ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : THIs Is LOVe?:05
------------12.00น.-------------
"ยินดีต้องรับคับ"
"สวัสดีคับ ไม่ทราบว่าซองมินอยู่รึป่าว"
"นาย...?"
"ซองมินไม่อยู่มีธุระอะไรรึป่าวคับ"
"ไม่เป็นไร ไว้ผมจะมาไหม"
"..........." ชินดงไม่พูดอะไรแต่ส่งยิ้มให้แทน
"กลับมาแล้ว!~ ซีวอน??"
"โชคดีจังเลยนะคับ ซองมิน"
(นายจะกลับมาอะไรได้จังหวะขนาดนี้นะมิน!!!!!)
"คุณมาได้ไง?"
"ผมผ่านมาเลยนึกถึงคุณขึ้นมานะ"
"งั้นนั่งก่อนสิคับ"
"คับ--"
"ไม่ได้!!" ชินดงพูดขึ้นเพื่อขัดการสนทนาของทั้งสอง
"ทำไม่ถึงไม่ได้??"
"เออ.....พอดีว่าร้านเราปิดแล้ว"
"ปิดหรอแต่นี้พึ่งบ่ายเองนะ ทำไมปิดไวจัก?" ซองมินทักขึ้นด้วยความงง
"เออ......."
"อ๋อ ปิดปรับปรุงร้านนะ" (ใครเขาจะเชื่อกันฟะ!! เจ้าบ้าชิน)
"ปิดดปรับปรุงร้าน? ทำไมฉันไม่เห็นรู้เรื่องนี้เลยละ =___= "
"อ่อ.....ฉันพึ่งนึกได้นะ จริงมั้ยฮยอกแจ?" ชินดงรีบหันไปหาฮยอกแจเพื่อให้เขาช่วยเล่นไปตามน้ำ
"ค----คับ! ผมขอตัวไปทำงานหลังร้านก่อนดีกว่านะ"
"ฮ---ยอก.." (ไปไวจริงๆเลย!)
"ไม่เป็นไรคับงั้นเอาไว้คาวหน้าก็ได้"
"ขอโทษจริงๆนะ ซีวอน"
"ไว้ผมจะแวะมาบ่อยๆนะ"
"ได้คับ ทางร้านเราจะลดเป็นพิเศษให้เลย^^"
"รับรองว่าผมต้องไม่พาดแน่ บาย^^"
"บาย---"
"บายบ่ายคับ---" (อย่าได้กลับมาอีกเลยนะ)
หลังจากซีวอนออกไปได้ไม่นานทุกอย่าก็เงียบกริบและดูเหมือนว่าชินดงจะรู้ชะตากำของตัวเองแล้ว.....
"ฉันไปดูหลังร้านดีกว่า---"
"หยุดเลยไอ้บ้าชิน!"
"อะไรหรออออ??"
"อธิบายมาเดี๋ยวนนี้เลยนะว่าทำไมนายถึงได้ไล่ซีวอนแบบนั้น"
"ไล่? นายพูดอะไรกัน...." (ว่าแล้วว่าคำแก้ตัวแบบนั้นใครเขาจะเชื่อกันเรานี้โง่จริงๆ)
"นายคิดหรือว่าฉันจะเชื่อนาย ปิดปรับปรุงบ้าบออะไรกัน!"
"นายอย่ารู้จริงๆหรอ?"
ชินดงค่อยๆเดินก้าวไปหาซองมินที่ละก้าวๆจนดันซองมินไปติดกับกำแพง
"อ--อะไรของนายเนี่ย..."
"ก็ฉันไม่ชอบไง"
"หมายความว่าไง??"
"ฉันไม่ชอบที่เขามายุ่งกันนาย"
"....ไอ้บ้า"
ซองมินรีบพักชินดงออกแล้วออกไปจากทันทีแล้วไม่หันกลับมามองอีก
วันถัดมา ----------13.00-----------
(ไอ้บ้า!! เมื่อวานอุตส่าห์ไล่ไปได้)
(เพราะเราออกไปทำธุระตอนบ่ายก็เลยไม่ได้อยู่เฝ้าร้านพอกลับมาอีกทีก็....เจอไอ้หมอนี้นั่งอยู่กับมินซะแล้ว)
"ว่าไงมิน! ฉันกลับมาแล้วนะ"
"เออ เห็นแล้วไม่เห็นต้องตะโกนเลย??"
"นายจะได้รู้ว่าฉันกลับมาแล้วไง"
"รู้แล้วๆๆ กลับมาแล้วก็ไปทำงานสิ"
"อ้าว คุณซีวอนอยู่ด้วยหรอคับ??"
"สวัสดีคับคุณชินดง"
"เขามาอยู่ตั้งนานแล้วไม่เห็นรึไง อย่ามากวนน่าาา!!"
(ไล่หรอได้เห็นดีกัน)
"ซีวอนจะรับอะไรมั้ย"
"อะไรของนายเนี่่ยยย?"
"ฉันก็ทำงานไง ซีวอนก็เป็นลูกค้าขาคงไม่คิดจะมานั่งเฉยๆโดยไม่สั่งอะไรหรอกใช่มั้ยคับ^^ "
"คับ^^"
"ไม่ต้องไปฟังเขาก็ได้นะคับ ซีวอน"
"ไม่เป็นไรยังไงผมก็จะสั่งอยู่แล้ว "
"เห็นมัย? ว่าฉันกำลังทำงานอยู่"
"งั้นผมเอาข้าวผัดกิมจิแล้วกัน"
"ไม่มี"
"ไม่มีหรอ?" (เจ้าบ้าชินคิดจะก่อกวนอะไนอีกเนี่ย)
"อ่อ พอดีว่ากิมจิหมดนะ"
"หมดหรอ? แต่ว่าเมื่อวานฉันพึ่งซื้อมานะ"
"ก็ตอนนี้มันหมดแล้วนิ"
"ไม่เป็รไรคับ งั้นผมเอาไก่ทอดแล้วกัน"
"หมดเหมือนกันคับ น่าเสียดายจริงๆ ถ้าคุณมาไวกว่านี้ก็คงได้กินนะคับ"
"หมดหรอ? นี้นายกวนต*ใช่มั้ย!"
"ป่าวนะก็ไก่มันหมด----"
"งั้นมีอะไรก็เอามา แล้วก็อย่ามากวนพวกเราอีกไปซะ!"
"ไม่ก็ได้----"
ชินดงเดินออกไปอย่างไม่ค่อยพอใจนักแต่เขาก็ต้องยอมไปเพราะตอนนี้ซองมินเริ่มจะโกรธเขาแล้ว...
"ขอโทษแทนเพื่อนผมด้วยที่เสียมารยาทนะ"
"ผมไม่คิดมากหรอกคับ แต่ดูเหมือนเขาจะไม่ชอบผมเลยนะ"
"อย่าไปสนใจเขาเลยคับ"
"ผมดีใจที่ได้พบคุณอีกครั้งนะ"
"หลายๆครั้งก็ได้คับ---^^"
"ซองมินถ้าคุณไม่ว่าอะไรผมขอเบอร์คุณได้มั้ย?"
"เบอร์หรอ? นายจะเอาไปทำไมกัน"
"ผมก็แค่อยากติดต่อคุณ อยากจะรู้จักคุณให้มากกว่านี้"
"รู้จักผม----มากกว่านี้?"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น