[Fic Tinkerbell ] I will be by your side forever. [จบ EP 1]

ลำดับตอนที่ #1 : Chapter1 :กำเนิดทิงเกอร์เบล

Chapter1 :กำเนิดทิงเกอร์เบล

ณ ใจกลางเมืองแผ่นดินใหญ่ภายในตึก เด็กทารกน้อนมองขึ้นไปบนเพดานซึ้งเเควนของเล่นเอาไว้ [ห้ะของเล่น?] ทำให้เด็กทารกน้อยมีความสุขเเละได้ขำออกมา เสียงหัวครั้งเเรกของเด็กทารก นางฟ้าเเสงชีวิตได้เริ่มเดินไปโดยสาลม... ไปยัง  พิกซี่ฮอลโล่

ณ ใจกลางต้นไม้ผงวิเศษ นางฟ้าเก็บผงวิเวษตนนึงได้นำ ผงวิเวษมาเพือราดเเละให้กำเนิดนางฟ้าตนใหม่นามว่า ทิงเกอร์เบลล์ นั้นเเหละทำให้ใจดวงน้อยๆของนางฟ้าหนุ่มตนนั้นมีความรู้สึกประหลาดพิกล

''สวัสดิ์ดีค่ะ'' ทิงเกอร์เบลล์เอ่ยขึ้นมาเมื่อพบปะกับผู้คนมากมาย แอ๊ะทำไมต้องมองมาที่เราด้วยน้ะ เธอได้พูดใจใน

''อ๊ะ ราชินีเเครเรียน'' เสียงนางฟ้าตนนึงพูดทำให้ทุกสายตาจ้องมองที่ท้องฟ้า เเละเเสงสีทองได้มารวมตัวกันเป็นราชินีที่มีรูปร่างงดงาม สีทองเปล่งประกาย

''กำเนินจากเสียงหัวเราะ ความสุขนำพาเจ้ามาที่นี้ ขอต้อนรับเข้าสู่พิกซี่ฮอลโล่ หวังว่าเจ้าคงเดินทางมาสบาย นางฟ้าน้อย'' ราชินีเอ่ยถามพร้อมรอยยิ้มที่อบอุ่นทำให้ทิงเกอร์เบลล์ลดความกดดันไปได้มาก

''ก็.. เพค่ะ '' ทิงเกอร์เบลล์ตอบด้วยท่าทางที่ตื่นเต้น 

''หึหึ ไหนมาให้ข้อดูปีกเจ้าสิ'' ราชินิจับที่ปีกของทิงเกอร์เบล ทำให้ปีกน้อยๆตั้งขึ้นมาเเละเธอสามารถบินได้เหมือนนางฟ้าตนอื่นๆ ทำให้นางฟ้าตนอื่นตื่นตาตื่นใจเป็นอย่างมาก

ราชินีเอื้อมมือมาจับมือของทิงเกอร์เบลล์ด้วยความอบอุ่นเเละนั้นได้ทำให็เธอบินครั้งเเรก สร้างความสนุกมห้กับทิงเกอร์เบลล์มาก

''น่ารักเเละร่าเริง'' นางฟ้าหนุ่มตนนั้นที่มองอยู่ในมุมหนึงของต้นไม้ได้จ้องมองทุกกิริยาของทิงเกอร์เบลล์

หลังจากที่ทิงเกอร์เบลลล์ได้ความสามรถ งานช่างเสร็จ เเคร๊ง เเละ บับเบิ้ลได้พาเธอบินไปที่ห้อง เเละ ปล่อยให้เธอจัดการธุระส่วนตัว

''สวัสดิ์ดี'' เสียงชายหนุ่มที่กำลังจัดห้องเเละทำความสะอาด กำลังทักทายเธอด้วยสีหน้าที่เป็นมิตร

''นายเป็นใครหน่ะ''ทิงเกอร์เบลล์ทักทายด้วยท่าทางที่หวาดกลัวเล็กๆ สายตาจ้องไปที่ชายคนนั้นในเงามืด

''ฉัน เทอร์เรนซ์ คนที่นำวิเวษมาราดที่ตัวเธอหน่ะ'' เทอร์เรนซ์เดินออกมาจากเหงามืดพร้อมยิ้มเล็กๆ กับท่าทางหวาดกลัวของเธอ เเต่นั้นก็ทำให้เขาแอบดีใจ [โรคจิตป่าวเรนซ์ - -*]

''เอ่อ.. ฉัน ทะทิง..'' ยังไม่ทั้นที่เบลล์จะพูดจบประโยคเทอเรนซ์ก็พูดเเทรกขึ้นมา

''ทิงเกอร์เบลล์ นางฟ้างานช่าง ใช่ไหมล่ะฉันรู้ๆ ทุกคนก็รู้'' เทอเรนซ์พูดพร้อมส่งเสื้อมาให้เเดะบินออกทางหน้าต่างเเละหันมายิ้มให้กับทิงเกอร์เบลล์ 

