~<<<Harry_&_Hermione>>>~

เนื้อเรื่อง

ฟิคชั่น>>>>>>HARRY & HERMIONE (ภาคพิเศษ)


HARRY & HERMIONE (ภาคพิเศษ)



เฮอร์ไมโอนี่ออกมาจากห้อง แซคสีดำเข้าชุดปลิวตามแรงลมไปด้านหลัง ผมอันยาวสยายของเธอรวบไว้หลวมๆและประดับ
ด้วยเชือกมัดไว้หลากสี เฮอร์ไมโอนี่เดินลงมาจากบันได เพื่อพบคนๆหนึ่งซึ่งกำลังรอเธออยู่ ชายหนุ่มซึ่งมีผมสีดำขลับ และกำลังมองเธอตาไม่
กระพริบ เขายื่นมือออกมาตรงหน้าเธอ เฮอร์ไมโอนี่เอื้อมมือไปจับอย่างนุ่มนวล เธออมยิ้มเล็กน้อยขณะที่มายืนอยู่ข้างๆเขา ทั้งสองก้าวเข้ามา
ในห้องนั่งเล่น ท่ามกลางเสียงฮือฮาของเพื่อนๆ เฮอร์ไมโอนี่ที่พึ่งรู้สึกตัวว่ามือของเธอยังถูกกุมไว้อยู่ จึงเกิดอายขึ้นมา
\" เอ่อ...แฮร์รี่..\" พูดได้เท่านั้นเธอก็หยุดเสีย
\" ..... อ๋อ โทษทีนะ \" แฮร์รี่พูดพร้อมรีบปล่อยมือ เขาไม่กล้ามองหน้าเธอขึ้นมาเฉยๆ เฮอร์ไมโอนี่อุบอิบว่า \" ไม่เป็นไร \"
\" งั้นฉันไปทางโน้นก่อนนะ \" เธอรีบพูด เฮอร์ไมโอนี่รู้สึกว่าเธอไม่สามารถอยู่ตรงนี้ได้แม้อีกนาทีเดียว แต่แฮร์รี่กลับดึงมือของเธอเบาๆ แล้ว
กระซิบว่า \" คืนนี้ตอนเที่ยงคืนตรง ฉันจะรอเธออยู่ที่เดิมนะ \" แล้วจึงเดินจากไป ปล่อยให้เฮอร์ไมโอนี่ยืนอึ้งอยู่คนเดียว
\" เป็นอะไรไปเหรอ พี่เฮอร์ไมโอนี่ \" จินนี่ในชุดกระโปรงสีชมพู ช็อกกิ้งพิงค์ เข้ามาทัก \" หน้าแดงกว่าผมหนูเสียอีก \" จินนี่หัวเราะเบาๆ อันที่
จริงเธอก็พอจะเดาออกว่าเพราะอะไร -- - เฮอร์ไมโอนี่เริ่มรู้สึกตัว ในขณะที่หัวใจของเธอยังเต้นตึกตัก เธอแทบไม่อยากเชื่อเลยว่าจะได้ยินคำนี้
จากปากเขา มันหมายความว่ายังไง เธอไม่อยากจะคิดเข้าข้างตัวเองเลยแต่มันก็อดไม่ได้....
ท่ามกลางความเงียบสงัด มีแต่เสียงหัวใจของเธอเท่านั้นที่ยังคงเต้นแรงอยู่ เฮอร์ไมโอนี่ลุกขึ้นแต่งตัวแล้วจึงลงบันไดมาอย่างเงียบ
กริบ เมื่อเธอเปิดประตูออกไปยังผืนป่าอันไร้แสงดาว สายลมเย็นโชยมากระทบใบหน้า เฮอร์ไมโอนี่กระชับเสื้อคลุมของตน และวิ่งไปยังที่ตั้งแคมป์
ถึงแม้ว่าเธอจะรู้สึกดีใจสักเพียงใด ทว่าในบรรยากาศอันชวนขนลุกเช่นนี้ การลุกขึ้นมาเดินกลางดึกในป่าคนเดียวนั้น ไม่ใช่เรื่องสนุกเลย
\" แกรก \" เสียงวัตถุผ่านแมกไม้ลอยมาเข้าหู เฮอร์ไมโอนี่หันไปดูทันที ป่าอันเงียบสงบนั้นไม่ปรากฎสิ่งใด ความกลัวเริ่มครอบงำจิตใจเธอ
อย่างช้าๆ และแล้วเฮอร์ไมโอนี่ก็ต้องตกใจแทบสลบ เมื่อมีมือหนึ่งมาปิดปากเธอจากด้านหลัง เฮอร์ไมโอนี่ดิ้นอย่างแรง ร่างนั้นหลุดออกจากเธอ
ใบหน้าสะท้อนแสงจันทร์ กลายเป็นชายหนุ่มที่เธอกำลังเฝ้ารอเขาอยู่ แว่นตาของเขาหลุดกระเด็นไปยังพื้นดินในพงหญ้า ยากนักที่จะหาเจอในตอนนี้....
