คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : ตอนที่ 03.5 จบตอนที่ 3 สิ่งที่สื่อใจกัน
หลังจากที่พวกเซล่าได้ขับรถมายังถึงค่ายอย่างปลอดภัย เซล่าได้บอกเรื่องราวให้เจบีฟังหลังจากนั้นให้กลับตามปกติเหมือนไม่มีอะไรเลยเกิดขึ้น และเธอยังขอให้กลับไปที่กลุ่มตัวเองเพราะอาการค่อยเบาลงแล้วล่ะ
ตอนนี้เวลาเที่ยงคืน ยังคงมีคนที่ยังไม่นอนแล้วนั่งพิงต้นไม้มองท้องฟ้ายามค่ำคืน เธอได้ยินเสียงฝีเท้าเลยพูดเสียงเรียบ
" ยังไม่นอนอีกเหรอ..." เซล่าพูดขึ้นโดยไม่หันไปมอง
" เธอนั้นแหละที่ยังไม่นอนอีกเหรอ " ชูทรที่เดินมาดูเธอเพราะนอนไม่หลับ
" เรื่องของฉัน...." เซล่าพูดเสียงเรียบติดเย็นฉาหน่อยๆ
ชูทรก็นั่งข้างๆเซล่าแล้วยิ้มอย่างช่วยไม่ได้กับนิสัยของเธอ เซล่ารู้สึกถึงออร่าแปลกชวนให้ขนลุกแปลกๆเลยเถิบตัวห่างเล็กน้อย
บรรยากาศเต็มไปด้วยความหนาวเย็นในยามค่ำคืนบวกกับความเงียบแล้วชูทรเลยพูดขึ้นให้เปลี่ยนบรรยากาศ
" นี่ เซล่าดูสนิทสนมกับไอซ์จังนะ เป็นเพื่อนกันมาก่อนเหรอ "
เซล่าหรี่ตามองเศษใบไม้ที่หล่งในมือของเธอแล้วตอบจริงครึ่งเดียว " เมื่อก่อนญาติแนะนำแล้วสนิทบางครั้ง "
" อะไรล่ะนั้นน่ะ "
" ยังไงก็เป็นคนรู้จัก..." เซล่าได้ปล่อยใบไม้ลอยตามสายลมไปแล้วพูดต่อสีหน้านิ่ง " ....ว่าแต่ทำไมช่วงนี้นายจะสนิทสนมกับฉันจังฮะ? "
ชูทรแปลกใจที่เด็กสาวคนนี้ถามมาได้โต้งๆโดยไม่อายสักนิดเดียว " ก็...เห็นเธอไม่ค่อยชอบอยู่กับคนอื่นเลยหนิ อย่างน้อยๆพูดคุยกับคนอื่นบ้าง "
" ที่พูดมาเนี่ย...ไม่ใช่ว่านายจะมาจีบฉันใช่ไหม? " เซล่าเอียงคอมองชูทรสีหน้านิ่งพูดเหมือนกับว่าเธอมีประสบการณ์พวกนี้มาแล้ว
ฉึก!!! เขาสถบ เป็นคำพูดแทงใจดำตรงเปาเลย ชูทรก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าบทสนทนาแบบนี้มันเหมือนจีบกันอยู่เลย เขากัดปากแล้วปล่อยให้เธอพูดต่อ
" ฉันน่ะไม่ใช่คนที่มองโลกในแง่ดีนักหรอก...เพราะฉะนั้นอย่าเข้าใจผิดล่ะ..."
