[Exo]+ ShortFic++(ChanSoo)

ลำดับตอนที่ #3 : (นอกเรื่อง)SSF มินิไดอารี่ของชานยอล**

ชี้แจงก่อนนิดนึงนะคะ**
เรื่องส่วนนี้ไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องหลักแต่อย่างใดนะคะ^^
พอดีเป็นssf 
ต้องบอกแบบนี้เพราะย่อมาจาก ซูปเปอร์ชอร์ทฟิค55555555555
คือมันสั้นมากๆ คล้ายๆกับการ์ตูนห้าช่องประมาณนั้น แต่ละวันมีเวลาว่างนิดๆหน่อยเองไม่พอจะมานั่งหน้าคอมต่อเรื่องหลัก
เลยพล็อตๆ เขียนเรื่องสั้นๆนิดหน่อย ลงในกรุ้ปเอาไว้ในFBไว้(น้องในกรุ้ปอาจจะอ่านแล้วล่ะ แต่พี่เอามาแปะเป็นขุมไว้ในเด็กดีด้วย-..-)
แต่คิดไปคิดมาเลยเอามาลงไว้ในนี้ด้วยดีกว่า เผื่อจะเก็บเป็นชิ้นอัน เผื่ออนาคตอาจจะหยิบมาต่อยอด555

อ่านเล่น เพลินๆนะคะ  ไม่ได้มีเนื้อหาหนักหน่วงอะไร
เชิญอ่านค่า~
ขอบคุณนะคะ(น้องปิ้กชอบคุณน้ะ)
**พี่กำลังคิดถึงหน้าซึงยอน น้องเอามาแปะไว้ พี่ว่าก็คล้ายเจ้าโด้กับชานนะเออ!!-..- กีรี้สสสสสสส

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

 

ฤดูหนาวต้นปี2014
..
อากาศกำลังหนาวได้ที่เลย....
ฉันใช้เวลาร่วมครึ่งวันยันค่ำที่จะทำความสะอาดหอทั้งหมดเสร็จตามเวรที่พี่ซูโฮจัดเอาไว้
เพื่อที่จะหาเวลาปลีกตัวออกมา

นายกำลังดูstar kingย้อนหลังในมือถือโดยไม่สนใจคนรอบข้าง 
อิมฮานี เด็กสาวขาพิการที่สามารถเต้นบัลเลย์ได้อย่างสวยงามสร้างความประทับใจให้นายไม่เลิก=3=
เซฮุนเรียกให้นายออกไปบริษัทพร้อมกับเขา ยังถูกเมินเฉยอย่างน่าสงสาร 

--โชคดีจังที่นายกลับได้ยินสิ่งที่ฉันขอ(><)

'ออกไปหาอะไรกินกันเถอะ^^ ♥'
...

หิมะตกไม่แรงเท่าไหร่ เรากำลังเดินไปด้วยกันบนทางเท้าสีขาวสะอาด 
ฉันบ่นไปตลอดว่าหนาว ..หนาว ..หนาว... แล้วก็หนาว 

บรื๋อ~~+_+

นายเริ่มแสดงความคิดเห็นอย่างออกรสออกชาติว่ามันอาจจะเป็นเพราะสภาวะโลกร้อน 
นายพูดเรื่องนั้นประมาณหนั่งชม.กว่าๆ TT
แต่ที่ฉันเรียกนายออกมาข้างนอกไม่ใช่เพราะเรื่องนี้สักหน่อย Y-Y 
...
มือเล็กๆที่แกว่งไกวไปมาบนอากาศระหว่างที่สองเท้าของนายก้าวย่ำลงไปบนเกล็ดน้ำแข็งทำให้ฉันเสียสมาธิ..

ฉันจ้องมองพยายามร่ายคาถาให้นิ้วทั้งห้าข้างซ้ายของนายให้มันหยุดนิ่งเสียที 

เล็บสีชมพูของโดคยองซูจะหนาวมั้ยนะ'

"ทำไมพวกแกไม่อยู่นิ่งๆซะ ฉันจะให้ความอบอุ่นกับพวกแกเอง ดูสิมือของฉันหนากว่าเจ้านายของพวกแกหลายเท่านะ =_=.."~~

--คำสะกดจิตงี่เง่าดูจะไร้ประโยชน์..

