คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #109 : Friday : เธอคือฆาตกร!!
REALITY SEASON 7
ตอน : ปริศนาราชวงศ์ปักษาธร
“WEEK 7 (Semi-Week)”
ฝีเท้าหลายคู่กึ่งเดินกึ่งวิ่งมาด้วยความกลัวระคนกับความอยากรู้อยากเห็นว่าเสียงนั้นเป็นที่มาของเสียงใดกันแน่ เมื่อทุกคนมาถึงกลับมีเพียงความว่างเปล่า ประตูระเบียงเปิดอยู่พร้อมกับอะไรบางอย่างที่วางแน่นิ่งอยู่ที่พื้น
“วิซซาร์ด!” วัชรตกใจเมื่อเห็นว่าเพื่อนรักของเขามานอนอยู่ตรงนี้ เขารีบวิ่งเข้าไปคว้าตัวของหุ่นกระบอกตัวโปรดมากอดไว้อย่างแน่น หุ่นตัวนี้เขาไม่ยอมให้มันคลาดสายตาไปแน่นอน
เป็นคอลเลคชั่นที่ทำจากอวัยวะของผู้เข้าแข่งขันที่มีความชั่วขนาดนี้ ... จะทำหายได้อย่างไรกัน
ท่ามกลางความดีใจของวัชรที่ได้ของที่ตามหากลับคืนมานั้น จู่ ๆ ก็มีบางอย่างตกลงมาตกหน้าของวัชรหากแต่สิ่งนั้นยังลงมาไม่ถึงพื้นเพราะมีเส้นเอ็นบาง ๆ พันธนาการเอาไว้
“กรี๊ดดดดดดดดด!!!” น้ำฟ้าหวีดน้องอย่างสุดเสียงก่อนที่จะเอามือป้องปากออกมา
พวกเขาโอลีฟอยู่ในสภาพที่ไร้ลมหายใจ เลือดมากมายนั้นไหลโชกตามตัวของเธอจนไม่รู้ว่าเลือดนั้นไหลมาจากปากแผลใดกันแน่ ร่างของเธอถูกพันธนาการด้วยเส้นเอ็นมากมาย ปมเอ็นนั้นหันเข้าหาตัวของเธอ ใบหน้าเหลือกค้างด้วยความทรมาน แขนและขานั้นเองก็ถูกพันด้วยเส้นเอ็นเช่นเดียวกัน
“ตายเหมือนหุ่นกระบอกที่กำลังเชิดอยู่เลยนะครับเนี่ย” วัชรชื่นชมสภาพศพที่เหมือนกับการเล่นหุ่นที่เขาชอบมาก
แต่สำหรับแอนน์และน้ำฟ้าแล้ว พวกเธอไม่สามารถรับสภาพการตายของโอลีฟได้ ร่างนั้นมันโชกเลือดไปจนเสื้อผ้าของหล่อนเปรอะไปหมด เส้นเอ็นมากมายต่างพันธนาการร่างนั้นไว้อย่างน่ากลัว ถ้ามองมาจากความมืดด้านนอกนั้น เหมือนกับว่าเธอกำลังร่ายรำอยู่เหนือพื้น
ราวกับนางรำในปราสาทแห่งนั้น ....
ในเมื่อแอนน์และน้ำฟ้ายังอยู่ในห้องอาหารนั้น แล้วใครกันที่จะสามารถลงมือฆ่าโอลีฟได้ ... หรือว่าจะมีบางสิ่งอย่างที่อลิซได้พูดเล่นเอาไว้
วิญญาณแห่งปักษาธรจะตามพิพากษาสาวสวยทีละราย!