" นี่เซล่า "
" อะไร "
" เธอน่ะ เป็นคนละประเภทกับฉันเลยนะ "
เซล่ามองด้วยสายตาที่นิ่ง มันไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร " คงใช่...." พูดจบก็ลุกขึ้นยืน
" ฉันล่ะเกลียดนิสัยแบบนั่นจริงๆเลยน่า..." ชูทรพ่นลมหายใจแล้วลุกขึ้นตาม
เซล่าที่กำลังที่จะไปนอนก็หันมามองแล้วพูดคำสุดท้ายที่ทำให้เขาแปลกใจ " บังเอิญนะ....ฉันก็เกลียดนิสัยของนายจริงๆ " พูดจบก็เดินเข้ากระถร่อมเข้าไปนอนกลุ่มนัททริดา
หลังจากเซล่าได้เข้าไปนอนก็ทำให้ชูทรหลุดหัวเราะออกกับความหยิ่งของเธอจริงๆ แลเธอจะเกลียดผู้ชายยังไงอย่างงั้นเลย นับวันก็รู้นิสัยของเธอทีละน้อยแล้วสิ
เซล่าที่กำลังจะไปนอนข้างระหว่างนัททริดากับไอรณาก็ค่อยๆนอนลงไปแล้วได้ยินเสียงของเด็กสาว
" นี่เซล่า " ไอรณาเรียกเขาเสียงแผ่วเบา
เซล่าหันมามองต้นเสียงสีหน้านิ่งและตอบกลับเบาๆ " ยังไม่หลับอีกเหรอ? "
" อืมนิดหน่อยนะ " ไอรณายิ้มบางมองเซล่าในความมืด " นี่...อย่าลืมกลับไปดูนะ... "
เซล่าลูบหัวเบาๆไอรณาแล้วพูดสีหน้านิ่ง " รู้แล้วน่า...."
" อืม...." ไอรณายิ้มพยักหน้าเบาๆแล้วเคลิ้มหลับไปในที่สุด
...................................................................................................................
วันรุ่งขึ้นในตอนตี 4 ครึ่งเด็กสาวผมดำลืมตาขึ้นพบว่าตัวเอง....โดนหญิงสองสาวกอดเหมือนหมอนข้างประกบแซนวิชเลยล่ะ เธอค่อยๆแงะมือทั้งสองคนแล้วค่อยลุกขึ้นไปกินยา เพราะอยู่ในค่ายการกินยาเป็นเรื่องสำคัญของงานของเธอด้วย เพราะฉะนั้นเธอจะเป็นคนคิดรอบคอบเสมอไม่เคยพลาด หลังจากกินยาเสร็จแล้วเดินไปหยิบกระเป๋าของตัวเองแล้วหยิบกล่องของเธอแล้วหันมามองคนที่หลับปุ๋ยอยู่ แล้วเก็บไว้ที่เดิมไว้หลังจากเข้าค่ายจบจะค่อยดูทีหลัง เธอลองขยับแขนซ้ายที่ฟื้นฟูเร็ว นับว่ายังไม่หายร้อนเปอร์เซ็น นับวันยิ่งรู้สึกฝีมือตัวตกลงไปบ้างพออยู่ในร่างเด็กสาว คงเป็นเพราะยังไม่คุ้นเคยกับร่างนี้อย่างชำนาญนัก เซล่าที่กำลังคิดอยู่นั้นก็รู้ว่าร่างกายตัวเองเป็นไง เธอเห็นภาพสองคนที่หลับปุ๋ยจนน่ามองแบบนี้หากันได้ยาก เซล่าหยิบโทรศัพท์ของตัวเองแอบถ่ายรูปตอนที่พวกเธอหลับอยู่ แล้วเก็บโทรศัพท์ไปแล้วห่มผ้าห่มให้สองสาวแล้วเดินออกจากกระถร่อมไป
