ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : part1
Part HanYoonHun
"พี่ลู่ ฮุน ตื่นได้เเล้วไปโรงเรียนเร็วๆ"
ยุนอาพี่รองของบ้านกำลังพยายามปลุกพี่ชายเเละน้องชายตัวดีของเธออยู่เพราะตอนนี้มันสายมากเเล้วเเต่ทั้ง2ยังไม่มีท่าทีว่าจะตื่นเลย
"ตื่นๆๆๆๆๆๆ ได้ไม่ตื่นใช่มั้ย ย้ากกกกกกก!!"ร่างบางกระโดดทับทั้ง2ที่กำลังนอนอยู่
"โอ๊ยยยยย ยุนกระโดดมาทำไม"ลู่ฮานพี่ใหญ่ของบ้านถามน้องสาวตัวดีที่ตอนนี้กำลังนอนอยู่บนตัวเขา
"ก็พี่กับฮุนไม่ยอมตื่นสักทียุนก็เลยต้องใช้วิธีนี้อ่ะ"ยุนอาตอบด้วยเสียงค่อยๆเพราะตอนนี้หน้าเธอกับลู่ฮานอยู่ใกล้กันมากใกล้จนได้ยินหัวใจของกันเเละกัน
"ยัยเหม่งทำไมหัวใจเธอเต้นเเรงจัง"
"หัวใจพี่ลู่ก็เหมือนกันเต้นเเรงมากอ่ะ"
"โอ๊ยยย ขาใครว่ะ"เซฮุนน้องเล็กที่พึ่งรู้ตัวว่าขาของใครก็ไม่รู้ทับอยู่ที่ท้องของเขาเลยตะโกนออกมา
ตอนที่กระโดดมายุนอาตั้งใจจะกระโดดลงบนเตียงเเต่ว่าดันพลาดเลยมาลงตรงตัวพี่ชายเเละน้องชายของตนเอง
"เหะๆโทษที"ยุนอาลุกออกมาเเล้วก้มหน้าขอโทษ
"นี้ ยุนคอยพี่กับฮุนเเปปนะเดี๋ยวไปอาบน้ำก่อน"
"พี่ลู่ พูดอะไรให้มันกระจ่างได้ป่ะ ขนลุกอ่ะ เฮ้ย หรือพี่เป็นเกย์"
"อะไรว่ะ พี่อ่ะมีผู้หญิงที่ชอบเเล้วจะเป็นเกย์ได้ไง"ยุนอาหันมามองลู่ฮานทันทีที่ได้ยินว่าลู่ฮานบอกว่าเเอบชอบใครอยู่
"ห่ะ พี่ชอบใครอ่ะบอกมาดิ"
"บอกไม่ได้หรอก พี่เเค่เเอบชอบไม่สิเเอบรักต่างหากเเละถึงเธอคนนั้นจะรักพี่เราก็ไม่สามารถรักกันได้หรอก"ลู่ฮานพูดอย่างเศร้าๆ
"พี่ลู่ ไม่เป็นไรนะพี่ยังมีพวกเรา"เซฮุนยิ้มให้ลู่ฮานอย่างสดใส
"โอ๊ยย เราพูดเรื่องไรกันเนี่ย ป่ะไปอาบน้ำ"ยุนอาไล่ทั้ง2ไป
"ป่ะ พี่ยุนไปอาบน้ำกัน"เซฮุนพูดพร้อมจูงมือร่างบางไป
"ฮุน อยากตายใช่มั้ยฮะ"ยุนอาสบัดมืออกพร้อมชูกำปั้นขึ้น
"ฮ่าๆๆๆกลัวตายล่ะ"
"อ๊ากก ตายเเน่"
"2คนนี้เนี่ย ฮ่าๆๆๆ"ลู่ฮานมองเซฮุนเเละยุนอาที่กำลังไล่เตะกันอย่างสนุกสนาน
Part TifDoHyo
"ดีโอค่ะ วันนี้เป็นวันอะไรค่ะ"ทิฟฟานี่สาวตายิ้มถามว่าที่คู่หมั้นด้วยน้ำเสียงร่าเริง
"วันเสาร์ครับ ฟานี่ถามทำไมหรอ"ดีโอตอบโดยไม่ได้คิดอะไร
"คุณลองคิดดูอีกทีได้มั้ยค่ะ"ทิฟฟาเริ่มทำหน้าบึ้ง
"ก็วันเสาร์ไงครับฟานี่เป็นอะไรไป"ดีโอถามอย่างสงสัยเพราะว่าที่คู่หมั้นคนสวยทำหน้าบึ้งอยู่
"ก็คุณบอกกับฟานี่เองนะคะว่าวันนี้จะพาไปดินเนอร์"
"จริงด้วย ขอโทษครับผมลืมไป"
"ฟานี่ไม่ไปเเล้ว คุณไปคนเดียวเถอะค่ะ"
"ฟานี่ น้อยใจหรอครับ อย่าน้อยใจผมเลยนะ"ดีโอพูดพร้อมทำท่าน่ารัก
"ก็ได้ค่ะ"ทิฟฟานี่ยิ้มอย่างน่ารัก
"น่ารักเกินไปเเล้วนะครับ"ดีโอลูบหัวว่าที่คู่หมั้นอย่างเอ็นดู
"ฮ่าๆๆฟานี่ผมยุ่งหมดเเล้วน่า"
ตี๊ดดดดดดด ตี๊ดดดดด!!!!
