Angles of death ภารกิจลับฉบับก๊วนแสบ - นิยาย Angles of death ภารกิจลับฉบับก๊วนแสบ : Dek-D.com - Writer
×

    Angles of death ภารกิจลับฉบับก๊วนแสบ

    เด็กสาวผู้นิ่งเฉยที่โดนจับไปอยู่คู่กับชายหนุ่มหล่อสองคน แถมยังต้องทำภารกิจเสี่ยงๆพร้อมกับเหล่าเพื่อนพ้องใหม่ๆ แล้วอย่างนี้จะโดนทำลายกำแพงตอนไหน แล้วความลับในตัวเธอบางอย่างจะตื่นขึ้นเมื่อไหร่มาลุ้นกัน!

    ผู้เข้าชมรวม

    192

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    3

    ผู้เข้าชมรวม


    192

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  แฟนตาซี
    จำนวนตอน :  3 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  4 ธ.ค. 56 / 22:54 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    บทนำ

              ซีดิวทาวน์ ประเทศแห่งพลังยมทูต เมืองซีดิวโซล สถานที่สำหรับเหล่านักเรียนนักศึกษา อีกทั้งยังเป็นเมืองแห่งการพักผ่อนหย่อนใจ ลึกเข้าไปใจกลางเมืองมีอาคารตึกขนาดใหญ่รูปทรงหลายหลาก ดวงอาทิตย์ในยามเช้ายิ้มแฉ่งอย่างกระตือรือร้นเหมือนที่ผ่านๆมา ลึกเข้าไปอีกในมหาวิทยาลัยซีดิวลอเร็น อนุสาวรีย์ของผู้นำ บุคคลที่ทำชื่อเสียงให้กับเมืองซีดิวก็ได้ทำการมารวมอยู่ที่นี่จนหมด บรรดาเด็กตัวเล็กๆตัวน้อย ออกมาวิ่งเล่นในเวลาเช้าตรู่ในอาคารฝั่งริมซ้ายสุด ซึ่งมีมุมของเล่น อาคารภายในริมซ้ายมีแต่ของเล่นหลายหลาก รูปทรงมากมายที่เสริมสร้างพัฒนาการของเด็ก ส่วนอีกฟากหนึ่งของตึกเป็นของเด็กที่เริ่มโตขึ้นและสามารถเข้าใจบทเรียนมากกว่า

              ห้องเรียนพิเศษเอสเอส(สายเลือดแท้) นักเรียน สิบเก้า คน

              คนอย่างยัยนี่น่ะเหรอ จะเป็นคนตระกูลมิคะซุคิ ให้ฉันไปไหว้ผีฉันยังเชื่อกว่าอีก ฮ่าๆเสียงเด็กชายตัวน้อยแต่ความคิดและสมองเกินตัวพูดขึ้น

    ตามด้วยกลุ่มเด็กเกือบทั้งห้องมุงเป็นวงกลมแคบๆหัวเราะกันอย่างน่าสอิดสะเอียน พอมองลงไปเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กนั่งนิ่งอยู่ผมสีดำม้ายาวถึงเอวยุ่งเหยิงเหมือนถูกดึงและขยี้ขยำหลายรอบ เด็กหญิงคนหนึ่งเริ่มทำการแกล้งเด็กหญิงโดยการใช้น้ำที่อ่างปลาภายในห้อง เธอจุ่มนิ้วแล้วเอานิ้วที่จุ่มออกมานอกอ่างปลา เด็กหญิงรอจนน้ำหยดลงมา เธอยิ้มแล้วพูดขึ้น

    น้ำวนกระแทก!”พอเด็กหญิงพูดเสร็จหยดน้ำนั้นก็มีเยอะขึ้นแล้วแปรสภาพเป็นน้ำวนพุ่งไปยังเด็กหญิงที่นั่งก้มหน้าอยู่ ร่างเธอถูกกระแทกเข้ากับตู้อะลูมิเนียมจนเจ็บหลังแต่เธอก็ไม่มีเสียงร้องอะไรออกมาเลย จนเด็กทุกคนในห้องเริ่มมีอาการเบื่อจึงพากันแยกย้ายกลับไปนั่งที่เดิม

