fic bleach อุลคิโอร่า - กริมจอว์

ลำดับตอนที่ #10 : ความเชื่อใจ

 ไม่มีโอกาสแม้เพียง 1 ใน 100 ที่ผู้ที่ได้ชื่อว่าตนเย็นชาแห่งศตวรรษจะเป็นฝ่ายมาหาเค้าเอง

      อารันคาร์หนุ่มเหยียดยิ้มมุมปากทั้งๆที่ยังหลับอยู่ ตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะที่เมื่อคิดถึงใบหน้าสวยนั้นแล้วทำให้ยิ้มได้ถึงขนาดนี้

      “ สมเป็นกริมจอว์จริง....” ความคิดทั้งมวลพลันหยุดกึกอย่างช่วยไม่ได้เมื่อได้ยินเสียงเบาๆนั้น

      “ หลับแล้วยังจะยิ้มน่ากลัวแบบนั้นได้อีก “ ยิ่งฟังก็ยิ่งมันใจว่าเสียงนั้นไม่ใช่ของใครอื่นแน่นอน

....ฝันแน่ๆ ฝันชัวร์....ชายผมสีฟ้าพยายามคิดปฏิเสธเสียงนั้นที่ได้ยิน

      แต่สิ่งที่ตัวเองเรียกว่าความฝันนั้นทำไมมันถึงขยับขึ้นมานอนบนเตียงเค้าได้ล่ะเนี่ย

....ฝะ...ฝันเหมือนจริงโคตร.....ถึงจะเป็นอย่างนั้นแต่เจ้าตัวก็ยังไม่ยอมรับอยู่นั้นเอง

   “ กริมจอว์ข้ารู้ เจ้ายังไม่หลับใช่มั้ย “ เมื่อสิ้นคำเท่านั้นแหละ

          ดวงตาสีฟ้าที่ปิดหลับก็ลืมตื่นขึ้นมาดูภาพตรงหน้าทันทีทันใด

       อุลคิโอร่าที่นอนอยู่ใกล้ๆกับเค้านั้น นอนในท่าทางที่ว่าถ้าเป็นคนอื่น.....

  กริมจอว์คงจะเตะไอ้บ้านั้นเข้าไปในปากเมนอสกรังเด้ไปแล้ว เพราะว่า

      ร่างบางนั้นนอนอยู่บนตัวของเค้าเลย หน้าขาวนวลนั้นก็อยู่ห่างจากหน้าของเค้าไม่ถึงคืบเดียว

 ถึงคนที่นอนทับเค้าอยู่จะเบาๆแค่ไหน ถึงจะรักมากจนให้ทั้งใจแต่แบบนี้เค้ารู้สึกว่ามันเกิน

   “ ขะ...ข้าว่าเจ้าลงไปก่อนจะดีกว่านะ “ กริมจอว์รู้สึกแย่มากๆถึงจะเคยนอนกอดกันมาแล้วก็เถอะ

      “ เจ้ายังโกรธข้าอยู่อีกงั้นเหรอกริมจอว์ “ คนถูกถามทำหน้าไม่ถูกไม่รู้ว่าจะยังไงดี

  เค้าหายโกรธไปตั้งชาติกว่าๆแล้ว  แต่ทำแบบนี้เค้ารู้สึกแปลกๆจริงแฮะ

       “ อะ...เอ่อ....คือว่า “ หนุ่มผมฟ้าไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี แต่ก็คงจะไม่ต้องพูดแล้วมั้ง

 ชาตินี้ถ้าไม่เจอกับตัวเองคงไม่มีทางรู้หรือคิดออกแน่ๆ

      เมื่ออุลคิโอร่าก้มหน้าลงมาทาบริมฝีปากโดยที่คนด้านล่างไม่ได้ทันคิดว่าร่างบางนั้นจะกล้าทำ

  กริมจอว์ถึงกับสะดุ้งแต่ก็ไม่ได้พลั่กคนตรงหน้าออกไป

     คราวนี้อุลคิโอร่าเป็นฝ่ายรุกบ้าง ถ้าไม่ได้คิดเรื่องอื่นก็น่าจะเป็นการแก้แค้นเรื่องเมื่อวาน

 ลิ้นเรียวบางสอดเข้าสู่ปากของคนที่ยังอึ้งไม่หาย

      แก้มขาวนั้นเริ่มขึ้นสีแดงเรื่อทั้งๆที่ตัวเองเป็นฝ่ายรุกอยู่แท้ๆ

  ร่างสูงด้านล่างเริ่มรู้สึกถึงสถานะของตัวเองในตอนนี้และแน่นอนว่าเค้าต้องไม่ชอบแน่ๆ

    มือแข็งแกร่งนั้นถูกยกขึ้นและจับไหล่บางนั้นเอาไว้และพลั่กออกไปนอนข้างๆเค้าก่อนที่ตัวเองจะเปลี่ยนที่

 กริมจอว์ที่ตอนนี้กำลังนอนคร่อมร่างของอุลคิโอร่ายิ้มกริบชนิดที่ว่าน่ากลัวมือทั้งสองข้างยัจับอยู่ที่ไหล่บาง