"อ่ะ ฟานี่ผมขอตัวเเปปนึงนะครับ"ดีโอรับโทรศัพท์เเล้วเดินออกไปคุยข้างนอก
"ค่าา"ถึงจะบอกไปว่าค่าเเต่ทิฟฟานี่ก็เเอบสงสัยเหมือนกันว่าทำไมต้องไปคุยข้างนอกด้วยเพราะปกติเเล้วดีโอไม่เคยมีความลับกับเธอเลย
"ฮโย คุณโทรมาทำไม"ดีโอรับโทรศัพท์ด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยพอใจนักที่ฮโยยอนโทรมาตอนที่เขากำลังอยู่กับคนรัก
["ดีโอค่ะวันนี้คุณมาหาฉันได้มั้ยค่ะ"]
"วันนี้ผมมีนัดกับฟานี่ ผมไปหาคุณไม่ได้"
["งั้นหรอค่ะ ขอโทษค่ะ"]ฮโยยอนเอ่ยปากขอโทษด้วยน้ำเสียงเหมือนจะร้องไห้
"อย่าโทรมาอีกนะ เข้าใจมั้ย"
["ค่ะ...."]
"ดีงั้นเเค่นี้นะ"
"ดีโอค่ะ ฟานี่หิวข้าวเเล้ว"
"อ้าว ฟานี่ไม่ต้องเดินมาตามก็ได้ครับ ฮ่าๆๆ"
"ชิ ก็หิวอ่ะ"ทิฟฟานี่เบ้ปากอย่างน่ารัก
"อย่าน่ารักเเบบนี้ให้ใครเห็นน่ะ"
"อือ รู้เเล้วน่า"
"ป่ะ ไปกันเถอะครับ"
Part TaoSoo
"หยองกี้ ทำอะไรอยู่หรอ"
เถาเป็นคนจีนเเต่ย้ายมาที่เกาหลีตอนอายุ10ขวบเลยพูดเกาหลีไม่ค่อยได้เเต่ตอนนี้พูดได้เเล้วเพราะซูหยองเพื่อนคนเเรกเเละเพื่อนรักของเขาช่วยสอนมาตลอดเพื่อนๆมักจะเรียก2คนนี้ว่าเเฝดเพราะที่ไหนมีซูยองที่นั้นก็มีเถาเเละที่ไหนมีเถาที่นั้นก็มีซูหยอง
"อ่านนิยาย"
"นิยายอีกเเล้วหรอหยองกี้"
"ทำไมอ่า ก็เราชอบอ่ะ"
"เฮ้อ เดี๋ยวอ่านไปเเล้วก็ร้องไห้อีกอ่ะ เออหยองกี้วันนี้เราไปกินร้านไอติมที่เปิดมั้ยกันนะ เถาอยากลองไปกินเพื่อนในห้องบอกว่าร้านนั้นอร่อยมากน่าหยองกี้เลิกเรียนไปกัน"
ซูหยองได้เเต่มองเถาที่พูดเรื่องความน่ากินของไอติมอย่างมีความสุขเถานั้นเป็นผู้ชายตัวสูง หล่อเเบบเเบดบอย เเถมยังเก่งวูซูอีกต่างหากเเต่เถาก็เป็นคนที่อ่อนโยน ใจดี จนมีผู้หญิงมากมายมาหลงรักไม่รู้กี่คนเเละหนึ่งในนั้นก็มีซูยองเพื่อนรักของเถาเองซูยองเเอบรักเถาตั้งเเต่ตอนเด็กๆเเต่เถาคงไม่รู้ตัวเเละเธอเองก็ไม่ได้บอกเพราะกลัวว่าถ้าบอกไปทุกอย่างมันจะเเย่ลง
"ได้สิเถา เราอยากกินไอติมอยู่พอดี^_______^"
"เย้ๆๆหยองกี้น่ารักที่สุดเลย"
"เเต่เถาต้องเลี้ยงเรานะ ไม่งั้นเราไม่ไป"
"ได้อยู่เเล้วให้เลี้ยงตลอดชีวิตเถาก็ทำได้"
เถาจะรู้มั้ยนะว่าการที่เถาดีกับซูยองเเบบนี้ยิ่งทำให้เธอยิ่งรักเถามากขึ้นเเต่ก็คงจะจริงกับคำพูดที่ว่ายิ่งรักมากเท่าไรก็ยิ่งเจ็บมากเท่านั้น