พอเธอได้ออกจากกระถร่อมก็พบเด็กสาวผมยาวนัตย์ตาสีน้ำเงินส่วนสูงเตี้ยกว่าเธอประมาณ 3 เซนได้ ขนาดของหน้าอก คัพซี ( บอกละเอียดเชียว )
" ....มีธุระอะไร โรล " เซล่าเริ่มพูดก่อนสีหน้านิ่ง
" ก็อยากมาดูรุ่นพี่น่ะสิค่ะ " เด็กสาวที่ชื่อว่าโรลยิ้มเป็นมิตร
" เหรอ..." " ค่ะ "
" ว่าแต่รุ่นพี่ยังไงก็แปลกอยู่ดีนะค่ะที่เป็นผู้หญิงด้วยเนี่ย " โรลพูดแล้วจ้องมองหน้าอกของเด็กสาวแล้วมือเหมือนอยากจะขย้ำหน้าอกของเธอ
เซล่าก็ใช้มือขวาฟัดหัวของเด็กสาวเบาๆ " เป็นผลของยาที่ด็อกเตอร์ทำ...และอย่าคิดใช้มันเชียว "
โรลก็ยิ้มระรื่น " รู้แล้วค่ะ "
" แล้วมีอะไรกันแน่ ที่มานี่น่ะไม่ใช่แค่จะดูฉันเฉยๆใช่ไหม? " เซล่ากอดอกมองโรลสีหน้านิ่ง
" อ่ะนี้ค่ะ " โรลก็หยิบกระเป๋าแล้วใหักล่องพกพายื่นให้เซล่า " นี่เป็นยาที่ทำให้รุ่นพี่เป็นผู้หญิงน่ะค่ะ และแถมยารักษาด้วย "
เซล่ารับมาแล้วเปิดกล่องแล้วพบขวดยาที่ทำให้เป็นผู้หญิงขวดหนึ่งและยารักษาแบบฉีดและรับประทานอย่างล่ะ 5 อัน พอดูเสร็จก็ปิดกล่องแล้วเก็บไว้ในเสื้อวูด
" แล้วทำอะไรล่ะค่ะ ในตอนเช้าแบบนี้ " โรลถามกลับปกติแล้วเซล่าจะทำอะไรเสร็จก็จะนอนต่อแต่นี่ออกจากกระถร่อมเนี่ยแปลว่ามีงานงั้นเหรอ
" ก็ว่าจะไปหาข้อมูลหน่อยน่ะ " พูดจบเซล่าก็เดินไปที่โรงฝึกค่าย โรลก็เดินตามเซล่าไป
พอพวกเขามาถึงโรงฝึกค่ายแล้วได้เสียงคนที่คุ้นเคย
" อ่าวๆเจ้าหนูมาทำอะไรแต่เช้าเนี่ย " ด็อกเตอร์ยิ้มดันแว่นเบาๆมองเด็กสาว
เซล่าหลับตาพูด " ก็นิดหน่อย..." พูดจบเธอยื่นไฟล์ให้ด็อกเตอร์ " นี่คือข้อมูลที่เจอในโรงรถร้างน่าจะมีประโยชน์อยู่....จะไปใช้ยังไงขึ้นกับคุณ "
" อ่าวๆพูดแบบนี้จะกลับแล้วเหรอ "
" ก็ผมยังไม่ชินที่ใช้ร่างหญิงแถมยังไม่หายจากการบาดเจ็บ แค่นี้ล่ะ..."
" หึๆๆ ขอให้สนุกในชีวิตวัยรุ่นนะ " ด็อกเตอร์หัวเราะและโบกมือลา
หลังจากนั้นพวกเซล่าทำกิจกรรมเป็นไปตามด้วยดี ทำให้พวกเขาสนุกกันมากๆเว้นแต่มีคนเดียวที่ไม่ค่อยแสดงสีหน้าเลยคือเซล่า ถึงบางกิจกรรมอาจเข้าร่วมไม่ได้เพราะยังคงพักฟื้นร่างกายก่อน ตอนแรกๆพวกนัททริดาก็ห้ามแล้ว แต่เธอไม่ฟังท่าเดียว แล้วจนในที่สุดก็ถึงวันจบการเข้าค่าย หลังจากเก็บข้าวของกันเสร็จต่างคนก็บอกลากันเป็นธรรมเนียม ซึ่งกลุ่มเซล่าก็เช่นกัน
