: บทที่1 :
วันนี้เป็นเเรอารเปิเทอมปีที่7 เฮอร์ไมโอนี่ เเฮรี่ เเละ รอน ่าพาันเินลานวบอรถไฟเพื่อไปที่ ฮอวอส์ ที่เปรียบเสมือนบ้านหลัที่สออพวเา ทั้สาม่า้าวเินไปามทาที่โปรย้วยทาินที่เเสนอบอุ่น..
'ึบ'"ใรมานันเนี้ย?!" เฮอร์ไมโอนี่ลุึ้นาารพยุัวอแฮรี่ รอนหันมามอายนที่มานเฮอร์ไมโอนี่ ้วยสายาไม่พอใ.. เเละเเน่นอนว่านที่เาไ้เห็นนั่น็ือ เรโ มัลฟอย ายผมบอร์น ส่วมเสื้อที่ใหม่เเละหรูหรา พร้อม้วยาสีเย็นา ำลั้อมอพร้อมับปัที่เสื้ออเา
"โลนมันะิันไหมเนี่ย เเรบ อยล์" มัลฟอยปัเสื้อเเละหันไปมอายหนุ่มึ้เป็นเลอนสนิทอเาที่เินามมา้อยๆ พร้อมับถือระเป๋าอเ้าัวเอ ่อนที่เลอทั้2ะอบมา
"มัน็ไม่มีโลนนิ" เเรบอบพร้อมับมอไปที่เสื้อรเท้า็ไม่มีสิ่ปิูลอะไรที่ะิเาไ้ เเม้เเ่ฝุ่น้อนเล็ๆ
"เ้าโ่ มัลฟอยหมายถึ โลนอสายเลือที่ไม่บริสุทธิ์ อย่ายัยหัวฟูนั่น!" อยล์ที่เหมือนะลาึ้นมานิหน่อย ี้ไปที่เฮอร์ไมโอนี่ ึ่อนนี้เเฮรี่ำลัพยุึ้นมาาพื้นอยู่..
"ะมาไปเเล้วนะ มัลฟอย!!" รอน พู้วยใบหน้าที่เเไป้วยวามโรธพร้อมับี้าถาวิเศษไปที่หน้าอมัลฟอย เาใับไม้่อนที่ะเินออมาพร้อมับเเรบเเละอยล์
ระหว่าที่เาเินไปนั่น มัลฟอย็นเฮอร์ไมโอนี่อีรั้นเธอ้อล้มลไปนั่ใหม่อีรั้ เฮอร์ไมโอนี่มอมัลฟอย้วยสายาที่โรธเือ เเ่มัน็เป็นเรื่อปิอสายเลือบริสุทธิ์ที่ะเลียนอย่าเธอ เเฮรี่เเละรอน เินมาถามไถ้วยวามเป็นห่ว่อนะเินเ้าไปในห้อเรียน
ในห้อโถรวม สถานที่ ที่ะไ้ิน้าวพร้อมหน้าพร้อมาเพื่อนทั้หลายที่ไม่เอันมานาน พวเาล่าวทัทายัน่อน ศาสราารย์ับเบิ้ลอลเาะเเ้วเป็นเิบอให้เียบๆหน่อย ่อนะเเ้่าว
"เรายัหาอาารย์ะมาสอนวิาป้อันัวาศาสร์มืไม่ไ้ ันั้นเราึอเเ้ว่าให้พวเธอพัผ่อน เพราะพวเธอพึ้ะมาถึันไม่นาน เราึให้หยุเป็นเวลา3วัน"
ทุนในห้อโถาเฮ ันยให่ยเว้นเฮอร์ไมโอนี่ที่รู้สุอยาเรียนมาว่า สายาอเฮอร์ไมโอนี่มอไปยัโ๊ะสลิธีลิน เรโ มัลฟอยเป็นหนึ่ในนั้นที่เฮ้วย มัลฟอยหันมาสบาับเออร์ไมโอนี่พอิบพอี ่อนที่เฮอร์ไมโอนี่ะหลบาเเละลุออไป อนนี้เธอ้อไปศึษาเอสะเเล้วละ ในเมื่อไม่มีใรสอนเธอ..
"เธอล้าียัใ้สายาสปรอเธอมามอัน" เรโที่เินามออมา เอ่ยปาถามเฮอร์ไมโอนี่ที่ำลัเินรไปที่ห้อสมุ 'ใ่ทำไมเธอ้อมอัน' เาิในใ
"ัน็เเ่อยารู้ว่าสายเลือบริสุทธิ์ ผู้สูส่ะสนใารเรียนไหมเท่านั้น" เฮอร์ไมโอนี่หันหลัมาอบ ่อนะหันลับไป 'ัน็ไม่รู้ามันไปเอ' เา็ิในใ
"ยัยเลือสีโลน เธอ!" มัลฟอยเินเ้าใล้หิสาว้วยวามโรธ่อนะมอหน้าเธอ สิ่ที่ทำให้เาประหลาใ็ือวามสูอเธอเเละใบหน้าที่เปลี่ยนไปมา
เฮอร์ไมโอนี่ัวสูึ้นว่า่อน เาเอ็เ่นัน เฮอร์ไมโอนี่็สัเุถึวามเปลี่ยนไปอมัลฟอย เาสู าว เเละ ูีเหมาะสมับระูล มัลฟอย มาเธอถอยห่าพร้อมับหันหลัเินไป เพื่อเ็บใบหน้าที่เเอเธอเอาไว้
"นี่เธอะไปไหน" มัลฟอยเินามเฮอร์ไมโอนี่ไปพร้อมับว้าเเนอเธอเอาไว้่อน
เฮอร์ไมโอนี่เสมานมัลฟอยล้ม ัวอเธอร่อมร่าายหนุ่มเอาไว้ เเรล้มทำให้ปาอทัู้่มาประบัน เเ่ที่เเปล็ือทัู้่ไม่มีใรที่ะมีท่าทาะลุหรือัืน มัลฟอยให้เฮอร์ไมโอนี่เ้ามาใล้ ทำให้เธอรู้สึัว่อนะลุึ้น เเละมอมัลฟอย้วยหน้าที่เเเินะเ็บอยู่
"ะ ันไม่ไ้อยาูบเธอนะ!" มัลฟอยเเ้ัวน้ำุ่นๆ ่อนะมอไปที่เฮอร์ไมโอนี่ ึ่เธอเอ็ส่ายหน้า.. "เธอ้อรับผิอบ ยัยเลือสีโลน!"
"อะไรนะ!?" เฮอร์ไมโอนี่พูออมา่อนะมอมัลฟอยอย่าไม่เ้าใ.. ทำไมัน้อรบผิอบ!!
