นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
ผู้เข้าชมรวม
2,836
ผู้เข้าชมเดือนนี้
4
ผู้เข้าชมรวม
2.83K
หมวด : แฟนฟิคอื่นๆ
อัปเดตล่าสุด : 2 ธ.ค. 53 / 22:57 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
♦ ♥ ♠ ♣ The sky in memory ♣ ♠ ♥ ♦
แชะ...แชะ...แชะ...
"อืม...น่าจะโอเคแล้วนา~อีกสักสองสามรูปก็ได้มั้ง..."เสียงที่ฟังแล้วดูน่าเอ็นดูของร่างๆหนึ่งที่ดูบอบบาง...กำลังกดชัตเตอร์เพื่อถ่ายภาพของธรรมชาติอยู่ภายในป่าไม้ในเมืองที่ชื่อว่า'นามิโมริ'
"รุ่นที่สิบคร้าบ~อรุณสวัสดิ์คร้าบ~!!"ร่างบางหันมาตามเสียงที่เรียกโดยที่ไม่ต้องถามก็รู้ว่าใคร
"โย่ว~สึนะ!บังเอิญจังนะ...ที่ได้มาเจอกันน่ะ อ่ะ!...โกคุเทระก็ด้วย"ร่างบางที่กำลังมองคนตรงหน้าทั้งสองอย่างสงสัยนิดหน่อยก็หลุดจากภวังค์แล้วหันมามองคู่สนทนาทั้งสอง
"อรุณสวัสดิ์ทั้งสองคน...มาทำอะไรกันที่นี่น่ะ?"ร่างบางถามขึ้นโดยที่เผลอไปสบตากับบุคคลที่สามที่เดินมาพร้อมกับครูสอนพิเศษที่ควรจะอยู่ที่บ้านในตอนนี้
"ระ...รีบอร์น คะ...คุณฮิบาริก็ด้วย...มาทำอะไรกันฮะ?"ร่างบางนึกแปลกใจเมื่อเห็นชายร่างสูงที่ไม่ค่อยชอบการสุมหัว เอะอะก็'จะขย้ำ'อยู่ท่าเดียวแต่วันนี้กลับดูสงบผิดปกติ
"เจ้าหนูบอกให้ชั้นมาน่ะ...แล้ว...เธอมาทำอะไรล่ะ?"ร่างสูงตอบแทนครูสอนพิเศษ แล้วยิงคำถามออกมา
"เอ่อ...คือผมมาถ่ายภาพของป่านี้น่ะครับ..."
"เหรอ...? งั้นถ่ายให้สวยๆล่ะ เสร็จแล้วก็เอามาให้ชั้นด้วยนะ..."ร่างสุงยิ้มเจือนๆให้ร่างบางก่อนที่ร่างบางจะหน้าเริ่มขึ้นสีกับรอยยิ้มนั้น จึงทำให้บุคคลข้างๆเริ่มไม่พอใจ
"หนอย~ไอหมอนี่คิดจะขโมยหัวใจของรุ่นที่สิบไปหรือไงหะ?"ร่างสูงชักระเบิดออกมาพร้อมกับท่าทีที่พร้อมลุยทุกเวลา
"หืม~เอางั้นเรอะ?...ได้! ชั้นจะขย้ำเจ้าสัวต์กินพืชอย่างนายเป็นคนแรกเลยล่ะ..."
"ฮะๆ...น่าสนุกนิ...งั้นชั้นขอเล่นด้วยคนนะ..."ทั้งสามเริ่มเปิดศึกโดยที่มีแขกไม่ได้รับเชิญโผล่มาถึงสามคน!
"ฮ่าๆๆ! คุณแรมโบ้ก็จะช่วยด้วย!!!"
"คึหึหึ...จะอะไรก็ไม่รู้หรอกนะครับ แต่ถ้ามีฮิบาริ เคียวยะด้วยแล้ว...ชักน่าสนุกนะครับเนี่ย..."
"ขอแจมด้วยอย่างสุดขั้ว!!!"
"นี่เจ้าห่วยสึนะ..."ครูพิเศษเรียกให้ร่างบางหลุดออกจากภวังค์แล้วหันมาคุยกับคู่สนทนา
"หืม?"
