Love special สปีดรัก กำจัดหัวใจเจ้าชายอสูร

(โซ่สีสนิม : เขียน)

Love special สปีดรัก กำจัดหัวใจเจ้าชายอสูร

1

กรี๊ดดดด!  ><   เย้ๆ คะแนนสอบ Final ฉันไม่ตก!!!

 คะ...คะแนน Final ของชั้นไม่ตก o-o/// เย้ ไม่ต้องซ่อมๆ ^^; ปิดเทอมนี้ชั้นสบาย... หน้าตาของฉันดีใจเหมือนถูกหวยรางวัลที่หนึ่งยังไงยังงั้น

(- -^) (=_=) (-[ ]-) (o_ospan lang="TH" style="font-size: 14pt; font-family: CordiaUPC; mso-ascii-font-family: 'Angsana News'; mso-hansi-font-family: 'Angsana News'; mso-ansi-language: EN-US">) < หน้าตาเพื่อนของฉันแต่ละคน (ดูมันสิ ทำหน้ายังกะไม่ได้ขี้มาล้านปีแสงงั้นแหละ - -)

 นังน้ำ   แกบ้าป่ะ - -^ (แยม)

ช่าย...แกแค่เฉียดเส้นตายมาแค่สองคะแนนเอง ดีใจยังกะติดท็อปเท็น =_= (ปังกิ)

น้ำ!!! ชั้นตกสองว่ะ -[ ]- แงๆ T_T (หน้าต่าง)

ฟลุคว่ะ O_O (เซรามิก)

โหย...นี่มันเพื่อนรึเปล่าว่ะเนี่ย = =^ ดูแต่ละคนดิ๊! ทำยังกะไม่เคยสอบผ่านยังงั้นอ่ะ (ใช่! พวกมันไม่เคย - -)

55+ สวัสดีค่า~ ท่านผู้อ่านทู้กกกกกท่าน ฮี่ๆ-V- ลืมแนะนำตัวไปนิดนึง (มัวแต่บ้า Final) ฉัน น้ำแข็งใส เรียกสั้นๆถนัดกว่าก็ น้ำ ค่า ^^ ถ้านามแท้จริงโดยกำเนิดก็ วนิศรา อัญทนารวิพันธ์กุล (ไม่รู้ว่าทวดของทวดของทวดของทวด...คนไหนเริ่มนามสกุล ไฮโซซะ - -) ปีนี้โชคดีมากๆเล้ยยยย ผลการสอบ Final ของฉันไม่ตกเลย (อันที่จริงเรียกว่าเฉียดเส้นตายมาได้หน่อยนึงเอง) เย้...ชั้นจะได้ ipod ตัวใหม่ล่าสุดแล้ว

ตอนนี้ฉันเรียนอยู่ ม.6 ปีหน้าก็ต้องเอนท์แล้วล่ะ 55+  เพื่อนฉันในกลุ่ม (ความจริง) ก็มีทั้งหมดสิบเอ็ดคน แต่หลังจากจบ ม.3 มันก็แยกย้ายหนีไปเรียนที่อื่นกันหมด สองในหกไปอเมริกา  อีกสามก็ไปนู่น สิงคโปร์ ส่วนอีกหนึ่งนั้น ก็กรุงเทพฯเรานี่แหละแต่มันดันย้ายบ้านเลยต้องไปเรียนตั้งปริมณฑลสายสองนู่น ตอนนี้มันก็เลยเหลือให้เห็นเป็นขวัญตากันอยู่แค่ห้าคนมีหญิงสามชายสองแน่นอนที่สุดว่าหนึ่งสาวแสนสวย (- -?) ต้องเป็นฉันแหละ ส่วนอีกสองสาวก็คู่หูต่างขั้ว คนนึงชื่อ ปัง หรือจริงๆก็คือ ปังกิ  สาวลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่น แทนที่มันจะเรียนที่ญี่ปุ่นก็ดันไม่เรียน ดันมาพิศวาสเมืองไทยซะนี่  - - เลยมาเรียนอยู่เมืองไทยซะเลย ส่วนนังคู่หูดูโอ้ของมันก็คือ นัง แยม (แค่ชื่อก็คู่กันโดยแท้ - -) นังแยมสาวลูกเศรษฐีเมืองเหนือ ความจริงบ้านนังคุณแยมอยู่ลำปางโน่น แต่พอดีป้ามันรับมาเรียนในกรุงเทพฯ ว่างๆนะแม่มันก็ชอบชวนพวกชั้นไปแอ่วเหนือทุกที กลุ่มพวกเราก็เลยมีสถานที่เที่ยวประจำกลุ่มอยู่ที่ลำปาง..งางงงงง ส่วนหนุ่มคาสโนว่าทั้งสอง แข่งกันควงสาวไม่ซ้ำกันเลยแต่ละวัน - - คนนึงชื่อ เซรามิก (ตอนเกิดมาสงสัยถือชามเซรามิกติดมือมาด้วยมั้ง- -) ส่วนอืกหนึ่งเพลย์บอยนั้นก็ไม่ใช่ใคร อีตา หน้าต่าง จอมกะล่อนซึ่งเป็นผู้ที่คะแนนน้อยสุดในกลุ่มตอนนี้ -V- (ชื่อหมอนี่พิสดารพอกัน คนอะไรชื่อ หน้าต่าง เพิ่งเคยเจอกับนายคนแรกนี่แหละ - -)