"เธอ้อรับ!" มัลฟอยพูออมาพร้อมับออเิว่าเายืนยันที่ะให้เฮอร์ไมโอนี่รับผิอบูบอเา
"ยัไละ" เฮอร์ไมโอนี่อบไปพร้อมับเอียอเล็น้อย เป็นารเเสว่ายัไ ะทำยัไ
"พรุ่นี้เธอไปเที่ยวับัน ที่.. หมู่บ้าน.. เอ่อ.." มัลฟอยเอ็แปลใัวเอที่เอ่ยปาวนเฮอร์ไมโอนี่ เาปล่อยมือเเละระเเอมออมาเล็น้อย่อนะพูเเ้ัว "นี่เป็นำสั่"
"นายมีสิทธิ์อะไรมาสั่ัน มัลฟอย" เฮอร์ไมโอนี่พูออมา้วยน้ำเสียที่ไม่พอใ ่อนะหันหลัเิน่อไป
"็ไ้ ันวน เธอะไปไหมันเลี้ย" มัลฟอยพูออมา้วยท่าทาที่เ้้า วาไม้วามือไม่ถู เพราะนี่เป็นรั้เเรที่เอ่ยปาวนศัรูัวา
"ทำไมถึอยาวนันละ พ่อสายเลือบริสุทธิ์" เฮอร์ไมโอนี่เเวะ มัลฟอยเบาๆ ่อนะหันไปยิ้มให้พร้อมับอบำถามให้ศัรู "ไปสิ"
วันรุ่นึ้น
เฮอร์ไมโอนี่ เเ่ัว้วยุเสื้อธรรมาเป็นุเเนยาวไม่หนามาพร้อมับาเาเฟยาว เเ่มาเพื่อันเเโยเพาะ เธอเินลมาาหอพัริฟฟินอร์ ่อนที่เเฮรี่เเละรอนะื่น เาเียนหมายว่าะไปออไปื้ออ้านอเเละเินออไป เามาเอมัลฟอย้าล่า มัลฟอยเอ็เเ่ัวูีไม่ใ่น้อย เเละนี้เป็นรั้เเรที่เธอเห็นเาเเ่ัวธรรมา เเ่็ยัมาเิมือสีำ ที่ทำให้เาูมีเสน่ห์ ทั้สอลึในวามมีเสน่ห์ ่อนที่มัลฟอยะระเเอมออมาเบาๆ
"ไปันไ้เเล้วยัยเลือสีโลน" มัลฟอยพูพร้อมับเินออไป เฮอร์ไมโอนี่ไม่่อยพอใับำพูอมัลฟอยเท่าไหร่เธอเินนมัลฟอยเเละเินนำหน้าไป้วยวามไม่พอใ สำหรับเธอ เลือสีโลน ถือว่าเป็นำที่หยาบที่สุในีวิ
"เป็นอะไรอเธอหน่ะ" มัลฟอยเินามเฮอร์ไมโอนี่ไปพร้อมับับเเนอเธอหันมาถามำถามอีรั้ เฮอร์ไมโอนี่ไม่พูอะไรเเละสะบัมือออ่อนะเินไปใหม่ 'เป็นอะไรอเธอหน่ะ' เาิในใ
"ันไม่ไ้เป็นอะไร" เฮอร์ไมโอนี่อบพร้อมับ เินนำหน้าไปุ่ยๆ โยไม่สนใมัลฟอยที่อารม์เสียาารที่เธออบไม่รำถามอัวเอ 'นายพูไม่ีับันไม่รู้ัวอีหรือไ!' เธอิในใ
เมื่อทั้สอนเินมานถึหมู่บ้าน ที่ายอเวทมน์่าๆ ทั้ร้านทำนาย ร้านายอุปร์เวทมน์ที่ล้ายับรอไเเอ้อน เฮอร์ไมโอนี่เเน่นอนว่าเธอ้อรไปที่ร้านายหนัสือ มัลฟอยยิ้มออมาเมื่อเาเห็นเฮอร์ไมโอนี่วิ่รไปที่ร้านหนัสือ้วยใบหน้ายิ้มเเย้ม
"เ้าไปูไหมละ" มัลอฟอยเินมายืน้าๆเฮอร์ไมโอนี่ เธอหันมายิ้มเเละพยัหน้า่อนะลืมัวับมืออมัลฟอยเเละึเาเ้าไป 'เธอับมือัน' มัลฟอยิในใ
"เฮอร์ไมโอนี่ ันิว่าเธอะอ่านหมเเล้วละ" มัลฟอยพูออมาเบาๆพร้อมับมอไปที่ั้นหนัสือที่เหมือนว่าะเยเห็นเธอเินถืออยู่
"เมื่อี้นายเรียันว่าไนะ?" เธออบพลายิ้มเล็ๆ
"ยัยเลือสีโลน" เาอบ่อนะหันไปมอหนัสือ
"นายะเรียันีๆไม่ไ้หรือไ!" เธอเริ่มึ้นเสียเพราะทนไม่ไ้ับำหยาบายเเบบนั้น ่อนะเินปึปัออไป้านอ โยลืมเลยว่าเธอำลัถือหนัสือเล็มนึออไป
เรโมัลฟอยเินามออมา้วยสีหน้าที่ไม่พอในั ่อนะเินไปหาเธอเเละลาเธอมาในรอเล็ๆ ้าเพื่อมาุยัน
"ทำไม้อพาเ้ามาในนี้มัลฟอย เธอมีแผนอะไร!" เฮอร์ไมโอนี่วีนเวี่ยใส่มัลฟอยพร้อมับะเินออมาารอเล็ๆ เเ่มัลฟอยึเเนเธอไว้ไ้เเละึเธอเ้ามาพร้อมับับเธอมาประันหน้า
"เธอโรธอะไรัน!" มัลฟอยระเเทเสียใส่หน้าเฮอร์ไมโอนี่ ่อนที่เฮอร์ไมโอี่ะบหน้าไปอย่าัๆ ่อนะิ้นให้หลุ เเ่เหมือนว่าะเพิ่มเเรให้มัลฟอย
"นายไม่เ้าใหรอ! นายวนันมาเเ่นายลับเรียันแบบนั้น ัน็มีื่อนะ!" เฮอร์ไมโอนี่น้ำา่อนะ้มหน้าเพื่อปิบัวามอ่อนแออัวเอ มัลฟอยเห็นอย่าั้นึ่อยๆลายเเรบีบให้เฮอร์ไมโอนี่่อนะเริ่มพูุยีๆ..
"ะ ันอโทษ" มัลฟอยพูออมาเบาๆ เฮอร์ไมโอนี่ปาน้ำา [ปลอมๆ] ่อนะเยหน้าึ้นมามอเรโ มัลฟอย พร้อมับเอียอถาม
"อะไรนะ" เฮอรไมโอนี่พูพร้อมับเี่ยหูฟัอีรั้
"ันอโทษ" มัลฟอยะออมาัเว่าเิมเเ่ไม่มอหน้าอเฮอร์ไมโอนี่เเม้เเ่น้อย มัลฟอยหน้ามีสีเพิ่มึ้น ่อนะเบี่ยหน้าหนีสายาที่้อมา
"ันหายโรธ ิๆ" เฮอร์ไมโอนี่ำเล็น้อย่อนะมอมัลฟอยที่ทำท่าเินอาย พร้อมับยิ้มออมา มืออเธอมีหนัสือเล็มนึ เธยึ้นมาให้มัลฟอยู
"ทำไมไม่ืนเาละ?" มัลฟอยทำหน้า่อนะหยิบมันึ้นมาูหน้าป 'หนัสือเเห่วามทรำ'
"้าในมันว่าเปล่า เหมือนับไอารี่ละมั้" เฮอร์ไมโอนี่พูึ้นมา เเละใส่มันลในระเป๋า พร้อมับเินออารอเพื่อไปร้านอื่นๆ
เเ่มัลฟอยลับึเธอเ้าไปพร้อมับประบปาสีี เฮอร์ไมโอนี่ใเเละผลัมัลฟอยออไป พร้อมยมือะบหน้ามัลฟอยเเ่เหมือนว่ามัลฟอยะรู้ทันเาึับมืออเฮอร์ไมโอนี่ไว้ เธอทำท่าะโวยวาย มัลฟอยึประบปาไปใหม่ เเละสอเเทรลิ้นเ้าไปในปาอเธอ มัลฟอยถอนูบเเละ ระิบ้าหูเธอ
"่อไปันะเรียว่า เฮอร์ไมโอนี่ เเล้วัน" เฮอร์ไมโอนี่ไ้ยินแบบนั้น ึหน้ามีสีึ้นมา่อนะพลัมัลฟอยออไป้วยวมอายเเละโรธ.. เห็นยอมหน่อยทำแบบนี้ไ้ยัไ!
