[CPD]ปฏิบัติการลับ มัดหัวใจเธอ

ลูกตาล สายลับเบอร์ No.04 ที่พึ่งเข้าองค์กร CPD ได้ไม่นาน ได้รับภารกิจจากบอสให้สืบเรื่องลักลอบค้าผิดกฏหมายที่โรงเรียนครีเออร์กับหนุ่มสุดหล่อธีม สายลับเบอร์ No.01 เรื่องราววุ่นๆในการสืบคดีไขความรักจึงเริ่มต้นขึ้น

เมื่อ 1 ชั่วโมงก่อน 

ณ ท่าเรือ   PM:07.35

               “หยุด อย่าขยับ! ไม่งั้นฉันยิงยายนี่ไส้แตกแน่!!!” คนร้ายประกาศ และนำปืนจ่อไปที่หัวของตัวประกันพร้อมเหนี่ยวไกลได้ทุกเมื่อ แต่ตัวประกันกลับไม่มีทีท่าหวั่นกลัวเลยแม้แต่น้อย

               “ถ้าไม่อยากให้ยายนี่ตายวางปืนลงให้หมดซะ!!” เขาขยับมือเล็กน้อยเหมือนทำท่าจะยิง ตำรวจจึงรีบวางปืนลงบนพื้นทันที

               “ต...ต้องการอะไร” ตำรวจคนหนึ่งในกลุ่มเอ่ยถาม

               “ถอยไป!!” เขาตะคอกใส่ ตำรวจจึงถอยกรูออกมา

               “อย่าตามมานะไม่งั้นฉันยิงยายนี่ทิ้งแน่” คนร้ายเอาปืนขู่แล้ววิ่งไปที่สะพานกระโดดลงเจ๊ตสกีหนีไปทันที

               “สารวัตรครับคนร้ายมันหนีไปแล้วจะทำยังไงดีครับ!!” ร้อยตรีดนัยโทรแจ้งสารวัตรมยุรีอย่างลุกลี้ลุกลน

               [พวกนายก็รีบขึ้นเรือตามพวกมันไปเซ่!! ชักช้าอยู่ได้เร็วๆเข้า]

               “ค...ครับ”

               พวกตำรวจรีบลงเรือแล้วขับตามคนร้ายอย่างรวดเร็ว ฝ่ายสารวัตรมยุรีก็ประสานเฮริคอปเตอร์และส่งกำลังตำรวจเข้าไประดมจับคนร้าย

               คนร้ายที่ว่านั่นคือ นายสุรเทพ เพกพิชัย เป็นผู้ต้องหาคดีปล้นธนาคาร เขากราดยิงเหล่าพนักงานภายในธนาคารจนลูกค้าแตกตื่น และกวาดเอาทรัพย์สินไปรวมมูลค่ากว่า 10 ล้านบาท แน่นอนว่าในการทำงานครั้งนี้ต้องทำงานเป็นทีม ซึ่งผู้ร่วมขบวนการก็มี นางอรดี และนายพรประธีป ทั้ง 2 คนนี้โดนตำรวจจับกุมได้เรียบร้อยแล้ว ยังไงก็เถอะเวลานี้ก็ไม่ใช่เวลาที่จะมาสาธยายเรื่องคดีนี่หรอก สิ่งที่น่าเป็นห่วงตอนนี้คือตัวประกันมากกว่า

               แต่จะน่าเป็นห่วงจริงๆน่ะเหรอ...

               เมื่อคนร้ายขึ้นเจ๊ตสกีแล้วเขาก็ได้นำเชือกมามัดมือและเท้าของตัวประกัน

               “ป...ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ!!!” ตัวประกันพยายามดิ้นให้หลุดจากเชือก

               “ไม่มีประโยชน์หรอกสาวน้อย คืนนี้เรามาสนุกกันดีกว่า ฮิๆๆๆ” เขาเอื้อมมือมาบีบคางของเธออย่างแรงจนมีรอยช้ำ แต่ถึงกระนั้นแล้วตัวประกันก็ยังไม่มีทีท่าหวาดกลัวกับการกระทำอันโหดร้าย

               “ถือว่าฉันบอกดีๆแล้วนะ” เธอกระตุกมุมปาก

               “หึ จะปากดีได้สักแค่ไหนเชียว!!” ร่างสูงง้างมือขึ้นสูงทำท่าจะตบแก้มของหญิงสาว แต่เธอกลับคว้ามือของคนร้ายแล้วจับบิดจนเป็นเสียงดังกร้อบ

               “อ๊ากกกก!!! ป...เป็นไปได้ยังไง!! ก็ฉันมัดมือเธอไว้แล้วนี่นา!!!” คนร้ายตกใจ

               “หึ ของกิ๊กก๊อกแบบนี้แก้แป๊บเดียวก็หลุดแล้ว” เธอหัวเราะแล้วเตะไปที่ก้นของคนร้ายอย่างจัง

               “โอ๊ย!!!”

               “อยากรู้มั้ยว่าฉันแก้ได้ยังไง” หญิงสาวแสยะยิ้มพลางหยิบเชือกมามัดคนร้ายไว้กับเสา

               “ทีนี้ก็แค่รอให้ตำรวจมาเท่านี้ก็เรียบร้อย” เธอยืดอกภูมิใจ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรออก

               “บอสคะ ดิฉันทำงานเสร็จเรียบร้อยแล้วนะคะ” เธอบอกกับปลายสาย

               (ทำงานได้ดีมากสมกับที่ลูกน้องคนสนิทของฉันฝึกมากับมือ เธอผ่านภารกิจแล้ว No.04 กลับมาที่บริษัทได้)

“ค่ะบอสแล้วฉันจะรีบกลับไป”

               (อย่าให้ตำรวจเห็นตัวเธอเป็นอันขาด)

               ปลายสายวางสายลง

               ยะฮู้ว~~ ทำภารกิจสำเร็จซะที ทีนี้ฉันก็จะได้เป็นสายลับในองค์กร CPD แล้ว

“ไปก่อนนะสุดหล่อ ^3<” เธอส่งจุ๊บให้กับคนร้ายแล้วถอดหน้ากากออก บินทะยานสู่ห้วงท้องฟ้าแห่งรัตติกาล

               ชื่อใหม่ของเธอก็คือ No.04