\" แฮร์รี่..!! \" เฮอร์ไมโอนี่ตะโกน \" ทำไมมาเงียบๆล่ะ ตกใจหมด \" -- - \" แถมยังมาปิดปากฉันอีก \" เธอพูดอย่างรวดเร็ว
\" ชู่ว์.........เบาๆ ซิ \" แฮร์รี่จุ๊ปาก \" ก็ใครจะไปนึกล่ะว่าเธอจะตกใจรุนแรงขนาดนี้น่ะ \"
แฮร์รี่ก้มลงหาแว่นตาของเขา เมื่อเฮอร์ไมโอนี่หายตกใจจึงช่วยเขาหา
\" เจอแล้ว...แต่ว่า..\" แฮร์รี่ชูแว่นตาที่เลนส์แตกร้าวให้เธอดู เฮอร์ไมโอนี่อุทานเบาๆ \" โอ..แฮร์รี่ ขอโทษนะ เดี๋ยวฉันซ่อมให้ \" เธอล้วงไปในกระเป๋าเสื้อคลุม
เพื่อหาไม้กายสิทธิ์ แต่ว่ามันไม่ได้อยู่ในนั้น เฮอร์ไมโอนี่เงยหน้าขึ้นมองแฮร์รี่ที่กำลังกอดอก ยืนยิ้มอยู่ข้างๆ
\" ถ้าให้ฉันเดานะ ฉันว่าเธอคงไม่ได้เอามาแน่ๆ \" แฮร์รี่ยิ้ม \" เพราะว่าฉันก็ไม่ได้เอามาเหมือนกัน \"
เฮอร์ไมโอนี่ยิ้มจ๋อยๆ แฮร์รี่เก็บแว่นตาแล้วจึงเดินเข้ามาหาเธอ พร้อมทั้งพูดว่า \" ช่างเถอะ มีอย่างอื่นสำคัญกว่า \" แฮร์รี่จูงมือเฮอร์ไมโอนี่
ไปตามทางอันมืดมิด มือของเขาเย็นจัดต่างจากมือของเธอที่อบอุ่นและสั่นเล็กน้อย....
\" จะไปไหนเหรอแฮร์รี่ \" เฮอร์ไมโอนี่ถามเขาเป็นระยะๆ ตอนนี้พวกเขาเดินมาได้พักหนึ่งแล้ว ตามรายทางเต็มไปด้วยป่าทึบไร้แสงใดๆ แฮร์รี่ไม่ตอบ เขาฉุด
มือของเฮอร์ไมโอนี่ให้วิ่งตามเขาไปอย่างรวดเร็ว
\" ทุกคนคงจะแอบจัดงานให้ฉันล่ะซิ ..รู้หรอกน่า..\" เฮอร์ไมโอนี่พูดอย่างรู้ทัน ในเวลานี้เธอมองเริ่มมองเห็นแสงริบหรี่ผ่านม่านป่าตรงหน้า
แฮร์รี่หยุดแล้วเดินมาข้างหลังเฮอร์ไมโอนี่ พร้อมกับกระซิบเบาๆ ว่า \" เปล่าหรอก..มีแค่ฉันกับเธอ \" แฮร์รี่ผลักหลังของเธอเบาๆ ผ่านต้นไม้เลื้อย
ที่พันกันเป็นซุ้มคล้ายประตู สิ่งที่หญิงสาวได้สัมผัสนั้น ยากนักที่จะบรรยายได้ถูก......
เฮอร์ไมโอนี่ยืนอึ้งอยู่ท่ามกลางทุ่งดอกไม้ที่ส่งกลิ่นหอมไปทั่ว... ดวงดาวนับร้อยพัน กระจ่างอยู่เต็มฟากฟ้า บัดนี้ชายป่าที่รกทึบกลับโปร่ง ไร้สิ่งกีด
ขวางใดๆ ที่จะบดบังความงดงามของสิ่งเหล่านี้ แฮร์รี่จูงมือเธอไปยังริมหน้าผาแล้วจึงนั่งลง จากตรงนี้สามารถมองเห็นดวงดาวทุกดวงเลยก็ว่าได้
\" ที่นี่ ..!! สวยมากๆ เลย แฮร์รี่ \" เฮอร์ไมโอนี่ยิ้มพลางมองดูหมู่ดาว แต่เธอไม่ได้สังเกตเลยว่า ชายหนุ่มกำลังเฝ้ามองเธออยู่
\" ดูซิ \" เธอชี้ไปยังดาวกลุ่มหนึ่ง \" นั่น เหมือนสนัฟเฟิลเลยนะ \" แฮร์รี่ยิ้มขำๆ กับท่าทางของเฮอร์ไมโอนี่
\" อืม..เธอว่าตรงนู้น เหมือนอะไรแฮร์รี่ ฉันว่าเหมือนผู้หญิงเลย \" เฮอร์ไมโอนี่ชี้ไปยังดาวกลุ่มใหญ่ ซึ่งทอแสงอยู่ที่ริมขอบฟ้า
\" ฉันว่า เหมือน...เธอ..\" แฮร์รี่พูด สายตาของเขาจับจ้องอยู่ที่เฮอร์ไมโอนี่ เธอหันมาสบตาเขา ดวงตาสีเขียวสดใสส่องประกายยิ่งกว่าดาวดวงใดทั้งหมด