"นั่นมันูบแรันนะ นวยโอาส!" เธอเินออไป้วยใบหน้ามีสีเ้ม เเละรไปร้านอื่น มัลฟอยสะบัหน้าพร้อมับแปลใ..
"อนที่เธอล้มใส่ัน ใันเ้นเเรมัน็เป็นเรื่อริสินะ" เาพูออมาเบาๆ ่อนะเินามไป
: บทที่2 :
"ันเลียนาย นวยโอาส! ทำแบบนี้ไ้ไเาิว่าันเป็นอะไร!" เฮอร์ไมโอนี่สบถออมาเาๆ ่อนะเินระเเทเท้าไป้าหน้าโยไม่มีเป้าหมาย เธอเินเเละนึถึเหุาร์อนที่ล้มเเละเมื้อี้ ูบเเรอเธอเป็นอ เรโ มัลฟอย ศัรูัวาที่สุไปสะเเล้ว หรือว่า นี่ือารเเ้เเ้น
เธอิไปเลื่อย นมาที่ที่ไมุ่้นา เธอเินเลยเอหมู่บ้านมาสะเเล้ว เธอมาถึพื้นที่ว้า เหมือนสนามห้า มันว้านมอไม่เห็นอะไร เหมือนับที่นี่มีเเ่เธอ..
"มัลฟอย!!" เธอะโนนที่พึ้ะวยโอาสูบเธอไป เเละมอไปรอบๆ ลับไม่พบอะไรนอาวามว่าเปล่า มอไปทาไหน็ไม่พบเเม้เเ่สิ่มีีวินอาัวเธอเอ
"มัลฟอย! " เธอเริ่มะโนอีรั้ วามโเี่ยวทำให้เฮอร์ไมโอนี่เริ่มใไม่ี เธอนั่ลเเละเริ่มร้อไห้ออมา มันน่าลัว ัวนเียวเเบบนี้มันน่าลัวนะ ไม่อบเลย เธอไม่อบมันเลย
"มัลฟอย นายอยู่ไหนหน่ะ" เธอพูออมาเบาๆ ่อนะลุึ้นเเละเริ่มมอไปรอบๆี เธอเินมาไ้ไม่นานนิ ะออมาาหมู่บ้านเลยไ้ไ ำลัมีใรเเล้เธออยู่เเน่ๆ
"เรนเอร์! " เสียทีุ่้นเยเรียเธอา้านหลั เรโ มัลฟอย ยืนอยู่้านหลัอเธอ เเ่วามรู้สึมันแปลๆ..
"มัลฟอย?" เฮอร์ไมโอนี่มอมัลฟอยอย่าพิารา ่อนะเินเ้าไปใล้ๆ เเละมอมัลฟอย้วยสายาทีู่ถู.. เเ่เาลับไม่โรธเเละยิ้ม
"ออไปันเถอะ" มัลฟอยยื่นมือมาพร้อมับยิ้มอย่าเป็นมิร เฮอร์ไมโอนี่ระิบ้าหู อมัลฟอยเบา
"สูเปฟาย!" เธอยิมัลฟอยนระเ็นออไป เเละภาพทุอย่า็หายออไป อนนี้เธออยู่ในร้านเวทมน์ ร้านภาพลวา
เธอเินออไปาร้านพร้อมับมัลฟอยที่ยืนพิำเเพอยู่ โยมีสายาอสาวๆ เินเเละยิ้มให้เาอย่าไม่าสาย
"นายไปไหนมา" เฮอร์ไมโอนี่ถามมัลฟอยที่มอเธออยู่ สายาสีเย็น มอเเละยิ้มออไป
"เธอเินหนีัน เเล้วมาเล่นอยู่ที่ร้านนี่ ัน็ไม่อยาะเอาเธอออมาเลยยืนูเธอเล่นับภาพลวา" มัลฟอยอบวนๆ พร้อมับทำท่าร้อไห้อเฮอร์ไมโอนี่ 'ริๆเเล้วอยา่วยนะ เเ่เธอเรียื่อันที่เป็นภาพลวา เลยอยารู้ว่าะทำยัไ' เาิในใเเละยิ้มออมา
"นาย.. มัน.." เฮอร์ไมโอนี่น้ำาลอเเละพุ่เ้าไปอเรโ มัลฟอย ่อนะพูออมา้วยน้ำเสียที่สะอื้น
"ันลัว ันลัวมาเลย ลัวว่านายะหายไป ไม่มีใรเลย มีเเ่ันนเียว ันไม่อยาอยู่นเียว.. ... .. . อย่าหายไปอีนะมัลฟอย"
ำสุท้าย่อนที่เฮอร์ไมโอนี่ะออาอ้อมออมัลฟอย เเละปาน้ำา มันทำให้มัลฟอยห้ามีสี่อนะับมืออเธอ เเละเินไป้วยัน
"ริๆเเล้ว นั่น็ูบเเรอันเหมือนัน" เาหันไปพูับเฮอรไมโอนี่เเละหันลับมา้วยวามอาย ่อนะเร่ฝีเท้าเินไป พวเาำลัลับบ้าน ระหว่าทาเท้าที่ำลัเินลับ มัลฟอยไม่เยปล่อยมือเฮอร์ไมโอนี่เเม้เเ่นิเียว.. นระทั่เ้าเอ ฮอวอส์..
"ันะไปส่เธอที่หอริฟฟินอร์" มัลฟอยเอ่ยปาพูพร้อมับ่อยๆ ปล่อยมืออเฮอร์ไมโอนี่.. ทุอย่าำลัะลับไปเป็นเหมือนเิม
"นายเรียันเเบบเิม็ไ้นะ" เฮอร์ไมโอนี่พู้วยน้ำเสียเศร้า เธอไม่อยาให้เป็นแบบนี้ มุมอเรโ มัลฟอย สายเลือบริสุทธิ์ ที่มีเเ่เธอที่พบเห็น
"เเน่นอน.. อนที่เธออยู่ับ พอเอร์ เเละวีสลีย์" เาอบเสียเศร้า ่อนะหันไปมอเ็สาวที่ำลัทำใบหน้าเศร้า.. ่อนะพูประโยอะไรที่น่าสนใออไป
"ั้นเอาี้ สมุไออารี่นั่นะมีเรื่อราวอเรา เียนันนละวันเเล้วัน" มัลฟอยพูพร้อมับยิ้มออไป.. เายิ้มอย่ามีเสน่ห์นเฮอร์ไมโอนี่หน้ามีสี ่อนะยิ้ม..