อลิซจ้องมองเรือนร่างของหญิงสาวก่อนที่จะยิ้มออกมาอย่างเบาบาง เธอเลียริมฝีปากซ้ำไปมาราวกับว่าเธอจะจะรู้คำตอบของฉากฆาตกรรมนี้แล้ว เธอยังคงทอดสายตามองร่างของโอลีฟที่แน่นิ่งอยู่เช่นเดิมไม่กระดุกกระดิก
“พวกเธอน่ะ มานี่หน่อยสิ” เธอส่งเสียงเรียกบรรดาผู้เข้าแข่งขันที่เหลือให้มารวมตัวกัน
“ส่วนพวกเธอ กลับพักที่ห้องซะ!” เมื่อเห็นว่าแอนน์และน้ำฟ้าทำท่าว่าจะเดินเข้ามาหา อลิซได้สั่งการอย่างเด็ดขาดจนพวกเธอทั้งสองถอยห่างออกไปและไปตามคำสั่งของเธอ
“ทำไมไม่ให้สองคนนั้นมาด้วย ทิ้งพวกเธอไว้แบบนั่นอันตรายนะ ...” เจ้านายถามด้วยความงุนงง
“ฉันกลัวว่าคนที่ฉันคิดว่าเป็นฆาตกรไม่ใช่คนที่ฉันคิดไว้ ถ้ามันผิดขึ้นมา เรายังเล็งแม่สองคนนั่นได้อยู่ไง” เธอพูดก่อนที่เริ่มอธิบายวิธีการให้กับพวกเขาที่เหลืออีกสามคนเพื่อเปิดโปงโฉมหน้าที่แท้จริงของฆาตกรในบรรดาสี่สาวที่เข้ามาเล่นเกมในสัปดาห์นี้
ท้องฟ้าเริ่มมืดครึ้มจากห้วงเวลาของความมืดและเมฆฝนที่ลอยเข้ามาปกคลุมอยู่บนยอดปราสาทของปักษาธร สายลมเริ่มพัดกรรโชกเข้ามาอย่างรวดเร็วจนหน้าต่างนั้นตีเข้าหากันอย่างน่ากลัว พวกเขาต่างง่วนอยู่กับการปิดห้องลงกลอนเพื่อไม่ให้ฝนที่กำลังจะตกลงมาสาดเข้ามาในห้องนอนและโถงใหญ่ภายในนี้ เหลือแต่เพียงแค่หญิงสาวที่จะต้องเป็นเหยื่ออีกสองคนนั่งคุดคู้อยู่ภายในห้องนอนหญิง
พวกเธอได้แต่จ้องหน้ากัน ผมของน้ำฟ้าเริ่มไม่เข้าทรงเพราะเธอขยี้หัวของตัวเองหลังจากที่รู้ว่าเหยื่อรายที่สองได้ถูหสังหารไป ตอนนี้เหลือเพียงแค่เธอและแอนน์เท่านั้น ถ้าไม่ใช่เธอก็ต้องเป็นฝีมือของแอนน์ แต่ถ้าไม่ใช่แอนน์ ก็ต้องเป็นเธอ แต่ในเมื่อทั้งสองคนยังคงยืนกรานอย่างหนักแน่นว่าตัวเธอไม่ใช่ฆาตกรแล้วใครกันที่จะสามารถลงมือฆ่าโอลีฟได้เพราะทั้งสองก็อยู่กับพวกอลิซตั้งแต่เกิดเหตุการณ์ฆาตกรรมฟีนขึ้น
“ยอมรับมาซะดีดีว่าเธอเป็นฆาตกร ....” แอนน์มองหน้าของหญิงสาวกลับไป เธอเริ่มคว้าโคมไฟหัวเตียงมาไว้ในมือเพื่อป้องกันตัว
“เธอต่างหาก ยอมรับมาเถอะ เกมจะได้จบ!” น้ำฟ้าเองก็ไม่ยอมลดละในเมื่อเธอยังคงปฏิเสธเสียงแข็งว่าเธอเองไม่ใช่ฆาตกรที่ฆ่าทั้งโอลีฟและฟีน เธอยืนขึ้นมาและคว้าปืนปากกาออกมาจากกระเป๋าเสื้อ
“เธอพกของพวกเธอนี้ด้วยเหรอ!” แอนน์พูดอย่างตื่นกลัว