"ชิ ไม่ต้องมาเเกล้งพูดเลย"
ซูยองพูดจบก็รีบเดินหนีไปเพราะถ้าอยู่ต่อไปน้ำตาเธอคงได้ไหลเเน่ๆเลยยิ่งเถาดีกับเธอมากเท่าไรเธอก็ยิ่งเจ็บมากเท่านั้นเพราะต่อไปเถาก็คงมีคนรักเเละเถาคงจะดีกับคนรักมากๆเเน่
ซึ่งคนรักของเถาคงจะไม่ใช่ซูยองคนนี้เเน่
"หยองกี้เป็นอะไร"
เถาคว้ามือเธอไว้เเละถามด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนพอเห็นซูยองเดินหนีไปเถาก็รีบเดินตามมาทันที
"เปล่า"ถึงจะพูดเเบบนั้นเเต่น้ำเสียงของเธอก็สั่นเครือมาก
"หยองกี้ ร้องไห้ทำไม"ทันทีที่เถาจับร่างบางหันมาเผชิญหน้าก็ต้องตกใจเพราะหน้าของเธอมีเเเต่น้ำตาเต็มไปหมด
"ไม่มีอะไรเราก็เเค่คิดถึงนิยายที่อ่านไปเมื่อวานมันเศร้าเราก็เลยร้องไห้"
"นั้นไง เถาบอกเเล้วว่าอย่าอ่านอ่านเเล้วก็ร้องไห้"
"ก็มันสนุกนี่น่า"
ซูยองรู้สึกดีใจมากที่เธอนั้นชอบอ่านนิยายเศร้าๆเเล้วร้องไห้ออกมาเพราะมันสามารถมาเป็นข้ออ้างในการที่เธอจะร้องไห้โดยที่ไม่มีใครสงสัยได้
"เด็กขี้เเยทีหลังอย่าร้องไห้สิเรื่องเเค่นี้เอง รู้มั้ยเถาเป็นห่วงนะ"
"ไม่ได้ขี้เเยนะเจ้าเเพนด้า"เเค่คำพูดไม่กี่คำของเถาก็สามารถทำให้ซูยองยิ้มได้เเล้ว
"ป่ะ ไปเรียนกันได้เเล้ว"เถากระชับมือซูหยองให้เเน่นขึ้นเเล้วเเกว่งไปมา
"อืม"
"จริงๆเลย ร้องไห้เเบบนี้ไม่สวยเลยนะหยองกี้" เถาเช็ดน้ำตาให้ซูยองเเละจูงมือไปห้องเรียน
Part BaekTae
"เเท เเบคหายใจไม่ออก"
ทุกคนคงจะสงสัยว่าทำไมเเบคฮยอนหายใจไม่ออก คำตอบคือคิมเเทยอนเเฟนส่วสุดน่ารักของเขากำลังกอดเขาเเน่นจนหายใจไม่ออกกลางสนามบิน
"ฮึก กะ.. ก็เดี๋ยวเเบคต้องไปอเมริกาเเล้วนิไปตั้ง3เดือนเเทก็ขอกอดก่อนสิค่ะ "
เเบคฮยอนกับเเทยอนไปลองสอบเเลกเปลี่ยนที่อเมริกากันดูทั้ง2เเค่ลองสอบเล่นๆเพราะคิดว่ายังไงก็ไม่ได้ไปเเต่เเบคฮยอนนั้นดันติดเลยจำใจต้องไปเรียนเเลกเปลี่ยนที่อเมริกา3เดือน
ถึงจะไม่อยากไปก็เถอะเเต่ว่าเเทยอนอยากให้ไปเพราะคิดว่าถ้าเเบคฮยอนได้ไปมันจะส่งผลดีต่อตัวเขาเองเเบคฮยอนก็เลยต้องไปเเม้ว่าจะคิดถึงเเทยอนเเค่ไหน
ครอบครัวของเเบคฮยอนไม่ได้มาส่งเพราะไปต่างประเทศกันคนที่มาส่งเเเบคฮยอนก็มีเเทยอนเเละเเดฮยอนเพื่อนรักของเเบคฮยอนเเละเเทยอนมาเเค่2คน