"เรา.. เป็นอะไรัน" เฮอร์ไมโอนี่พูออมาเบาๆ เเ่มัลฟอยไ้ยินัเน เาเเล้ทำเป็นหูทวนลมเเละเินไปส่เฮอร์ไมโอนี่หน้าหอพัริฟฟินอร์ ่อนะทำให้หน้าลับมาเป็นปิเเบบเิม เป็นเโ มัลฟอย ที่เย่อหยิ่ในศัิ์ศรีอระูล มัลฟอย
ในห้ออ เฮอร์ไมโอนี่ เรนเอร์ เธอเริ่มลมือเียนไอารี่ที่แอบเอาออมาโยไม่รู้ัวเเละไม่ไ้ั้ใ เธอเริ่มลมือเียนไอารี่ อเธอเเละ มัลฟอย.. เธอเริ่มหา้อมูลเี่ยวับรูปร่าหน้าาหนัสือที่ยืมมาาห้อสมุ.. พร้อมับเอบาอย่าที่เธอ้ออึ้.. หนัสือนี้สามารถเ้าไปเ็วามทรำที่สามารถเียนไ้โยมีาถาันี้ เมมโมรีโน่ เอนโ้ เเละเรื่อที่เียนไม่สามารถโห ไม่ว่าะเียนโห มัน็ะออมาเป็นวามริเสมอ..
"น่าสนุนิ" เธอพูเบาๆ เเละ เริ่มเียนเรื่ออวันนี้อย่าละเอีย พร้อมับนอนอมยิ้ม.. เเล้วสรุปเราเป็นอะไรัน เรโ..
ในห้อโถรวม เฮอร์ไมโอนี่เินลมาาหอพัเเละเอับเเฮรี่รอน ที่ำลัยืนรออยู่
"มีอฝาไหม" รอนถามพร้อมับออ ูเหมือนว่าสิ่ที่เา้อาร็ืออินมาว่าออะไรอย่าอื่น
"ไ้อะไรมาละ" แฮรี่ถามเธอ้วยวามสสัย เเ่เหมือนว่าำอบเพียอย่าเียวที่เเฮรี่ิือ ไม่หนัสืออสมุ
"สมุหน่ะ มันสวยมาเลยละ" เฮอรืไมโอนี่พูพร้อมับยมันใหู้ เเละเ็บลในระเป๋าสะพาย้าที่เธอเอามา้วยเพื่อใส่หนัสือโยเพาะ
"ว่าเเล้ว//ฮ่าๆ " รอนเเละเเฮรี่สบถออมาเบาๆ พร้อมับใบหน้าที่หน่ายอรอนเเละใบหน้าที่ำิัอเเฮรี่ เมื่อวามิอัวเอนั้นถู
ทั้สามนเินมาห้อโถรวมเเละนั่ทานอาหาร สายาอเฮอร์ไมโอนี่มอไปยัโ๊ะอสลิธีริน เรโ มัลฟอยเเละลูน้ออเาเเรบอยล์ ำลันั่ทานอย่ามูมม้ามโยมีมัลฟอยที่มออาหารรหน้าเเ่ไม่ยอมิน
"อะเเหม" เฮอร์ไมโอนี่ระเเอมออมา ทำให้มัลฟอยหันไปมอ เธอที่นั่มออยู่่อนะพู
"อาหารอร่อยเนอะ ไม่ิน็เสียายเเย่เลย" เธอพูออมา มัลฟอยยิ้มเเละเริ่มิมสูรหน้า ่อนะยิ้มให้ มีเเ่เฮอร์ไมโอนี่เเละมัลฟอยเท่านั้นที่รู้ัน
"ัน็ินอยู่นะเฮอร์ไมโอนี่" รอนพูออมา่อนะนำ้อน่อไปเ้าปา เเละเ้าปาไปเรื่อยๆ ไปเรื่อยๆ นหมเเละ่อ้วยอหวาน
"ันอิ่มเเล้ว ันไปห้อสมุไปยื้มหนัสือ่อนนะ เาไม่สอน ัน็เรียนเอ" เฮอร์ไมโอนี่เเ้ัวแบบลวๆ เเ่ารอ้าเรื่อหนัสือ มันน่าเื่อสำหรับเฮอร์ไมโอนี่ เรนเอร์
"ไอ่อินอออวานอรอ" 'ไม่ินอหวานหรอ' รอนพูออมาพร้อมับแอปเปิ้ล ในปา 10 ิ้น
เฮอร์ไมโอนี่ส่ายหน้า ่อนะเินออไป มัลฟอยเอ็ลุออไป เหมือนัน มัลฟอยเินออไปอย่า้าๆ เเ่เมื่อพ้นประูห้อโถ็รีบวิ่ามเฮอร์ไมโอนี่ไป พร้อมับับที่ไหล่อเธอ เฮอร์ไมโอนี่หันมา ่อนะยิ้ม เเละยื่นสมุไปให้มัลฟอย
"ันเียนเสร็เเล้ว นายเอาไปเียน่อละัน" เฮอร์ไมโอนี่พูพร้อมับยื่นสมุสีาวให้มัลฟอย ที่รับมาเเละทำท่าะเปิอ่าน
"อ่านที่ห้อสิ้ อ่านรนี่ไม่ไ้นะ!" เฮอร์ไมโอนี่รีบปิสมุ่อนที่เาะเปิอ่าน ้วยใบหน้าที่มีสีเ้ม
"ันะลับไปอ่านอย่าละเอีย" พอพูบเฮอร์ไมโอนี่็ยื่นระเป๋าสะพาย้าหนัให้มัลฟอย มัลฟอยึเธอเ้าไปูบ่อนะผละออาัน้วยเสียฝีเท้าอ รอนเเละเเฮรี่
"นายทำอะไร นั่นมันระเป๋าเฮอร์ไมโอนี่นะ!" รอนพูพร้อมับวิ่ไปหาเฮอร์ไมโอนี่ที่ำลัใ่อนะึสิลับมาไ้
มัลฟอยรีบเปลี่ยนสีหน้า่อนะเริ่มทำัวอันธพาลเหมือนเิมโยารพูาถาถาเฮอร์ไมโอนี่ ึ้เธอเอ็ไม่ไ้ว่าอะไร เเ่้วยารเเสเธอึ้อ่อว่ามัลฟอย้วยใที่ไม่อยาทำ
"ันเเ่อยายื้มไปประับห้อ ยัยเลือสีโลนนี่็ไม่ไ้ว่าอะไร" มัลฟอยพูพร้อมับสายาทีู่ถููเเลนเเ่ไม่ไ้มามายเท่า่อน
"แอย่าเรียเฮอร์ไมโอนี่แบบนั้นนะ!" รอนระเเทเสียใส่มัลฟอย ที่ำลัโมโหเมื่อเห็นเเฮรี่ับไหล่อเฮอร์ไมโอนี่
"พอเถอะรอน! ลับไปที่ห้อันะไปห้อสมุ นาย็้วยมัลฟอย" เฮอร์ไมโอนี่ัเเละพลัรอนับเเฮรี่ไปที่ห้อโถ เเละ เธอ็ยืนมอหน้ามัลฟอย ึ่อนนี้สายาอเาำลัมอูถูเธออยู่
"ันะลับหอ ไม่มายุ่ับผู้หิอเธอหรอ พอเอร์ วีสลีย์"มัลฟอยพูเเละเินนำหน้าเฮอร์ไมโอนี่ไป เธอยืนมอให้เาลับาเเละเินออไปโยมีสายาอเเฮรี่เเละรอนมอส่เธอนลิบาไป
"ไว้ใไ้ไหมเนี่ย" รอนพูพร้อมับเินลับที่นั่เพื่อนทานอาหาร่อ เเฮรี่นั่ิ ่อนะพูออมา "เาเป็นนระูลมัลฟอย ไม่ทำร้ายเธอหรอเว้นเเ่พูาถาถา"
เฮอร์ไมโอนี่มาถึห้อสมุ โยที่มีมัลฟอยำลัยืนรอเธออยู่
"นายมาทำอะไรที่นี่" เฮอร์ไมโอนี่ถาม้วยวามสสัยพร้อมับเินเ้าห้อสมุพร้อมับมัลฟอย
"ันมาูผู้หิอพอเอร์ับวีสลีย์" มัลฟอยพูเเหนบเเนมเฮอร์ไมโอนี่ เธอหันมามอมัลฟอย้วยวามโรธ่อนะีเเนเาเบาๆ
"ันไม่ใ่" เฮอร์พูออมาพร้อมับมอมัลฟอยที่ทำหน้าไม่พอใ ่อนะพูถาถาเธออีรั้
"ผู้ายสอนล้อมรอบเธออบมาละสิ" มัลฟอยพูออไป้วยวามโรธ่อนะเินไปโนอื่นเพื่อสบสิอารม์ร้อนอัวเอ
"นายมาว่าันเเบบนี้ไม่ไ้นะ เรโ!" เฮอร์ไมโอนี่เพลอเรียื่ออเา่อนะปิปาัวเอเเละเินลับมาที่เิม
"เโ ?" มัลฟอยยิ้มมุมปาออมา ่อนะหันไปทาเฮอร์ไมโอนี่ ที่หน้าเเ 'ันพูออไปไ้ยัไ บ้าที่สุ'
"ันอบให้เธอเรีย เรโ" มัลฟอยพูออมา ้วยใบหน้าที่เ้าเหล่ห์ เายับหน้าเ้ามาใล้เฮอร์ไมโอนี่ พร้อมับหอมเเ้มเธอไปฟอให่ๆฟอนึ เเล้ว็ลับมาทำท่าอ่านหนัสือ
"ันวระ่อยหน้านาย!" เฮอร์ไมโอนี่พูพร้อมับยำปั้นึ้นมาทำท่า่อยเเล้ว็เอาล พร้อมับเินลับไปที่หอ โยมีมัลฟอยมาส่
: บทที่3 :ห้อพั สลิธีริน เรโ มัลฟอยนั่อ่านไอารี่ อย่ายิ้มน้อยยิ้มให่่อนะนอนอไออารี่อย่าพอใในเนื้อหา เเละวามรู้ริๆอเธอที่เียนลไปในไอารี่.. มัลฟอยนั่เเละนอนิถึวามรู้สึอัวเอ..
