ใจเย็นน่า” วินตบไหล่ผมเบาๆ  ตอนนี้ผมรู้สึกอยากจะแทรกแผ่นดินหนีไปจากตรงนี้เสียจริง

               “วันนี้นักเรียนใหม่คนนี้จะมาเรียนกับเรา กวินเลือกที่นั่งได้ตามสบายเลยนะ”

ครูประจำชั้นพูดกับไอวินก่อนจะส่งยิ้มหวานไปให้

เอ่อ...ครูครับถ้ามองมันขนาดนี้ไม่กินเข้าไปเลยละครับ   

“งั้นผมขอนั่งข้างเพื่อนผมนะครับ” วินพูดพร้อมลากโต๊ะเก้าอี้มาชิดโต๊ะของผม 
   คนทั้งห้องหันมามองด้วยสายตาแปลกๆ  แต่พอไอวินเงยหน้าขึ้นปุ๊บหันกลับกันแทบไม่ทัน อะไรของพวกมัน - -“

“ขอบใจนะเว้ยที่มึงมาเรียนเป็นเพื่อนกู อยู่คนเดียวอึดอัดจะตาย T_T” ผมหันไปคุยกับมันพร้อมทำหน้าเหมือนคนจะร้องให้

“เออ มึงเพื่อนกูแค่นี้สบาย แถมได้กินข้าวฝีมือแม่มึงด้วย”   เกือบหล่อและไอวินถ้าไม่ติดคำหลังอะนะ

         ครืดดด ดด~

   ประตูห้องเรียนถูกเปิดออกพร้อมกับฝาแฝดที่เดินเข้ามาอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว ครูประจำวิชาได้แต่ทำหน้าเอือม  เลยวิชาเรียนไปครึ่งคาบแล้วนะเฟ้ยถ้าสายขนาดนี้อย่ามาเลย

“เฮือกก!!”

“มีไรวะไอเลย์”

“ห๊ะ ป่าว” ไม่รู้ว่าผมคิดไปเองหรือว่าเห็นไนท์เหล่มองตาค้อนใส่ก็ไม่รู้    ฮ๊ะๆแล้วทำไมมันต้องมองผมด้วยละไมไหวๆสงสัยเรียนเยอะเกินไปเลยตาฝาด

“วะ หวัดดีไมค์”   ทันทีที่สองแฝดนั่งลงผมก็เอ่ยทัก ก็ช่วยไม่ได้ตอนผมไม่มีเพื่อนสองคนนี้ก็ช่วยผม

“ครับ” ไมค์หันมายิ้มตอบ แล้วกลับไปมองกระดาน อะไรกันนี่ผมรู้สึกไปเองหรือว่าสองคนนั้นทำท่าเหมือนกำลังโกรธผมอยู่ เอ๊ะแล้วจะโกรธเรื่องอะไรล่ะ     ผมนั่งคิดวนไปวนมาอยู่นาน

“....ลย์”

“ไอเลย์!”

“ห๊ะๆ มึงจะตะโกนทำซากอะไร”

“กูเรียกมึงแล้วมึงไม่ตอบ”

“อ่าวหรอ กูไม่ได้ยิน โทษๆ”

“เออๆ ไปกินข้าวกันกูหิว”

    หลังจากนั้นเราก็เดินไปที่โรงอาหาร ผลปรากฏว่า.......โต๊ะเต็ม T^T โรงอาหารออกจะใหญ่แล้วทำไมมันไม่มีที่ว่างเลย  อ๊ะ และแล้วสายตาอันเฉียบแหลมของผมก็เหลือบไปเห็นบุคคลคุ้นเคย

“โต๊ะเต็มว่ะ” ไอวินพูดพร้อมทำท่าจะเดินออกจากโรงอาหาร

“ใครบอกมึงมานี่...หมับ!” ทันทีที่เห็นผมรีบจับแขนลากไอวินไปที่โต๊ะทันที

“อะไรของมึงเนีย”

“ไมค์เราขอนั่งด้วยได้ไหมไม่มีโต๊ะว่างเลย” ผมรีบเข้าไปถามทันที

“อื้ม” ไมค์เงยหน้ามาตอบผมแล้วก้มลงไปสนใจอาหารตรงหน้าต่อ แปลกแฮะปกติจะชวนเราคุยแล้วนี่ทำไมวันนี้ถึง.... โอ๊ะไม่ใช่เรื่องของเรานี่หว่า ตอนนี้หิวใส้จะขาด

“อะ...วินเราฝากซื้อข้าวหน่อยดิเอาเหมือนเดิม” ผมเกือบจะหลุดเรียกไอแล้วไหมละ พอผมพูดจบมันก็ทำท่ากลั้นขำแล้วเดินไปซื้อข้าว  ชิ !ขำได้ขำไปอย่าให้ถึงตากูบ้างละพ่อจะจับแต่งหญิงเดินลอบโลกเลย

“สนิทกันจังนะครับ” จู่ๆไมค์กูพูดขึ้นมาไม่มีปี่มีขลุ่ย ผมทำหน้างงสักแปปก็นึกขึ้นได้

“อื้อ ก็เป็นเพื่อนกันตั้งแต่เด็กนะ”

“แค่เพื่อนสินะ.....”