    คุณมิคะซุคิซัง! เป็นอย่างไรบ้างค่ะเสียงเด็กหญิงสวมแว่นหนาเตอะวิ่งมาพยุงเธอ

    เด็กหญิงผมม้าเงยหน้ามองเธอพลางได้ยินเสียง หึ สมน้ำหน้า อยากหยิ่งดีนัก สมควรโดนซะมั้ง คิดว่าเกิดสูงส่งนักหรือไงเธอเบิกตากว้างแล้วรีบปล่อยมือจากนั้งก็วิ่งออกนอกห้องไป เสียงในใจของมนุษย์ที่เธอจะต้องได้ยินตลอดเวลา มันช่างน่าตลก มีแต่คนเกลียด แม้กระทั่งคนที่เราคิดว่าเป็นเพื่อน เด็กหญิงวิ่งเข้าไปในห้องเก็บของเล็กๆที่ภารโรงมักจะไม่เข้ามาเปิด เด็กหญิงปล่อยน้ำตาที่กักเก็บมานานในเวลาที่ต้องอยู่ท่ามกลางความน่าสะอิดสะเอียน เธอร้องไห้เสียงเริ่มสั่นเคลือจนได้ยินเสียงเคาะดังขึ้นเบาๆ เด็กหญิงเก็บอารมณ์แล้วปาดน้ำตา เธอมองออกไปเห็นเด็กผู้ชายสองคน คนหนึ่งผมขาว คนหนึ่งผมดำ คนผมดำพูดขึ้นก่อนเชิงถาม

    ตอนนี้มันเวลาเรียนไม่ใช่เหรอ เธอไม่เข้าห้องเรียนเหรอเสียงเล็กแต่เริ่มห้าวพูดขึ้น เด็กหญิงรู้ว่าเป็นเวลาเรียน แต่แล้วยังไงล่ะ เรียนไปก็ยิ่งรู้สึกอึดอัด อยากย้ายห้องหรือดีที่สุดก็ย้ายโรงเรียนมันซะเลย เปลี่ยนชื่อ เปลี่ยนนามสกุล จะได้ไม่ต้องมีคนมาถามนู้นนี้น่ารำคาญ เด็กหญิงส่ายหัว เด็กชายผมขาวยิ้มพลางพูดขึ้น

    ถ้าอย่างนั้น มากับเราสองคนสิ ไปทำความดีกันเพียงหนึ่งครั้งเขาพูด เด็กหญิงลงความเห็นว่าเอาด้วยจึงเปิดประตูแล้วเดินออกไปในสภาพเปียกปอน จนเด็กชายทั้งสองคนตกใจ เพราะอย่างนี้สินะเด็กหญิงถึงไม่กล้าไปเรียน

    พอเด็กหญิงเดินตามพวกเขาไป พวกเขาก็เดินเลี้ยวไปที่ลานห้องเป่าแห้งชุดเด็ก เด็กหญิงมองเด็กชายทั้งสองอย่างงุนงงว่าทำไมถึงมาทางนี้ พวกเขาก็บอกกับเธอว่าต้องทำชุดและผมของเธอให้แห้งก่อนจะดีกว่า เธอจึงยอมนั่งเป่าแห้งอยู่ในห้องนั้นโดยที่พวกเขาก็ช่วยกันพัดชุดของเธออีกแรง เด็กหญิงขำพลางบอกพวกเขาว่าไม่ต้องอีกเดี๋ยวชุดและผมของเธอคงจะแห้ง พวกเขาก็ยอมเลิกไปอย่างง่าย เด็กชายผมขาวถามเธออย่างอยากรู้ปนความเห็นใจว่าไปทำอะไรมาถึงได้เปียกปอนขนาดนี้ เด็กหญิงเงียบไปพักหนึ่งจากที่ใบหน้ามีรอยยิ้มในยามคุยก็หายไปเหลือเพียงดวงตาที่มีแต่ความเก็บกด ความเศร้าอย่างเห็นได้ชัด เด็กหญิงคิดในใจครู่หนึ่งแล้วจึงเล่า

    เธอเป็นเด็กห้องพิเศษระดับเอสเอส แต่ถึงได้อยู่ห้องเก่งก็ไม่ได้ช่วยอะไรเธอได้ พวกเพื่อนๆในห้องพากันเกลียดเธอ พวกเขาบอกว่าเธอมันตัวประหลาด เป็นเหมือนตุ๊กตายางที่พวกเขาเอาไว้ซ้อมซะมากกว่าจะเป็นเพื่อนร่วมห้อง เมื่อเด็กชายทั้งสองคนได้ยินก็เกิดสงสารและฉุนเฉียวขึ้นโดยเฉพาะเด็กชายผมดำ ที่ดูจะโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ เขาโวยวายใหญ่ว่าคนพวกนั้นเป็นพวกเก่งแล้วไร้หัวใจคิดว่าคนอื่นด้อยกว่าแล้วพากันเหยียบย่ำ เธอมองลงไปในดวงตาที่ดูจะเข็มแข็งของเขา ภาพบางอย่างของเขาพุ่งเข้ามาในร่างของเด็กหญิง บางสิ่งที่เขาไม่อาจบอก เธอได้รับรู้และจะต้องเก็บมันไว้ตลอดไป

                              

     

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น