ซึ่งตอนนี้เหลือแค่เซล่า นัททริดาและไอรณา และคนที่เหลือเก็บข้าวของไว้ที่รถโรงเรียนกันอยู่
" หนึ่งสัปดาห์มาเนี่ย สนุกมากเลยล่ะ " ไอรณายิ้มจับมือนัททริดา
" อืม แล้วเซล่าเธอสนุกหรือเปล่า " นัททริดายิ้มหันไปถามเด็กสาวสีหน้านิ่ง
เซล่ากอดอกหันมามองทางอื่นสีหน้านิ่ง " ...ก็งั้นๆ "
ไอรณายิ้มกับท่าทางของเขา " เธอก็เป็นแบบนี้เสมอเลยนะ "
" อ้อ เซล่า..." ไอรณาเรียกเซล่าเหมือนจะมีเรื่องจะคุย
แต่เหมือนเธอจะพอรู้ว่าเรื่องอะไร " ...รู้แล้วน่า...จะกลับไปดูแน่ พอใจยัง "
" ถ้ารู้อยู่แล้วก็ดีแล้ว ถ้างั้นรักษาตัวด้วยทั้งสองคน " พูดจบไอรณายิ้มแล้วโบกมือลาทั้งสองคน
" อ๋อ จริงด้วย " ไอรณาพูดเหมือนพึ่งนึกอะไรได้
" อะไรอีกล่ะ...? " เซล่ายกคิ้วเล็กน้อย แล้วจะพูดว่า ' ยังมีเรื่องอะไรอีกเหรอ ' แต่ไอรณาวิ่งเข้าใกล้เซล่าแล้วก็เอาปากของเธอสัมผัสแก้มนิ่มของเด็กสาวผมดำก่อนพูดปิดท้าย " แล้วหวังเจอกันอีกนะ ซีโร่ "
พูดจบเธอยิ้มเขินอายแล้ววิ่งไปหาเหล่าเพื่อนๆของเธอ ปล่อยให้เด็กสาวอึ้งกับเหตุการณ์เมื่อครู่
เซล่าเอามือมาสัมผัสกับแก้มที่อุ่นๆที่พึ่งโดนสัมผัสไป นัททริดาที่เห็นเหตุการณ์ด้วยไม่รู้ทำไมรู้สึกหงุดหงิดในใจ
เซล่าส่ายหน้าเบาๆลบความคิดทิ้งไปที่คิดไปไกลไม่ให้อีกฝ่ายรู้แล้วรีบกลับ " พวกเราก็ไปเถอะ...ทุกคนกำลังรออยู่ "
" อะ อืม " นัททริดาพยักหน้าเบาๆแล้วทั้งสองคนก็เดินไปที่รถโรงเรียนของตัวเอง
...................................................................................................................
" เฮ้อ...เหนื่อยจังเลย " นัททริดาพูดด้วยความเหนื่อยล้าหลังจากเข้าค่ายมาเป็นหนึ่งสัปดาห์ ซึ่งตอนนี้อยู่บ้านกับซีโร่ที่พึ่งกลับมาเป็นผู้ชายจากผลของยา
" เอา..." ซีโร่ยื่นขวดน้ำเย็นให้เธอสีหน้านิ่ง
" อืม ขอบใจ " นัททริดารับขวดน้ำและรินน้ำอย่างสดชื่นยิ้มขึ้นมาทันควัน " ว่าแต่ร่างกายไม่เป็นไรแล้วแน่เหรอ? "
ซีโร่ที่ดื่มน้ำโดยใช้มือซ้ายจับขวดนั้นก็ตอบสีหน้านิ่ง " ก็...นับว่าหายแล้วละมั้ง "
" ถ้างั้นดีแล้วล่ะ " นัททริดายิ้มหวานออกมาโดยไม่รู้ตัว
