กว่าจะเป็นบัณฑิต

“มีเรื่องราวมากมายที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของผม ในช่วงที่ผมเรียนอยู่มหาวิทยาลัย  ไม่ว่าจะเป็นเรื่องราวความประทับใจ   สนุกสนาน

ความสุข  ความหวัง  ความเศร้า  และแม้แต่ความเหงา  

ในช่วงเวลา  4  ปี นี้ไม่สั้นนัก  แต่มันดูเหมือนเร็วมากสำหรับว่าที่บัณฑิตใหม่ที่กำลังจะสำเร็จการศึกษา  เพราะยังมีอะไรอีกมากมายที่หลงเหลืออยู่ให้บัณฑิตคนหนึ่งต้องค้นหา

หลาย คนคงมองเรื่องการเรียนในมหาวิทยาลัยเป็นเป้าหมายสูงสุดของชีวิต  ใครใคร่คว้าใบปริญญาผู้นั้นแสวงหาเกียรติยศประดับชีวิต  ใครใคร่เรื่องราวชีวิตในมหาวิทยาลัย ผู้นั้นแสวงหาความอยู่รอดในสังคมและอนาคตข้างหน้า

เรื่อง ราวความเรียงที่ถูกถ่ายทอดผ่านแผ่นกระดาษบางๆ ผมได้เรียบเรียงจากประสบการณ์และความจริงจากการสัมผัสในรอบรั่วมหาวิทยาลัย ตลอดระยะเวลา  4  ปี  แม้ เรื่องราวนั้นอาจไม่เป็นที่ตื่นเต้นสำหรับใครบางคน  แต่สิ่งที่ผมเขียนออกมานั้นเป็นความทรงจำในอดีตที่อยากจะถ่ายทอดออกมาทางตัว หนังสือ เพียงเพื่อแสดงออกถึงจิตวิญญาณของความเป็นมนุษย์ที่พร้อมจะแบ่งปันเรื่อง เล่าให้เพื่อนมนุษย์ได้อ่าน  ใช่ว่าเป็นการเอาเรื่องส่วนตัวมาเปิดเผยต่อสาธารณชน  แต่ต้องการหยิบยกบางประเด็นที่เป็นการค้นพบ  และต่อสู้ในชีวิตของนิสิตคนหนึ่ง  บางครั้ง 1 ประโยคๆ สั้นในหนังสือเล่มนี้อาจเป็นประโยชน์กับใครสักคนที่กำลังประสบเรื่องราวเช่นเดียวกับผม

ไม่ ได้ต้องการให้ใครรู้จักตัวตนของผม  แต่หวังเป็นอย่างยิ่งว่าคนที่กำลังท้อแท้  สิ้นหวัง  หมดกำลังใจ  หรือแม้แต่คนที่โชคดี ประสบความสำเร็จ ที่ได้อ่านหนังสือเล่มนี้จะมีทัศนคติที่ตรงกันกับผม

ผม ไม่ได้เขียนหนังสือเล่มนี้เพื่อสอนใคร เพราะผมไม่ใช่ครูที่จะมาสอนสิ่งที่คุณรู้ให้เข้าใจ  แต่ปรารถนาของผมนั้น  เพียงอยากจะแบ่งปันเท่านั้น    การแบ่งปันเป็นการแบ่งสิ่งที่ดี  หรือสิ่งที่เป็นประโยชน์ให้แก่ผู้อื่น โดยมีเจตนาให้ผู้อื่นได้รับผล  จากสิ่งที่เราแบ่งปัน

บัณฑิตจบใหม่?   เป็นเรื่องที่น่าตื่นเต้นมากสำหรับผม  ทำไม?  ก็ ผมไม่เคยเป็นบัณฑิตมาก่อนไงครับ   ก็เหมือนเด็กๆ ที่เฝ้ารอวันที่พ่อแม่พาไปเที่ยวสวนสนุก  เช่นกันครับผมก็ไม่ต่างอะไรจากเด็กๆ เหล่านั้น  ผมเฝ้ารอและเฝ้าฝันกับงานพระราชทานปริญญาบัตร ครั้งหนึ่งในชีวิต และครั้งแรกในครอบครัวของผม เพราะผมสำเร็จการศึกษาระดับปริญญาเพียงคนเดียวในครอบครัว  คงเป็นความหวังของครอบครัวแล้วหละครับ

โอกาสในการเรียนในมหาวิทยาลัยนั้นไม่ใช่เรื่องยาก  แต่การใช้ชีวิตอย่างเสรีในมหาวิทยาลัยไม่ใช่เรื่องง่าย     ทำไมผมถึงกล่าวเช่นนั้น?  เพราะ ว่าใครๆ ก็หมายปองต้องจิตที่จะพิชิตรั้วมหาวิทยาลัยกันทั้งนั้น  แต่ทว่าหารู้ไม่ ว่าการใช้ชีวิตในมหาวิทยาลัยนั้นสุดแสนจะท้าทายและอลวนเพียงใด  ประหนึ่งการใช้ชีวิตในสังคมใหญ่สังคมหนึ่งที่ต้องเจอเรื่องราวและปัญหา สารพัด    ชีวิตในมหาวิทยาลัยเป็นชีวิตที่อิสระ(พอสมควร)  หากไม่รู้จักการจัดระเบียบให้กับชีวิต  ผมรับรองเลยว่า เหลว!  ทำไมเหรอครับ?  ก็ เพราะว่าชีวิตในมหาวิทยาลัยไม่มีใครคอยบอก  คอยย้ำเตือนถึงความพลาดพลั้ง  พลั้งเผลอของเรา  จุดหักเหของชีวิตอยู่ที่นี่  หรือที่ผู้ใหญ่เขาเรียกว่า หัวเลี้ยวหัวต่อ  ปัญหาต่างๆก็จะผ่านเข้ามา  ซึ่งต้องเตรียมรับมือ หรือไม่ก็อาจจะไม่ทันตั้งตัว จนสายเกินไปก็เป็นได้”

ติดตามอ่านตอนที่ 1 นะครับ