"นี่เราำลัรัยัยฟัวฟูเรนเอร์" มัลฟอยำัวเอที่เมื่อ่อนันไปูถูเอาไว้มามาย เเ่สุท้าย็ลับมารัสะเอ หรือว่าลอเวลาที่ผ่านมาเรารู้สึแบบนี้อยู่เเล้ว..
เาเริ่มลมือเียนไอารี่เล่มนั้นอีรั้ เเละเล่าเรื่อวามรู้สึทุอย่าลไป ่อนะเ็บมันลระเป๋าเเละะเอาไปืน เฮอร์ไมโอนี่.. เ้ามืมัลฟอยื่นึ้นมา่อน เาหยิบหนัสือเเละเอาไปวาไว้หน้าห้อพัอเฮอร์ไมโอนี่เเละลาถาเอาไว้ันนอ่าน เพื่อป้อันวามลับรั่วไหล
เมื่ออนเ้ามาถึ เฮอร์ไมโอนี่เปิประูออมาพบันหนัสือสีาวบนพื้น เมื่อเธอับาถาที่ใส่เอาไว้็สลาย เธอหยิบมันเ้าไปเเละเปิอ่าน.. เธออมยิ้มับวามน่ารัอมัลฟอย ่อนะเอาแอบเอาไว้เเละเินออมา้านอ ในุลำลอเสื้อสีาวเเละาเาเฟสีำ เธอเินไปที่ห้อโถิน้าวอนเ้า อาหารวันนี้ส่วนให่ือเนื้อ
"รอนนายินเบาๆหน่อยเถอะ"เเฮรี่ปรามรอนที่ินอย่าับหมู่อยู่บนโ๊ะอาหาร รอนเยหน้ามอแฮรี่เเละเฮอร์ไมโอนี่อย่าๆ
"เฮอร์ไมโอนี่ ินหน่อยสิ" รอนพูพร้อมับยื่นน่อไ่ให้เธอ เเ่ทว่าัวอรอนลืนึทำให้น่อไ่นั่นใส่หน้าอเฮอร์ไมโอนี่ัๆ
เฮอร์ไมโอนี่เ็หน้าัวเอ เเ่เหมือนว่ามันะลามไปทั่วหน้าอเธอ้วยน้ำมันเเละเศษไ่ เเฮรี่ำเล็น้อย่อนะะใ้ผ้าเ็หน้าเ็ราบน้ำมันให้เธอ
'ปึ'
เสียทุบโ๊ะมาาบ้านอสลิธีริน ทำให้ทุนให้ไปสนใ มัลฟอยที่ทุบโ๊ะพร้อมับพูเเวะรอนเเละเเฮรี่
"เห็นยาวีสลีย์ินเเล้ว ินไม่ลวะ" มัลฟอยพูออมา้วยวามโรธ่อนะมอไปยัแฮรี่ที่เ็หน้าให้เฮอร์ไมโอนี่อยู่ มัลฟอยพูบเสียำอโ๊ะสลิธีรินฮือฮาึ้นมา ่อนที่มัลฟอยะเินออไป โยอ้าว่าะไปอ้วออ
เฮอร์ไมโอนี่เอเห็นท่าไม่ีึพูปลอบใรอนที่ำหน้าเเหยเเ อยู่่อนะิน่อ เฮอร์ไมโอนี่อ้าว่าะไปล้าหน้า เธอเินออไปเเละเห็นมัลฟอยยืนพิำเเพอย่าไม่พอใ ่อนะหันมามอเฮอร์ไมโอนี่
"ว่าไละ ผู้หิอนับุพอเอร์" มัลฟอยพู่อนะหันหน้าไปทาอืนอย่าไม่พอใ เฮอร์ไมโอนี่ลาัวมัลฟอยให้ออห่าา ประูห้อโถ เเละยืนุย
"มัลฟอยเลิพาลสัทีสิ" เฮอร์ไมโอนี่พูพร้อมับับเเนอมัลฟอย เเ่เหมือนว่าเาะไม่ยอมฟั เเละยัพู่อ
"ใ่ ันมันพาล ันไม่อบเ้าพอเอร์ ับยาวีสลีย์นิ!" มัลฟอยพูออไป พร้อมับทำหน้าหน่ายเมื่อเอ่ยื่อ พอเอร์ วีสลีย์
"เเ่นั่นมันเพื่อนันนะเรโ" เฮอร์ไมโอนี่พูออมาอย่าหน่ายไม่เเพ้ัน เพราะ เรโ มัลฟอยเป็นนที่หัวื้อใ่ย่อย เเถมอารม์ร้อน
"แอะอะ็เพื่อน เเล้วมันะิับเธอเเ่เพื่อนหรอเฮอร์ไมโอนี่! เ้าสอนนั้นูๆ็รู้ว่าอบเธอัน! " มัลฟอยำรามออมา เเละออพร้อมับหันหน้าหนีเพื่อสะอารม์ เฮออร์ไมโอนี่มอมัลฟอย 'นี่เาำลัหึ?'
"ันไม่อยาให้เธอไปยุ่ับมัน" มัลฟอยพูออมาอย่ารๆนัวเอ้อสะุ เเ่็ไม่ยอมให้เสียฟอร์มไปมาว่านี้ 'นี่ันำลัหึ?'