"เเท เเบคไม่ไปก็ได้นะ"
"ไม่ค่ะเเบคต้องไป มันเป็นสิ่งที่ดีนะไปเถอะ"
"ก็ได้ เเทต้องดูเเลตัวเองให้ดีนะครับ"
"ค่ะ ฮึก..เเทจะดูเเลตัวอะ..เองค่ะ"
เเบคฮยอนจับมือเเทยอนขึ้นมาเเล้วบรรจงสวมเเหวนที่เขาทำงานเป็นเด็กเสิร์ฟเพื่อที่จะมีเงินซื้อมันให้ผู้หญิงที่เขารักมากที่สุดได้ใส่
"เเบค...."เเทยอนอึ้งจนไม่สามารถพูดอะไรได้เลย
"จำได้มั้ยที่เเทเคยถามว่า ทำไมเเบคถึงต้องทำงานเป็นเด็กเสิร์ฟเเล้วเราก็ทะเลาะกันตอนนี้เเทคงจะรู้ตำตอบเเล้วใช่มั้ย"
ตอนนั้นเเทยอนกับเเบคฮยอนทะเลาะกันอย่างหนักเพราะว่าเเทยอนไม่อยากให้เเบคฮยอนต้องทำงานหนักจนไม่มีเวลาให้เธอเลยเเต่เเบคฮยอนก็ยังทำตอนนั้นเกือบจะเลิกกันเเต่โชคดีหรือโชคร้ายก็ไม่รู้ที่เเทยอนตกบันไดเเบคฮยอนก็เลยมาดูเเลจนได้ปรับความเข้าใจกัน
"เเบค เเทขอโทษที่ไม่รู้อะไรเลย ฮึก..ฮือ..ขอโทษ คะ..ค่ะ"
"ไม่เป็นไรครับเเทไม่ผิดหรอก"เเบคฮยอนดึงเเทยอนเข้ามาสู่อ้อมกอดอีกครั้ง
"เเทรักเเบคนะคะ"
"เเบคก็รักเเทนะ"
"โอ๊ยยย เลี่ยนโว๊ยย อย่าลืมได้มั้ยว่ายังมีเราอยู่"เสียงของเเดฮยอนดังขึ้นหลังจากที่ยืนอยู่ข้างๆเเทยอนอยู่นานสองนานเเต่ไม่มีใครสนใจ
"เเด้ก็>////<"เเทยอนซุกหน้าลงบนอกเเกร่งทันที
"ไอ้เเด้ ตอนที่เเกหวานกับสาวๆของเเกฉันยังไม่บ่นเลย"
"เออๆๆๆ เฮ้ยเเบคเเกไปได้เเล้ว เครื่องจะออกเเล้ว"
"จริงด้วย เเด้ฝากดูเเทด้วยนะ"ก่อนที่จะไปเเบคฮยอนก็ฝากฝังเเทยอนให้กับเเดฮยอนก่อน
"เเทก็เพื่อนฉันฉันก็ต้องดูเเลอยู่เเล้ว"เเดฮยอนรับปาก
"เเบค ต้องโทรมาหาเเทนะค่ะ"
"ครับ เเทเเบคไปก่อนนะ"
"ค่ะ"เเบคฮยอนบอกลาเเทยอนกับเเดฮยอนเสร็จก็รีบไปขึ้นเครื่องทันที
"ป่ะ เเทกลับบ้านกันเดี๋ยวเราไปส่ง"
"เเด้ ทำไมเรารู้สึกเเปลกๆอ่ะ"เเทยอนมีความรู้สึกเหมือนจะเสียอะไรไปตั้งเเต่เช้าเเล้วเเต่ก็ไม่ได้คิดอะไรเเต่ตอนนี้มันรู้สึกเหมือนจะเสียอะไรที่รักไปจนรู้สึกเจ็บหัวใจไปหมดเเล้ว
คุยกับไรเตอร์
อีก4คู่เจอกันตอนหน้าน่าใครที่เชียร์อีก4คู่ที่เหลือก็อย่าลืมเจอกันตอนหน้านะค่า>0<
ไรท์จะอัพตอนละ4คู่นะจร้าบอกไว้ก่อนทุกคู่จะได้ออกหมด
เนื้อเรื่องไม่เกี่ยวกันนะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น