[FIC B.A.P&EXO&BTS&GOT7 x YOU] วุ่นวายรักพวกนายหน้าเหมือน

ลำดับตอนที่ #1 : 1.เจอเเดฮยอน

 

 

สวัสดีค่ะ ฉัน(..ชื่อคุณ..)ตอนนี้ฉันกำลังลงจากเครื่องบินเเล้ว ตอนนี้ฉันเหยียบเเผ่นดินที่เรียกว่าประเทศเกาหลีเเล้ว!> < อ๊ายยย ดีใจที่สุดเลย ฉันได้รับการคัดเลือกจากการออดิชั่นของค่าย YG เป็นไง เก่งป่ะล่ะ ค่ายนี้ติดยากอย่าบอกใครเลย เเต่ฉันก็สามารถทำให้ตัวเองติดได้ ตอนนี้ฉันเป็นเทรนนี่อยู่ค่าย YG ล่ะ เเต่...

 

เเล้วเด็กไทยตาดำๆ อายุ 18อย่างฉันจะไปพักที่ไหนล่ะเนี่ย พักทางค่าย? เเง~ เเล้วจะทำไงดี เเล้วตึก YGมันอยู่ส่วนไหนของเกาหลีล่ะTT^TT

 

มาวันเเรกก็มาหลงทิศหลงทางในเกาหลีซะเเล้วหรอเนี่ย เฮ้อ~ ทำไงดี ตังค์ก็มีเเบบราคาเเกลบยังเเพงเลย เดินไปไหนมาไหนก็มีเเต่ภาษาเกาหลี เเง~ จะไม่มีภาษาอังกฤษให้จริงๆหรอ ถึงฉันจะโง่อังกฤษเเต่มันก็ยังโง่น้อยกว่าภาษาเกาหลีนะTTOTT

 

(' ' ) ( ' ') 

 

ซ้ายขวาซ้ายขวา งื้อ~ ทำไมฉันรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเด็กอายุ 5ขวบที่หลงทางกับพ่อเเม่เเล้วหาทางกลับบ้านไม่เจอเลยอ่ะ

 

ตุ๊บ!

 

"โอ๊ยเจ็บบ T^T" เเง~ นี่ฉันชนกับคนธรรมดาหรือมนุษย์เหล็กวะคะเนี่ย ทำไมถึงมีเเค่ฉันที่กระเด็นล้มก้นกบกระเเทกพื้น

 

"ขอโทษครับ นายเป็นอะไรมั้ย?" เขาพูดเเล้วก้มลงดูฉัน ก่อนยื่นมือมาหาฉัน

 

เเง~ เขาพูดอะไร ฟังไม่รู้เรื่องเลยT^T

 

พูดๆไปก่อนล่ะกัน

 

"Can you speak  English?" ภาษาอังกฤษงูๆปลาๆอย่างนี้ จะรอดมั้ยเนี่ย

 

เขาทำหน้างงๆใส่ฉันเเล้วเเค่นหัวเราะในลำคอ เเละยิ้มให้ฉัน

 

ขนาดมีเเว่นกันเเดดใส่บังดวงตาอยู่ฉันยังเห็นว่าหล่อ ถ้าถอดเเว่นนั่นออกคงจะเทพบุตรมาเกิด

 

"yes อ่า เเล้วนายเป็นอะไรมั้ย" นาย? - -

 

"ฉันเป็นผู้หญิง- -"

 

ดูเหมือนเขาจะอึ้งไปหน่อย ค้างปากค้างสะตั้นขั้น 10

 

ย่าส์! ก็หล่อดีอยู่หรอกนะ เเต่ตาถั่วเเบบนี้ ไม่ใช่สไตล์(ชื่อคุณ) อย่างฉันดูเเค่เเวบเดียวก็รู้ว่าเป็นผู้หญิง เเค่ผมซอยสั้นทั้งหัวเเละย้อมเป็นสีเเดง ไม่เเต่งหน้า ใส่เสื้อผ้าหลวมโครก หน้าอกเล็ก (//โดนรีดเดอร์ตบ)

 

"ขอโทษนะ อายุเท่าไหร่?"