"ไม่คิดจะห้ามหน่อยหรอ?"ร่างบางมองพวกพ้องที่ตอนนี้กำลังสนุก(?)อยู่กับการเล่น(?)ที่พวกเค้าเล่นกันเอง ร่างบางหันมามองครูพิเศษของเค้าก่อนที่จะหยิบกล้องออกมาจากกระเป๋า แล้ว....
แชะ...แชะ...แชะ...!!!
ทุกคนชะงักแล้วหันมาตามเสียงชัตเตอร์ที่พวกเค้าได้ยิน แต่ภาพที่พวกเค้าเห็นมันดูสดใสกว่าที่พวกเค้าคิดไว้มาก...ร่างบางที่มองดูพวกเค้าพร้อมกับคลี่รอยยิ้มที่บางเบาแต่น่าหลงใหล กำลังถือตัวกำเนิดเสียงชัดเตอร์ที่พวกเค้าได้ยิน
"วองโกเล่...?"
"ซะ...ซาวาดะ?"
"ระ...รุ่นที่สิบ...ครับ?"
"สึนะ?"
"........."
"อ้ะ!...ทะ...ทุกคนมองชั้นแบบนั้นทำไมล่ะ? มองกันอย่างนี้เดี๋ยวชั้นท้องนา~"ร่างบางยิ้มอีกรอบซึ้งตอนนี้ทำให้ผู้พิทักษ์หลายคนเริ่มหน้าขึ้นสี ไม่เว้น...ครูสอนพิเศษ
"จะ...จะบ้าหรอ! นะ...นายจะท้องได้ไงเล่า! เจ้าห่วยสึนะ"ครูสอนพิเศษที่ตอนนี้เริ่มหลบหน้าลูกศิษย์เพราะใบหน้าของเค้ามันร้อนผ่าวเกินที่จะให้ลูกศิษย์สุดที่รัก(?)มาเห็น
"ฮะๆนายเนี่ยไม่รับมุกเลยนะ...รีบอร์น"ร่างบางว่าเสร็จก็เดินต่อจนถึงเหล่าผู้พิทักษ์ของเค้าโดยมีครูสอนพิเศษนั่งอยู่ที่บ่าด้วย
"ชั้นจะให้โอกาศสุดท้ายนะ...จะถ่ายรูปกันดีๆหรือจะให้ชั้นถ่ายตอนที่พวกนายฟัดกันล่ะ?...สภาพเยินๆแบบนั้นถ่ายมาคงดูแย่นา~"ร่างบางพูดพร้อมรอยยิ้มจึงทำให้เหล่าผู้พิทักษ์เริ่นหน้าขึ้นสีอีกแล้ว
"เอ้า!...ว่าไงล่ะ?"ร่างบางย้ำอีกครั้งเลยทำให้เหล่าผู้พิทักษ์หลุดออกจากภวังค์แล้วมองหน้ากันซักพักก่อนที่จะหันมามองร่างบาง
"รุ่นที่สิบจะถ่ายที่ไหนล่ะครับ?...พวกเราในฐานะผู้พิทักษ์จะติดตามคุณผู้เป็นท้องนภาไปทุกที่เอง..."ร่างบางที่รับฟังคำตอบจากผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นมือขวาก่อนที่จะหน้าขึ้นสีเล็กน้อยกับคำตอบนั้นแต่ก็ไม่ได้เอ่ยอะไรกลับยิ้มออกมาพร้อมกับออกตัวเดินต่อไป
----------------------------------------------
จะเปลี่ยนได้ไหมนะ?...เปลี่ยนช่วงเวลาใน 2 วันก่อนที่ชั้นจะมานอนในโลงนี้...
ชั้นไม่อยากพึ่งปาฎิหาริย์อะไรนั่นหรอกนะ...
สิ่งที่ชั้นอยากจะทำ...คือปกป้องทุกคนที่ชั้นรัก...
แต่ชั้นกลับ......
หวังพึ่งกับแผนที่มีโอกาศสำเร็จเพียงน้อยนิด
ปาฎิหาริย์งั้นหรอ...?
ความบังเอิญงั้นหรอ...?
ความหวังงั้นหรอ...?
ชั้นน่ะ...ไม่ค่อยชอบอะไรพรรณนั้นหรอกนะ...