 “ เล่นแบบนี้ก็ไม่บอก...... “ ร่างสูงเคลื่อนมือขึ้นลูบแก้มที่ตอนนี้เป็นสีแดงสด

  “ ข้าคงต้องลงโทษเรื่องที่เปลี่ยนตำแหน่งโดยไม่ได้รับอนุญาตเสียหน่อยแล้วนะ “ 

     ไม่รอคำค้านหรือรอรับฟังเสียงร้องห้ามจากปากของร่างบางๆนั้น

ฝ่ายรุกก็เปลี่ยนกลับมาเป็นคนเดิมตามปกติที่ตกลงกัน(ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้)

   อุลคิโอร่าไม่ได้ร้องห้าม ยอมรับการกระทำนั้นแต่โดยดี

        แขนเรียวเล็กยกขึ้นโอบรอบคอของคนด้านบน

ไม่รู้ว่าทำถูกหรือว่าผิดเพราะหนุ่มสีฟ้าเริ่มได้ใจ

    กริมจอว์เริ่มรุกรุนแรงขึ้นเรื่อยๆเสียหอบหายใจถี่เร็วออกมาจากลำคอ

เรียวปากเล็กด้านล่างเองก็เริ่มรุกตอบเช่นกัน

  แต่มันยังแรงไม่มากพอที่จะทำให้ร่างสูงยอมแพ้ได้ กลับกันยิ่งตอบไปตอบความรุนแรงที่ยิ่งกว่า

      ร่างสูงผมฟ้าถอนปากออกก่อนจะยันตัวลุกขึ้นนั่ง
  กริมจอว์พยายามจัดผมที่เริ่มยุ่งมากกว่าเดิมให้เข้าทีถึงแม้ว่ายังไงก็ตามมันก็ยังยุ่งอยู่ดี

      อุลคิโอร่าลุกขึ้นตาม เปลี่ยนจากท่านอนมานั่งข้างๆกันเท่านั้น

          ร่างบางของหนุ่มผมดำหอบหนักจนเป็นไอสีขาว มือปาดเหงื่อที่ชุ่มออกไป

        ยังไม่ทันจะได้พูดอะไรร่างสูงก็ดึงร่างเล็กข้างๆเข้ามาใกล้กันมากขึ้น

        หัวถูกดันให้ซบกับไหล่กว้าง  หนุ่มผมฟ้าโอบไหล่คนที่เค้ารักเอาไว้

    " ข้าขอโทษ " ร่างสูงเอ่ยปากไม่กล้ามองคนที่เค้ากำลังพูดด้วย
 
   " ข้ามันงี่เง่าทั้งๆที่รู้ว่าเหตุผลที่ไม่ให้แสดงออกแบบนั้นเป็นยังไงแต่ข้าก็ยัง............................" 

    กริมจอว์เริ่มสาธยายความผิดและโทษตัวเองและดูท่าทางจะยาวยืดไปอีกถ้าอุลคิโอร่าไม่เอื้อมมอืมาปิดปากเสียก่อน

       หนุ่มผมดำจับใบหน้าของคนที่สูงกว่าให้ก้มลงมามองเค้า

      " ไม่ต้องพูดแบบนั้นก็ได้ข้าไม่ได้ตำหนิอะไรเจ้าซักหน่อย "

 ร่างเล็กพูด ดวงตาที่จับจ้องใบหน้าคมเข้มนั้นมีแต่ความรักใคร่และอ่อนโยน

    " แต่ข้าอยากให้เจ้าสัญญากับข้าเรื่องนึงจะได้รึเปล่า " กริมจอว์พยักหน้ารับไม่ว่าตอนนี้คนตรงหน้าจะขออะไรเค้าก็ให้ทุกอย่าง

   (ยกเว้นขอเลิกอะนะ)

       อุลคิโอร่าแนบใบหน้าขาวนั้นลงบนไหล่กว้างแขนเล็กยกขึ้นโอบรอบคอของกริมจอว์

    " ข้าอยากให้เจ้าไว้ใจข้า ไม่ว่ายังไงคนที่ข้ารักก็ยังเป็นเจ้าคนเดียวเสมอไม่ว่าจะยังไงก็ตามแต่

        ขอร้องนะกริมจอว์ข้าอยากให้เจ้าเชื่อในข้า  ไม่อยากให้เจ้าคิดว่าข้าอาจจะนอกใจเจ้าเลยแม้แต่นิดเดียว

        เจ้ารู้มั้ยเมื่อคิดถึงเรื่องนี้มันทำให้ข้าเจ็บปวดขนาดไหน ข้าไม่อยากจะเจ็บแบบนี้อีก สัญญากับข้าจะได้รึเปล่า "

ร่างสูงลูบเรือนผมสีดำนั้นเบาๆอย่างทะนุถนอม

    " ข้าสัญญา " 

    ตอนนี้ไม่ต้องการอะไรทั้งนั้น ขอแค่ให้ได้อยูข้างๆกันแบบนี้ไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหนหรือว่าอีกนานเท่าไหร่

     ขอเพียงหัวใจอยู่กับคนที่อยู่ข้างๆกัน จะรักให้ถึงีท่สุดเท่าที่ใจดวงนี้จะให้ได้

                     ไม่ว่าจะอีกนานแค่ไหนก็จะอยู่ข้างๆกันตลอดไป


..........................................................

ยังไม่จบนะครับ