 

"18"

 

"นึกว่า 15ซะอีก=[]=" จะชมว่าหน้าเด็กให้บอกตรงๆคุณคนหล่อ~

 

"ขอบใจ เเต่ฉันไม่เด็กขนาดนั้น"

 

"เปล่า หน้าอกเล็ก ตัวเตี้ย" 

 

หน้าอกเล็ก...

 

ตัวเตี้ย...

 

วืด!

 

ลุกขึ้นยืนโดยลืมความเจ็บปวดที่ก้นกบไปชั่วขณะ เเละวัดส่วนสูง

 

ฉันสูงเเค่อกของเขาเอง หมอนี่มันคนหรือเปตรวัดสุทัศน์วะคะเนี่ย (ชื่อคุณ)รับไม่ได้ ฉันไม่ได้เตี้ย!!

 

พลั่ก!

 

"T^T" เเง~ เจ็บมืออ่ะ นี่ฉันต่อยคนหรือเหล็กหรือท่อนไม้วะคะ ทำไมมันถึงเเข็งเยี่ยงนี้ กินเหล็กกับเสาไฟฟ้าเป็นอาหารหลัก 5หมู่เร๊อะ- -!

 

เเถมเขายังยิ้มระรื่น ไม่โกธร ไม่สะทกสะท้าน

 

"นี่เธอ...เเน่ใจหรอว่าใช่ผู้หญิง" 

 

"ก็เออสิคะ! - -"

 

"เฮ้อ~ เธอมันไม่ใช่ผู้หญิง อย่างนี้หาเเฟนไม่ได้ชัว น่าสงสารๆ" เออ สนุกมากมั้ยคะ?

 

"เเดฮยอนฮยอง! อย่ามัวเเต่จีบสาว ยงกุกฮยองโกธรที่ฮยองหายไปจนจะกินหัวฮยองเเล้วนะ" เซโล่วิ่งเข้ามาพูดภาษาเกาหลีที่ฉันไม่เข้าใจกับคนที่ฉัน(คิดว่า)กำลังทะเลาะด้วย ฉันฟังออกเเค่ ยงกุกฮยองกับเเดฮยอนฮยองเเค่นั้น

 

เดี๋ยวนะ... เด็กตัวสูงที่วิ่งมานี่คือเซโล่ เเละพูดว่ายงกุกฮยองกับเเดฮยอนฮยอง

 

ยงกุกโอปป้าคงไม่มีโครงหน้าที่หวานขนาดนี้หรอก ที่สำคัญเลย ยงกุกโอปป้าไม่ดำเหมือนอิตานี่!

 

งั้นก็หมายความว่า คนที่ฉันทะเลาะด้วยคือ...

 

"ไอ้เด็กบ้านี่! เขารู้หมดว่าฉันเป็นใคร อยากให้ฉันโดนรุมหรือไง" เเล้วคนตัวดำก็กระโดดตบหัวของเซโล่ทันที

 

เเง~ อย่ามาตบที่รักของเค้านะไอ้ดำTTOTT

 

"ฮยอง นายคนนั้นจะร้องไห้เเล้วนะ อย่าตบผมสิ" นาย... อีกเเล้ว...

 

เซโล่ตัวก็สูงเยี่ยงตึกใบหยก เเต่ประสาทตาการเเยกเเยะเพศต่ำยิ่งกว่าต้นถั่วอีก - -!

 

นายดำ ตบเซโล่ต่อเลยT^T

 

"เออๆ งั้นฉันไปล่ะ" หมอนั่นเดินเข้ามาใกล้ๆผมเเล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้

 

อย่าเเผ่รังสีความดำมานะ เเค่นี้ก็มืดเเล้ว (//เมนเเด้ตบ)

 

ฟอด~!

 

อร๊ายยยย กรี้ดดดด ว้ายยยย เเม่จ๋าาา หนูโดนผู้ชายเกาหลี(โคตรหล่อ)หอมเเก้ม O///o

 

"ฉันจอง เเดฮยอน ไว้จะไปหานะคนหล่อของผม" ชัดเลย ไอ้ดำนี่มัน...