ถึงแม้เมื่อ 10 ปีก่อนชั้นจะเอ่ยและนึกถึงเรื่องพรรณนี้เยอะก็ตาม...
แต่เมื่อมารู้ตัวอีกที...ชั้นก็....
เดินเข้าไป....คุยกับหมอนั่นซะแล้ว...
...ความหวังของชั้นหายไปหมดแล้ว...
ทันทีที่หมอนั่นจ่อปืนมาที่ชั้น...
แต่ชั้นก็ไม่คิดที่จะขัดขืนเลยนิ?
กลับยิ้มรับสิ่งที่จะเกิดขึ้นด้วยซ้ำ...
ทำไมกันนะ?
ตอนนั้นชั้นถึงไม่นึกเรื่องแผนว่ามันจะสำเร็จหรือไม่...
แต่กลับนึกว่า...รูปที่ชั้นเคยถ่ายกับทุก...มันจะยังคงอยู่ในหัวใจของพวกเราไหม?...ก็แค่นั้น...
"บ๊าย - บาย...สึนะโยชิคุง..."
ปัง!!!
ทันทีที่เสียงนั่นดังกึกก้อง...ของเหลวสีแดงสดค่อยๆหลั่งรินออกมา...สติของชั้นก็ดับวูบลงและขาวโพลนทันที...
----------------------------------------------
10 ปีผ่านไป...
ในป่าลึกของเมืองนามิโมริ...มีกล่องสีดำยาวที่ดูน่ากลัวและลึกลับแต่เพราะตราประจำแก๊งมาเฟียอันมีชื่อเสียงที่ลงเอาไว้ จึงเปลี่ยนเป็นกล่องที่ดูสวยงาม แต่ก็ยังคงความโศกเศร้าและความหดหู่เอาไว้...มันเป็นโลงศพของผู้สืบทอดคนที่ 10 ของวองโกเล่ แฟมิลี่...
"ผม...เอาสิ่งพวกนี้มาคืนคุณ..."ผู้พิทักษ์แห่งเมฆาที่น่าเกรงขามนาม ฮิบาริ เคียวยะ ยืนมองโลงศพของผู้เป็นบอสและ...คนที่เค้ารัก...เค้าวางอัลบั้มรูปไว้บนฝาโลงก่อนที่จะเอ่ยต่อ...
"นี่คือสิ่งที่ผม...เก็บไว้ให้ตลอด 10 ปี...รีบๆฟื้นขึ้นมาดูล่ะ! ซาวาดะ สึนะโยชิ..."ร่างสูงพูดพร้อมรอยยิ้มก่อนจะเดินจากไปทันที...แต่ทว่ากลับนิ่งไปซักพักก่อนที่จะหันมามองที่โลงนั่นอีกครั้ง...
"โรคุโด มุคุโร่"เจ้าของชื่อที่รับหน้าที่เป็นผู้พิทักษ์แห่งสายหมอกที่นั่งอยู่บนโลงกำลังลูบไล้ไปตามลายของโลงนั้นหันมามองอย่างนิ่งเฉยพร้อมกับยิ้มบางๆออกมาตามนิสัยเดิม
"โอะยะ...เห็นซะแล้วหรอครับ...ฮิบาริ เคียวยะ"ทั้งคู่สบตากับเพียงแต่ตอนนี้พวกเค้าไม่ทะเลาะอยู่อย่างทุกที
"ดอกลินลี่นั่น...ของ ซาวาดะ สึนะโยชิ งั้นหรอ?"ร่างสูงนิ่งแต่ก็ยังคงยิ้มตอบกลับไปหากแต่ยังคงดูเศร้าสร้อยอยู่
"ครับ...ของเค้านั่นแหละ...อัลบัมนี้ก็ด้วย...นี่คุณยังเก็บมันไว้อีกหรอครับ"ร่าสูงโปร่งมองตอบแต่ก็ไม่ตอบอะไรจนคู่สนทนาลุกขึ้นออกจากโลงแล้วมาประจันหน้ากับเค้า
"คึหึหึ...ผมจะส่งข้อมูลพวกนั้นของฐานทัพของมิลฟีโอเล่มาให้คุณทีหลังนะครับ...ยังไงผมก็ขอฝากทางนี้ด้วย..."ร่างสูงเอ่ยเสร็จก็เดินผ่านร่างนั้นไป...
