ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : จุดเริ่มต้น
ตอนที่1 จุดเริ่มต้น
~ หว่อวี่ หว่อวี่ หว่าวี่หว่อ ~ เสียงไซเรนของรถตำรวจดังตลอดถนน ทำให้ผู้คนที่ขับขี่รถกันอยู่บนท้องถนนต้องหลบหลีกกันอย่างอุตลุด
“ นี่เจ้าหน้าที่ตำรวจ หยุดรถเดี๋ยวนี้ ” คิม แทยอนผู้กองสาวของหน่วยปราบปราม พูดผ่านโทรโข่ง แต่รถของคนร้ายก็หาหยุดไม่
“เฮ้ย ไอ้แท พูดดีๆมันไม่หยุด ก็ต้องใช้วิธีนี้” ควอนยูริ ผู้กองสาวอีกหนึ่งคนของหน่วยปราบปรามที่ทำหน้าที่เป็นคนขับอยู่นั้น ควักปืนที่แนบเอวออกมาเตรียมยิงรถของคนร้ายทันที
“มันไม่แรงไปหรอว่ะไ อ้ยูล ” แทยอนเมื่อเห็นยูริเตรียมปืนก็รู้สึกกังวล เพราะรถที่อยู่บนท้องถนนนั้นไม่ได้มีแค่รถของคนร้ายอย่างเดียวน่ะสิ
“ไม่หรอก มือชั้นนี้แล้วไม่มีพลาด ” ยูริหันมายิ้มให้แทยอนเล็กน้อยแล้วเล็งปืนไปที่ล้อรถคนร้ายทันทีเมื่อเห็นว่าเป้าหมายชัดแล้วจึงกดเหนี่ยวไก
ปัง. ถือเป็นความผิดพลาดอย่างยิ่งเมื่อรถคนร้ายที่ยูริต้องการจะยิงดันเปลี่ยนเลนถนนซะนี่
“กรี๊ด...ใครยิงฉัน..” เสียงกรีดร้องของผู้หญิง 2 คนดังขึ้นทันทีเมื่อได้ยินเสียงปืนพร้อมกับคุมพวงมาลัยรถให้อยู่เนื่องจากล้อด้านขวาโดนลูกตะกั่วซะแบนแถมรถยังเซไปเซมาอีก ผลสุดท้ายรถเก๋งคันงามก็เอาหน้าไปจูบกับต้นไม้ข้างทางแล้ว
“ไอ้ยูล งานเข้าแล้ว ทำไงดีล่ะทีนี้ ” แทยอนพูดขึ้นทันทีเมื่อเห็นเหตุการณ์เมื่อกี้กับตา
“เดี๋ยวค่อยเคลียร์ ไม่มีใครเป็นไรนี่ จัดการกับไอ้โจร 2คนข้างหน้าก่อนแล้วกัน ” แล้วยูริก็เร่ง สปีดเครื่องทันที ตามรถของผู้ร้ายไปติดๆ
“ไอ้ตำรวจบ้า จะไม่รับผิดชอบเลยใช่ไหม โห..ลูกแม่ หน้าบี้เลย ฮือๆๆๆ” หญิงสาวคนขับรถเดินออกมาดูหน้ารถของตัวเองเมื่อเห็นสภาพรถแล้วจึงร้องไห้ออกมาอย่างน่าสงสาร
“ไม่เป็นไรนะ เจส อย่าร้องๆ ไอ้ตำรวจพวกนั้นมันต้องรับผิดชอบ ” หญิงสาวที่นั่งมาด้วยอีกคนพูดปลอบใจเพื่อนรัก พร้อมหยิบโทรศัพท์ โทรหาประกันรถ
หันมาที่ตำรวจสาว2คน
“แก จะใช้วิธีนั้นอีกหรอ ” แทยอนพูดขึ้นอีกครั้งเพื่อถามความแน่ใจ เมื่อเห็นยูริเริ่มจับปืนขึ้นมาอีกแล้ว (เมื่อกี้มันยังไม่เข็ด)
“เปล่า ฉันเอามาให้แกยิงอ่ะ” ยูริพูดพร้อมยื่นปืนให้แทยอน
“ให้ฉันยิง แกจะบ้าหรอมือฉันถือโทรโข่งอยู่นะจะยิงได้ไง” แทยอนพูดพร้อมทำหน้างง
“แกก็วางซิไอ้หมาแท เอ้า เอาปืนไป แกไม่ได้ขับรถคงยิงถนัดกว่าฉันนะ” ยูริทำหน้าเซ็งแล้วยื่นปืนให้แทยอนอีกครั้ง
“เอ่อว่ะ ลืมไป ไอ้พวกนี้รู้จักคิมแทยอนน้อยไปซะแล้ว” เมื่อวางโทรโข่งในมือก็รับปืนจากยูริแล้วเล็งไปที่ล้อรถคนร้ายทันที
ปัง... ฟี้...
ไม่มีพลาดฝีมือระดับคิมแทยอน รถคนร้ายพุ้งเข้าข้างทางทันที
“เป็นไง ฝีมือฉัน ” พูดพร้อมเอานิ้วโป้งสัมผัสกับปลายจมูกหนึ่งที แล้วยิ้มแบบกวนๆ
“อืม ยังเหมือนเดิม ฝีมือไม่ตกนี่หว่า” ยูริจึงส่งยิ้มกวนๆกลับมา
และแล้วตำรวจสาว2คนก็จับคนร้ายได้ตามคาดหมายเหมือนเดิม
ติ๊ด...ติ๊ด...เสียงโทรศัพท์ของแทยอนดังขึ้นเมื่อจับคนร้ายส่งเข้าคุกได้ไม่นาน
“ฮัลโล ค่ะ ใช่ค่ะ ได้ค่ะ จะไปเดี๋ยวนี้ล่ะค่ะ” เมื่อแทยอนวางสายโทรศัพท์ก็หันมาทำหน้าเชิงว่างานเข้าแล้ว ส่งไปที่ยูริ
“อะไรว่ะไอ้แท ใครโทรมา แล้วไมทำหน้าอย่างนั้นอ่ะ” ยูริเมื่อเห็นสีหน้าเพื่อนที่ไม่ค่อยสู้ดีหลังจากวางโทรศัพท์จึงเริ่มถามขึ้น
“ท่านผู้การเรียกให้แกกับฉันไปพบที่ห้องตอนนี้เลย” แทยอนพูดในขณะที่ทำหน้าเครียดเหมือนเดิม
“แล้วไง ก็ไปดิ สงสัยเรื่องที่เราจับคนร้ายได้อ่ะแหละ” ยูริซึ่งยังไปรู้ชะตากรรมของตัวเองก็พูดอย่างไม่ทุกไม่ร้อน แถมยิ้มให้กับผลงานตัวเอง
" มันก็มีส่วนถูกนะเรื่องนะอ่ะแหละ"แทยอนยังคงทำสีหน้าเหมือนเดิม
"อืม ก็ไปดิว่ะ " ยูริยังคงงง แล้วมันจะทำหน้าเหมือนลูกหมาปวดขี้ทำไม??
“แต่เป็นเรื่องที่แก ยิงล้อรถของเพื่อนลูกสาวท่านผู้การ”
"อืม ก็ไปดิว่ะ " ยูริยังคงงง แล้วมันจะทำหน้าเหมือนลูกหมาปวดขี้ทำไม??
“แต่เป็นเรื่องที่แก ยิงล้อรถของเพื่อนลูกสาวท่านผู้การ”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น