[HP/DM] :: See You Later ::

See you later

…

The story of HPDM

มันคงเป็นงานที่น่าเบื่อ

...ใช่ มันคงจะน่าเบื่อเอามากๆ หากสายตาไม่กระทบเข้ากับร่างของใครบางคน

คนที่เคยคุ้นแสนคุ้น

แผ่นหลังเหยียดตรงนั่น เรือนผมสีบลอนด์สว่าง

แม้ร่างกายจะก้าวไปไวเท่าความคิด แต่นั่นไม่เท่าหัวใจที่แล่นไปหาตั้งแต่วินาทีที่แลเห็น

เคราเมอร์ลิน!

ช่วยเต้นให้มันเบาๆ หน่อยไม่ได้หรือหัวใจน่ะ

ราวกับคนที่ยืนหันหลังรู้ว่าเขามาหยุดยืนอยู่เบื้องหลังตน ร่างนั้นจึงหมุนตัวมาเผชิญหน้า

ดวงตาสีฟ้าอมเทาคู่นั้น...ยังคงสวยซึ้งเหมือนเช่นเคย

คิ้วเรียวสีอ่อนเหนือนัยน์ตาเยือกเย็นแสนสุขุมเลิกขึ้นน้อยๆ

เขาส่งยิ้มให้กับเจ้าของท่าทีเช่นนั้น

พร้อมกับคำทักทายที่ติดค้างอยู่ในหัวใจมานานนับสามปี

“ไง ...ยังจำกันได้ไหม”

Thanks for any own credits; music and pictures