"พวเาือเพื่อนอันเรโ" เฮอร์ไมโอนี่ ไม่รู้ะใ่วิธไหนถึะให้เาหายโรธ สสัย้ออุทิศัวเอเเล้วละ เฮอร์ไมโอนี่ ประบปาอเธอลบนปาสีีอย่าเบาๆ ่อนะมอหน้าอมัลฟอยที่อึ้นพูไม่ออ..
"เธอนี่มัน" เรโ พูออมาเเละยิ้ม เายอมเเพ้่อลูอ้อนอเธอเ้าอย่าัๆ เาเ็ราบน้ำมันที่เปื้อนหน้า มัลฟอยับไหล่อเฮอร์ไมโอนี่เป็นเิว่าะูบ เธอหลับาเเ่ว่า..
"มัลฟอย นายปล่อยเฮอร์ไมโอนี่ไปนะ!" รอนเินผ่านมาเห็นเเละหยิบไม้ึ้นมา มัลฟอยมอเฮอร์ไมโอนี่เเละเปล่ยนสีหน้า เป็นมัลฟอยนเิม ่อนะพลัเฮอร์ไมโอนี่ล้มเเละเินไป
"ยัยเลือสีโลนอนาย ็เอาไปสะ!" มัลฟอยำรามออมา รอนเินไปพยุเฮอร์ไมโฮนี่ึ้นมา เธอมอมัลฟอยอย่าไม่เ้าใ.. สรุปเเล้วเาเป็นนยัไัน เฮอร์ไมโอนี่้วยเเรพยุอรอนเเละเเฮรี่้ววามสับสน เี๋ยวี เี๋ยวร้าย.. ไม่สิ ะรั หรือ ะร้าย?
เมื่อเวลาเย็นมาถึ ห้อโถที่ว่าลับเ็มไป้วยนเเละอาหารนาๆอย่า เฮอร์ไมโอนี่มอไปยัโ๊ะอบ้าน สลิธีริน เรโ มัลฟอย ำลัเี่ยอาหารอย่าเบื่อหน่าย.. เฮอร์ไมโอนี่ไ้ส่ระาษไปหามัลฟอย ึ่เา็ไ้รับเเล้ว
มาหาันที่ประำอนาย เวลา2ทุ่ม รู้ใ่ไหม ?
เฮอร์ไมโอนี่
เเน่นอนว่าที่ประำอนั้น เป็นเเม่น้ำ ที่ที่เียบสบไร้ผู้นเยอะเเยะ มี้นไม้ล้อมหน้าหลัราวับเป็นบ้านอสัว์น้อยให่ที่มาอาศัย เฮอรืไมโอนี่นำสมุไอารี่ลมาพร้อมับมายืนรอมัลฟอยที่ริมเเม่น้ำ..
ผ่านไป 1 ั่วโมอนนี้เป็นเวลา 3 ทุ่ม มัลฟอย็ยัไม่มา เเ่ไม่มีวี่เเววะมาเฮอร์ไมโอนี่นั่หลับไปพร้อมับสมุไอารี่.. สัพัเสียฝีเท้าหนัๆ็เินมารที่เฮอร์ไมโอนี่นั่ เานั่ล้าๆ เเละมอูหน้าที่หลับ เฮอร์ไมโอนี่นอนัวสั่น้วยวามหนาวออาาศ เเน่นอนว่าเป็นใรไปไม่ไ้นอา เรโ มัลฟอย เามอูพร้อมับพูออมาเบาๆ
"นี่เธอรอันหรอ ยัยบื้อ" มัลฟอยยิ้มมุมปา้วยวามพอใ ่อนะ้อนัวอเฮอร์ไมโอนี่ึ้นเเละรไปยัหออสลิธีริน ในห้อนอนอมัลฟอย เาไ้วาเฮอร์ไมโอนี่อย่าเเผ่วเบายนเียอเาเอ มัลฟอยหยิบสมุมาูพร้อมับยิ้มอีรั้..
"ะรัหรือะร้าย? ันเอ็ไม่เเน่ใเหมือนันเรนเอร์.. ไม่สิ เฮอร์ไมโอนี่" เาหยิบมาอ่านเเละนั่เียนอเาเอ พร้อมับนั่มอเฮอร์ไมโอนี่หลับใหล
ใบหน้าอเฮอร์ไมโอนี่อนหลับนั้นน่าหลใหล วามสวยเเละวามสาวอเานั้นเพิ่มึ้นอย่ามานน่าประหลา.. ใ่เเล้วละั้เเ่ที่เ้ามา มัลฟอยเอ็แอบมอเธอมาลอเวลา าลเวลาเปลี่ยนเเปลนริๆ้วยสินะ..มัลฟอยล้มัวลนอน้าๆเฮอร์ไมโอนี่ พร้อมับหลับไป้วยัน..
เ้ามืออวันผ่านมา มัลฟอยไ้ปลุเฮอร์ไมโอนี่ เธอื่นมาพร้อมที่ะโวยวาย มัลฟอยปิปาอเธอ้วยารูบพร้อมับอธิบาย เเละพาเธอไปส่หอ ริฟฟินอร์ไ้อย่าไม่มีใรผิสัเุ
เรโ มัลฟอย เเละ เฮอร์ไมโอนี่ เรนเอร์ พวเาสอนมีวามสัมพันธ์ที่มาึ้น มาึ้น วามรัอพวเาผลิอเเละออผลมาเรื่อยๆ นเธอเเละเา็ารู้หัวใอันเเละัน..
"เรโ าา เเพนี่อยาให้เรโป้อน" เเพนี่ สาวเลือบริสุทธิ์อบ้านสลินธีริน นที่อบมาให้ท่ามัลฟอยอนนี้ำลัอออ้อน ร้ออให้มัลฟอยป้อนโยไม่อายสื่อ
"เฮอร์ไมโอนี่ ินนี่ะอบสร้อยอที่ันื้อให้ไหม าฮอส์มีส์ เนี่ย" แฮรี่เอ่ยถามเพื่อนสาว เเฮรี่เเละินนี่เอำลับันอยู่ เเละอนนี้็ถึวันรบรอบพอิบพอี
"ันว่า เธออบ" รอนที่ำลัินอาหารเยหน้าึ้นมาู ในานะพี่ายอินนี่เอ รอนอนนี้ำลัหมมุ่นับวิิ นไม่มีเวลามาเเลูสาวที่ไหน พอินเสร็็ไป้อมับแฮรี่ ลับมานอนื่นไป็ไป้อมนีวิเเทบะาวิิไม่ไ้
"ันเห็น้วย" เฮอร์ไมโอนี่อบเเบบไม่สบอารม์ มัลฟอยเอพอเห็นสายาที่ส่มา็พอะเ้าใเเละพยายามเเะเเพนี่ออาเเนอเา เเละเินามเฮอร์ไมโอนี่ไป
"หึันหรอ เฮอร์ไมโอนี่" เรโ มัลฟอย เินมาพร้อมับับ้อมืออเฮอร์ไมโอนี่เอาไว้ ่อนะประบปาเพื่อเป็นาร้อ รสูบอเรโยัร้อนเเรเเละน่าหลใหลไม่เปลี่ยน เฮอร์ไมโอนี่เอ็อบสนอไ้สุยอเหมือนัน
"เรโ ะ เรโาาาาา เรโาหัไปเลย!" เฮอร์ไมโอนี่เเล้ทำเสียเเพนี่เเละทำท่าล้อเรโ มัลฟอยที่ำเมื่อเห็นท่าทาอเธอ
"ันอบเธอนะ เฮอร์ไมโอนี่ เรนเอร์" มัลฟอยมอหิสาวรหน้าที่ำลัอึ้ับำสารภาพอมัลฟอย เธอยิ้มเเละเล่นลิ้น้วยำพูที่ส่อ
"ไว้ัน่อยอบนายนะมัลฟอย.. ้วยร่าาย" เฮอร์ไมโอนี่ระิป้าหู เเละเินามัลฟอยที่หน้าเเแป๊ไปนใบหู
เมื่อถึาบเรียนวิาปรุยาอสเนป มัลฟอย็เเวะเเฮรี่ามปิ เเละมีรอนเป็นหน่วยเสริม เเละมีเฮอร์ไมโอนี่เป็นหน่วยห้ามปราม นมัลฟอยเอ็เริ่มเบื่อ.. ับารทำแบบนี้มาลอหลายปี.. นเเฮรี่เเละรอนเอ็สสัยเาเหมือนัน
"นายว่ามัลฟอยูแปลๆไหมเเฮรี่" รอนถามเบาๆ เเ่เฮอร์ไมโอนี่เอ็ไ้ยิน
"มาเลยละ เาไม่อบโ้ เเถมไม่ไ้ว่าเฮอร์ไมโอนี่ว่าเลือสีโลนอี " เเฮรี่เสริม เฮอร์ไมโอนี่ไ้ยินึยิ้มออมา
"เราน่าะไปถามเาว่าป่วยไหม" รอนพูพร้อมับเินไปหามัลฟอยแบบๆ มัลฟอยเอ็ไม่เเพ้ัน
"มีอะไร วีสลีย์" มัลฟอยทั้วยเสียที่ไม่เหน็บเเนม เเละใส่ห้าิ่่าลไปในส่วนผสมปรุยาที่มีสีเียวอมน้ำาล เเละลิ่นที่ไม่น่าพึ่ประส์
"เอ่อ ป่าวันเเ่มาูส่วนผสมหน่ะ" รอนเินออมาเเละระิปับเเฮรี่ ึ่เาเอ็เเปลใเหมือนัน "เาไม่เรียันว่ายา้วยละ!"
