The little red hood [BJINBOB]

The little red hood

ตอนจบของนิทานสุดโปรดของใครหลายๆคนอย่างหนูน้อยหมวกแดงอาจจบแบบแฮปปี้ แต่สำหรับเรื่องนี้ไม่มีอะไรรับประกันว่าจะจบแบบแฮปปี้

เรื่องนี้ขาดหมาป่าเจ้าเล่ห์ไม่ได้ แต่ก็ไม่มีหรอกนายพรานผู้ใจดี …

“ที่นี่…ที่ไหนกัน?” หนุ่มมัธยมปลายร่างเล็กเอ่ยเบาๆพลางมองไปรอบๆตัวที่มีแต่ต้นไม้สูงเต็มไปหมด สองขาก้าวเดินไปอย่างระมัดระวัง ใบหน้าหวานเงยขึ้นมองท้องฟ้าสีครามแล้วขมวดคิ้ว

เหมือนที่นี่ไม่ใช่…

“มันไม่ใช่โลกของเธอหรอก คุณหนูน้อยหมวกแดง หึ”

ร่างเล็กสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงทุ้มดังขึ้นจากทางด้านหลัง ก่อนที่ร่างเล็กจะละความสนใจจากท้องฟ้าและหันไปทางต้นเสียงที่ได้ยินทันที นัยน์ตาสีนิลเบิกกว้างเมื่อเห็นสิ่งตรงหน้า ผมสีเทาสลับเทาเงางามและร่างกายที่คล้ายมนุษย์ นัยน์ตาที่เรียบนิ่งเดาไม่ออกว่ากำลังคิดอะไรอยู่ แต่ร่างเล็กก็ต้องตกใจมากขึ้นไปอีกเมื่อได้เห็นหูและหางจากร่างมนุษย์ตรงหน้า

อะไรกัน!?

“โอ๊ะโอ กลัวหรือเปล่าสาวน้อย ทำหน้าแบบนั้นไม่รู้หรือไงว่ามันอันตรายแค่ไหน”

“ค…คุณไม่ใช่ มนุษย์…”

ร่างสูงยืนพิงต้นไม้แล้วเหยียดยิ้มให้กับสิ่งเล็กๆที่ตนเจอ ว้าว! แววตาแบบนั้นมันชวนให้รู้สึกดียังไงก็ไม่รู้สิ ยิ่งท่าทางที่เหมือนจะกลัวแบบนั้นเห็นแล้วก็อยากจะแกล้ง…

“มนุษย์สิ เธอก็เห็นไม่ใช่หรือไงว่าฉันเหมือนกับเธอทุกอย่าง”

“ไม่… คุณไม่ใช่มนุษย์”

“ฉันเป็นมนุษย์…หมาป่าไงล่ะJ”

“ไม่เอาน่าคนสวย กรีดร้องไปมันก็ไม่ได้ช่วยอะไรเธอหรอกนะ…” เสียงทุ้มเอ่ยบอกอย่างใจเย็นพลางใช้มือข้างหนึ่งปิดปากของร่างเล็กในอ้อมแขนเอาไว้แล้วโน้มหอมแก้มเนียนเบาๆ

หยาดน้ำตาใสไหลลงที่แก้มเนียนทั้งสองข้างทำให้ร่างสูงชะงัก

“ปล่อยผม ฮึก ไม่เอาแล้ว…ผมกลัว ผมไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว”

“หึ เก่งนี่…บีบน้ำตาในยามคับขันแบบนี้ได้”

นัยน์ตาสีนิลเบิกกว้างพยายามหันไปมองคนที่กอดตัวเองไว้ทั้งน้ำตา หวังว่าจะเห็นแววตาที่แสดงออกถึงความสงสารหรือเห็นใจบ้าง แต่ไม่…

สายตาที่เต็มไปด้วยความสมเพช

แทะโลม

“คนโกหก ฮึก…คุณจะไม่ทำร้ายผม ไม่ใช่หรอ”

“น้ำตามันช่วยนายไม่ได้ทุกครั้งหรอกนะ คิมจินฮวาน”

“ไม่ทนอีกแล้วได้ไหม… ไม่อยากเจ็บ ไม่อยากปวด ไม่อยากร้องไห้อีกแล้ว…ฮึก คิมฮันบิน คิมจีวอน ผมเป็นแค่คนธรรมดา ที่มีน้ำตา มีเลือด มีเนื้อ และมีหัวใจ…” เสียงหวานเอ่ยแผ่วเบาพลางมองไปที่ร่างสูงของฮันบินและจีวอนด้วยสายตาที่อ่อนแรง อาจเป็นเพราะน้ำตาก็ได้ทีทำให้เขามองผิด

มือเล็กที่เงื้อมมีดปลายแหลมอยู่เหนือหัวตัดสินใจแทงใบมีดนั่นเข้าที่หน้าอกข้างซ้ายของตัวเอง ที่ตำแหน่งของหัวใจ ไม่รู้ว่าใครกันแน่ก็บ้า…

อาจเป็นผมที่ฆ่าตัวตายทั้งแบบนี้

หรืออาจเป็นคนทั้งสองคนที่กอดร่างของผมไว้แน่น …แล้วร้องไห้ออกมาราวกับจะขาดใจ

โลกทั้งใบของผมมืดลง แสงสีขาวที่เห็นตรงหน้าและมือสองมือที่พยายามยื่นมาช่วยชีวิตของผมถูกปฏิเสธ ในเมื่อตัวของผมเองเลือกที่จะเดินเข้าไปหาความมืดมิดนั้น

และมันทำให้ผมได้รู้ว่า แม้แต่ความตายก็ไม่สามารถทำให้ผมรอดจากสองคนนั้น

“ไม่ว่าจะเมื่อไหร่ นายจะต้องอยู่กับฉัน …คิมจินฮวาน”


 

#จินฮวานหมวกแดง

ฟิคไม่ดัง(แน่ๆ)แต่อยากเล่นแท็ก55

คำเตือนจากไรต์สุดน่ารัก^^

1. เป็นเรื่องที่ไรต์ชอบมากๆ(หนูน้อยหมวกแดงอ่ะนะ)เพราะชอบหมาป่า55

2. จากที่เคยอ่านเรื่องยาวของไรต์ทั้งสองเรื่อง(ซอนซาโล่แด้ กับ ever...loveทูแจ)จะรู้ว่าไรต์เป็นพวกชอบแต่แนว...ซะส่วนใหญ่

3. และจากสองเรื่องนั้นจะรู้ว่า ไรต์ชอบดองเป็นพิเศษ

4. เนื่องจากไรต์ต้องทำเกรดและแต่งไม่ออก(?)ทำให้ไม่ได้ลงถี่นัก อาจจะหายไปเป็นปีเป็นชาติ

5. เรื่องนี้ค่อนข้างแต่งยากนะ เพราะอ้างอิงจากนิทานนี่เพิ่งเคยแต่งเหมือนกัน ขอกำหนดเม้นตอนละ 7เม้นเป็นศิริมงคลนะ(ไอค่อน 7คนฮูเร่!!)
 

6. ส้วนมีฉากกุ๊กกิ๊กหรือไม่ ก็แล้วแต่อารมณ์ไรต์ครับ^^
 

7. แจ้งคำผิดได้ ติ/ชมได้ครับ








ขอบคุณธีมสวยๆจาก 

 

STARTHEME