“ฉันไม่ผิดที่จะมีไว้ป้องกันตัวไม่ใช่เหรอไง!” เธอแย้งกลับไปอย่างทันควันก่อนที่จะพุ่งตัวเข้ามาหาแอนน์และยิงปืนปากกาออกไป หากแต่ว่าแอนน์นั้นหลบกระสุนไปบนเตียง
แต่มีหรือที่น้ำฟ้าจะปล่อยให้ร่างนั้นพลาดเป้า เธอรีบคว้าร่างของแอนน์เอาไว้ก่อนที่จะทึ้งเส้นผมให้หัวนั้นกดอยู่บนเตียงนอนที่เคยเป็นของยะหยา
“ฉันไม่ยอมให้เธอฆ่าฉันก่อนแน่ ...” เสียงนั้นเปรยขึ้นก่อนที่จะคว้าหมอนกดทับร่างนั้นให้ขาดอากาศหายใจ ร่างนั้นดิ้นไปมาอย่างทุรนทุรายปละพยายามตะเกียดตะกายหาอากาศเพื่อสูดเข้าไปอย่างเต็มปอด หากแต่ว่าเมื่อยิ่งดิ้น อากาศเริ่มลดหายไป ร่างนั้นสั่นระริกก่อนที่จะค่อย ๆ แน่นิ่งไปเฉย ๆ
“ฉันรู้ว่าเธอคือฆาตกร!” น้ำฟ้ากระชากเสียงก่อนที่จะระเบิดหัวเราะออกมาเมื่อรู้ว่าแอนน์นั้นถูกกำจัดไปด้วยน้ำมือของเธอจนเป็นที่เรียบร้อย เธอคิดเสมอว่าแอนน์ต้องเป็นฆาตกรฆ่าคนแน่ ๆ ในเมื่อรู้แบบนี้ เธอจำเป็นต้องฆ่าแอนน์ก่อนที่เธอเองนั่นล่ะจะถูกแอนน์ฆ่าเองกับมือ
ในเวลาเดียวกันนั้น หญิงสาวคนหนึ่งกำลังจะเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อชำระร่างกายที่สกปรกและเหนอะหนะมาทั้งวันแล้ว เธอรวบผมตึงก่อนที่จะวางผ้าเช็ดตัวลงบนอ่างล้างหน้า ฝีเท้าของใครบางคนกำลังก้าวตามเข้ามาอย่างเงียบ ๆ และแฝงตัวอยู่ในเงามืดของห้องน้ำที่มีแสงไฟสลัวและน่ากลัว ร่างนั้นเดินเข้ามาพร้อมกับมีดที่อยู่ในมือ
“กะแล้วว่าต้องเป็นเธอ ....” ร่างบางเปรยขึ้นก่อนที่จะแสยะยิ้ม เธอหันมาคว้าข้อมือของร่างนั้นและกระชากร่างนั้นให้ติดกับผนังห้องน้ำจนแสงไฟนั้นสาดเข้าใบหน้าของร่างที่คิดไม่ดี ใบหน้านั้นสะท้อนอย่างชัดเจนว่าใบหน้านั้นเป็นของใคร
ร่างบางนั้นส่งยิ้มให้ก่อนที่จะสะบัดมือนั้นออก แท้จริงแล้วร่างที่กำลังถูกปองร้ายคือร่างของ The Queen ประจำสัปดาห์นี้ มาริสซ่าจ้องหน้าร่างนั้นอย่างไม่เชื่อสายตาของตัวเองว่าที่จริงแล้วหล่อนจะเป็นฆาตกรตัวจริงที่ฆ่าฟีนให้ตายทั้งเป็นในห้องอาหารนั้น
“แสดงละครได้แนบเนียนมากเลยนะ” เสียงหนึ่งดังขึ้นก่อนที่ประตูห้องน้ำบานหนึ่งจะเปิดอ้าออกพร้อมกับร่างของอลิซที่ก้าวออกมาจากห้องน้ำดักไว้ทางด้านหลังเพื่อไม่ให้ฆาตกรได้หนีออกไปจากที่นี่
“รู้ได้ยังไงว่าเป็นฉันกันเนี่ย? ” เธอยังคงสงสัยว่าเหตุใดทำไมอลิซจึงรู้ว่าเธอเป็นฆาตกร