''เอ่อ ขะขอบคุณ. ? แปลกคนดีเเหะ'' เบลล์พูดสั้นก่อนที่จะจับเสื้อมาดู

เสื้อใบไม้ที่ใหญ๋พอๆ กับเสื้อที่เเคร๊กใส่ อื้ออฮื้อ ใหญ่ขนาดนี้คงคิดว่าฉันเป็นผู้ชายละสิ ลองใส่ดูสักนิดนึง เอิ่มมม คือใหญ่ 

เบลล์มองซ้ายมองขวาเห็นกรรไกร ''ได้เวลาจัดเเจงสักหน่อยเเล้ว'' ไม่ทันจะพูดเสร็จเธอตัดฉับๆๆๆๆ ''ประมาณนี้ล่ะมั้ง? '' เบลล์ยิ้มอย่างพอใจก่อนจะเปิดประตูออกได้หา เเคร๊กเเละบับเบิ้ล 

''เฮ้ยนี้เเคร๊กนายคิดได้ไงเอาเเกนไม้เบอร์ห้ามาทำเเกนล้อฉันบอกว่าเจ็ด!''  ''อะไร ? นายบอกว่าห้า'' ''ไม่ฉันบอกว่าเจ็ด'' เสียงแอ๊ะอ่ะโวยวายของเพื่อนสุดติ่ง กำลังเถียงกันเรื่องเเกนไม้ เอิ่มฉันบอกว่า เเกนไม้ 

''บางที่นายมันช่างง ... เออะ.. น่ารัก'' เสียงตระกุกตระกุกของบับเบิ้ลก็พูดออกมาเมื่อมองไปยังทิงเกอร์เบลล์ ทำให้ใจของหนุ่มเเว่นเต้นออกมา

''นั่นใครหน่ะ'' เเคร๊กจอมเซอร์ก็พูดออกมาอย่างงงๆเเละทำท่างงด้วย 

''ทิงเกอร์เบลล์น่ะสิเจ้าสมองช้า'' บับเบิ้ลตอบโดยไม่ว่างตาออกจากเบลล์เเม้เเต่น้อย

''แฟร์รี่เเมรี่ นี่ครับนางฟ้ามาใหม่'' เเคร๊กเรียกเเฟร์รี่เเมรี่คนที่คุมนางฟ้างานช่างทั้งหมด

''ว้าว น่ารักจังหน่วยกล้ามใช้ได้'' เเฟรี่เเมรี่มองทิงเกอร์เบลล์อย่างพอใจก่อนที่จะหันไปสนใจตารางงานของเขาอย่างเคร่งเครียดด้วยงาน ฤดูใบไม้ผลิกำลังมาถึง

''ไหนดูงานได้เเล้วเจ้าพวกป่วน'' แฟรี่เเมรี่หันไปสั่ง เเคร๊กกับบับเบิ้ล ก่อนที่จะบินหายไป

''ฉันขอไปดูด้วยได้ไหมๆ'' เบลล์ถามพร้อมกับส่งสายตาอ่อดอ้อนไปยังเเคร๊กเเละบับเบิ้ล ทำให้บับเบิ้ลเกิดอาการใจเต้นตุบๆ เหมือนกับจะออกมาเดินเล่น ทำให้บับเบิ้ลต้องหันไปทางรถที่มีล้อข้างเดียว

''ได้สิ ตามมาเลย'' เเคร๊กเเละบับเบิ้ลพูดเเละเดินไปที่รถ โโยที่เเคร๊กจะต้องเดินเเละยกข้างที่ไม่ล้อไป

''ชีสส์ เดินช้าๆที่สิ ฉันตามไม่ไหวเเล้วววว'' เสียงหอบของเเคร๊กพูดขึ้นมาพร้อมกับปาดเงื่อที่ไหลชิกๆ

''หนูตัวนั้นชื่อชีสส์หรอ'' เบลล์ถามบับเบิ้ลที่นั่งคุมเจ้าหนูตัวนั้นอยู่ข้างๆ 

''เอ่อ.. น่าจะน้ะ มันหันทุกครั้งที่เรียกแบบนั้น'' บับเบิ้ลที่นั่งเกร่งมาตลอดทางสะดุ้งขึ้นพร้อมกับหันไปปตอบ เเต่เขาก็ทนสายตาที่เบลล์มองมาไม้ได้เท่าไหร่ ก็ต้องหันกับไปมองทางแบบเดิม

*ฟิ้ววว ฟรื้บบ*  

''..... '' 

''.........''

