คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : SURE? :: 0
S U R E ?
Junhong x Jessica
Rate : 18+ {รับไม่ได้อย่าอ่านและกดกากบาทออกไป...โชคดีค่ะ}
“ผมน่ะเกลียดผู้หญิงประเภทนี้ที่สุดดีแต่เกาะผู้ชายกินไปวัน ๆ ทำตัวไร้ค่า...นูน่าก็เป็นแบบนั้นใช่มั้ยฮะ” ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งเจ้าของเรือนผมสีน้ำเงินเดินวนรอบเก้าอี้ไม้ที่มีหญิงสาวในชุดเสื้อในสีดำกับแพนตี้ตัวจิ๋วกำลังถูกมัดเอาไว้
เสียงร้องประท้วงเปล่งออกมาอย่างยากลำบากเมื่อปากถูกปิดด้วยผ้าสีขาว มันช่างไร้ความหมายรวมทั้งท่าทางขัดขืนที่พยามจะดิ้นหลุดออกพันธะนั้น มือหนาลูบไล้ไปที่ไหล่เล็กลาดยาวไปถึงเรือนผมสีคาราเมล
“ตอนนั้นผมถามนูน่าแล้วไม่ใช่เหรอฮะว่าแน่ใจเหรอว่าจะมากับผม...นูน่าก็ตอบว่าอยากจะหนีโลกความจริงมากับผมเองใช่มั้ยฮะ?” จุนฮงหัวเราะคิกคักออกมาจากแววตาที่สดใสในคราแรกเปลี่ยนมาเป็นแววตาที่ดุร้ายพร้อมจะฆ่าเธอได้ทุกเมื่อ “อย่าบอกว่าไม่จริง! จุ๊ ๆ” นิ้วยาวแตะไปที่ริมฝีปากบางพร้อมกับหรี่ตามองเธอ
“ผมน่ะเกลียดผู้หญิงที่โกหกหลอกลวงที่สุด...” นิ้วเรียวยาวลูบไปที่ใบหน้าสวยอย่างรักใคร่ก่อนจะหัวเราะออกมาเมื่อหญิงสาวสะบัดหนีสัมผัสจากเขาด้วยความรังเกียจก่อนที่จะย่อตัวลงไปนั่งให้ใบหน้าอยู่ระดับเดียวกัน มือหนาบีบคางเธอแน่นน้ำตาไหลออกมาจากดวงตาคู่งามด้วยความเจ็บปวด “อย่าทำแบบนี้อีกนะฮะผมไม่ชอบ” พูดจบแก้มัดผ้าที่ปิดปากเอาไว้
“อย่ามองผมด้วยสายตาแบบนั้นสิฮะมันน่ากลัวรู้มั้ย”
“You're a son of a bitch!” สิ้นคำพูดของเธอ หญิงสาวก็ถ่มน้ำลายลงบนใบหน้าของเขาอย่างโกรธแค้นพร้อมกับยิ้มมุมปากเมื่อเห็นใบหน้าหล่อเหลาเปลี่ยนสีเป็นสีแดงก่ำ “สมควร!”
“นูน่า!” เขาไม่ได้สนใจของเหลวที่เหนอะแหนะอยู่บนใบหน้าแต่กลับเดินไปยังโต๊ะที่ตั้งอยู่ไม่ใกล้
“จะทำอะไร...” น้ำเสียงสั่นเครือถูกเปล่งออกมาจากร่างบางด้วยความกลัว
แต่ไร้เสียงตอบรับกลับมาร่างสูงที่เดินกลับมาพร้อมกับกรรไกรปลายแหลม จุนฮงเดินไปยืนข้างหน้าเจสสิก้าพลางมองเธออย่างพิจารณา
“ถ้าปลายกรรไกรนี้กรีดลงไปบนผิวอันนุ่ม ๆ ของนูน่ามันจะเป็นยังไงนะ”
“อย่าคิดจะทำอะไรบ้านะจุนฮง!” มือหนายกกรรไกรขึ้นมาลิ้นยาวโลมเลียไปบนปลายกรรไกร
“ไม่ต้องกลัวหรอกฮะผมเพิ่งซื้อมาใหม่ไม่มีเชื้อโรคแน่นอน...” ว่าพลางส่งสายตาอันแพรวพราวไปให้หล่อน “เจ็บนิดหน่อยนะฮะนูน่า” จุนฮงใช้ปลายคมลากอย่างแผ่วเบาบนต้นขาอ่อนของเจสสิก้า ปลายแหลมคนนั้นทำให้เธอมองอย่างหวาดหวั่น น้ำตาคลอเอ่อขังก่อนจะหยดลงมาอย่างช้า ๆ แต่ก็ไม่สามารถทำให้ชายหนุ่มเห็นใจเธอได้ เขาหัวเราะในลำคอก่อนจะออกแรงกดทำให้ปลายแหลใคมค่อย ๆ ฝังลึกลงไปในผิวเนียนนุ่มของเธอพร้อมกับเลือดสด ๆ ที่เอ่อไหลออกมาอย่างช้า ๆ
“กรี๊ดดดดดดดดดด!” เสียงกรีดร้องออกมาด้วยความทรมานของเจสสิก้ามันช่างเป็นเหมือนยากระตุ้นชั้นดีสำหรับเขา เสือดสีแดงสดไหลออกมาจากรอยเปิดของผิวหนังนั้นอย่างไม่หยุดหย่อนเรียกให้นิ้วเรียวยาวของงเขาค่อย ๆ ปาดลงบนไปที่ปากแผลพร้อมกับสูดกลิ่นอันหอมหวนของมันก่อนที่จะเลียท่ามกลางสายตาอันตกตะลึงของเธอ
“ผมว่ามันสวยดีว่ามั้ยฮะนูน่า...สีแดงสดที่แลกมากับความเจ็บปวดของคนปากดีมันช่างสวยงามมาก...จุนฮงชอบจังฮะ” กลิ่นคาวลอยมาแตะจมูกของเจสสิก้าทำให้เธออดที่จะพะอืดพะอมไม่ได้แต่อย่างไรนั้นความเจ็บปวดมันก็มีมากกว่า เหมือนกับว่าอยากจะขาดใจตายไปซะตรงนี้
“คราวหลังอย่ามาว่าผมอีกนะฮะเพราะเราก็ไม่ต่างกัน” ก่อนที่จะป้ายเลือดไปบนใบหน้างามแรง ๆ และเดินออกจากห้องสี่เหลี่ยมนั่นไป..
เตือนแล้วนะคะว่าถ้าทำใจไมได้อย่าอ่าน.
อย่ามากดโหวตลบเพราะไรท์เตอร์ไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน
ฟิคมันก็แค่จินตนาการส่วนหนึ่ง
ความคิดเห็น