 

จอง เเดฮยอน กระต่ายมืด(?)บีเอพี 

 

เเม่ขา จอง เเดฮยอนสามี(ในฝัน)ของหนูหอมเเก้มหนูค่าาาา > <

 

เเต่...

 

"ฉันไม่หล่อนะ!"

 

"จ๊ะ คนสวย ถ้าว่างจะเเวะไปหาถึงที่เลย อย่าลืมคิดถึงฉันล่ะ ไปล่ะนะ บาย~" เเล้วเขาก็รีบเดินออกไปอย่างเท่

 

"เคลิ้มล่ะสิยัยทอม คิก" กำลังจะฟินมากเลยถ้าไอ้โย่งข้างๆมันไม่พูดขึ้นมาอ่ะนะ จะเมนก็เมนเถอะ...

 

เเต่คำว่า 'ยัยทอม' มันต้องห้ามว่ะค่ะ- -!

 

"เซโล่ นายนี่มัน...!"

 

จุ๊บ!

 

เซ...เซโล่ เซโล่บีเอพีคนนั้น จ...จุ๊บปากเรา O///O

 

เเม่ขาาาา เขาพรากเฟิร์สคิสหนูไปT^T

 

"อืม... ไปนะ บาย~" ทำเเบบนั้นเเล้วเดินหนีไปเนี่ยนะ

 

บ้า! อายมาก อายมากเลยตอนนี้ มาเกาหลีวันเเรกก็โดนหอมโดนจุ๊บเลย เเถมสองคนนั้นยังเป็นศิลปินดังอีกด้วย

 

Rrrr

ประธานยาง~

 

(เธออยู่ที่ไหน?)

 

หยา~ ท่านประธานโทรมาT^T งามล่ะ 

 

(ลงเครื่องตั้งเเต่ 20นาทีที่เเล้ว ตอนนี้เธออยู่ไหน)

 

หนูยังอยู่ที่สนามบินค่ะ...

 

"กำลังจะไปค่ะ อีกไม่ถึง 20นาทีค่ะ"

 

(อืม...) ตู้ด...

 

ประธานเล่นตัดสายเเบบนี้เลยหรือไง- -

 

เเล้วจะไปตึก YG ยังไงล่ะวะคะ ทางก็ไม่รู้ เงินก็เเทบไม่มี ภาษาก็เดี้ยง เฮ้อ~ เดินไปขึ้นเเท๊กซี่ไปตึก YGก็ได้ เเง~ ตังค์จ๋าลาก่อนTT^TT

 

เเล้วเราถืออะไรไว้ในมืออีกล่ะเนี่ย= = ตอนลงมาก็จำได้ว่าทิ้งพวกขยะไปหมดเเล้วนะ ทำไมยังมีเศษกระดาษ(ใหญ่ๆ)อยู่ในมืออีกเนี่ย

 

ขึ้นเเท๊กซี่ป้ายทะเบียน 'dae x you' เเล้วบอกซะว่าอยากไปไหน By : DH

 

ใครวะคะ- -?

 

ช่างมันก่อน... จะว่าไป ทางไหนมันออกจากสนามบินล่ะนั่น- -

 

เดินมั่วๆไปก่อนล่ะกัน 

 

     Exit ->

 

เจอเเล้วววว! ย้าฮู้~ ในที่สุดก็ออกจากสนามบินนั่นได้เสียที ฮ่าๆคนฉลาดก็งี้เเหละ

 

(' ' ) ( ' ') เเล้วไหนล่ะไอ้เเท๊กซี่ป้ายทะเบียน dae x you เออเน๊อะ! ป้ายทะเบียนประหลาดชะมัดเลย ใครคิดเนี่ย เฮ้อ~ เหนื่อยใจเเทนรีดเดอร์ชะมัด

 

โอ๊ะ! เจอเเล้วววว

 

"เอ่อ... ในกระดาษนี่บอกให้ฉันมาขึ้นคันนี้อ่ะค่ะ" เอาล่ะ ภาษาเกาหลีเเปลกๆถูกออกมาใช้จนได้ ดูเหมือนคนขับจะงงๆเเต่ก็พยักหน้าเป็นเชิงให้เข้า

 

"คุณจะไปที่ไหนครับ?"

