วรรณคดีสไตล์เกรียน

ลำดับตอนที่ #175 : เทียบนามตัวละคร "รามเกียรติ์" กับ "รามายณะ"

บรรดาวรรณคดีทั้งหมดของเรา รามเกียรติ์ ถือว่าเป็นวรรณคดียอดฮิตแห่งสยามประเทศ มีที่มาจากคัมภีร์ รามายณะ (Ramayana) ของชมพูทวีป

รามายณะเป็นวรรณคดีที่นิยมของอินเดีย จึงได้มีเวอร์ชั่นต่างๆออกมาอย่างมากมาย

รวมไปถึงฉบับภาษาสยาม ซึ่งพี่ไทยเราก็ได้นำมาฟิคขึ้นมาใหม่ตามแบบฉบับไทยๆ [ติดตามได้ในมหากาพย์รามเกียรติ์ in เวอร์ชั่นต่างๆ ได้ในตอนที่ 132 - 139]

และรามเกียรติ์ฉบับพี่ไทยของเราก็ได้ให้กำเนิดตัวละครขึ้นมามากมาย วันนี้ เราจะมาดูกันว่าตัวละครเหล่านี้มีต้นแบบมาจากใครบ้าง ถ้าพร้อมแล้ว เราก็ได้ชมพร้อมกันเลย...

.

.

.

.

.

ฤษีวัชมฤค  -->  วาลมิกิ (Valmiki)

: ผู้รจนามหากาพย์รามายณะ และเป็นผู้ให้ที่พักพิงแก่นางสีดาอีกด้วย

ฤษีอังคต  -->  อคัสตยะ (Agastya)  

: เป็นหนึ่งในแก๊ง 7 ฤๅษี ท่านมีรูปร่างเป็นคนแคระ 

ฤษีโคดม  -->  เคาตมะ (Gautama) 

: เป็นหนึ่งในแก๊ง 7 ฤๅษี จับได้ว่าอินทราเทพกำลังซุกซนกับเมียของตน จึงสาปให้อินทราเทพมี "โยนี" ขึ้นทั่วตัว และสาปเมียตนเองให้เป็นก้อนหิน (ภายหลังเปลี่ยนมาเป็น "ดวงตา" แทน อินทราเทพจึงมีอีกชื่อนึงว่า สหัสนัยน์)

นางกาลอัจนา --> อหลยา (Ahalya)   

: เมียของฤษีเคาตมะ ถูกสาปให้กลายเป็นก้อนหิน ครั้นฤๅษีวิศวามิตรพารามและลักษมัณไปที่อาศรม ศรีรามจึงเหยียบลงบนก้อนหินเพื่อปลดปล่อยคำสาป ภายหลังนางกลับไปอยู่กับฤๅษีที่พรหมโลกอย่างมีความสุข (ในรามเกียรติ์ลืมนางไปเรียบร้อย)

รามสูร  -->  ปรศุราม (Parashurama)

: อวตารปางที่ 6 ของวิษณุ มีขวานเป็นอาวุธ เป็นฤษีที่สาบานจะล้างบางวรรณะกษัตริย์ให้สิ้น

พิราพ  -->  วิราธ (Viradha)

: รากษสที่ได้รับพรจากพระพรหมว่าไม่ให้ตายด้วยอาวุธ ไปไฝว้กับราม เมื่อรู้ว่าคือนารายณ์อวตาร จึงเล่าเรื่องที่ตนถูกสาบจากท้าวกุเวรเพราะไปจี๊จ๊ะเด็กในสังกัด รามกับลักษมัณจึงช่วยกันฝังวิราธให้พ้นจากคำสาป

[พิราพในเรื่องรามเกียรติ์ เป็นคนละตัวกับพระพิราพ / ไภรวะ (Bhairava) ที่นับถือกัน]

ฤษีวสิษฐ์ (Vasishtha)

ฤษีสวามิตร  -->  วิศวามิตร (Vishvamitra)

: คู่ปรับของฤษีวสิษฐ์ ผู้พารามและลักษมัณไปปราบอสูร และพารามไปยกมหาธนูโมฬี

 

ฤษีกไลโกฏ  -->  ฤษยะสฤงค์ (Rishyasringa)

: หลานของกัศยปะพ่อทุกสถาบัน บำเพ็ญตบะจนแคว้นอังคะแห้งแล้ง ท้าวโลมบาทจึงนำนางโสเภณีมาล่อพระฤาษี ฝนจึงตกตามปกติ 

ท้าวโรมพัต  -->  โลมบาท (Romapada) 

: ราชาแคว้นอังคะ (Anga)