“ปมเชือกไง ... มันขดเข้าหาตัวเอง เธอคงผูกเอ็นด้วยตัวเองสินะ ปมมันถึงหันหน้าเข้าไปหาเธอไงล่ะ” อลิซมองหน้านั้นอย่างสบายอารมณ์ เธอปรบมือให้กับความคิดที่เธอดันมองข้ามไป รายละเอียดเล็ก ๆ ที่อลิซสามารถจับผิดได้
“โอลีฟ เธอเยี่ยมมาก!” วัชรเดินเข้ามาในห้องน้ำพร้อมกับเจ้านาย
แท้จริงแล้วฆาตกรนั้นคือโอลีฟอย่างที่อลิซคิดไว้ไม่มีผิด เธอใช้จังหวะที่ไฟดับจัดการปาดคอฟีนที่ดูจะขี้กลัวที่สุดในเกมนี้ จากนั้นก็ขโมยวิซซาร์ดไปจากวัชรเพื่อนำมาเป็นอุปกรณ์ประกอบฉากการฆาตกรรมตัวเธอเอง และเมื่อที่ตัวเธอเองนั้นกลายเป็นศพไปแล้ว นั่นทำให้เธอพ้นจากความผิด และในตอนนี้แอนน์ก็ถูกกำจัดไปด้วยฝีมือของน้ำฟ้าด้วยความระแวงไปเรียบร้อยแล้ว
“งั้นฉันขอแนะนำตัวอย่างเป็นทางการนะคะ ฉันชื่อว่า สิรินทิรัตนา สรรพเวชกุลวงศ์ ชื่อเล่นชื่อ เจน เป็นแพทย์เฉพาะทางด้านศัลยกรรมค่ะ” เธอส่งยิ้มให้ก่อนที่จะมองหน้าของทุกคน
บุคลิกของเธอได้เปลี่ยนไปหลังจากที่ถูกจับได้ เธอกลายเป็นผู้ใหญ่และเป็นถึงแพทย์ศัลยกรรมเฉพาะทางที่เชี่ยวชาญและมีความสามารถ ทันทีที่เรื่องราวนั้นได้ถูกเฉลย เสียงนกหวีดกลับดังขึ้นมาเป็นสัญญาณให้รู้ว่าเกมการตามล่าหาฆาตกรนั้นได้ปิดฉากลงแล้ว เปียโนและทีมงานเดินเข้ามาพร้อมกับช่วยกันยกร่างของฟีนและแอนน์ที่เพิ่งรู้ว่าเสียชีวิตลงมา ส่วนน้ำฟ้าเมื่อรู้ความจริงเธอถึงกับช็อคเมื่อรู้ว่าแท้จริงแล้วคนที่ฆ่าเป็นใคร เธอร้องไห้ออกมาก่อนที่จะถูกทีมงานพาไปยังรถตู้เพื่อเตรียมตัวส่งกลับบ้าน
“เอ่อ .. คุณเจนคะ” มาริสซ่าตะโกนเรียกหมอสาวที่กำลังจะขึ้นรถตู้ไป
“คะ?”
“ถ้าฉันรอดออกไป ช่วยเสริมหน้าอกของฉันให้หน่อยได้ไหม อยากจะหนักอกกับเขาบ้าง” เธอมองหน้าของหล่อนที่กำลังอมยิ้ม
“ถ้ารอดออกไปนะคะ หมอจะทำให้ฟรีเลย ....” นั่นคือคำพูดที่เธอทิ้งท้ายก่อนที่จะขึ้นรถตู้ทะยานออกไปจากปราสาทแห่งความตายนี้ และแล้วในวันพรุ่งนี้ สามคนสุดท้ายตัวจริงจะปรากฏขึ้น
แบบฟอร์มการเข้าห้องสารภาพ (ส่งทางข้อความลับก่อนวันเสาร์ตอน 15.00) ชื่อเล่นของคุณพร้อมรหัส : ความรู้สึกที่มีต่อกิจกรรมนี้ : โหวตคนที่คิดว่า ‘แกร่ง’ ที่สุดพร้อมเหตุผล : (ตอบในมุมมองของผู้เข้าแข่งขัน ไม่ใช่นักอ่าน) โหวตคนที่คิดว่า ‘อ่อนแอ’ ที่สุดพร้อมเหตุผล : (ตอบในมุมมองของผู้เข้าแข่งขัน ไม่ใช่นักอ่าน) คิดว่าใครสมควรได้เป็นหัวหน้าราชวงศ์ในสัปดาห์นี้ : (ตอบตามความเห็นของผู้สมัคร) |
ความคิดเห็น