ครู่หนึ่งราวกับว่าโลกนี้ไร้เสียงใดๆ สายตาของทั้งสองต่างจ้องมองซึ่งกันและกัน ณ เวลานี้ เธออยากจะให้มีแค่เขาและเธออย่างนี้ตลอดไป
\" เฮอร์ไมโอนี่ \" แฮร์รี่เรียกเธอค่อยๆ เฮอร์ไมโอนี่ตื่นจากภวังค์ แล้วหลบตาเขาทันที
\" เอ่อ..เธอนัดฉันมาที่นี่ทำไมน่ะ แฮร์รี่ \" เฮอร์ไมโอนี่นั่งชันเข่า และแอบมองเขาด้วยหางตา แฮร์รี่เงียบอีกครั้ง เขากุมมือเธอช้าๆ เฮอร์ไมโอนี่ขัดเขินเล็กน้อยแต่เธอ
ก็รู้สึกดีใจ แฮร์รี่ยื่นมือที่กำอยู่อีกข้างออกมาตรงหน้าเธอ แล้วแบออก กล่องรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัสสีขาว ขนาดย่อม ผูกโบว์สีแดงสด วางอยู่บนมือของเขา
\" แฮร์รี่..\" เฮอร์ไมโอนี่รูสึกทึ่งเล็กๆ \" เธอ...\"
\" ดูสิ \" แฮร์รี่พยักเพยิดไปที่กล่องบนมือเขา ทันใดนั้น กล่องสีขาวก็เปิดออก สิ่งแรกที่กระทบหูเธอก็คือ เสียงเพลง.. เพลงที่ไพเราะมากๆ ในความคิดของเธอ
แฮร์รี่หยิบสิ่งที่วางอยู่ในกล่องขึ้นมา อัญมณีสีชมพูสดใส ส่องแสงประกายระยิบระยับจับตา ประดับอยู่บนสร้อยเงินเส้นเล็กดูสวยงามยิ่งนัก
\" สุขสันต์วันเกิด เฮอร์ไมโอนี่ \" แฮร์รี่ยิ้มอย่างอ่อนโยน \" ฉันใส่ให้นะ \"
เฮอร์ไมโอนี่พูดไม่ออก ในใจนั้นรู้สึกปลาบปลื้มอย่างบอกไม่ถูก ขณะที่แฮร์รี่ใส่สร้อยให้เธออย่างนุ่มนวล ลมหายใจอุ่นๆ ของเขาอยู่ใกล้เธอแค่เอื้อม
แฮร์รี่ปล่อยมือจากไหล่ของเฮอร์ไมโอนี่ แล้วยกมือขึ้นมาปัดผมของเธอเบาๆ เฮอร์ไมโอนี่สบตาเขาอย่างจัง แววตาของเขาช่างดูเด็ดเดี่ยวและอ่อนโยนอยู่ในที
นี่เป็นสิ่งหนึ่งในตัวของเขาที่เธอชอบ ซึ่งบัดนี้ราวกับว่ามันจะเป็นของเธอแต่เพียงผู้เดียว แฮร์รี่ลูบแก้มอันร้อนผ่าวของเธอ เฮอร์ไมโอนี่หลับตาลงช้าๆ ตอนนี้
เธอรับรู้ได้แค่เพียงสัมผัสอันอ่อนโยนกับริมฝีปากอันเย็นเฉียบที่กำลังบรรจงจูบเธออยู่ ช่วงเวลาแค่เสี้ยววินาทีราวกับผ่านไปนานแสนนาน แฮร์รี่ถอนริมฝีปาก
ของเขาจากเฮอร์ไมโอนี่แล้วพูดเบาๆ ว่า \" ขอโทษนะ \" หน้าของเขากลายเป็นสีชมพูเหมือนๆกับเธอ ซึ่งกำลังก้มหน้าเพื่อปิดบังความอาย
\" เอ่อ..อ.อ ไ..ม่ต้องขอโทษหรอก \" เฮอร์ไมโอนี่พูดตะกุกตะกัก เธอเงยหน้าขึ้นมามองแฮร์รี่ ที่มีสีหน้ารู้สึกผิด \" แต่...\" แฮร์รี่ยังกังวลอยู่
เฮอร์ไมโอนี่แตะปากของเขาเบาๆ ก่อนที่จะประทับริมฝีปากของเธอลงบนริมฝีปากของเขาช้าๆ แฮร์รี่รั้งเธอเข้ามากอดแล้วจูบตอบเธออย่างอ่อนโยน
เฮอร์ไมโอนี่ทรุดตัวลงในอ้อมกอดของเขา แฮร์รี่จูบหน้าผากของเธอเบาๆแล้วโอบกอดเธอไว้ท่ามกลางแสงจันทร์ที่ส่องสว่างยิ่งกว่าวันใดๆ........