"นายมาเชื่อใจมาเฟียกับแผนนั่นขนาดนี้...น่าแปลกใจจริงนะ...โรคุโด มุคุโร่"ร่างสูงโปร่งพึมพัมกับตัวเองก่อนที่จะสาวเท้ากลับไปทางที่หมายของเค้า...
ปุ๋ง!!
"โอ๊ย...ที่นี่มันที่ไหนกันเนี่ย...?"เสียงที่ดูอ่อนวัยของเด็กหนุ่มดังขึ้นจากโลงศพ ร่างบางขยับฝาโลงเพื่อเปิดมันออกแต่ทว่าเมื่อร่างบางเปิดเสร็จก็ได้ยินเสียงวัตถุที่ตกลงสู่พื้น จึงทำให้เรียกความสนใจของร่างบางไปได้ทันที...
"อะไรน่ะ?"ร่างบางหยิบอัลบั้มเล่นหนาขึ้นมาดูก่อนจะเปิดข้างในอย่างถนุดถนอม
"น่ะ...นี่มัน..."ร่างบางนั่งนิ่งเมื่อเห็นสิ่งที่ตนไม่เชื่อสายตามากที่สุด...ผู้พิทักษ์แห่งเมฆาคนนั้น...ยังเก็บบางสิ่งบางอย่างที่เป็นความทรงจำระหว่าง'วองโกเล่'ในอดีตของพวกผู้พิทักษ์ในยุคนี้ รูปที่ดูไม่เก่ามากเพราะการเก็บรักษา แต่ก็เป็นรูปที่ตัวเค้าเมื่อ 10 ปีก่อนถ่ายในอดีตเมื่อหลายวันก่อนเอง...
"ทะ...ที่คุณฮิบาริ...ขอไปทั้งหมด...มันถูกเก็บไว้อย่างดี...ขนาดนี้เลยหรอ?"ร่างบางเสียงสั่นเพราะรูปพวกนี้...เค้าถ่ายเก็บไว้เพื่อดูเล่น แต่ผู้พิทักษ์แห่งเมฆาก็มาขอมันไป...ตอนนั้นตัวเค้าก็เองก็ไม่รู้ว่าผู้พิทักษ์แห่งเมฆาจะเอาไปทำอะไร...แต่ตอนนี้...ณ เวลาที่เค้ามาอยู่ในอนาคตนี้...เค้ารู้ซึ้งถึงจิตใจและความรู้สึกที่ผู้พิทักษ์แห่งเมฆาตั้งใจไว้แล้ว...
แหมะ...แหมะ...
"ฮึก...ชั้นคง...ไม่ได้อยู่กับทุกคนแบบในอดีตแล้วสินะ..."หยาดน้ำตาไหลรินจากใบหน้าหวานแต่ตอนนี้มีแต่ความเศร้า...ใช่...เค้าเศร้า...ตัวเค้าในยุคนี้ไม่อาจพูดคุย เล่น ดูดอกไม้ไฟ หรือ สามารถปกป้อง...คนที่เค้ารักได้อีกแล้ว...มีแต่คนอื่นๆที่จะต้องคอยถนุดถนอมความทรงจำนี้เอาไว้...
"ชั้น...ขอโทษ..."
ขอโทษ...ที่ไม่ได้คิดว่ารูปพวกนี้มันสำคัญแก่พวกเราแค่ไหน...
ขอโทษ...ที่ไม่ได้อยู่ด้วยกันนานกว่านี้...
ขอโทษ...ที่ไม่อาจปกป้องทุกคนได้อีกแล้ว...
หลังจากนั้นไม่นาน...ผู้พิทักษ์แห่งวายุในอนาคตก็มาพบตัวเค้าก่อนที่จะสลับตัวกับตัวเองในอดีต แล้วเรื่องทั้งหมดก็ดำเนินต่อไปอย่างกับว่า...เรื่องทั้งหมดเป็นเพียงแค่ฝัน(ร้าย)ที่ยาวนาน.....
...The End...
MI KAN
ผลงานอื่นๆ ของ BP' ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ BP'
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น