ฟรื้บบบบ !!

''โอ้ยยยยย ต้นฟริกเตอร์ลมกรด วิ่งงงง'' เสียงเเคร๊กที่โดนหนามของต้นฟริกเตอร์โวยวายก่อนจะวิ่งไปที่งาน

''กรี๊ดดดดดดด อร๊ายยยยยยย'' เสียงกรีดของทิงเกอร์เบลล์เป็นตัวสั่งให้ชีสส์วิ่งไปได้อย่างดีเลยเเหละ

ณ งานต้อนรับราชินี

ตุบบบบบ เสียงรถขนของชนกับต้นไม้แบบจังๆ

''ใจเย็นใจเย็นเจ้าหนู ฟอนน์ดูเเลเจ้าอยู่'' ฟอนน์นางฟ้าสัตว์กำลังปลอบขวัญเจ้าชีสส์ที่ดูเหมือนจะตกใจกับเหตูกาณ์รที่เกิดขึ้น

''ใจเย็นใจเย็น ไม่เป็นไรน้ะ ชิวเวอร์มิส ดูเเลเจ้าอยู่'' นางฟ้าน้ำ กำลังปลอบใจเบลล์ซึ้ง ' เบลล์ไม่ใช่สัตว์น้ะ เบลล์เป็นนางฟ้าา เเถมมาเเตะจมูกอีก คือออ ไม่ใช่เเละ ' เบลล์แอบคิดในใจ

''ฮู้วว เธอไม่เป็นไรใช้ไหมที่รัก '' โรเซ็ตต้า พยุงเบลล์ขึ้นพร้อมกับถามไถ่ด้วยความห่วงใยแบบสุดซึ้ง 

''ระวังน้ะโรเซ็ตต้า เกิดเขาเป็นลมล่ะ ยกขา ไม่ ยกหัว '' เอรีเด็ตซ่า นางฟ้าเเสงกำลังช่วยชีวิตเบลลล์ ช่วยทำให้เเย่นะสิฉันเจ็บหมดเเล้ว น้ะ

''เบลล์เป็นไรไหม'' เสียงชายหนุ่มไล่มาเเต่ไกล พร้อมกับเขามาดูเธออย่างเป็นห่วง

''เทอร์เรนซ์ ฉันไม่เป็นไร เเค่เจ็บหัวนิดหน่อยหน่ะ'' ทิงเกอร์เบลลล์ตอบพล่างสะบัดหัวไปมาเเละกุมขมับเล็กน้อย

''เธอนิมาถึงก็เจอเรื่องเลยน้ะ''เทอร์เรนซ์เเซวทิงเกอร์เบลล์เล็กน้อยก่อนจะเข้าไปลูบหัวเบลล์เบาๆ เเละมองหน้าอย่างอบอุ่น

''ฉันไม่ใช่เด็กน่าเทอร์เรนซ์'' เบลบอกพร้อมมองหน้าเทอร์เรนซ์อย่างงุนงง พร้อมกับจับมือเขาออก มือของช่างหนาเเละอบอุ่นมาก ทำให้เบลล์เขินเล็กน้อยก่อนจะเดินออก

''เอาล่ะสาวๆมาทางนี้ของจากนางฟ้างานช่างได้เเล้ว'' บับเบิ้ลเรียก

''ได้สักที ชิวเวอร์มิสช่วยหน่อย'' โรเซ็ตต้าบินขึ้นไปเก็บสายรุ่งบนท้องฟ้าซึ้งสร้างความประหลาดตาให้กับเบลล์เป็นอย่างมาก 

''เธอจะเอาไปทำอะไรหรอ'' เบลล์ถามอย่างงง ก่อนที่ล่ะสายตาออกจากภาพนั้น

''เราต้องเอาไปใช้ที่แผ่นดินใหญ่หน่ะ'' โรเช็ตต้าตอบพร้อมกับบินลงไปเก็บของ

''แผ่นดินใหญ๋คืออะไรหรอ'' เบลล์ถามพร้อมกับมองหน้าทุกคนอย่างงงๆ เเละงงขึ้นไปอึก

''เเผ่นดินใหญ่ที่เราเปลี่ยนฤดูหนาวกลายเป็นฤดูใบไม้ผลิ ฤดูกาลที่นั้นเปลี่ยนเสมอ'' ชิวเวอร์มิสตอบพร้อมกับบินมาหาเธอ

''เราก็เเค่ตามดวงดาวดวงที่สอง บินไปกับสายลม ล่องลอยไปกับน้ำ บินไปสุดฟ้าไกล เเละมันจะอยู่ที่นั่น'' ทุกคนบินมาเเละตอบทำให้ทิงเกอร์ชนเทอร์เรนซ์