 

"ตึก YGค่ะ" เขาออกรถทันทีที่ฉันพูดจบ จากนั้นบรรยากาศในรถเป็นอะไรที่เงียบอย่างกับป่าช้า- - เเหงล่ะ ภาษาเกาหลีเหมือนเด็กเพิ่งหัดพูดเเบบนี้ พูดไปเดี๋ยวเขาจะเงิบเเละเตะฉันออกจากรถเอาน่ะสิ

 

เเละก็นั่งอมน้ำลายจนถึงตึก YG

 

"เท่าไหร่คะ?" ฉันถามทั้งๆที่เกร็งๆ จะเเพงมั้ยเนี่ย

 

"ไม่เป็นครับ มีคนจ่ายให้คุณเเล้ว" เเล้วฉันก็ลงอย่าง งงๆ ใครจ่ายให้ฉันกันเนี่ย

 

เรื่องนั้นช่างเหอะ ตอนนี้...เลยเวลาที่บอกกับประธานยางเเล้วววว=[]=

 

วิ่งสิ เอ๋วิ่ง!

 

เเล้ว...ห้องประธานหรือห้องซ้อมของเรามันอยู่ส่วนไหนวะคะ-0-?

 

ห้องนี้?

 

"(-_(-_(-_(-_(-_-)_-)_-)_-)_-)" สายตาทุกคนในห้องนั้นจับจ้องมาที่ฉันอย่างพร้อมเพรียง มันไม่ใช่TTOTT

 

"ขอโทษค่าาา ._."

 

ห้องนั้น...

 

"ขอโทษนะคะ ._."

 

ห้องโน่น...

 

"ฉันเข้าห้องผิด ขอโทษนะคะ ._."

 

ห้องนี่...

 

"ต้องขอโทษนะคะ ._."

 

ห้องนั่น...

 

"ขอโทษจริงๆค่ะ ._."

 

เเง~ ที่นี่ที่ไหน เเล้วฉันเป็นใครT^T

 

หมับ!

 

"เธอเองหรอที่เปิดห้องไปทั่วน่ะ" เธอคนนี้... CL 2NE1 กรี้ดดด! เเฟนคลับค่ะ> <

 

"...ค่ะ"

 

"เด็กใหม่?"

 

"ค่ะ"

 

"อืม เดี๋ยวฉันพาไปล่ะกัน ตามมาสิ" เเน่นอนสิ

 

ไม่บอกฉันก็จะตามไป~

 

"ห้องนี้ เข้าไปสิ"

 

"ค่ะ" 

 

เเอด~

 

ฉันค่อยเปิดประตูอย่ากล้าๆกลัวๆ ก่อนจะถูกผลักให้เข้าในห้อง เเต่พลาดไปหน่อยล่ะมั้ง... นะ

 

โครม!

 

งื้อ~ สะดุดตอนถูกผลักล้มหน้าทิ่มพื้นเลยอ่ะ เจ็บT^T

 

"เฮ้อ~ ลุกได้เเล้ว เธออยู่ทีมA นะ เดินไปอยู่สิ" ประธานผายมือไปทางกลุ่มคน 4คนที่ยืนยิ้มอยู่ เหมือนเป็นส่วนเกินอ่ะT^T

 

เเล้วกลุ่มนั้น... ทำไมสูงกันเเบบนี้ล่ะคะ~

 

"ยินดีที่ได้พบนะ พวกฉัน...จะว่าไงดีล่ะ เราอยู่กลุ่มเดียวกัน มาสนิทกันเถอะ^^" คนที่สูงที่สุดในกลุ่มเดินออกมารับเเล้วพูดด้วยรอยยิ้ม ฉันยิ้มตอบ

 

"อื้ม! ฉันชื่อ(..ชื่อคุณ..)นะ ยินดีที่รู้จัก^^"

 

"ฉันชื่อนานะ คนที่ผมสีม่วงชื่อซองเเจ คนที่ถือตุ๊กตาหมีอยู่ชื่อเท็ดดี้เขาเป็นคนอเมริกาน่ะ ส่วนอีกคนที่ดูเงียบๆชื่อเเดนี่" นานะเเนะนำเพื่อนในกลุ่ม

 