นางอรุณวดี   -->  ศานตา (Shanta)

: ธิดาของท้าวโลมบาท [ในรามเกียรติ์ นางอรุณวดีไปยั่วยวนฤษีกไลโกฎด้วยตัวเอง]

ท้าวอัชบาล  -->  อชะ (Aja)

: พ่อของท้าวทศรถ

ท้าวชนก  -->  ชนก (Janaka) 

: ตำแหน่งราชาแห่งมิถิลา (Mithila) ชื่อจริงคือ ศีรธวัช (Seeradhwaja) 

ฤษีสุธามันตัน  -->  ศตานทะ (Shatananda)

: ปุโรหิตที่ปรึกษาเมืองมิถิลา

ฤษีภารทวาช  -->  ภรัทวาช (Bharadwaja)

: ฤษีที่คุหะ (พรานกุขัน) พาสามกษัตริย์มาพบขณะเดินดง

ฤษีสระภังค์  -->  สรภังคะ (Sharabhanga)

: ฤษีที่สามกษัตริย์พบขณะเดินดง ตอนนั้นอินทราเทพกำลังมาอัญเชิญฤษีขึ้นสู่สวรรค์ 

ฤษีสุทัศน์  -->  สุติกษณะ (Suteekshna)

: ฤษีที่สามกษัตริย์พบขณะเดินดง

ฤษีนารท  -->  นารัท (Narada)

: บุตรของพระพรหมา ผู้เอ่ยนาม "นาร๊าย นารายณ์"

ท้าวไกยเกษ  -->  อัศวบดี (Ashwapati)

: พ่อของนางไกเกยี เจ้าเมืองไกเกยะ (Kekeya)

พระราม (Rama)

นางสีดา (Sita)

พระพรต  -->  ภรต (Bharata)

พระลักษมณ์  -->  ลักษมัณ (Lakshmana)

พระสัตรุด  -->  ศัตรุฆณ์ (Shatrughna)

ท้าวทศรถ (Dasharatha)

นางเกาสุริยา  -->  เกาศัลยา (Kausalya)

นางไกยเกษี   -->  ไกเกยี (Kaikeyi)

นางสมุทรเทวี  -->  สุมิตรา (Sumitra)

พระมงกุฎ  -->  กุศะ (Kusha)

พระลพ  -->  ลวะ (Lava)

อำมาตย์สุมันตัน  -->  สุมันตระ (Sumantra)

นางค่อมกุจจี  -->  มนถรา (Manthara)

พรานกุขัน  -->  คุหะ (Guha)

ท้าวมาลีวราช  --> มาลียวัน (Malyavan) 

: หนึ่งในสามผู้ก่อตั้งกรุงลงกา

ท้าวสหมลิวัน  -->  สุมาลี (Sumali)

: หนึ่งในสามผู้ก่อตั้งกรุงลงกา สิ้นชีพตอนอินทรชิตไปรบกับอินทราเทพ

ท้าวจตุรพักตร์ --> ปุลัสตยะ (Pulastya)

: บุตรของพระพรหมา บวชเป็นฤษี มีลูกชื่อ วิศะรพ

ท้าวลัสเตียน --> วิศะรพ (Vishrava)

: บุตรของฤษีปุลัสตยะ บวชเป็นฤษีตามบิดา

นางรัชดา  -->  ไกกะษี (Kaikasi)

: ธิดาของท้าวสุมาลี ถูกส่งมาเป็นชายาฤษีวิศะรพ เสี้ยมสอนให้ลูกๆอิจฉาท้าวกุเวร

กุเปรัน  -->  กุเวร (Kubera) 

: เป็นเทพแห่งทรัพย์ และโลกบาลทิศอุดร บุตรของฤษีวิศระรพกับนางเทพวรรณี  (Ilavida)

ทศกัณฐ์  -->  ราวณะ (Ravana)

นางมณโฑ  -->  มัณโฑทะรี (Mandodari)

: ธิดาของมายาสูร (Mayasura)

กุมภกรรณ (Kumbhakarna)

พิเภก  -->  วิภีษณะ (Vibhishana)

สำมนักขา  -->  ศูรปนขา (Shurpanakha)

อินทรชิต (Indrajit)

สุวรรณกันยุมา  -->  สุโลจนา (Sulochana)

ไมยราพ  -->  อหิราวัณ (Ahiravan)

