คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Bickering love three ♧
ผมเดินไปตามตามถนนอิฐสีแดงหลังจากเลิกเรียนวันนี้…ยอมรับเลยวันนี้เหนื่อยมากเพราะผมกับไอหูกางชานยอลตีกันตั้งแต่เช้ายั้นเลิกเรียนนั่งใกล้กันแล้วลำบากมากให้ตายเช่น
“เอาขาโก่งๆนายออกไปจากขาฉัน” ผมหันไปมองค้อนชานยอลทันทีเพราะหมอนี่ยื่นขามาก่ายแก้เมื่อยตัวเองที่ขาของผม
“อ่ะโทดที…นึกว่าไม่มีคนนั่งอยู่เตี้ยเชียว!!”
ผมตะบะแตกทุบโต๊ะจนโดนครูรำคาญผมจนต้องโดนให้ออกไปทำโจทย์หน้าห้อง…หึฝากไว้ก่อนเถอะไอหูกางไอขาโก่ง
“อ๊ะ!!” ใครแม่งเดินชนวะ ผมหันไปมองค้อนแต่เราก็ยิ่งโมโหใหญ่เพราะไอคนที่ผมพึ่งด่าไปมาเดินชนอีกละ
“ขวางทางจริงเลยวะเตี้ย” ผมหายใจเข้าออกเพื่อกลั้นอารมณ์ตอนนี้พร้อมเดินต่อ…แต่ไอชานยอลก็ยังไม่เลิกระรานในการเดินกลับห้องของผม
“เตี้ยไม่พูดไม่หนุกเลย”
“ไอหมาพูดหน่อยดิ”
“อ๊ะขอโทษเดินช้าจัง” ชานยอลเดินมาชนไหล่แบคฮยอนอีกครั้งเพราะแบคไม่ยอมพูดกับเขาสักที
ทนไม่ไหวแล้วโว่ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
อร๊ากกกกกกกกกกก ตึก!!!
“ย่าส์ไอเตี้ยเตะก้านคอทำไมวะ!!!!!!!!!!!!”
“เอาอีกหรอเอาอีกสักทีไหมไอขาโก่ง!!”
“เห้ยแบคฮยอนอา..นายมายืนทำไรตรงนี้….อ้าวชานยอลมึงมานั่งจับคอทำไม” จงแดวิ่งมาหาแบคฮยอนอย่างรวดเร็วพร้อมเห็นเพื่อนตัวสูงของตัวเองล้มไปกองกับพื้นจงอดไม่ที่จะถาม
“ไอเตี้ยนี่เตะกูอ่ะมึง.” ชานยอลรีบฟ้องเพื่อนตัวเองทันที จงแดที่พึ่งมามองสลับแบคฮยอนกับเพื่อนตัวสูงของตัวเองไปมาหลายรอบ
“แบคฮยอนนี่นะจะเตะมึง..ไปหลอกแมวไป”
“ไอจงแดมึงเชื่อไอเตี้ยนี่มากกว่ากูหรอ!!!!!!!!!!!!”
“เออ” เจ็บครับพี่ปาร์คเจ็บอย่างแรว๊ง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“ไอเตี้ยฝากไว้ก่อนเถอะ” ชานยอลตะโกนไล่หลังมาหลังจากที่แบคฮยอนกับจงแดเดินออกมาจากตรงนั้น
“มีอะไรหรือเปล่าอะจงแดทำไมรีบวิ่งมาจัง” แบคฮยอนรีบถามจงแดทันทีเพราะเวลานี้จงแดคงจะไปหาไรกินกับเซฮุนแล้วแต่ทำไมถึงวิ่งตาตื่นมาหาเขา
“ประชุมหออะดิ” แบคฮยอนพยักหน้าหงึกหงักพอถามเวลาประชุมจากจงแดไรเรียบร้อยจึงพบว่าเขาเรียกประชุมประมาณ 3 ทุ่มแบคฮยอนจึงเลือกกลับห้องมาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน
หลังจากที่แบคฮยอนอาบน้ำก็ได้ยินเสียงมีคนเปิดทีวีในห้องของตัวเอง..แบคฮยอนจึงรีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าพร้อมหยิบไม้ขัดห้องน้ำออกมาด้วย…พอเปิดห้องน้ำออกมาก็ไม่เห็นมีใครนั่งอยู่หน้าทีวีจึงถอนหายใจ
“ตกใจหมด…ฟู่ววววววว!”