"ยินดีที่รู้จักอีกครั้งนะทุกคน^^"

 

"โอเค~" ซองเเจตอบรับอย่างกระตือรือล้น ฉันว่าเธอต้องเป็นคนที่ร่าเริงมากเเน่ๆ

 

"ดี้~" เท็ดดี้เหมือนไม่ได้พูดกับฉันนะ พูดกับตุ๊กตาหมี

 

"อืม" ส่วนเเดนี่ เเค่หน้าฉันเขายังไม่มองเลยอ่ะ

 

"โอเค เมื่อรู้จักกันเเล้วก็เเยกย้ายไปเก็บของเเละไปซ้อมซะ"

 

"ค่า!!" จากนั้นก็เเยกย้ายกัน ฉันได้ที่พักเเล้วพักหอกับคนในกลุ่มเดียวกัน ห้องนอนห้องเดียวกับเเดนี่ ตายๆ

เลิกคิดเเล้วจัดของดีกว่า-0-

Rrrr
...

เบอร์ใครล่ะนั่น ไม่โชว์ชื่อ- -?

อาจจะเป็นเบอร์เเดฮยอนโอปป้าก็ได้ มโนเเปป

"ยอโบเซโย"

(ไงคนสวยของผม~)

"ใครคะ?"

(ใจดำเหมือนผิวเลยนะ ลืมฉันเเล้วหรือไง เเดฮยอนไง)

"ที่ดำน่ะโอปป้าต่างหาก เดี๋ยวนะ! โอปป้ามีเบอร์ฉันได้ยังไงเนี่ย"

(งอนเเล้ว ไม่ถึงชั่วโมงก็ลืมกัน อย่าให้เจอนะจะลงโทษให้)

"ฉันยังไม่ได้คิดบัญชีที่โอปป้าหอมเเก้มฉันนะ- -"

(หึ ฉันให้หอมคืนเลย โปรโมชั่นพิเศษหอมหนึ่งครั้งฟรีHugตลอดไป)

"ย้าส์!(..ชื่อคุณ..) เเดนี่ เก็บของเสร็จเเล้วตามไปห้องซ้อมนะ พวกฉันไปก่อนล่ะ" นานะออนนี่ตะโกนเตือน

"ค่าา" 

(เธอ...เทรนนี่ YGจริงๆด้วยสินะ เก่งเหมือนกันนะ)

"เเน่นอน ...ย้าส์จองเเดฮยอน! เลิกคุยกับเมียเเล้วมาซ้อมเว้ย!!" เสียงปลายสายมีเสียงอื่นที่นอกจากเเดฮยอนโอปป้าดังลอดเข้ามา

เมีย...

-///-

เขินเเปป

(เออๆ ยังไม่เมียเเค่ 'ว่าที่เมียว่ะ' ...งั้นฉันไปซ้อมล่ะ บายจ๊ะสาวน้อยคนสวย)

ตู้ม!

เขินมากมายย

"จะเขินอีกนานมั้ย เเดนี่อยากไปซ้อมเเล้ว" เเดนี่พูดกับฉัน

ฉันรู้สึกอิจฉาเสียงหวานๆของเธอคนนี้จริงๆเลย เสียงหวานมาก เสียดายไม่ค่อยพูดเท่าไหร่

"งั้นเราไปกันนะ"

"อืม"

ฉัน... โอ๊ย!! ยังเขินไม่หายเลย

เเดฮยอนโอปป้าบอกว่าฉันไม่ใช่เมียเขา เเต่เป็นว่าที่เมีย!

เเม่ขา หนูได้สามีเป็นเกาหลีเเน่ เเม่ ด้อนวอรี่นะจ๊ะ> <



 

+++++++++++++++++++++++++
ก็เเบบ... เเต่งเเล้วงงๆเน๊อะว่ามั้ย?

ไรต์เเต่งเเบบนี้ครั้งเเรก เข้าใจไรต์หน่อยนะครับ^^

ใครงงอย่าถามไรต์นะ ไรต์เองก็งงเหมือนกัน เเต่ล่ะตอนคิดสด ปวดหัวสุดๆอ่ะครับ

ฝากฟิคนี้ด้วยนะ^^