ศิริมา ยอดรัก

บทนำ แล้วเราก็พบกันอีก

"โอ๊ย ไอ้รถปุโรทั่งเอ๊ย อีกนิดเดียวก็ถึงหาดกะรนอยู่แล้ว จะอดทนต่ออีกนิดก็ไม่ได้ ปัดโธ่เอ๊ย เเบตก็มาหมดกันตอนนี้อีก อะไรมันจะซวยขนาดนี้...." ศิริมาบ่นไปพลางเตะรถโตโยต้า วีออส สีบรอนส์ทองที่เช่ามาจาก car rental ที่พังงาไปพลาง 
"แล้วจะหาตู้โทรศัพท์สาธารณะได้ที่ไหนล่ะเนี่ย โอ๊ย.......ศิอยากตาย......อ๊าก......"

คิดไปคิดมา คนที่ผิดก็พี่ชายเรานี่เเหล่ะ ไม่รู้จะรีบเร่งให้เรามาภูเก็ตทำไมกันตอนนี้ หน้า High อย่างนี้จะหาตั๋วไดเรคไปภูเก็ตได้ยังหง๊าย.....แถมยังต้องนั่งหลังขดหลังแข็งบิน air asia มาพังงาจนมาเจอไอ้รถเฮงซวยนี้อีก คิดแล้วแค้นยิ่งนัก

เมื่อ 3 ช.ม.ที่แล้ว อยู่ดีๆ ศิวัฒน์ก็โทรทางไกลมาหาศิริมา ขอร้องแกมบังคับให้ศิริมารีบบินไปหานุสิทธิ์ คู่หมั้นของศิริมาที่ภูเก็ตโดนด่วนเนื่องจากพี่ชายตัวดีเป็นถึงหนึ่งในผู้ถือหุ้นรายใหญ่ รองจากนุสิทธิ์เพียง 10% เท่านั้นติดประชุมด่วน บินกลับมาจากออสเตรเลียไม่ได้แล้ว 
ส่วนศิริมา เนื่องจากเป็นถึงว่าที่คู่หมั้นของกรรมการผู้จัดการใหญ่โรงเเรมในเครือนุสิธารากรุ๊ป ซึ่งทำธุรกิจทางด้านอสังหาริมทรัพย์มาหลาย 10 ปี แล้วยังเคยร่วมประชุมเคียงคู่ศิวัฒน์มาแล้วหลายต่อหลายครั้ง ทำให้สามารถเข้าประชุมและสามารถตัดสินใจแทนพี่ชายคนโตได้อย่างเเม่นยำ มาคราวนี้ศิริมาเลยต้องรีบถ่อมาให้ทันงานประชุมครั้งสำคัญแทนพี่ชายที่โรงแรมนุสิธารา ที่หาดกะรนอย่างเร่งด่วน

อีกครึ่งช.ม.ก็จะถึงเวลาประชุมแล้ว แถมวันนี้ Mr. Montdu ท่านประธานใหญ่โรงแรมในเครือที่ประเทศฝรั่งเศสมาเข้าประชุมด้วยตัวเองซะด้วย มาวันไหนไม่มา ดั๊นมาวันนี้ โอ๊ย ทำไมตอนนี้ไม่มีรถค้นไหนวิ่งผ่านเลยเหรอเนี่ย......ขอร้องล่ะ....ใครก็ได้ช่วยที อ๊ะ...พูดถึงก็มาเลย Benz เปิดประทุนซะด้วย เจ๋ง 

ศิริมากวักมือขอให้คนขับรถ Benz จอดโดยด่วน 
ขอโทษนะค่ะ ไม่ทราบคุณพอจะมีธุระแถวโรงแรมนุสิธารา ที่หาดกะรนมั้ยค่ะ

เงียบ...... ศิริมามองหน้าคนขับอีกทีแล้วผงะในบัดดล หน้าซีดปากสั่น เนื่องจากผู้ชายตรงหน้าช่างคุ้นหน้าเหลือเกิน 
"เรน" 
"ขอโทษครับ ผมไม่ได้ชื่อเรนครับ แต่ชื่อ Mr. Lorenzo"

โห ก็คนเดียวกันนี่แหล่ะ ทำเป็นเล่นตัว ศิริมาคิดในใจพลางมองหน้า Lorenzo อย่างกวนบาทาทีสุดในชีวิตของศิริมา

"ขอโทษนะค่ะ ที่ดิฉันจำคนผิด คุณมีชื่อและใบหน้าที่คล้ายก้บคนรู้จักศิใน อดีต นะค่ะ"

Lorenzo เลิกคิ้วพลางมองหน้าศิริมาอย่างเคร่งเครียด "อดีตรึ มีด้วยรึ"
"ว่าแต่คุณศิจะไปไหนหรือครับ ดูท่าทางเร่งรีบ"

"ศิมีธุระสำคัญทีโรงแรมนุสิทธารา ตรงหาดกะรน ตอนบ่าย 3 นี้นะค่ะ แต่รถที่เช่ามาดันมาตายคาที่ตรงนี้ แถมมือถือก็แบตหมด จะโทรเรียกคนรู้จักในนั้นมารับก็ไม่ได้นะค่ะ" ศิริมาทำใจดีสู้เสือพูดไปให้จบๆ โดยเร็วที่สุด

"งั้นให้ผมขับไปส่งมั้ยครับ ไม่ไกลจากที่พักผมอยู่เเล้ว"

"จะดีหรือค่ะ ดิฉันก็เพิ่งรู้จักคุณเป็นครั้งเเรก (เปล่าหรอก พูดไปงั้น ในใจคิด) .....แต่ขอบคุณนะค่ะที่ไปส่ง ศิริมายิ้มสู้"

"หึ หึ ไม่เป็นไรครับ เป็นหน้าที่ของสุภาพบุรุษ ที่เมื่อเห็นคนตกทุกข์ได้ยาก ก็ต้องยื่นมือเข้าไปช่วยอยู่แล้ว แม้อีกฝ่ายจะเคยวิ่งหนีมาก่อนก็ตามเถอะ "

ศิริมาถลึงตาใส่ 
"ช่างเถอะ ผมก็พูดไปงั้น อุตส่าห์ได้มาเจอกับคุณศิริมาที่ไม่ได้เจอมานานกว่า 5 ปีทั้งที ทำหน้าดีๆ หน่อยซิ ขึ้นรถเถอะ เดี๋ยวผมไปส่ง"