“กร๊าซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซวววววววว!!!!!!” แบคฮยอนตกใจทันทีเมื่อมีคนมากอดเขาจากทางด้านหลังแน่นแบคฮยอนดิ้นพลุกพลั่กในอ้อมแขนของคนแปลกหน้า
“หอมจังเลยน้าไอเตี้ย” พอแบคฮยอนได้ยินเสียงคนที่พูดยิ่งทำให้แบคฮยอนดิ้นแรงกว่าเดิมพยายามจะกระทืบเท้าแต่อีกฝ่ายก็หลบได้ตลอดแบคฮยอนจิ๊ปากอย่างขัดใจ
“ปล่อยนะไอขาโก่งแอบเข้าห้องคนอื่นได้ยังไง เข้ามาได้ยังไง?” แบคฮยอนพูดรัวจนคนตัวสูงหัวเราะกับท่าทีร้อนรนของคนตัวเล็ก...ชานยอลจึงปล่อยให้แบคฮยอนเป็นอิสระแบคฮยอนวิ่งหนีไปตั้งหลักพร้อมกับถือไม้ขัดส้วมชี้หน้าชานยอล
“เข้ามาได้ยังไง”
“ไม่บอกไม่บอก” ชานยอลแลบลิ้นล้อเลี้ยนคนตัวเล็กที่ตอนนี้โกรธจนหูแดง ชานยอลจึงอดไม่ได้ที่จะขำจนตาเป็นสระอิ…แบคฮยอนเห็นยิ่งโมโหไปใหญ่
“อย่ามาโกรธหน่า..ไปประชุมหอกัน” ชานยอลไม่พูดเปล่าเดินมาจับแขนแบคฮยอนพร้อมลากให้เดินตามแบคฮยอนมองมือที่จับแขนตนพร้อมกับสะบัดออก…ชานยอลเห็นถึงกับจิ๊ปากที่คนตัวเล็กขัดใจที่เขาจับแขนเมื่อสักครู่
“เตะก้านคอไว้ยังไม่เคลียร์เลยมานี่” ชานยอลล๊อคคอคนตัวเล็กแล้วลากให้เดินไปด้วยกันแบคฮยอนดิ้นคลุ่กคลักในวงแขนของชานยอลแต่แรงชานยอลมีมากกว่าดิ้นเท่าไหร่จึงไม่หลุดแบคฮยอนจึงปล่อยให้ชานยอลกอดคอไป
ถ้าจะดิ้นให้แรงกว่านี้ก็ทำได้ทำไมนายไม่ทำละแบคฮยอน
ชานยอลลากแบคฮยอนมาด้วยวิธีล๊อคคอพอเดินมาถึงที่ประชุมคนที่มารออยู่ก่อนแล้วมองเขาสองคนเป็นตาเดียวแบคฮยอนเขินสายตาพวกนั้นพยายามจะพลักชานยอลออกอีกรอบแต่ชานยอลกับล๊อคคอไว้แน่นกว่าเดิมพร้อมลากแบคฮยอนไปนั่งรวมกับคนอื่นๆ
“เล่นบ้าอะไรของนาย” แบคฮยอนหันมาหยิกท้องคนที่นั่งหน้าซื่ออยู่ข้างๆ ชานยอลร้องโอดโอยในลำคอเพราะเดี๋ยวคนอื่นจะได้ยินได้
“สนุกจะตายไม่หนุกหรอครับแบคฮยอน” ชานยอลเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ๆจนแบคฮยอนต้องถอยหนี
“นี่.. ชานแบคนายสองคนเลิกจู๋จี๋กันแล้วตั้งใจฟังหน่อย..”
“ฮิ้วววววววววววววววววววววว!”
พี่หัวหน้าหอพูดแซวชานยอลกับแบคฮยอนที่นั่งเถียงกันตั้งแต่มานั่งยั้นตอนนี้ยังไม่เลิกเถียงออกไมค์แถมยังรวมชื่อชานยอลกับแบคฮยอนเป็นชานแบคอีก จึงทำให้เพื่อนในหอเดียวกันหันมามองพร้อมส่งเสียงแซวเห็นด้วยว่าสองคนนี้จู๋จี๋กันอยู่ได้ แบคฮยอนเขินจนหน้าแดงเลยก้มหน้าจนคางชิดอก..ชานยอลได้แต่ยิ้มๆแก้เก้อพร้อมเกาท้ายถอย
“อ่ะมาต่อกัน…เราจะมีกิจกรรมสู้เพื่อหอนะ”
“สู้เพื่อหอเราต้องสู้กับหอ1กับหอ3นะ คือสู้กับหอคนอื่นโดยการจับฝ่ายนู้นมาขังที่หอของเราหรือด่านของเรา ฟังอาจจะดูโหดไปหน่อยแต่พี่รู้ว่าพวกแกจะชอบกันมีแต่เด็กผู้ชายคงไม่มีอะไรต้องห่วงแต่อย่ารุนแรงมากนะรู้มั้ย…จับไม่หมดไม่เป็นไรแค่ระวังตัวเองให้ดีใครอยู่ได้นานที่สุดก็ชนะได้หรือเจอของที่จะมีคนนอกเอามาซ่อนให้ ของสิ่งนั้นสามารถทำอะไรก็ได้ในโรงเรียนถือว่าเป็นเทวดาของโรงเรียนเลยก็ว่าได้ เพิ่มเกรด สั่งให้ใครทำอะไรก็ได้..”
