นิยาย NUDGET TO LOVE : สะกิดรักทักหัวใจ : Dek-D.com

NUDGET TO LOVE : สะกิดรักทักหัวใจ

เราเรียนห้องเดียวกันแต่เราไม่เคยคุยกันเลยตั้ง3ปีทั้งที่เมื่อก่อนเราสนิทกันมาก แต่จะให้ฉันกลับไปพูดกับเขาหรอฉันคงทำไม่ได้ตอนนี้เราสองคนเหมือนกับคนแปลกหน้าที่ทำได้แค่มอง รู้สึกเจ็บนะว่ามั๊ย

NUDGET TO LOVE

สะกิดรักทักหัวใจ

IN TRO

"เบส...วันนี้เราจะไปซ้อมดนตรีมั๊ย" ฉันถามเขาเพื่อนซี้อย่างร่าเริงถึงแม้ว่าเราจะต่างเพศแต่เราก็เป็นเพื่อนกันได้

"....." เงียบไม่มีเสียงตอบรับใดๆเบสเพียงแค่มองหน้าฉันนิ่งๆด้วยสายตาที่ราบเรียบคำแรกที่ผุดขึ้นมาในหัวของฉันคือ 'เขาเป็นอะไร' คือฉันเป็นนักร้องนำและมีเบสเป็นมือกีต้าร์โซโล่และก็เพื่อนๆของเขาเราจะซ้อมเพื่อแสดงในวันรับน้องถึงเราจะพึ่งอยู่ม.2แต่ด้วยดีกรีความหล่อและความสามารถเลยทำให้ได้ขึ้นแสดงในอาทิตย์หน้า

"เบสมีอะไรหรือปล่าว"

"ต่อไปนี้....เธอ.....ไม่ต้องไปซ้อมแล้วนะ"

"อะ...อะไรนะ...ทะ...ทำไมหรอ" อะไรกันอยู่ๆก็บอกให้ฉันไม่ไปซ้อมไม่ได้แสดงแล้วหรอหรือว่า...ไม่..ไม่...ฉันไม่อยากคิดถึงข้อนั้น

"............" เขาไม่ตอบเพียงแค่มองหน้าฉันนิ่งๆยิ่งเขาเงียบแบบนี้ฉันยิ่งใจหายปกติเขาเป็นคนร่าเริงออกจะกวนด้วยซ้ำ

"เขายกเลิกการแสดงหรอ"

"......"

"เฮ้ออออ!!......" เขาถอนหายใจหนักๆหันหน้าไปอีกทางก่อนจะหันกลับมามองหน้าฉันเหมือนกับลำบากใจที่จะบอก "เรา....ได้นักร้องคนใหม่แล้ว"

".......แล้วนายก็เลย..." ฉันเว้นเพื่อหายใจทุกอย่างมันตีบตันเหมือนมีก้อนอะไรมาติดอยู่ที่คอก่อนที่จะพูดออกมา "จะถีบฉันออกจากวง"

ฉันมองหน้าเขาด้วยหัวใจที่ปวดร้าวใหนเขาสัญญาว่าไม่ว่าจะทำอะไรจะไม่ทิ้งฉันไง โกหกทั้งเพ!! ฉันรู้สึกร้อนๆที่ขอบตาทั้งสองข้างฉันกลั้นใจมองหน้าเขาแล้วพูดประโยคถัดมา

"ฉัน...เข้าใจแล้ว...ฉันจะไปเอง" พูดจบฉันก็หันหลังให้เขาก่อนที่น้ำตาจะไหลอาบแก้มทั้งสองข้างเขาเหมือนจะพูดอะไรสักอย่างฉันรอให้เขาอธิบายแต่......กลับไม่มีเสียงเรียกอะไรทั้งนั้นฉันขอแค่เขาอธิบายให้ฉันฟังฉันก็พร้อมจะรับฟังและเข้าใจแต่เขาไม่อธิบายซึ่งมันก็แน่ชัดแล้วว่าเขาจงใจให้มันเป็นแบบนี้ฉันไม่รู้ว่าฉันร้องให้ทำไม ถามว่าโกรธมั๊ยใช่ฉันโกรธ ถามว่าน้อยใจมั๊ยใช่ฉันน้อยใจฉันรู้แต่ว่าตอนนี้ฉันอยากจะร้องให้อยากอยู่เงียบๆและฉันก็ไม่รู้ว่าฉันจะกลับไปเป็นแบบเดิมได้หรือป่าวเพราะบางทีเขาอาจจะไม่ได้ต้องการฉันตั้งแต่แรกอยู่แล้ว

.........................................................................................................................................................................