: น้องชายของราวณะ ได้ลักพาตัวศรีรามและลักษมัณไปไว้ที่บาดาล มีวิธีเดียวที่จะฆ่าได้ คือต้องดับประทีปทั้งห้าที่จุดอยู่ห้าทิศทางในเวลาเดียวกัน หนุมานจึงเข้าเกียร์เป็นปัญจมุขีเรนเจอร์ (Panchamukhi) --> หนุมาน 5 หน้าคือหน้าหนุมาน หน้านรสิงห์ หน้าครุฑ หน้าหัยครีพ และ หน้าวราหะ จัดการสังหารอหิราวัณ

นางสุพรรณมัจฉา  -->  มกร (Makara)

: ต้นฉบับนางคือ มกร [ในรามเกียรติ์คือเงือก] ระหว่างที่หนุมานเหาะข้ามสมุทรกลับจากการเผากรุงลงกา ในขณะนั้น เหงื่อได้หล่นลงทะเล นางมรกเผลอกินเข้าไป จึงตั้งครรภ์ มีบุตรนามว่า มกรธวัช และไปฝากอหิราวัณเลี้ยงไว้ในบาดาล

มัจฉานุ  -->  มกรธวัช (Makardhwaja)

: เกิดจากเหงื่อของหนุมาน เป็นผู้เฝ้าประตูวังอหิราวัณ

สหัสเดชะ  -->  สหัสตระราวัณ (Sahastra Ravana)

: ในอัทภุตะรามายณะ (Adbhuta Ramayana) ได้กล่าวถึงอีเว้นท์หลังการสังหารราวณะจบลง นางสีดาก็บอกว่าตนเคยได้พบกับสหัสตระราวัณ ผู้มีพันเศียร มีศักดิ์เป็นพี่ชายของราวณะ และมีพละกำลังมากกว่าหลายเท่านัก เมื่อศรีรามได้ฟังเช่นนี้ก็อยากที่จะลองของสักหน่อย จึงจัดเตรียมกองทัพบุกไปหาสหัสตระราวัณทันที 

แต่ศรีรามก็มิอาจทำอะไรได้ เมื่อนางสีดาทราบ จึงปรากฏตัว ณ สนามรบ และเมื่อเห็นสวามีกับอนุชาสายแท้งค์กำลังนอนสิ้นสติ ก็พิโรธกำลัง ปรากฏรูปอันน่ากลัวเป็นพระภัทรกาลี (Bhadrakali) เข้ารบกับสหัสตระราวณะอย่างดุเดือด และทรงสังหารสหัสตระราวณะลงในที่สุด 

ขร (Khara)

: น้องชายของราวณะ ราชาแห่งรากษสแห่งเมืองทัณฑะ (Danda) [ในรามเกียรติ์คือ โรมคัล] 

ทูษณ์  -->  ทูษัณ (Dushan)

: เป็นพี่น้องฝาแฝดกับขร ถูกศรีรามสังหาร

ตรีเศียร  -->  ตรีศิระ (Trishira)

: เป็นหนึ่งในบุตรชายทั้ง 7 ของราวณะ ถูกศรีรามสังหาร

ทศคีรีวัน ทศคีรีธร  -->  นรานตกะ (Naranataka) เทวัณตกะ (Devantaka)

: ลูกฝาแฝดของราวณะ ถูกอังคัทกับหนุมานสังหาร [ในรามเกียรติ์ถูกพระลักามณ์สังหาร]

สหัสกุมาร  -->  อักษกุมาร (Akshayakumara)

: บุตรคนสุดท้องของราวณะ เมื่อหนุมานไปอาละวาดทำลายสวนโศก อักษกุมารก็ถูกส่งไปปราบปราม และก็ถูกหนุมานสังหารในที่สุด

อิทธิกาย  -->   อติกาย (Atikaya)

: บุตรของราวณะ ถูกลักษมัณสังหารในสงคราม [ในรามเกียรติ์เป็นแค่ลูกน้องกีกีี้ของทศกัณฐ์]

ตรีชฎา (Trijata)

: รากษสีผู้เฝ้าสวนโศกและนางสีดา เป็นคนที่นางสีดาเรียกว่า "ท่านแม่"

กำปั่น  -->  อกัมปัน (Akampana)

: บุตรของท้าวสุมาลี ถูกหนุมานสังหารในสงคราม

มังกรกัณฐ์  -->  มกรากษะ (Makaraksha) 

: บุตรของขร ถูกศรีรามสังหารในสงคราม

มโหทร  -->  มโหทรา (Mahodara)

: บุตรของท้าวมาลียวัน รักษากำแพงกรุงลงกาทิศทักษิณร่วมกับมหาปรรศวะ ภายหลังถูกสุครีพสังหารในสงคราม [ในรามเกียรติ์รอด]

เปาวนาสูร  -->  มหาปรรศวะ (Mahaparshva)