“หึหึ” ชานยอลหันไปมองแบคฮยอนที่อยู่ดีๆก็หัวเราะหึหึในลำคอออกมา ชานยอลรู้สึกหนาวๆยังไงไม่รู้
“หัวเราะอะไรของนาย” แบคฮยอนหันไปมองชานยอลแล้วก็ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ให้ ถ้าฉันชนะนาย…นายต้องมาเป็นลูกน้องให้ฉันไอขาโก่งฉันจะให้นายแก้ผ้ารอบโรงเรียนเลยคอยดู
“อย่ายิ้มแบบนั้นไอเตี้ย!!!” แบคฮยอนยิ่งหัวเราะหนักกว่าเดิม
“ย้ำนะว่าต้องได้ของสิ่งนั้นเท่านั้นถึงจะได้เป็นเทวดาของโรงเรียนนี้แล้วจะมาบอกอีกทีว่าคืออะไรวันที่มีงานสู้เพื่อหอนั้น…เอาอุปกรณ์อะไรไปก็ได้ที่ไม่ทำให้ตายหรือรุนแรงเกินไปเอาแบบที่ทำให้ตกใจก็พอนะ ถ้าชนะพวกนายได้หน้าพี่ก็ได้หน้า…แต่ถ้าได้ของสิ่งนั้นมาด้วยพวกนายที่เจอคือสบายไปทั้งปีนะจะบอกให้ หึหึ”
“คร้าบบบบบบบบบบบบบบบ” ชานยอลขนลุกน้ำเสียงที่แบคฮยอนตอบ จนต้องสะกิดให้จงแดมองหน้าแบคฮยอนตอนนี้ว่ามีเลศนัยขนาดไหน…จงแดหันมาแล้วหัวเราะใส่หน้าชานยอล
“ไม่อยากซวยก็หาของสิ่งนั้นให้เจอก่อนแบคสิ…จะได้สั่งอะไรก็ได้” จงแดพูดผมจึงนึกแผนออก “แต่ต้องแข่งกับกูแล้วก็ไอเซฮุนด้วยนะมึง ไม่หมูนะครับๆ”
แล้วเจอกัน สู้เพื่อหอ หึหึ
วันนี้คือวันกิจกรรมสู้เพื่อหอแล้ว ตอนนี้แบคฮยอนมานั่งรวมกับเพื่อนๆใต้หอพักของตัวเอง โดยมีจงแดแล้วก็เซฮุนที่นั่งอยู่ด้วย แต่สองคนนี้คือ…
“สวัสดีชาวโซเชี่ยวแคม ตอนนี้พวกเราสามทหารเสือกำลังจะเล่นกิจกรรมของหอพัก” จงแดหันมาสกิดๆให้แบคฮยอนมองกล้อง แบคฮยอนก็ยิ้มแหยๆให้กล้องจงแด เซฮุนก็ยืนเต้นควี่โยมิอยู่ข้างหลังจงแดที่พูดจ้อในกล้องไม่หยุด
“ 1+1 น่่ารักป่ะ"
“ตอนนี้คนเริ่มลงมันกันแล้ว”
“2+2 น่ารักป่ะ”
“วันนี้ 3+3 โว้ยไอฮุนมันใช่มั้ยเนี่ย!!” แบคฮยอนปล่อยก๊ากออกมาทันทีที่จงแดพูดผิดเผลอไปร้องตามเซฮุนที่วันนี้ดูอารมณ์ดีกว่าทุกๆวัน จงแดกดหยุดวิดีโอที่ตัวเองถ่ายแล้วหันมาโบกหัวเซฮุนหนึ่งที
“แบ๋วในกล้องกู สาวๆกูก็ไปกรี๊ดมึงหมดดิว่ะไอสัส” เซฮุนยักไหล่อย่างเหนือกว่าด้วยความหล่อ
“ช่วยไม่ได้คนมันหล่อ” กูอาจจะล้มโต๊ะใส่มึงได้เลยบอกตรงไอเซฮุน จงแดยกเท้าเตะขาเซฮุนไปหนึ่งทีเพราะความหมั่นไส้และความอิจฉาเป็นส่วนน้อย