"มัลฟอย" เเฮรี่ลอเินไปหาเา เเ่็พบวามแปลใอีรั้เมื่อมัลฟอยเอ็พูีับเา้วย เเถมไม่เเล้หรือเหน็บเเนมอะไรอี เเละสุท้ายือเฮอร์ไมโอนี่
"สู้เาเพื่อน!" เเฮรี่เเละรอนยนิ้วโป้ึ้นมาเเละพลัเฮอร์ไมโอนี่นับมัลฟอย นส่วนผสมนั้นมาเินนระเบิ มัลฟอยใ้ัวเอบัเฮอร์ไมโอนี่นยานั้นหใส่เา นเาเอ็ร้อออมา้วยวามเ็บปว
"เา่วยเฮอร์ไมโอนี่?!" รอนเเละเเฮรี่สถบออมาพร้อมับ่อนะเเบมัลฟอย ไปที่ห้อพยาบาล เฮอร์ไมโอนี่มอ้อนใส่เพื่อนๆอเา นเเฮรี่เเละรอน็แปลใ..
"มีอะไรแปลๆ?" พวเาพูออมาพร้อมัน
3 เือนสุท้าย่อนะบภาเรียน เฮอร์ไมโอนี่ัสินใะไปเอร์ไพส์้วยารท่อาถาเปิวามทรำับสมุไอารี่ เเ่เมื่อเปิห้ออประธานนัเรียน็พบับ มัลฟอย ที่ำลั ูบันูื่มนัวเนียับ เเพนี่ ยัยเเรนั่น!
"..... ฮึ.." เฮอร์ไมโอน่ปิปาเเละลั้นน้ำาพร้อมับมอภาพอพวเาำลัเสพวามรัันอย่าเมามัน รสูบอมัลฟอยเอ็ทำให้ยัยเเพนี่อบใ เเพนี่นั่หันหน้า่อมร่าอมัลฟอยบนเ้าอี้พร้อมับลูบไล้ไปทั่วหน้าท้อ
"มัลฟอย เธอทำให้ันแทบบ้า" เเพนี่พูออมาพร้อมับมอมัลฟอยที่มีสีหน้าไม่พอใเท่าไหร่
เฮอร์ไมโอนี่เสไปนับประูนเปิออ พร้อมับ้อมอ้วยสายาที่เเาารร้อไห้ เเละ ้วยวามโรธ
"ฮะ เฮอร์ไมโอนี่" มัลฟอยมอ้วยวามใ่อนะโยนเเพนี่ลเเละวิ่ามเฮอร์ไมโอนี่ไป เเ่็ลาันสะเเล้ว..
"อยาั็ไปเาะเบลสนู้น!!" มัลฟอยะโนใส่หน้าเเพนี่ที่ำลัุน พร้อมับมอไปที่ อสิปฮอวอส์.. ว่าเาไม่ไ้อยาัเเ่เหมือนเรโะทำให้เรื่อเสีย..
เฮอร์ไมโอนี่ใ้าถาย้ายร่ามาที่ห้ออัวเอเเละร้อไห้ออมา เธอเปิสมุที่เธอยื้มมันมานานเเล้ว.. เฮอร์ไมโอนี่เปิไปที่หน้าสุท้ายที่เธอั้นเอาไว้้วยสันหนัสือ..
*หาท่อาถาเิน9รั้ิันะทำให้ิอยู่ในบันทึนว่าวามเศร้าะหมไป*
เฮอร์ไมโอนี่ับหนัสือเเละไม้ายสิทธิ์ึ้นมาเเละี้ไปที่สมุ เธอไม่มีวามลัเลอะไรเเล้ว ภาพที่เธอเห็นนั้นมันเป็นเวลาที่ยาวนานนว่าะลืม เเละมัน็นานพอที่ะทำให้รู้ว่าลอเวลาที่ผ่านมา มัลหอยไ้หลอเธอมาลอ
"เมมโมรีโน่ เอนโ้เมมโมรีโน่ เอนโ้เมมโมรีโน่ เอนโ้ เมมโมรีโน่ เอนโ้ เมมโมรีโน่ เอนโ้ เมมโมรีโน่ เอนโ้เมมโมรีโน่ เอนโ้ เมมโมรีโน่ เอนโ้" เมื่อรบเ้ารั้ ็เิเเสสีาวึนมัน่าอบอุ่น เเละในที่สุ เธอ็ไ้เ้าไปในสมุ ้าในนั้นือภาพวามสุ่าๆที่เาเเละมัลฟอยไ้เียนลไป..
"เฮอร์ไมโอนี่! ้อไปหาพอเอร์! วีสลีย์!" มัลฟอยร้อนลนทำอะไรไปถู เาวิ่ไปทั่ว นมาถึสนามวิิ เาะโนเรียเเฮรี่เเละรอนล มาเเละเาเอ็ร้อนลนนพูไม่เป็นภาษา
"ใเย็น เรโ" เเฮรี่เรียมัลฟอย ่อนะยื่นน้ำให้เา เาินพร้อมับเล่าทุอย่าเี่ยวับเาเเละเฮอร์ไมโอนี่ นมาถึาที่เเย่ที่สุ เาเล่าออมาพร้อมับน้ำา..
เเฮรี่เเละรอนฟั็ยอมรับว่าโรธเเ่เมื่อเห็นน้ำาอทายาธเลือบริสุทธื์เาเอ็้อยอมรับว่าใ เเละ ็โรธไม่ลเพราะอนนี้เฮอร์ไมโอนี่สำัที่สุ..
