แอปที่จะทำให้คุณสามารถอ่านนิยายได้ทุกที่ ทุกเวลา พร้อมฟังก์ชันการใช้งานหลากหลาย รับรองสนุกไม่มีเบื่อ! ดาวน์โหลดฟรีได้แล้ว บน Android, iOS และ HUAWEI
OS/SF Day6 - ONCE UPON A TIME
once upon a time, I write some os/sf of the DAY I love the most.
ยอดวิวรวม
2,176
ยอดวิวเดือนนี้
55
ยอดวิวรวม
สารบัญ 17 ตอน อัปเดตล่าสุด 25 ม.ค. 64 / 15:5717 ตอน
ผลงานอื่นๆ ของ อฏวี
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ยังไม่มีบทวิจารณ์ของเรื่องนี้
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
รออ่านต่อนะคะ สนุกมากกกกก เท่ทั้งคุณอัลฟ่าและคุณแม่มดเลย ><
แค่เปิดเรื่องมาเราก็หัวใจวายตายจนต้องไปตั้งหลักมาอ่านต่อเลยค่ะ ไม่คิดว่าคุณแม่มดเขาจะฮึก y__y ในส่วนฉากแอคชั่นครั้งนี้อ่านแล้วลุ้นตามไปมดเลยค่ะ ตอนฉากเฉลยว่าคนที่เข้ามาลอบทำร้ายเจฮยองเขาคือใครแล้วรู้ว่าเป็นคุณลุงของเจเขา เราใจวูบแทนไม่คิดว่าจะเป็นคนใกล้ตัวขนาดนี้ ยิ่งเห็นตอนบอกว่าเขาบอกว่า ฆ่าเขาไม่ได้ แต่สุดท้ายเขาก็ทำได้จริงๆ เพราะคุณลุงเจ๋อไปยุ่งกับอะไรที่ไม่ควรแตะเข้าแล้ว 55555 ตอนนี้อยากรูํ้มากเลยค่ะว่าหนอนบ่อนไส้คนนั้นเป็นใคร ไหนจะสาเหตุอะไรที่ทำให้สายนอกสามารถควบคุมโอเมก้าและเจรจาให้นักล่ามาช่วยคุ้มกันได้อีก รอติดตามเช่นเคยค่ะ
ใจกระตุกเฮือกเลยค่ะพอเห็นคำว่าtbc ก่อนอื่นเรยก็คือเป็นตอนที่ทำเขินไปทั้งเรื่องอีกแร้วๆๆๆๆ มันไม่ไหวจีงคุนไรท์ ใจเรามันก็แค่นี้ T__T
จริงๆต่อให้คนอื่นไม่พูดว่าเขารักกันก็เห็นชัดเลยว่าเจฮยองรักวอนพิลมาก แบบที่ไม่ต้องพูดคำว่ารักเองกับปากก็ได้ แต่การกระทำและทุกถ้อยคำที่แอบแฝงมันสื่อชัดไปหมด ("กล้าดียังไง" นั่นล่ะ1) ("ของฉัน ของฉัน ของฉัน" นั่นก็2) ("ฉันอยากกัดนาย" อันนี้มาสเตอร์พีซ) ได้เห็นมุมมองของเจฮยองในฐานะอัลฟ่ามากขึ้นด้วยดีมากเลยค่ะๆๆ ประทับใจที่บทนี้แทบจะเป็นฉากบู๊ทั้งตอนเลย แต่เล่นกับอารมณ์ความรู้สึกอื่นๆของตัวละครไปด้วยดีมาก อ่านแล้วนึกภาพตามได้เป็นฉากๆเลย เราแบบโอ๊ย;-; เขินคุณเจฮยองร่างหมาป่าไม่ไหวแล้ว คุณแม่มดก็เท่มากๆๆๆ และยังสร้างความประทับใจให้เราเสมอมา ฮือ ฉากโน้มหน้าไปกัดปากอัลฟ่าคือ T______T ม่ายหวายแร้ว อยากตาย กี๊ดอยู่นานมากกว่าจะมีสติเขียนคอมเม้น ขอบคุณนะคะ ฮือ อ่านไม่ให้เขินยากมากๆเลย
อ่านแล้วไวบ์ภาพในหัวเป็นหมาป่าอัลฟ่าหนุ่มที่โดนคุณแม่มดตีแปะๆ ตอนเขาติดเล่นบ่อยๆ เลยค่ะ ประโยคที่วอนพิลพูดว่าเขาสามารถฆ่าทุกคนเพื่อเจฮยองได้มันทำให้เห็นถึงสายโยงระหว่างสองคนนั้นที่มันดูแน่นแฟ้นกันมาตั้งแต่รุ่นคุณปู่วอนพิล มันแบบอิมแพคใจเราจีงค่ะฮึก y-y ตอนพี่พูดว่าอยากกัดวอนพิลออกมานี่ อยากเอาหมอนไปตีๆ หน้ามากทำไมเปรคนงี้ เขินแทนไปหมด เคมีตัวละครในเรื่องสองคนนี้มันแบบ ต้องมีอีกคนอยู่จริงๆ ต้องมีวอนพิลอยู่คอยปราม(และก้อเปรคู่ชีวิตเขาด้วย) แล้ววอนพิลก็ต้องมีเขาคอยเป็นสายใยในชีวิตที่ควบคุมพลังเวทตัวเอง สนุกมากเลยค่ะ อ่านฉากตอนวอนพิลโดนสักก็เจ็บแทน ตอนฉากใช้พลังเวทนึกภาพตามก็เท่มาก ตอนเขาเถียงๆ กันก็งุ้งงิ้งจนชิปเป้อระทวย รอติดตามต่อนะคะ ขอบคุณที่แต่งมาให้อ่านมากๆ เลยค่ะ