นิยาย เล่ห์รักลวงวิวาห์ : Dek-D.com

เล่ห์รักลวงวิวาห์

เมื่่อสาวสวยไฮโซถูกพ่อบังคับให้ลงไปช่วยฟื้นฟูกิจการโรงแรมที่มีทีท่าจะไปไม่รอดที่ภูเก็ต แต่แล้วความมีน้ำใจ และความทุ่มเททั้งหมดที่เธอพยายามช่วยเหลือกลับถูกแปรเจตนาเป็นอย่างอื่น... ตลอดเวลาที่ทำงานอยู่ที่นั่นเธอถูกกดดันจากความไม่ไว้เนื้อเชื่อใจ จนกระทั่งถูกบีบบังคับให้ต้องจดทะเบียนสมรสอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

ตะกอนคั่งค้างอันเกิดจากความเข้าใจผิด จะสามารถทำลายความรู้สึกดีๆ ที่กำลังออกดอกผลิบานและเติบโตงดงามอยู่ในใจของเขาและเธอได้หรือไม่

+++++++++++++++++++++++++++

“รีบๆ ทำเข้า ผมไม่มีเวลามานั่งเฝ้าคุณซักผ้าทีละหลายๆ ชั่วโมงหรอกนะ ยังมีงานอย่างอื่นอีกมากมายรอผมอยู่” อากาศยามเช้าที่สดชื่นแบบนี้ เขาไม่อยากจะหาเรื่องทะเลาะกับเธอเลย ความทรงจำจากบทรักเมื่อคืนทำให้เขาอยากพูดจาดีๆ กับเธอด้วยซ้ำ แต่นั่นมันก็อาจจะทำให้หัวใจของเขาไขว้เขวมากเกินไป

“งั้นคุณก็กลับที่พักไปก่อน ฉันจะอุทิศเวลาให้กับการซักผ้าอยู่ที่น้ำตกนี่ ทำงานเสร็จเมื่อไหร่ก็จะเดินกลับไปเอง” ดูเหมือนว่าเมื่อความมืดโบกมือลาท้องฟ้า แสงอาทิตย์ส่องสว่างเริ่มต้นวันใหม่บนพื้นโลก เขาก็หมดความสำคัญต่อศศิภาทันที

“อุทิศเวลางั้นเหรอ...ผมว่าคุณคงจะเลิกซักผ้า แล้วหันมาตั้งอกตั้งใจเล่นกับฟองพวกนั้นแบบไร้สติมากกว่า...ผมให้เวลาสิบห้านาที ซักผ้าให้สะอาด” ปริญญ์ยื่นคำขาด

“เสื้อผ้าตั้งหลายชิ้น แต่ให้เวลาสิบห้านาที แค่กางเกงชั้นในคุณตัวเดียวฉันก็ยังขยี้ไม่เสร็จ” ยิ่งยอมเขามากเขาก็ยิ่งได้ใจ และเธอจะเริ่มแข็งข้อให้ปริญญ์เบื่อเธอไปเรื่อยๆ วันหนึ่งทนไม่ไหวเชื่อว่าเขาก็จะปล่อยเธอออกไปให้พ้นหูพ้นตา

“ที่ผ่านมา ผมคงใจดีกับคุณมากเกินไปสินะ พูดอะไรถึงไม่ยอมเชื่อฟังกันบ้างเลย...ผมยังยืนยันคำสั่งที่สิบห้านาที ถ้าจบจากนี้แล้วยังไม่เสร็จ เราจะได้เห็นดีกัน” เสียงขรึมเอาจริงทำให้ศศิภารู้สึกหนาวๆ ร้อนๆ อยู่เหมือนกัน แต่ยิ่งทำตัวให้รู้ว่ากลัวเขามากเท่าไหร่ ความเป็นคนของเธอก็จะเหลือคุณค่าน้อยลงเท่านั้น

“อย่าดีแต่พูดดีกว่า ถ้าอยากให้เสร็จเร็วๆ ก็ลงมาช่วยกันสิ...อย่าดีแต่พูดเล่นงานคนอื่น” เธอตีฟองในกะละมังซักผ้าจนแตกกระจายหวังจะให้ไปโดนตัวเขา

“คุณหนูศศิภา รู้รึเปล่าว่าพูดจาแบบนี้จะไม่เป็นผลดีกับตัวเอง” ปริญญ์ขยับตัวลุกขึ้นอย่างแช่มช้า สายตามาดร้ายจดจ้องมองคนจอมยั่วอย่างไม่วางตา บนศีรษะของเขามีฟองผงซักฟอกเกาะตัวเป็นกระจุกจากฝีมือการจัดวางของศศิภา

“นี่ อย่าเข้ามานะ” พอรู้ตัวว่าจะถูกทำโทษศศิภาก็ระแวดระวังภัยเตรียมเอาตัวรอด

“ฉันบอกว่าอย่าเข้ามา...ตกลงว่าฉันจะรีบซักผ้าให้เสร็จ” สิ่งเดียวที่เธอมองหาตอนนี้คือทางรอด ปริญญ์หน้าดุเกินไปเมื่อเทียบกับสิ่งที่เธอนึกอยากแกล้งเขา

‘โธ่เอ๊ย ก็แค่มีฟองน่ารักๆ อยู่บนหัว ทำไมจะต้องทำหน้าโกรธขนาดนี้ด้วย’

ทุกการก้าวย่างของปริญญ์ทำให้จังหวะหัวใจของเธอลิงโลดตาม ศศิภาหันซ้ายแลขวามองหาลู่ทางเพราะไม่อยากให้เขาจับตัวเธอได้ “บอกว่าอย่าเข้ามายังไงล่ะ...นี่แน่ะ” และก่อนที่ปริญญ์จะก้าวมาประชิดตัวเธอได้สำเร็จ ผ้าชิ้นน้อยก็ปลิวลอยละลิ่วเข้าปะทะกับใบหน้าของปริญญ์ทันที

“ศศิภา!!!”

คล้ายๆ ว่าหูจะดับลงชั่วขณะ แต่เธอก็พออ่านปากเขาออกว่าถ้อยคำที่ตะโกนออกมานั้นคือชื่อของตัวเอง สัมผัสได้ถึงความโมโหขั้นขีดสุด เมื่อปริญญ์ค่อยๆ จับผ้าชิ้นที่ปะทะหน้าเขาอย่างจังออกมากำไว้ในมือ

‘ให้ตายเถอะ!! เธอปากางเกงชั้นในโดนใบหน้าของปริญญ์แบบเต็มๆ’ สภาพของเขาตอนนี้มันดูไม่จืดเอาซะเลย

“ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉันไม่รู้ว่านั่นมันคือ...เอ่อ คุณปริญญ์ ฉันขอโทษ อย่า...”

ศศิภา (เอ๋ย) : สาวสวยจิตใจดี จอมจู้จี้และชอบจัดการ