ทั้สามนมาถึห้อนอนอเฮอร์ไมโอนี่ เเ่็ไม่มีเสียอบรับ มัลฟอย้วยวามใร้อนึพัประูเ้าไป เเละพบับวามว่าเปล่าเเละสมุเล่มนึที่เปิอยู่.. เเฮรี่เเละรอนอาสาไปามหา้านอให้มัลฟอยรอ้าใน เพื่อเฮอร์ไมโอนี่ะลับมา.. เเ่็ไม่มีวี่เเวว
2 อาทิย์ผ่านไป อาารย์ทุนในโรเรียน่วยันามหาเเ่็ไม่เอ ใ้ทั้นเเละเวทมน์ รวมถึป่า้อห้ามเาเอ็ไม่พบเอเฮอร์ไมโอนี่ มัลฟอยลับมาที่ห้ออเธออีรั้เเละหยิบสมุนั้นึ้นมา มัลฟอยำเรือไปที่หนัสืออห้อสมุ น้อใเมื่อเห็นำเือนัวสีเเ!
มัลฟอยรีบหยิบไปให้ศาสราารย์ับเบิ้ลอร์ู เาเอ็ใ เเละมอไปที่เรโมัลฟอย พร้อมับพูสั้นๆว่า
"เธออยู่ในนี้ เรโ เเละะไม่ออนว่าะหมวามทุ์ในใ" เรโมัลฟอยเียบเเละั้ใฟั
"ในนี้มีเเ่วามทรำีๆ เเละเธอ็้ออยู่ในนั้นนว่าะหมวามทุ์ อาะ1ปี หรือ 10ปี" ับเบิ้ลอร์พูบ็ส่สมุนี้ให้ับมัลฟอย เารับมันมาเเละมอูพร้อมับร้อไห้ออมา้วยวามรู้สึผิ..
มัลฟอยี้เเให้ทุนรู้ เเฮรี่เเละรอน่าพาัน็อเเ่็ให้ำลัใมัลฟอย.. เมื่อบาฮอ์วอส์ เรโ เ็บหนัสือนั้นอย่าี เเละไม่มีอะไระมาพราไปไ้ เวลาผ่านไปเนินนาน..
:บทที่4:5 ปี ่อมา
เรโ ไ้สูเสียพ่อไป เเละเเม่อเธอ็อยู่ในเนมัโ เรโรมัลฟอย ทำานบริษัทไม่ว่าะเป็นในโลมัเิ้ล หรือ โลเวทมน์ เาเเทบไม่ไ้ทำอะไรเลยเพราะลูน้ออเาอย่วยาน มัลฟอยไ้นั่อ่านเรื่อราวในบันทึนั่น้ำไป้ำมา..
'พืบบ พืบบ' เสียเปิหน้าระาษันมัลฟอยเอ็ื่นึ้นมา เาเินไปที่ห้อสมุที่ทั้ว้าเเละให่ สมุนั้นเปิหน้านบเเละเิเเสสีาวอบอุ่น เฮอร์ไมโอนี่ออมาาสมุเรียบร้อยเเล้ว ใ้เวลาเือบ 5 ปี 5ปีเ็มๆ
"เรโ" เฮอร์ไมโอี่ยืนึ้น เธอูสูเเละเหมาะับวัย เฮอร์ไมโอนี่ปรับสภาพสายาเเละมอไปยัเรโ มัลฟอยที่ำลัมอเธออยู่
"เฮอร์ไมโอนี่!" เรโ รีบวิ่ไปอเธอ เเละอธิบายเรื่อทั้หม เธอฟัเเละยิ้มออมา วามเศร้าอเธอถูสลายไป้วยหนัสือนั่น เเละอนนี้เธอ็เ้าใทุอย่า เเ่เธอ็ยัเือมัลฟอยอยู่ี..
"ผ่านมา5ปีเเล้วหรอนี่" เฮอร์ไมโอนี่มอไปที่ปีในหนัสืออห้อสมุ ใ่มันผ่านมา5ปีเเล้ว เเละเหมือนว่าเธอะไม่ทันโลสะเเล้ว
"5ปี เเละัน็ยัรอเธอเหมือนเิม เเละไม่มีใร" มัลฟอยพูพร้อมับประบปาอเาลบนริมฝีบาบาอเฮอร์ไมโอนี่ ลิ้นอุ่นๆเเทรไปลในริมฝีปา รสูบอมัลฟอยยัร้อนเเรเหมือนเิม
"ัน็รัเธอเหมือนเิมเรโ" เฮอร์ไมโอนี่บอมัลฟอย เเนทั้สอล้อออมัลฟอยเรียบร้อย เายิ้มเเละระิบ้าหูอเฮอร์ไมโอนี่ว่า
"ันำไ้ว่าเธอบอว่า ะบอัน้วยร่าาย" เายิ้มอย่าเ้าเล่ห์เเละมอไปที่ร่าายที่วาบหวิวอเฮอร์ไมโอนี่..
"ันยัไม่ลืมนะภาพวันนั้นนะ" เฮอร์ไมโอนี่มอเรโ้วยสายาที่ส่อถึวมเศร้าทั้หมที่เธอมี เรโ เอ่ยำว่าอโทษเเละวาวามหวานภายในปาอเฮอร์ไมโอนี่ไปหม..
"ออำลัายันหน่อยไหม?" เรโ ยิ้มเ้าเล่ห์่อนะยเฮอร์ไมโอนี่ออาห้อสมุเเละรไปยัห้อนอนอเรโ
เมื่อเธอลืมาื่นึ้นมา ร่าาย็มาอยู่ในอ่าอาบน้ำอห้อนอน เรโ สะเเล้ว ร่าายที่เปลือเปล่าเเละวามรู้สึแสบทำให้รู้ว่าเมื่อืนเธอผ่านศึที่โหมระหน่ำมานาไหน.. เเ่เธอ็ไม่เสียใ..
เเว๊บเเรที่เเสอไฟส่อระทบับเเหวนมันไ้เรียวามสนใ.. เธอูเเหวนรูปมัรึ้นมาู..
"เรโ" เธอพูมันเบาๆพร้อมับร่าที่เินเ้าในห้อน้ำ เฮอร์ไมโอนี่น้ำาลอเบ้า้วยวามื้นันใ.. เธอำลัใส่เเหวนที่เรโเอ็มีมันือเเหวน..
"แหวนนั่น.. เธอยอมใส่มันไหม?" เรโเลิิ้วส่สัย เเละเเน่นอนือเฮอร์ไมโอนี่พยัหน้ารับ้วยวามีใเพราะที่ผ่านมาเธอเอ็้อาร่วเวลานี้มาลอ..
ารเรียที่ห่าหายไปที่ฮอวอส์ไม่ไ้ทำให้วามลาอเธอลลเลยเพราะาบเรียนเสริมที่เธอลเรียนไว้เเละเรียนบเเล้วนั้นมันเพื่อสำหรับปีที่9ที่10เลย้วย้ำเพลอๆเธอ็เรียนส่วนออาารย์ไปเเล้วเสียอี...
เเละบันี้..
านเเ่านเริ่มึ้นที่ฤหาสน์มัลฟอย.. เวลา5ปีที่เรโไม่เยนอใ เวลา5ปีที่เฮอร์ไมโอนี่นัู่วามทรำเ่าๆ มันมาพอที่ะพิสูน์วามรั..อทัู้่..
"รัเรโ มัลฟอย"
"รั เฮอร์ไมโอนี่ มัลฟอย"
O W E N TM.
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น