อีกแล้ว เขาคิ้วกระตุกเบาๆ ไม่รู้ทำไมพอได้เห็นใบหน้าที่ยิ้มหวานแบบนั่นทีไร ก็รู้สึกแปลกทุกที สงสัยต้องมีเวลาไม่อยู่กับเธอบางแล้วสิ เขาเลิกสนใจเธอแล้วหยิบกระเป๋าแล้วลวงหยิบของที่ไอรณาให้มา
ซีโร่หยิบกล่องที่ไอรณาให้มาแล้วแกะกล่องออกภายในกล่องคือ กำไรข้อมือสีดำและที่มัดผมสีดำ ซีโร่หรี่ตามองของๆที่เพื่อนส่งมานิ่งๆแล้วเจอแผ่นกระดาษที่อยู่เขาหยิบขึ้นมาอ่าน
' นานๆทีหัดมัดผมบ้างจะได้หายร้อน > o < '
ซีโร่ยิ้มบางแล้วเก็บแผ่นกระดาษแล้วเก็บกล่องไว้ค่อยใส่วันหลังและไว้ในห้องของตัวเองที่ใช้ชั่วคราวแล้วเดินลงมาหาเด็กสาว
" นี่ยัยโง่ยังมีงานที่ต้อง..." ซีโร่เดินลงมากำลังจะคุยเรื่องงานแต่ต้องเงียบไปเพราะเด็กสาวได้หลับปุ๋ยเป็นอันที่เรียบร้อยแล้ว
รู้สึกว่านับวันเขาจะเห็นเธอหลับบ่อยจนเริ่มชินและแปลกที่ว่าเขาเริ่มชอบตอนที่เธอหลับแล้วด้วยสิ ซีโร่หยิบผ้าห่มมาห่มให้เจ้าหญิงนิทราสีหน้านิ่ง
" รบกวนหน่อยนะค่ะ " เสียงของเด็กสาวพูดขึ้นทำให้ซีโร่เลิกเข้าใกล้เธอที่เผลอไปโดยไม่รู้ตัว หันไปมามองต้นเสียงสีหน้านิ่ง
" ดีค่ะ รุ่นพี่ " โรลโบกมือทักทายรุ่นพี่ยิ้มที่เป็นมิตร
" มีอะไร..."
" ก็หนูแค่อยากหารุ่นพี่เท่านั้นแหละค่ะ " โรลยิ้มพูดตรงๆ
" เป็นไอดอลมาบ้านคนอื่นมันจะดีเหรอ " ซีโร่กอดคอมองโรลสีหน้านิ่ง
โรล นั้นเป็นไอดอลที่เป็นนิยมตอนนี้เลยล่ะเรียกได้เป็นหนึ่งในท็อปของไอดอลที่เก่งและฉลาดในเรื่องทุกด้านเลยล่ะ
" น่าๆ รุ่นพี่ตอนนี้หนูลาพักงานบ้างน่า "
" โดนสั่งให้ลาพักงานไอดอลแต่โดนเรียกให้มาเมืองนี้เนี่ยนะ " ซีโร่หรี่ตามองเด็กสาวผมขาวสีหน้านิ่ง
" อุ้ย...สมแล้วเป็นรุ่นพี่แฮะ " โรลยิ้มแห้งมองซีโร่ที่รินน้ำที่เขาพูดมาจี้แทงใจดำเลยล่ะ " รุ่นพี่เรียนที่วิทยาศรีมาปีแรกสินะค่ะ? "
" เธอจะสมัครปีหน้าเหรอ? "
" ค่ะ และอีกอย่างอยากจะอยู่กับรุ่นพี่ด้วยสิ "
ซีโร่วางขวดน้ำแล้วเท้าคางมอง " จะว่าไปเมื่อก่อนเคยอยู่ด้วยกันล่ะนะ.....แล้วเธอคิดจะพักบ้านใครกันล่ะ? "
" แฮะๆ อันนั่นคือว่าหนูยังไม่ได้คิดเลยล่ะค่ะ " โรลยิ้มเขินแบบไม่มีแผนเลยสักนิด
ซีโร่หรี่ตามองรุ่นน้องที่ยิ้มเขินแล้วเหลือบมองเด็กสาวที่หลับปุ๋ยอยู่ ถ้าเป็นนัททริดาคงจะ...........
