THIs Is LOVe?? [SJ] [ShinDong x Sung Min] [Yaoi]

ตอนที่ 6 : THIs Is LOVe?:04

-----------กริ๊ง~-------------

"กลับมาแล้ว"

"ยินดีต้อนรับกลับคับ คุณมิน"

"นายช่วยเอาของไปเก็บให้หน่อยสิ"

"คับ"

"แล้วไอ้บ้าชินอยู่ไหนละ?"

(ต้องเอาคืนให้ได้โทรไปก็ไม่รับ!!  ต้องคิดบัญชีให้ได้)

"เห็นว่าจะเอาขยะไปทิ้งนะ"

จากนั้นเสียงเปิดประตูหน้าร้านก็ดังขึ้น-----

"กว่าจะมาได้ ไอ้ลูกชิ้--"

"เราต้องคุยกันมิน!"  ชินดงพูดจบก็รากซองมินเข้าห้องไป---

"อะไรของนายเนี่ย!!"

"เขาคือใคร??"

"เขา?  เขาไหน"

"ก็คนที่มาส่งนายเมื่อกี้ไง"

"หมายถึงซีวอน?"

"เขาชื่อซีวอนหรอ?"

"ใช่  เขาใจดีมากๆเลยนะ"

"แล้วทำไมต้องนั่งรถมากับมันด้วย??"

"อะไรกัน! นายนั้นแหละที่ผิด"

"ฉันหรอ?"

"ก็นายไม่ยอมรับโทรศัพท์นิ  ดีนะที่ซีวอนเขาผ่านมาก็เลยอาสามาส่งก็เท่านั้นเอง"

"แล้วนายก็มากับเขาเนี่ยนะ!"

"....ใช่ อย่ามาขึ้นเสียงใส่ฉันนะ"

"ไม่กลัวบ้างหรอ  ถ้าเขาทำอะไรนายละ??"

"ก็มันช่วยไม่ได้นิ   รอรถก็ไม่มีโทรหานายก็ไม่รับ!"

"............"

"แล้วนายจะโกรธทำไม ฉันต่างหารที่ต้องโกรธนาย!!"

"ก็ฉันเป็นห่วงนายไง!"

(ที่โกรธเป็นเพราะห่วงเรางั้นหรอ)

"แล้วถ้านายเกิดเป็นอะไรขึ้นมาละ?? ไ ม่คิดถึงตัวเองก็คิดถึงฉันที่เป็นห่วงนายบ้างสิ"

"...แล้วทำไมถึงไม่รับสายละ?"  ซองมินค่อยๆ ก้มหน้าลงเพื่อที่พยายามจะซ่อนอะไรบางอย่างจากตัวของเขา

"ก็งานที่ร้านมันยุ่ง ก็เลยไม่ได้ดูโทรศัพท์อะ"

"....นายนั้นแหละที่ผิด! ><"

"โทษทีๆ  คาวหน้าสัญญาว่ารับทันทีเลย"

"ดี   ถ้านายไม่รับอีกละก็ตายแน่"

"คับๆ"  ชินดงพูดติดตลกพร้องกับยกมือไหว้เพื่อขอโทษ

"มือนายไปโดนอะไรมานะ!"

"อุบัติเหตุนิดหน่อยไม่เป็นไรหรอก"

"ให้ตายสิ  ฉันไม่อยู่กี่ชั่วโมงก็เกิดเรื่องจนได้นายนี้มันไม่ระวังเลยจริงๆ...."

"งั้นที่หลังนายก็อย่าจากฉันไปนานสิ ^ ^ "

"......อือ"  ซองมินพยักหน้าเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรอีก

"อะไรนะฉันไม่ค่อยได้ยินเลย??"

"ไงเจ้าบ้าชิน!!---"

B
E
R
L
I
N
❀