แค่คิดน่ะ...ฉันคิดว่าถ้าเราจับมือกันเดินไปก็คงจะดี U_U--
ฉันรู้..จนถึงตอนนี้พวกเราก็ยังคงต้องแคร์คนรอบข้าง 
ปาร์คชานยอลเลยดูงี่เง่าเป็นพิเศษอยู่แบบนั้นตลอดเวลาหลายเดือนที่ฉันยอมรับความรู้สึกของตัวเอง

และมันทำให้ฉันรู้ว่านายมันเป็นจอมวายร้าย'

รอยยิ้มของนายเริ่มกว้างขึ้นเรื่อยทันทีที่เราซื้อนมสดออกมาจากร้าน 'Milk cafe' 
แสงที่เส้นขอบฟ้าสีส้มเริ่มชัดเจนขึ้นหลังจากดวงอาทิตย์ได้อำลาผู้คนอย่างเป็นทางการ 
คงเป็นเพราะฤดูหนาว.. บางทีเทพเจ้าแห่งความอบอุ่นเลยเกิดอารมณ์ขี้เกียจขึ้นมาเหมือนพวกเราๆสินะ
ไม่แย่เท่าไหร่

..แต่มันทำให้ฉันมองเห็นหน้านายชัดเจนน้อยลงไปด้วย

ตลอดการเดินทางกลับ
เสียงบ่นว่าหนาว หนาว หนาว~จากปากของฉันยังคงพร่ำออกมาไม่หยุด เพราะนมเย็นปั่นแก้วโตที่ต้องถือเอาไว้ตลอดเวลาในมือ

"ชานยอลยกมือขึ้นมาสิ^^"

นายกำลังถามฉันใช่ไหม....
นิ้วทั้ง5เล็กๆที่ฉันตั้งใจว่าจะปกป้องมัน กลับเป็นฝ่ายกำลังกู้ภัยให้กับนิ้วมือยาวๆอันอ่อนแอของฉันในเวลานี้แทน
...
แย่่จัง....แต่ฉันชอบล่ะ 
ฉันเผลอบีบฝ่ามือนายไปแบบนั้นจนแรง ไม่รู้ว่านายรู้สึกเจ็บรึปล่าว ....ถ้าเป้นแบบนั้นจริง ฉันขอโทษนะ U_U
คิดงี่เง่าอยากจะตะโกนบอกคนรอบข้างให้ทั่ว

มือของคยองซูอุ่นที่สุดในสามโลก^^ ♥ 

^^ แต่แค่มองเพื่อนรักอย่างนายมีความสุขเพราะของกินที่ฉันเลือกให้มันก็โอเคแล้วในตอนนี้
คราบนมสดสีขาวเปราะเหนือริมฝีปากอิ่มสีชมพูสด ฉันอธิบายพวกรูปร่างสีสันไม่เป็นสักเท่าไหร่
แต่คิดว่าที่มันเป็นสีจัดแบบนั้นก็คงเพราะหิมะที่ตกลงมาคงส้รางความเย็นยะเยือกจนกลุ่มเลือดฝาดใต้ผิวหนังของนายจับกลุ่มกันจนน่ากลัว

"คยองซูอยู่นิ่งๆก่อนสิ" กระตุกมือให้นายหยุดเดินเมื่อในที่สุดต้องตัดสินใจเป็นฝ่ายชิงบอก 
โดคยองซูเบิกดวงตาเล็กๆกว้าง คงเพราะความสงสัย มันดูน่ารักจนฉันลืมคิดต่อไปว่ากำลังจะมีอะไรบอกนายด้วยละ ตลกละสิ-..-

ไม่นานนักหรอกสมองตื้อๆเริ่มกลั่นกรองคำพูดออกมาอีกครั้งหนึ่ง

"ฟองนมร้อนติดปากนายน่ะ"

"อ๋อ" 