: บุตรของท้าวมาลียวัน รักษากำแพงกรุงลงกาทิศทักษิณร่วมกับมโหทร เป็นผู้ห้ามไม่ให้ราวณะสังหารนางสีดา ภายหลังถูกองคตสังหารในสงคราม [ในรามเกียรติ์รอด]

กากนาสูร  -->  ตารกา (Taraka)  

สวาหุ  -->  สุพาหุ (Subahu)

มารีศ  -->  มารีจ (Maricha)

ชิวหา  -->  วิทยุชชิหวา (Vidyujjihva)

: แฟนของนางศูรปนขา ถูกราวณะสังหาร [ในรามเกียรติ์ ถูกทศกัณฐ์ตัดลิ้นจึงตาย] 

อัศมูขี (ยักษ์ขมูขี)  -->  อโยมุขี (Ayomukhi)

สุกรสาร  -->  ศุกะ (Shuka) & สารณ (Sharana) 

: ราวณะใช้ศุกะและสารณไปสืบดูเหตุการณ ศุกะและสารณจำแลงกายเป็นวานรปลอมเข้าไปอยู่ในกองทัพ แต่วิิภีษมะเห็นเข้า จึงจับตัวไปถวาย แต่ศรีรามกลับสั่งให้ปล่อยตัวกลับไปลงกา ศุกะและสารณจึงนำความไปเล่าให้เจ้ากรุงลงกาฟังและกล่าวสรรเสริญพระรามเป็นอันมาก

สารัณทูต  -->  สรรทูล (Sardula)

: ราวณะใช้สรรทูลและพวกไปสืบข่าวอีก ก็ถูกวิิภีษมะจับได้อีกครั้ง คราวนี้ พวกวานรพากันรุมสกรัมเหล่าสปายจนปางตาย แต่ศรีรามสั่งให้ปล่อยกลับไปอีกครั้ง

กุมพล  -->  กพัณฑะ (Kabandha)

: เดิมเป็นคนธรรพ์อยู่บนสวรรค์ แต่ไปมีเรื่องจี๊จ๊ะกับเด็กในสังกัดของอินทราเทพ ทำให้ถูกสาปให้มีรูปร่างอัปลักษณ์ ใบหน้าอยู่ที่ลำตัว ต่อมาศรีรามกับลักษมัณออกตามหานางสีดา กบัณฑาพยายามจะจับกิน จึงถูกตัดแขนทั้งสองข้าง และรู้ว่าเป็นนารายณ์อวตาร จึงขอร้องให้ศรีรามสังหารตนเสีย ศรีรามจึงจัดให้ตามคำขอ เมื่อร่างของกบัณฑาถูกเผาก็กลับเป็นคนธรรพ์อีกครั้ง พร้อมกับแนะนำให้ผูกมิตรกับสุครีพ

ผีเสื้อสมุทร  -->  สุรสา (Surasa)

: มารดาแห่งนาคทั้งหลาย ได้จำแลงตัวเป็นยักขินีขนาดมโหฬารขวางทางหนุมานไว้ พร้อมร้องท้าให้หนุมานเข้าปาก เมื่อหนุมานเข้าไปในปากของนางและกลับออกมาโดยที่ไม่รู้ตัว นางสุรสากล่าวชมเชยความฉลาดของหนุมาน แล้วอนุญาตทางให้ไป

ต่อจากนี้ไปจึ่งไปพบนางผีเสื้อชื่อสิงหิกา (Sinhika) ผู้มีฤทธิ์ยึดเงาใครได้แล้วก็ยึดตัวได้ นางยึดเงาหนุมานไว้ได้ หนุมานจึ่งเข้าปากนางแล้วเข้าไปแหวะท้องออกมาได้ 

 

อากาศตะไล  -->  ลังกินี (Lankini)

: รากษสีผู้ถูกพระพรหมาสาปให้มาเฝ้ากรุงลังกา เมื่อหนุมานจะเข้าไปยังกรุงลังกาเพื่อหานางสีดา ลังกินีถือคติ บวกก่อนได้เปรียบ แต่นางเป็นผู้หญิง หนุมานจึงพยายามไม่ทำร้ายนางมากไปกว่าให้เลือดตกยางออก นางจึงเล่าเรื่องคำสาปให้ฟัง และนางได้กล่าวขออภัยต่อหนุมาน ซึ่งหนุมานก็ให้อภัย แล้วลังกินีก็พ้นจากคำสาปในที่สุด

ท้าวจักรวรรดิ  -->  ลพณาสูร (Lavanasura)

: อสูรเจ้าเมืองมธุวัน (Mathura) [ในรามเกียรติ์เรียก มลิวัน] ถูกศัตรุฆณ์สังหาร

ชมพูพาน  -->  ชัมพวัน (Jambavan)