“แบคฮยอนอา ดูดิไอฮุนมันแกล้งเค้า” จงแดวิ่งมากอดคนตัวเล็กแล้วทำท่าอ้อนทันที ทั้งๆที่ตัวเองก็เตะเซฮุนไปแล้ว เซฮุนก็เดินมาพยายามพลักหัวไอจงแดออกจากแบคฮยอนแต่จงแดอย่างเหนียวคือเกาะหนึบ นี่คนหรือปลิงทะเลครับ
“จงแดอา เราหายใจไม่ออก” แบคฮยอนดิ้นคลุ่กคลั่กในอ้อมกอดของจงแด จงแดเลยปล่อยแบคฮยอนให้เป็นอิสระจากการโดนตัวเองกอดไปเมื่อสักครู่
“เอ้ากิจกรรมกำลังจะเริ่มแล้วมานั่งๆ” รุ่นพี่หัวหน้าหอพูดใส่ไมค์ พวกเราเลยไปหาที่นั่งฟังพี่ๆอธิบายวิธี ระหว่างที่พี่หัวหน้าหออธิบายกิจกรรมนี่อีกรอบหลังจากที่เคยอธิบายมาแล้วก็มีรุ่นพี่ตัวเล็กๆสองคนเดินมายืนข้างรุ่นพี่ที่ยืนพูดไมค์อยู่
“เห้ยแม่งโครตน่ารักเลยว่ะ มึงว่าป่ะไอเหี้ยฮุน”
“อืม”
จงแดหันมาพูดกับเซฮุนทันทีหลังจากที่เห็นพี่สองคนนั้นเดินเข้ามา เซฮุนก็จ้องไปที่พี่ตัวเล็กๆหน้าหวานๆคนนั้นตั้งแต่ที่พี่คนนี้เดินเข้ามาแต่แรกอยู่ก่อนแล้ว
“สวัสดีครับ พี่ชื่อลู่หาน นี่ชื่อหมินหมิน” พี่หน้าหวานหยิบไมค์จากรุ่นพี่คนนั้นมาแนะนำตัวหลังจากที่แนะนำตัวไปพวกผู้ชายก็ส่งเสียงแซวทันที
“จีบได้มั้ยคร้าบบบบบบบบบบบบ”
“น่ารักอ่ะ วิ้ว”
พวกผู้ชายในหอรวมตัวกันแหกปากแซวพี่ลู่หานแล้วก็พี่หมิน
ไม้เว้นแม้แต่ พวกแบคฮยอน
“แข้งพี่ก็น่ารักครับ” พี่หน้าหวานพูดใส่ไมค์พร้อมกับยกหน้าแข้งประกอบพวกผู้ชายก็เลยหยุดแซวไปตามๆกัน พี่หมินก็ยืนหัวเราะอยู่ข้างหลังเพราะเพื่อนตัวเองหน้าหวานไม่เหมาะกับนิสัยแมนๆของตัวเองเลยจริงๆ
“เหี้ยโครตเด็ดครับ หน้าหวานแต่แข้งแม่ง!” จงแดพูดพร้อมยกนิ้วโป้งประกอบ
“พี่เขาโครตน่ารักเลยอะจงแด” แบคฮยอนหันไปพูดพร้อมกับจงแด จงแดรีบพยักหน้าเห็นด้วยจนหัวแทบหลุด
“เขาไม่ชอบคนเตี้ยๆแบบแกหรอกมั่งเตี้ย” แบคฮยอนหันไปตามเสียง แล้วก็แทบจะกระโดนเตะทันทีที่เห็นหน้า ทำไมไอนี่ชอบโผล่มาแบบนี้ทุกทีเลย แม่ง
“ทำไมชอบสาระแนแท้ว่ะไอโย่ง หรือหูมันกวางโต้ลมแล้วได้ยินคนคุยกันดีเลยอยากจะคุยด้วยหะ!!”
“ว้ายปากคอไอเตี้ย ถึงหูพี่จะโต้ลมแต่พี่ก็หล่อครับ” เกี่ยวไหมไอนี่นิ แบคฮยอนส่ายหน้าหลายๆทีแล้วก็หันไปสนใจพี่ลู่หานกับพี่หมินต่อ
“ของที่น้องต้องหาในกิจกรรมสู้เพื่อหอก็คือ”
คือ
คือ
"แก้วคิตตี้!"
ชิบ กูต้องแข่งแย่งแก้วคิตตี้!!!!!!!!!!!!!!!
บอกเลยว่าตันนะบอกเลย แต่นี่มาปั่นได้ ปั่นได้555555555555555555555555
ความคิดเห็น