นายพูดเหมือนตัวเองจะเข้าใจว่าทิศทางไหนที่มันเลอะเทอะอยู่
ฉันเหมือนคนชมริมสนามที่ได้แต่เชียร์นัักกีฬาที่กำลังแข่งขันว่า ซ้ายสิๆ มาทางขวาสิๆๆ ขึ้นอีกนิดหน่อยๆ เร็วเข้า' อยู่แบบนั้น

จนสุดท้าย ฉันเลยต้องลงมือเอง 

ผิวนายนุ่มนิ่มเป็นบ้าเลย --ถ้าฉันหลับตาลงก็คงจะนึกไม่ออกว่านายเป็นผู้หญิง หรือผู้ชายกันแน่
ปลายประสาทที่นิ้วหัวแม่มือไวกว่าที่อื่นๆ เมื่อลากผ่านกลีบปากที่เย็นเฉียบ

O_O

...
...

=_=

นายอย่าจ้องฉันด้วยแววตาแบบนั้นโดคยองซู><

ฉันอุตส่าห์พยายามจ้อมมองเพียงแค่มุมแก้มที่เปรอะเปรื้อนนั้นแทนที่จะจ้องมองเข้าไปในดวงตาไร้เดียงสานั้นแล้วเชียว มนสะกดต์บางอย่างกำลังจะทำให้ฉันคลั่ง

นายเข้าใจทฤษฎีแรงโนมถ่วงโลก(ของคนมีความรัก)มั้ย -..-
ถ้าเกิดมีใครสักคนที่นายรัก คอยวนเวียนอยู๋ไกล้ๆ
นายจะไม่อยากจากเขาไปไหนอีก หรือถ้าทำได้ ก็อยากจะอยู่ติดอยู่ด้วยกันแบบนั้นทั้งวัน

ถ้าหากเราได้สำผัสกันเพียงปลายนิ้ว พลังแห่งแรงดึงดูดเหล่านั้นอาจจะทำให้นายเสียสติยั้งคิด

ฉันกำลังสำผัสนาย ..และนายก็กำลังถามฉันด้วยดวงตากลมๆคู่นั้นอยู่ใช่ไหม 
บอกฉันสิ

ฉันไม่อาจจะสละปลายนิ้วให้ออกจากริมฝีปากสีลูกกวาดที่น่าดึงดูดตรงหน้าซะแล้วละคยองซู

ทฤษฎีของฉันกำลังจะเป็นความจริง 
ฉันกำลังถูกแรงโน้มถ่วงให้เข้าไปไกล้นายเรื่อยๆ

เรื่อยๆ

..
..
ทำไมนายยังไม่เลิกจ้องฉันละ??

ไม่กลัวยักษ์ปาร์คชานยอลรึไง?..
ยักษ์ตัวนี้กำลังจะกินนายแล้ว ...ร้องขอความช่วยเหลือตอนนี้ยังทันนะ
..

เพราะไม่มีเสียงวิงวอนของชีวิต ..ฉันก็จะไม่ปราณี

..
นายไม่มีวันแยกฉันออกไปจากชีวิตได้ง่ายๆแล้วล่ะ
ร่างกายของฉันหนาวมากพอแล้ว.
มือของนายแค่นั้นคงไม่ได้ช่วยบรรเทาอะไรได้ดีขึ้นหรอก
เพราะฉันคงต้องการมากกว่านั้น...

กลิ่นนมสดบนแก้มของนายชัดเจนจังเลยคยองซู....'

แถมยังรสดีมากๆซะด้วย^^
เจ้าของร้านเขาทำสูตรไหนให้นายกันนะ 
น่าอิจฉาจัง...
ของฉันไม่เห็นจะถูกปากสักนิดเดียว...
..

ไหนนายเคยบอกว่า .......เดทสักครั้งก็ไม่เคยมี 
จูบหนึ่งครั้ง นายก็ไม่รู้จัก
--
แต่...เจ้าตัวแสบ ...รู้ตัวมั้ย นายกัดจนปากฉันเป็นแผลน่ะ หืม!?

คยองซูอา..ถ้าหากนายยังร้ายกาจไม่เลิก 
ไว้วันหลัง เราออกมาหาอะไรกินกันอีกนะ..


-end-



 

 

:) Shalunla