ฤดูฝน rains season

เนื้อเรื่อง

"ขอรับฝนด้วยได้ไหมค่ะ"

เสียงเด็กผู้หญิงคนนึงที่เข้ามาถามผมในวันที่ฝนตก
//ยืนร่มให้
"ขอบคุณค่ะ"
"ไม่มีปัญหาครับ"
ผมอยากจะพูดแบบนั้นเหลือเกินนนน แต่ใครจะไปพูดได้เล่ามันจะทำหล่อเกิ๊นไปไหม ในตอนนั้นหัวสมองผมคิดอยู่ในรูปแบบนั้น จะว่าไปหน้าตาเธอเป็นไงหรอ
//แอบเหล่ ๆ
ก็ไม่ค่อยสวยนิหว่า ไม่เห็นต้องอายเลย
"นี้พี่อยู่ปี ไหนหรอค่ะ ปี 1 หรอ ปี 2"
"ที่ิอยู่ในใจน้องไงจ๊ะ"
แม้จินตรานาการซะ ตูพึ่งเคยเจอเค้านะเฟ้ยยยยยย จะให้ ไอทำแบบนั้นมันเป็นพวกหูดำชัด ๆ ไม่ๆ ตอบธรรมดา ๆ สิ
"ปี 3 "
ผมบอกเธอไปแบบนั้นแม้ธรรมดาเกินไปไหมนะ น่าจะบอกว่า ปี 3 จ๊ะอะไรพวกนี้น่า
"อุ๊ย สวัสดีค่ะ"//พนมมือไหว้
เอาชิบ*** แล้วไงละ จะทำไงดีละพี่น้อง อยู่มา 17 ปีไม่เคยมีใครมาเคราพเฮาเลยแม้แต่คนเดียว จะทำไงดี ๆ
บอกเธอไปแบบนี้ดีกว่า
"ไม่ต้องไหว้ก็ได้นะพี่ได้แก่ขนาดนั้น"
ผมบอกเธอแบบนั้น
"ก็พี่อายุมากกว่าหนู หนูก็ต้องไหว้สิ"
.... เออวะ ปกติเค้าต้องทำงี้นี้หว้่า
"หนู ...ผิดหรอค่ะ"
เอาซะงั้น สรุปตูแกล้งเด็กสินะนี้
"เปล่าหรอก ๆ"
ต้องแก้ตัวก่อน
ผมเริ่มรู้สึกว่า นี้เธอน่ารักขึ้นรึเปล่านะ
"ไอเอ..... ไอเอ..... ไอเอ......."//ลากเสียง
นี้มันหรือว่า //หันหลังไป
ไอสลัดผักกาดไม่ราดมายองเนส เพื่อนตูนี้หว่า เอาไงดีวะ มันเห็นแล้ว ทำอย่างไรดี
"อะไรเมิง"//ตะโกน
ทำ ๆ ไมนี้มันเหมือนเดินกับแฟนแล้วเจอเพื่อน แล้วตะโกนบอกไป เหมือนกับพวกขี้อาย
"แฟนมีงสินะ คบกันนานยังวะ เห้ยไม่แนะนำเลย มีงรู้จักเค้า หริอเค้ารู้จักมีง ฯลฯ"
บลา ๆ ๆ ๆ นู้นนี้นั้น นั้นนู้นนั้ ให้ตูคิดก่อนได้มิ และถามหยั้งจะสัมภาษณ์ เอ้งคิดว่าค้าเป็น ดารารึไงฟร๊ะ
ไอพวกปาปารัสซี่
ผมหันไปมองหน้าน้องเค้า
"บอกเค้าว่าเป็นน้องสาวค่ะ น้องสาว"//พูดเบา ๆ
โอเคเอางั้นนะ
"น้องสาว ๆ "
พวกมันเงียบไป ดูเหมือนจะได้ผล
"มีงมีน้องด้วยหรอ ? กุไปบ้านมีงไม่เคยเจอเลยนะ"
เอิ่มมมมมม งามใส้แล้วบอกว่าตอนเอ้งมาเค้าไปข้างนอกก็ไม่เนียนหรือบอกว่าอยู่ในช่องฟิดดีละ
"น้องมีงชื่อไรวะ"
โอ็ คำถามแรกก็จะตายแล้วนะนายจ้า นี้ยังเอามาอีกหรอ แถมเป้นคำถามระดับพีเมียมด้วยนะตอบไงดีวะ
"หนูชื่อหนุงหนิงค่ะ เป็นน้องของพี่เอ อยู้บ้านใกล้ ๆ กันคะ"
What'is this ? ขอบคุณน้องสาว แต่เอะเดียวนะรู้ชื่อตูได้ไงฟร๊ะ
"อ่อ เข้าใจแล้ว ๆ "
รอดไปที่

#ป้ายรถเมล์

ระหว่างรอรถเมล์เพื่อนผมก็เหมือนกับว่าจะไม่เลิกสงสัยสักทีนะ
"สรุปมีงเป็นพี่น้องกันจริงปะ ?"
เชื่อเฮาเถอะ เฮาเป็นพี่น้องกันจริง ๆ อยากพูดเหลือเกิ๊น
"รถเมล์มาแล้วกุไปก่อนนะ บาย"
ไปเลยไปปปปปปปปป ไอมะพร้าวใส้ในฟักทอง
"เพื่อนพี่นี้ นิสัยดีจริง ๆนะค่ะ"หนุงหนิงพูด
"ประชดพี่ชายคนนี้รึเปล่า ?"ผมพูดแกล้งน้องเล่น ๆ
"กลับรถสายอะไรหรอ"ผมถามน้องเค้า
"สาย 6 ค่ะ มาพอดีเลย"
ทุกเวลาเหลือเกิ๊นนน
"งั้นหนูไปก่อนนะค่ะ สวัสดีค่ะ"
จบแล้วสินะ เอิ่มคงจบแล้วนินะ คงจะไม่เจอกันอีกแล้วสินะเหอะๆ
"เอาร่มไปสิพี่ให้ยืม"ผมยืนร่มให้เธอ
..... ทำตามความคิดตัวเองไปตอนไหนวะเนี่ย
"ไม่เป็นไรค่ะ"หนุงหนิงตอบอย่างนี้
โดนปฏิเสธซะแล้วสินะ ทำตามใจทีไรซวยตลอด โวียยยยยไหน ๆ ก็ไหน ๆเอาให้สุด ๆไปเลย
"ไม่เป็นไรหรอกตรงนี้นะไม่ตกแล้วละ แต่แถวนู้นอาจจะตกอยู่ก็ได้นะ แล้วก็เป็นหน้าที่ของพี่ด้วยนิ"
//ยิ้มมมมม
เอาเว้ยหล่อแล้ว ๆ
"ขอบคุณนะค่ะ พี่เอ ตั้งแต่นี้หนูขอเรียกพี่อย่างนี้ได้ไหมค่ะ"หนุงหนิงถาม
"ได้สิ ไม่ว่าอะไรหรอ "
โอ้ สุดยอดดดดดดดด
แล้วเธอก็เดินขึ้นรถเมล์ไป

"แล้วเรามาคุยกันใหม่นะค่ะ พี่เอ"

//โค้งตัว
ทำไมเอ้งถึงไม่พูดว่าแล้วเจอกันฟร๊ะ ชั่งเหอะฤดูฝนปีนี้อาจจะสนุกและอบอุ่นขึ้นแน่ ๆ

ฤดูฝนปีนี้ อาจทำให้ใครหลายคนเหงา แต่อาจจะมีสักคนกำลังอบอุ่นใจอยู่ เช่นผมก็ได้