''ขอโทษน้ะเทอร์เรนซ์'' เบลล์เอ่ยขอโทษ เเละมันทำให้ทั้งสองต้องสบตากันอีกครั้ง

''คุณเบลล์เราต้องไปกันเเล้ว'' เเคร๊กเเละบับเบิ้ลเรียกเบลล์ที่กำลังมองตาเทอเรนซ์  มันทำให้บับเบิ้ลไม่พอใจเป็นอย่างมากกับเหตุการ์ณนั้น

''เดี๋ยวฉันตามไปน้ะ'' เบลล์บินไปหา วิเดียร์ที่กำลังเก็บเกรสดอกไม้อยู่ในทุ่ง พร้อมกับเทอร์เรนซ์ที่ตามมาติดๆ

''เธอจะไปไหนน่ะ'' เทอร์เรนซ์ถามพร้อมกับบินมาประกบข้างๆ พร้อมกับมองหน้าทิงเกอร์เบลล์อย่างตั้งใจ

''ไปหาวิเดียร์'' เบลล์พูดพร้อมเร่งความเร็วไปหาวิเดียร์โดยด่วน

''ฉันว่าเธออย่าไปเลยนะทิ้ง'' เทอร์เรนซ์ห้ามเบลล์เเต่ดูเหมือนเสียงของเทอร(์เรนซ์จะไม่เข้าไปในประสาทหูเบบล์เลยเเม้เเต่นิดเดียว

''สวัสดิ์ดี วิเดียร์ ใช่ไหม'' เบลล์พ๔ดอย่างเป็นมิตรเเละยื่นมือไปหาวิเดียร์ เเต่วิเดียร์มองค้อนเบลล์เเละบินไปโดยไม่เอ่ยปากพูดกับเบลล์เเม้เเต่น้อย 

''ฉันคือนางฟ้าเเห่งสายลม พรสวรรค์ที่หายาก''วิเดียร์บอกพร้อมกับทำท่าทางดูถูกเบลล์เเละสร้างลมหมุน

''เหมือนฉันเลยสิ '' คำพูดของทิงเกอร์เบลล์ไปสะกิดต่อมของวิเดียร์เข้าจังๆ

''ทิงเกอร์เบลล์'' เทอเรนซ์ที่บินตามเธอมามองหน้าวิเดียร์ ทำให้วิเดียร์ฉุนมากกว่าเดิมเสียอีก

''เอ่อหรอจร๊ะที่รัก ฉันมีพลังธรรมชาติ เธอทำหม้อกับกาน้ำ ฉันมีทำงานสูงบนฟ้าส เธอทำงาน เตี้ย-ต่ำ-ต้อย! '' วิเดียร์พูดพร้อมกับมองหน้าเบลล์ด้วยท่าทางที่ดูถูกมากกว่าเดิม

''วิเดียร์พูดกับเบลล์ดีๆ เขามาใหม่น้ะ'' เทอร์เรนซ์พูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจเป็นอย่างมากเพราะอะไรนั้นหรอ เขาก็ไม่รู้เหมือนกัน 

''ฮื้ยย !'' วิเดียร์รีบบินไปอีกทางนึง เบลล์ก็ไม่พอใจที่เขามาดูถูกงานของเขาเหมือนกัน

เบลล์บินเขาไปในป่าเเละมีเทอร์เรนซ์ตามมาติด เขาบินไปที่ที่หนึงที่คล้ายกับชายหาดวิวข้างหน้าเป็นทะเลที่มีเเสงอาทิตย์สะท้อนกับผิวน้ำให้เกิดภาพที่สวยงาม เเต่เบลล์ก็ต้องไปสะดุดที่เเสงที่ส่องมากระทบผิวตาทของเบลล์ เธอบินลงไปดูพร้อมกับของที่ประหลาดที่ไม่เคยเห็นมาก่อน เขาหยิบของขึ้นมาพร้อมมองดูอย่างสงสัย

''ของหายหน่ะ'' เทอร์เรนซ์ที่บินตามมาพูดกับเธอ อย่างเป็นห่วง เพราะเบลล์รีบบินมานึกว่าจะหลงทางสะเเล้ว

''ของหายหรอ'' เบลล์มองไปที่ของที่เธอถืออยู่

''เธอเจอชองของฉันไหม มันก็หายตรงนี้น้ะ'' เทอเรนซ์พูดพร้อมกับอมยิ้มไปด้วยเเดะเดินเข้ามาใกล้เบลล์มากขึ้นกว่าเดิมสะอีก

''อะไรหรอ เทอร์เรนซ์'' 

''ก็.. ใจของฉันไง''
--------------------------------------------------------
เทอร์เรนซ์ไม่เบานะเราหน่ะ -///-

ธีมโดย
Duck- Fly