: พญาหมี ในต้นฉบับเป็นตัวเดียวกัน [ในรามเกียรติ์แยกออกมาเลย พญาวานรสีแดงเลือดหมูที่แปลงกายเป็นหมีคือชามพูวราช ส่วนพญาวานรสีชมพูคือชมพูพาน]

พาลี  -->  วาลี (Vali)

สุครีพ  -->  สุครีวะ (Sugriva)

นางดารา  -->  ตารา (Tara)

หนุมาน (Hanuman)

: เป็นอวตารของบิ๊กบอสศิวะเทพ เป็นบุตรของวายุเทพ

นางสวาหะ  -->  อัญชนา (Anjana)

: มเหสีของราชาวานรเกศรี (Kesari)

องคต  -->  อังคัท (Angada)

นิลพัท  -->  นล (Nala)

: ทหารวานร บุตรของวิศวกรรมเทพ คุมทีมจองถนน

นิลนนท์  -->  นิล (Nila)

: ทหารวานร บุตรของอัคนีเทพ

สุรเสน  -->  สุเษน (Sushena)

: บุตรของวรุณเทพ พ่อนางตารา พ่อตาสุครีพ ผู้คุมทีมออกค้นหานางสีดาทางทิศประจิม

สัตพลี  -->  สัตพลี (Shatabali)

: บุตรของจันทราเทพ ทหารวานรผู้คุมทีมออกค้นหานางสีดาทางทิศอุดร

ท้าวตาวัน  -->  มายา (Maya)

: อสูรที่บังอาจรักกับนางเหมา จึงถูกอินทราสังหาร (ก็ยุ่งกับเด็กในสังกัดเองนิ!)

นางบุษมาลี  -->  เหมา (Hema)

: อัปสรในสังกัดของอินทราเทพ แต่ลอบรักกับมายะ หลังอสูรถูกสังหาร พระพรหมาจึงให้มาอยู่เมืองมายา เมื่อครั้นแก๊งวานรเดินหลงเข้ามา หนุมานก็ได้พบกับผู้เฝ้าสถานที่นามว่า สยัมประภา (Swayam prabha) [ในรามเกียรติ์ไม่มี] นางสยัมประภาอาสาพาพวกวานรออกมาได้

นกสดายุ (Jatayu)

นกสัมพาที (Sampati)

ทรพี  -->  ทุนทุภี (Dundubhi)

: อสูรควาย

ตรีบุรัม  -->  ตรีปุราสูร (Tripurasura)

: ตรีปุราสูรเป็นนามของอสูร 3ตน ได้แก่ วิทยุนมาลี (Vidyunmali) ตารกักษะ (Tarakaksha) และ วีรยาวณะ (Viryavana) 

อสูรทั้งสามได้ขอพรกับพระพรหมาให้มีปราสาท3 แห่ง แล้วพวกตนจะตายต่อเมื่อทำลายทั้งสามปราสาทหลังพร้อมกันด้วยลูกศรเดียว

อสูรทั้งสามกร่างจนบิ๊กบอสต้องไปปราบเอง บิ๊กบอสใช้ aka อวตารว่า ตรีปุรันฏกะ (Tripurantaka) โดยเหล่าเทพได้แบ่งฤทธิครึ่งหนึ่งให้ 

พระแม่ธรณีเป็นราชรถ สุริยะจันทราเป็นล้อศึก พระพรหมาเป็นคนขับ เขาพระสุเมรุเป็นคันธนู วาสุกรีนาคราชเป็นสายศร ลูกพี่วิษณุเป็นลูกศร บิ๊กบอสก็ยิงศรออกไปดอกเดียวก็สามารถทำลายเมืองและอสูรทั้งสามได้

นนทก  -->  ภัสมาสุร (Bhasmasura) 

: เป็นอสูรที่ได้รับพรจากพระศิวะว่าถ้าเอามือไปแตะศีรษะผู้ใด ผู้นั้นจะถูกเผาผลาญ และเมื่อได้พรนั้นแล้ว ภัสมาสุรกลับจะวางมือบนศีรษะของบิ๊กบอสแทน ทำให้บิ๊กบอสต้องวิ่งหนีภัสมาสุรราวกับหนังแขก (ก็มันหนังแขกนิหว่า) ลูกพี่วิษณุเห็นเช่นนั้น ก็แปลงร่างเป็นนางโมหิณี (Mohini) หลอกล่ออสูรให้เต้นรำตาม สุดท้ายก็ถูกท่ารำเผาผลาญตัวเอง