หน้าต่าง แกอย่าลืมนะว่าครั้งนี้แกคะแนนน้อยสุดในกลุ่ม เพราะฉะนั้น...แกเลี้ยงไอติม 55+ นังปังกิผู้ไม่พลาดเรื่องกินพูดขึ้นอย่างระริกระรี้เป็นที่สุด

รู้หรอกน่า!  ไม่ต้องย้ำหรอกเลี้ยงอยู่แล้ว - -* โห กลัวอดไปดูหนังฉลองปิดเทอมกับกิ๊กใหม่ล่ะซี๊...ไม่มีทางซะหรอก ยังไงยังไง นายก็ต้องควักตังจ่าย 55+ กินฟรีมิเสียกะตัง ^^;

เซ-รา-มิก นายจะไปไหนยะ!

นังแยมโพล่งขึ้น ทำเอาทุกคนหันไปมองเป็นตาเดียวกัน แน่นอนว่าเซรามิกสะดุ้งเฮือกทันที แหมๆ นี่นายจะชิ่งไปหากิ๊กอีกคนล่ะสิ ชิชะ - 0 -ไม่มีทาง

เฮ้ย! ปละ...เปล่านี่ ไม่ ไม่ได้ไปไหนซะหน่อย แค่อยากเดินชมวิว *-*

นี่  แถวนี้มันมีวิวอะไรให้นายชมกันยะ  โรงเรียนก็เห็นๆกันอยู่ทุกวันจนเบื่อจะตายอยู่และ - -

     หลังจากเราเดินคุยกันมาเรื่อยจนถึงร้านไอติม Student - Ice (ร้านประจำตั้งแต่นังหกคนนั่นยังอยู่) นึกแล้วก็อดขำไม่ได้ 55+ ก็คิดดูสิ ว่ากลุ่มเรามีกันสิบเอ็ดคนอ่ะ ต้องลากโต๊ะมาต่อกันตั้งสามตัวแน่ะ 55+ วุ่นวายน่าดูเลยตอนนั้น

แต่ตอนนี้น่ะหรอ แค่ตัวเดียวก็พอ และจะต้องมีคนนึงนั่งหัวโต๊ะเป็นเจ้ามือ ซึ่งวันนี้ก็คือ....นายหน้าต่างนั่นเอง 55+

เฮ้อ...อิ่มม้ากมาก เวลากินฟรีมันอิ่มอย่างแรงเลยอ่ะ 55+ ฉันหันไปพูดกับหน้าต่างซึ่งตอนนี้ทำหน้าเซ็งโลกรอจ่ายเงินอยู่

ทั้งหมดห้าร้อยแปดสิบบาทถ้วนค่ะ จ่ายเงินที่เคาเตอร์หน้าร้านเลยค่ะ ขอบคุณที่ใช้บริการโอกาสหน้าเชิญใหม่นะคะ^^

พนักงานเก็บเงินหน้าตาจิ้มลิ้มเดินมาแจ้งบิลของวันนี้  โห...อีตาหน้าต่างทีเมื่อกี้ทำหน้าโคตรเซ็งโลกแต่ตอนนี้อ่ะโคตรอยากจูบโลกเลยก็ว่าได้ แหม...เปลี่ยนอากัปกิริยาทันทีที่เจอสาว - -+

 คร้าบบบ จะมาทุกครั้งที่มีโอกาสเลยครับ *U* นั่น! พูดยังไม่ทันขาดคำ อีตาหน้าต่างก็เริ่มหม้อเป็นคนแรก - -

เชิญค่ะทางร้านเรายินดีต้อนรับ ^^

แหมๆ...เจอสาวเข้าหน่อยละสลัดหน้าบึ้งหายออกไปจากสายตาประชาชีเชียวนะยะ 

หลังจากออกจากร้าน...