" ช่วยไม่ได้....เธอพักอยู่นี้แล้วกัน " ซีโร่พูดจบก็ถอนหายใจเบาๆ
" เอ๋? จะดีเหรอค่ะรุ่นพี่เจ้าของบ้านไม่ว่าเหรอค่ะ? " โรลเอียงคอสงสัย
" ถ้าเป็นยัยโง่คงให้อยู่นั้นแหละ ยัยบ้านนี่น้ะมักจะช่วยเหลือคนที่เดือดร้อนเสมอ...."
พอมาคิดดูแล้วตอนที่เขาไม่มีที่พักแล้วเธอให้อยู่ด้วย แล้วจะนับอะไรกับรุ่นน้องไอดอลกัน
" อ้อ อย่างงี้นี้เอง ดูเหมือนหนูมีคู่แข่งแล้วสิ " โรลยิ้ม
" อะไรของเธอ? " ซีโร่งุนงนกับคำพูดของโรล หมายความไงคู่แข่งเนี่ย
" เปล่าค่ะ เป็นความลับของลูกผู้หญิงค่ะ " โรลยิ้มอย่างไม่เกรงกลัวแล้วลุกขึ้น
" กลับแล้วเหรอ? "
" ค่ะ เพราะไหนจะกลับไปเรียนโรงเรียนเก่าอีก งั้นปีหน้าขอฝากตัวด้วยนะค่ะ รุ่นพี่ " พูดจบโรลยิ้มไหว้ลาซีโร่ โรลได้ออกจากบ้านไปและซีโร่ก็ไม่ได้เล่าเรื่องของโรลให้นัททริดาให้ฟังแม้แต่น้อย คิดว่าถ้าถึงตอนนั้นค่อยบอกแล้วกัน
ซีโร่ที่นั่งมองนัททริดาที่หลับนานสองนานพอมาคิดดูแล้วยัยนี่ก็ดูท่าจะเหนื่อยสมควรล่ะนะไหนจะตอนตกหน้าผาและบวกกิจกรรมในค่ายอีกล่ะนะ เขาได้อุ้มเธอขึ้นห้องของนัททริดาแล้ววางที่เตียงส่วนเขานั้นก็นั่งโต๊ะของนัททริดาทำงานส่วนที่เหลือของนัททริดา เขาใช้ว่าจะใจอ่อนหรอกนะ ต้องมีชดใช้คืนกันบ้างล่ะนะ ( คนเท่าต้องเท่าเทียมกัน ) และเขาก็แอบเขียนไว้บางอย่างในสมุดด้วยดินสอด้วย
พอซีโร่ทำการบ้านของนัททริดาหมดแล้วก็เอียงตัวมองนัททริดายังคงหลับอยู่แล้วถือวิสาสะเปิดโน๊ตบุ๊กของเธออย่างเงียบๆเช็คในเฟตและมีข้อความที่พึ่งส่งมาดูเหมือนจะเป็นคุณพินส่งมาทั้งข้อความและรูปภาพ' ร้ายไม่เบานะจ้ะหนูนัท อย่าบอกหนูซีโร่นะ ' และมาทั้งรูปที่เขาแอบยิ้มลับหลังตอนที่เธอหลับอยู่ด้วยสิ
ซีโร่เอียงคองุนงงคุณพินไปแบล็กเมล์เขาตอนไหนกันเนี่ย เขาเลิกสนใจแล้วปิดโน๊ตบุ๊กของนัททริดาแล้วลุกขึ้นไปนั่งเตียงข้างๆนัททริดาที่หลับปุ๋ย เขาหาวหนึ่งหวาดอย่างเงียบๆ ดูเหมือนเขาจะเริ่มง่วงตามแล้วด้วยสิแล้วเขาก็เผลอนอนหลับไปทันทีที่สัมผัสกับหมอน
พอผ่านวันรุ่งขึ้นเด็กสาวค่อยๆลืมตาขึ้นมาแล้วพบภาพที่เห็นที่เธอเคยเมื่อไม่นานมานี่แต่เหมือนจะหวนคืนมาอีกครั้ง พบเด็กหนุ่มผมยาวที่หลับปุ๋ยตรงหน้าเธอ อย่างไม่เกรงใจกับเจ้าของบ้านเลย
ความคิดเห็น