“ห๊ะ เมื่อกี้ว่าอะไรนะไม่ทันฟัง”

“อ้อป่าว ผมพูดคนเดียวนะเนอะไนท์” ไมค์หันไปยิ้มให้ไนท์ ส่วนไนท์ก็พยักหน้าตอบกลับ  อะไรของสองคนนี้เนียคุยภาษาใบ้กันรึไง

“ว่าแต่วันเสาร์เลย์จังพอจะว่างไหมครับ” ไมค์พูดแล้วส่งยิ้มหวานมาให้ กลับเป็นคนเดิมแล้ว

“เอ๋ ว่างนะทำไมหรอ”

“พ่อกับแม่เราอยากเจอเธอ”

“ห๊า ทำไมต้องเป็นฉันละ”

“เพราะเธอติงต๊องละมั้ง”

“เฮ้ยนาย จะหาเรื่องกันรึไง”

“เลย์จังใจเย็นสิครับไน์แค่พูดเล่น คือตั้งแต่เด็กเราไม่เคยมีเพื่อนแล้วเลย์จังก็เป็นเพื่อนคนแรกพ่อกับแม่พวกเราเลยอยากชวนไปกินมื้อค่ำ”  ห๊ะ  สงสัยจะเพี้ยนกันทั้งตะกูล ยังไงเราก็ไม่ได้ไปไหนอยู่แล้วนี่ไปกินของฟรีดีกว่า

 “ไป !”

“หึ ตอบไม่คิดเลยนะ”

“เรื่องของฉัน”  ผมป่าวเห็นแก่กินนะแค่ชอบของฟรี(เหรอความหมายไม่ได้ต่างกันสักนิด//ไรต์)

“คุยอะไรกันอยู่” 

“โห ไอ...เอ้ยวินนี่ไปซื้อข้าวหรือไปรบเนียนี่ถ้ามาช้าอีกนิดนึกว่าตายไปละ...” ผลั่ว ยังพูดไม่ทันจบคำมือหน้าก็ฟาดมาที่หัวผมเน้นๆ เจ็บอะ

“โอ้ย  แซวเล่นแค่นี้เองทำไมต้องทำร้ายร่างกายด้วย” 

“จะกินไหมข้าว”  ไอวินพูดพร้อมดึงจานข้าวออก ผมรีบคว้าแทบไม่ทัน

“กินดิ” ได้แต่เอามือลูบหัวตัวเองปอยๆ มือหนักเป็นบ้าเลย ชิ !ไม่ติดว่าต้องจัดการกับอาหารตรงหน้าหรอกไม่งั้นสวนคืนไปและ(ไม่ใช่ว่าแกห่วงกินมากกว่าหรอ - -;//ไรต์)

-----------------------------  70% -------------------------------








 

ต่อ

ทั้งสองคนหยอกล้อกันตามประสาเพื่อนสนิทจนไม่ทันได้สังเกตุสายตาทั้ง 4 คู่ที่กำลงจ้องมองเขาสองคนอย่างไม่วางตา

“หึ” จู่ๆไนท์ที่เงียบอยู่นานก็ส่งเสียง หึในลำคอ

ทำให้เลย์และวินหันไปมอง อะไรของมันอยู่ดีๆก็หัวเราะในลำคอ

“ข้าวติดคอนายรึไง”  ผมอดไม่ได้เลยถามด้วยความเป็นห่วง(?)จนอยากจะให้ข้าวมันติดคอตายไปเลย

“........” ไม่มีการตอบรับจากเลขหมายที่คุณเรียกกรุณาติดต่อใหม่อีกครั้งค่ะ

ตู๊ดดดดด ~

“นายเป็นใบ้รึไงกัน” หมันไส้ครับหมันไส้ มันไม่ตอบผมแถมยังเมินอีก ฮึ้ยๆคนหล่อไม่ยอม

“........”  หมายเลขที่คุณเรีกไม่สามารถติดต่อ......(พอแล้วโว้ยย //เลย์   โทษทีมันมือไปหน่อย//ไรต์)

“นาย !!”

                  กิ๊งก่อง ~ (เสียงออดแบบว่าสิ้นคิดมาก)

   ชิ ถือว่านายโชคดีนะที่ออดช่วยไว้ทัน (เหอๆ//ไรต์  เงียบไปอิไรต์//เลย์ ค๊าบบ//ไรต์)




 

แค่เนี๊ยจะดองทำม้ายยย
วินสุดหล่อของเราไม่มีบทเลย(ฮา)//โดนเตะ
ถ้าชอบก็เม้นหน่อยน้าจะได้อัพบ่อยๆ