อัจฉริยะแสนอ่อนแอราวกับผีเสื้อใกล้ตาย
และ
คนลึกลับเข้าใจยากที่ไม่ทราบที่มาที่ไปอย่างเขา
ต่างก็เป็นเงาสะท้อนของกันและกัน
อัจฉริยะแสนอ่อนแอราวกับผีเสื้อใกล้ตายที่ไม่เหลือใคร...
มีเพียงความทรงจำที่เจ็บปวดในอดีต...
คนลึกลับเข้าใจยากที่ไม่ทราบที่มาที่ไป...
ความทรงจำต่างๆที่มีก็เลือนหายไปด้วย...
วันนั้น..เขาถามผมว่า
'ไปกับผมไหม ?'
ผมยังจำได้ดีถึงรอยยิ้มที่แสนเศร้า เสียงกระซิบที่อ่อนโยน
'อืม'
ผมตอบเขาไปอย่างนั้น และยื่นมือไปหาเขา
นั่นคือจุดเริ่มต้นที่ผมได้มาอยู่ข้างกายเขาอย่างทุกวันนี้
"ถ้าไม่มีเขาก็ไม่มีผม"
เราสองคนมีบางอย่างที่เป็นความลับร่วมกัน (?)
:)
Shalunla
thank
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น