เรากลับก่อนนะ แล้วถ้าว่างๆ ก็โทรมาบ้างนะ ^^ ไปล่ะ แม่มาแล้ว บ๊ายบายยย นังปังโบกมือหยอยๆ ก่อนเดินไปขึ้นรถบีเอ็มสุดหรูทางด้านตรงข้าม

เฮ้ยงั้นเราก็กลับด้วยว่ะ! เดี๋ยวไม่ทันนัดสาวๆ ^0^ แน่นอนว่าประโยคนี้ต้องเป็นของหน้าต่างแน่นอน ว่าแล้วมันก็เดินไปเลย - -(นายยังมีตังเหลืออีกหรอเนี่ย รู้งี้ผลาญไปกับไอติมซะก็ดี - -)

รอด้วยดิ *0* แล้วอีตาเซรามิกก็ตามไปอีกคน หม้อพอกันเลยอีสองตัวนี้ - -*

แล้วแยมล่ะ ^^;

อ๋อ...นั่นไง มาแล้ว ไปล่ะนะ บาย~ พูดจบนังแยมก็เดินไปตรงหน้าร้านซึ่งตอนนี้รถเบนซ์ที่ลุงคนขับมาจอดเทียบรอรับอยู่แล้วกำลังจะหันมาอ้าปากเรียก

สุดท้ายก็เหลือฉันอยู่คนเดียว แงๆๆ ToT เมื่อไหร่พี่หินจะมาเนี่ย!!!

ปิ้น ปิ้น ปิ้น ปี้นนน!!!

เหอะๆ รายนี้ตายยากจริงๆ - - พูดถึงปุ๊บก็มาปั๊บ!

รอพี่นานมั้ย? น้ำ ^^; พี่หินเลื่อนกระจกรถด้านผู้โดยสารลงแล้วถาม

ฮี่ๆ ^^ ไม่นานหรอกค่ะ ไปกันดีกว่า (ทำหน้าไม่ถูกเลยตู - -) แล้วฉันก็รีบเปิดประตูรถขึ้นไปนั่งข้างๆ เป็นตุ๊กตาหน้ารถนั่งยิ้มหน้าบานอยู่ข้างๆ พี่หิน

รัดเข็มขัดด้วย ยัยน้ำ!!! ลืมทุกทีเลยนะเราน่ะ รู้มั้ยว่ามันอันตราย (บลาๆๆ) แล้วก็อีกยาว...โหย...ก็ไม่ได้ลืมซักหน่อย (แค่ขี้เกียจ - -) แล้วพอฉันรัดเข็มขัด (อย่างไม่เต็มใจเท่าไหร่) เสร็จพี่หินก็ออกรถ จากที่ยิ้มหน้าบานก็เลยกลับกลายเป็นผีมัมมี่ลืมโลก...- -

      (ท่านผู้อ่านคงจะสงสัยกันละสิว่าทำไมชื่อเสียงเรียงนามมันถึงไม่คล้องจองกันเลยแม้แต่นิด (หิน : น้ำแข็งใส) 55+ ก็เพราะพี่หินเค้าไม่ใช่พี่แท้ๆ น่ะสิ พี่หิน หรือชื่อเต็มยศก็คือ หินผา เป็นพี่ชายข้างบ้านของฉันที่ชั้นรู้จักและสนิทที่สุดแล้ว  ตอนนี้พี่หินเรียนอยู่ มหาลัย อาแบค ปีสี่ คณะบริหารธุรกิจ แต่ถึงพี่หินจะไม่ได้มีสายเลือดเดียวกันที่เกี่ยวโยงกับฉัน (สักนิด) ชั้นก็ถือว่าพี่หินเป็นพี่ชายของชั้นไปแล้วล่ะ )

    ฉันไม่รู้จะเริ่มบทสนทนายังไงก็เลยเอาแต่นั่งเงียบเหมือนมีใครเอาแตงโมมาอุดปากอยู่ยังไงยังนั้นมาตลอดทาง จนพี่หินเริ่มพูดขึ้น...

