เรื่องราวความรักของเด็กผู้หญิงเย็นชาตอนที่ 2

ความรักมันกลับกลายเป็นเรื่องต้องห้ามไปแล้วใช่มั้ย แพรไหมพูดขึ้น ใบหน้าของแพรไหมไม่สดใสเหมือนเก่า น้ำตาก็เริ่มรินไหลช้าๆทีละนิด จนเอ่อล้น ความรู้สึกของแพรไหมเมื่อรับรู้ว่าเขาคนนั้นคนที่ฉันรักตั้งแต่แรกพบ มีเจ้าของไปแล้ว เหมือนความรู้สึกที่มีหนามแหลมทิ่มเข้ากลางอกอย่างจัง หัวใจแตกสลายทันทีทันใด เขาไม่พูดกับใครเลย แม้กระทั่งพ่อแม่ของตนเอง เก็บตัวอยู่คนเดียวในบ้านตลอดเวลา ข้าวปลาไม่กินจนผอมซุบ ไม่ไปโรงเรียนเป็นเวลาหลายวัน มีคนโทรมาก็ไม่รับสายใคร ความรู้สึกเมื่อรับรู้ว่า เขาคนนั้นมีเจ้าของไปแล้วมันชั่งทรมานจริงๆ นี้ฉันเป็นอะไรไปเนี่ย เป็นเพียงเพราะแค่คำว่ารักคำเดียวใช่มั้ยทำให้เรา มีความสุขและทุกข์ในเวลาเดียวกัน และแล้วฉันก็ได้สัมผัสกับคำว่ารักสักที ทีนี้รู้แล้วว่ามันเป็นยังไง พอกันทีกับความรักที่บัดซบที่สุด ความรักนี้เองที่ทำให้เราเจ็บปวดทรมานได้ถึงขนาดนี้ เรามันบ้าไปแล้วจริงๆจะไม่มีความรักที่เกิดขึ้นกับหัวใจเราอีก แพรไหมพูดขึ้น พอวันรุ่งขึ้น แพรไหมก็มาโรงเรียนด้วยสีหน้าที่เย็นชาเหมือนทุกครั้ง เพื่อนๆในห้องและกลุ่มเพื่อนๆของแพรไหมถามด้วยความเป็นห่วงเป็นใย เราไม่เป็นไรหรอก ขอบใจนะที่เป็นห่วง แพรไหมจำใจพูดฝืนทางความรู้สึกด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้มแต่แอบแฝงไปด้วยความเศร้า โดยที่ไม่มีใครรู้เลยว่า แท้จริงแล้วนั้นแพรไหม รู้สึกเจ็บปวดมาก แต่ก็บอกไม่ได้เพราะกลัวมีคนพูดต่อ โอ้นั้นไง คนหล่อประจำโรงเรียนเขาพาแฟนสาว รุ่นพี่คนสวยๆอ่า ไปดูกันไป เพื่อนในห้องก็รีบไปดู อย่างรวดเร็วกว่ามาโรงเรียนซะอีก แรงกว่าเจอดาราอีกว่ะ แค่คนธรรมดา เอง ทีเรื่องเรียนช้ายังกะเต่า พอเรื่องแบบนี้เร็วจริ๊ง!55 เพื่อนในห้องบางส่วนพูดขึ้น แพรไหมก็หันไปมองแฟนสาวของเด็กผู้ชายคนนั้น แล้วก็ตกใจเมื่อ แฟนเค้าบังเอิญเป็นรุ่นพี่ที่แพรไหมสนิท เมื่อแฟนสาวกับเด็กผู้ชายเห็นแพรไหมก็ทักทายสวัสดี แล้วก็เดินจากไป ด้วยสีหน้าอย่างมีความสุขทั้งสองคน เขาจะรู้มั้ยน่ะ ว่าปล่อยให้ใครบางคนนังเศร้า เพราะเธอนั้นได้ทำร้ายหัวใจของฉันอย่างไม่มีชิ้นดีเลย แพรไหมคิดอยู่ในใจ พอแพรไหมเจอหน้าเด็กผู้ชายก้พยายามไม่มอง ไม่ทักและทำตัวออกห่างให้ถึงที่สุด จนเด็กผู้ชายมองด้วยความสงสัย"ทำไมถึงไม่มองหน้าเขาเลย"ยิ่งแพรไหมรู้ว่าแฟนสาวของเด็กผู้ชายนั้น เป็นรุ่นพี่ที่รู้จักและไว้ใจมากที่สุด ก็ยิ่งต้องทำตัวออกห่างจากเด็กผู้ชายมากขึ้นเท่านั้น เพราะไม่อยากทำให้พี่เขาต้องเสียใจเพราะเธอเป็นตันเหตุ