อ้าว ทำไมเงียบไปเลยละน้ำ^^; ก็พี่เล่นเทศซะซึ้งในพระธรรมไปสามชาติซะขนาดนั้น ใครจะกล้าพูดเล่า - -^

เปล่าค่า~น้ำแค่คิดอะไรเพลินๆ ^^;

แล้วผลสอบ Final เราเป็นไง ยังไม่บอกพี่เลยนะ? จริงสิ! ลืมไปเลย -0-

อ๋อ ไม่ตกเลยค่ะ ^0^ แล้วพี่ก็อย่าลืมสัญญาน้า ipod ตัวใหม่ของน้ำ~

จ้า พี่ไม่ลืมหรอก เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่จะเอาไปให้ที่บ้านเรานะ เย้ๆ นี่เพิ่งจะรู้นะเนี่ยว่าพี่หินซื้อไว้ให้แล้ว *0*

ถึงบ้านเราแล้ว พี่ส่งแค่นี้นะ ฝันดีนะครับน้องน้ำ ^^ อ้าว ถึงแล้วหรอ -*-ฉันทำท่าอาลัยอาวรณ์ที่ต้องลงจากรถหรูๆอยู่ซักพักนึงก่อนพูดขึ้นว่า...

ขอบคุณค่ะพี่หิน งั้น...น้ำไปก่อนนะค่ะ แล้วพรุ่งนี้น้ำจะรอ ^^ (ขนาดเขาซื้อให้แล้วยังจะไปทวงเขาอีก! งกจริงๆเลยยัยนี่: คนเขียน)

 พอฉันก้าวลงจากรถแล้ว พี่หินก็หันมายิ้มให้อีกครั้งก่อนจะขับรถออกไป (แล้วเลี้ยวเข้าบ้านข้างๆ)

    ฉันเดินเข้าไปในบ้านหลังจากที่ส่งพี่หินเรียบร้อยแล้ว   เฮ้อ...ทำไมบ้านมันถึงได้เงียบยังกะป่าช้าอย่างนี้ล่ะเนี่ย- -*(เปรียบเทียบบ้านซะอับเฉาหมด - -: คนเขียน) บ้านฉันน่ะเป็นทรงยุโรปซึ่งในละแวกนี้ไม่ค่อยจะมีโผล่มาให้เห็นซักเท่าไหร่ (พูดยังกะบ้านเป็นแมวป่าอย่างงั้นอ่ะ) มันมีห้องใต้ดินกับห้องใต้หลังคาด้วย ซึ่งสองห้องเนี้ย...ฉันจองไว้เป็นของตัวเองเรียบร้อยแล้ว (ฉันชอบอะไรที่มันลับๆ ล่อๆ - -+) ห้องใต้ดินเป็นห้องที่ฉันรักมากที่สุดแล้วล่ะ ฉันแทบจะยก

ทุกอย่างที่มีอยู่ไปไว้ในห้องนี้ให้หมดเลย ทั้งโซฟา แบร์เวียร์ (ทีวีอ่ะ รุ่นนี้เค้ามีสีให้เลือกด้วยนะ ^^) คอมฯ ตู้เย็น (อันนี้พ่อยกให้เพราะกลัวฉันจะตกบันไดใต้ดินตาย - -) แถมยังติดแอร์ไว้เรียบร้อย ^0^ เป็นไงล่ะ นี่ถ้าฉันสามารถย้ายเตียงลงมาได้ก็คงเป็นห้องนอนฉันไปเลย ส่วนห้องน้ำไม่ต้องห่วง พ่อจัดการส่งคนมาทำไว้เรียบร้อยแล้ว ^^; เฮ้อ พูดถึงแล้วนึกขึ้นได้อย่างนึง มันเป็นไอ้เครื่องสับปะรังเคบ้าบออะไรก็ไม่รู้ ที่แสนจะรกหูรกตาอยากจะโยนทิ้งซะเหลือเกิน  แต่พ่อบอกว่ามันเป็นมรดกอะไรก็ไมรู้ของทวดรุ่นที่ฉันคงยังเป็นแค่เศษผงลอยอยู่ในอากาศอยู่เลย เอ่อ หมายถึงยังไม่เกิดอ่ะ - -*   ไม่รู้ว่ามันสำคัญอะไรนักหนา....อุ๊ย!!!