คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Super Star มายา - 2
ตอนที่ 2
หนังสือพิมพ์ประจำวันถูกโยนลงโต๊ะกระจกหรูอย่างแรง ข่าวบันเทิงหน้าหนึ่งขึ้นหัวข้อข่าวใหม่ด้วยอักษรตัวใหญ่อ่านง่ายและชัดเจน
‘พระเอกสุดฮอตแอบจูบนอกจอกับนายแบบหน้าสวยชื่อดัง’
ร่างบางเดินวนไปวนมาอย่างกระวนกระวาย ทีวีที่เปิดค้างไว้กำลังเริ่มรายงานข่าวบันเทิงหน้าหนึ่งอยู่เช่นกัน ผู้จัดการหนุ่มเดินเข้ามาทักทายอย่างไม่เดือดเนื้อร้อนใจใดๆกับข่าวนี้
“ข่าวหน้าหนึ่งวันนี้น่าอ่านจัง”
“น่าอ่านบ้าอะไรล่ะ! ฉันจะประสาทอยู่แล้ว”
“พี่จะสนใจทำไม ยังไงพี่ก็เล่นละครด้วยกันอยู่แล้ว”
“หมอนั่นทำฉันเสียหาย เรทติ้งฉันจะตกล่ะไม่ว่า” ร่างบางหน้าบูดบึ้ง
“แล้วทำไมถึงได้จูบกันได้ล่ะ?” ผู้จัดการหนุ่มถามอยากรู้ จู่ๆก็โดนแอบถ่าย ดูจากในรูปแล้วไม่ใช่ในกองถ่ายแน่นอน
“ไอ้หมอนั่นมันฉวยโอกาสฉันไง! มันหน้าตบจริงๆเลย”
Rrrrrrrr!
“สวัสดีครับ ซึงฮยอนครับ” ผู้จัดการหนุ่มกรอกเสียงตอบรับก่อนส่งโทรศัพท์ให้อีทึก
“ใคร?”
“คู่กรณี”
“มีอะไร?!”
(เสียงไม่ร่าเริงเลยนะคุณ)
“คิดว่าฉันหัวเราะออกรึไง!”
(ดีซะอีกหนังเราจะได้มีคนจับตามองเยอะๆ)
“ไม่ต้องมาทำเสียงแบบนั้นได้ไหม” อีทึกดุเมื่อร่างสูงทำเสียงเล็กน่าหมันไส้
(น่ารักจะตาย)
“อุบาท”
(คุณนี่เป็นคนเข้าใจยากสุดๆเลย)
“แล้วทำไมจะต้องมาทำความเข้าใจนิสัยฉันด้วยล่ะ!”
(ไปทานข้าวกับผมไหม?)
“ไม่ไป!”
(โอเค เดี๋ยวผมไปรับ)
“หัดฟังคนเขาพูดมั่งสิ!” ไม่ทันได้พูดจบประโยคร่างสูงก็ว่างสายไปเสียแล้ว คิ้วสวยขมวดอย่างขัดใจ “ไอ้ซึงฮยอนถ้าไม่ใช่เรื่องงานห้ามรับสายเด็ด!”
“คร้าบบบบ”
..
สายตามากมายหลายคู่จับจ้องมายังคนดังทั้งคู่และเพิ่งเป็นข่าวไปหมาดๆ อาหารมากมายวางตรงหน้า ร่างสูงของพระเอกสุดหล่อจัดการอาหารลงกระเพาะอย่างไม่สนใจเสียงซุบซิบ หรือแสงแฟร็ตจากกล้องถ่ายรูปแต่อย่างใด
“ยังมีอารมณ์กินอยู่ได้นะ!” ร่างบางมองรอบข้างๆอย่างเขินๆ ความมั่นใจหายไปจนหมดสิ้น “ไม่กลัวเป็นข่าวบ้างรึไง?”
“กลัวทำไม ดารากับนักข่าวเป็นของคู่กับไม่ใช่หรอ ดีซะอีกที่เป็นข่าวกับคุณ”
“ถามฉันสักคำไหมว่าฉันอยากเป็นข่าวกับนายรึเปล่า” ร่างบางยื่นหน้าเข้าไปกระซิบ เมื่อเห็นผู้คนจากนอกร้านอาหารยืนมุงดูพวกเขาผ่านกระจกใส “สักวันนายโดนดักตีหัวแน่ บางทีแฟนคลับของฉันอาจวางแผนฆ่านายอยู่ก็ได้”
“งั้นคุณก็เป็นหัวหน้าขบวนการน่ะสิ” ฮันกยองยื่นหน้าเข้าไปบ้างใกล้จนปลายจมูกสัมผัส อีทึกแทบถอยกลับไม่ทัน ยิ่งทำให้ทั้งตากล้องจำเป็นทั้งหลายได้ช็อตเด็ดไปตามกัน ร่างสูงระบายยิ้มหล่ออย่างพอใจ
“ฉันจะกลับบ้าน” อีทึกรีบลุกคว้ากระเป๋าออกจากร้าน ฮันกยองวางเงินค่าอาหารก่อนรีบตามไป
“คุณอีทึก คุณนี่หน้าบูดบ่อยจัง”
“เพราะใครล่ะ ฉันไม่อยากเป็นข่าวกับนายแล้ว”
“เราเป็นคนหน้ากล้องนะ ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนยังไงก็เป็นข่าวอยู่ดี” ฮันกยองเดินไปพูดไป เพื่อให้ตามร่างบางได้ทัน “ยังไม่ชินอีกหรอ?”
“ชินแล้ว แต่ไม่ใช่แบบนี้ "ฉันไม่อยากอยู่ใกล้นาย” ร่างบางหยุดเดินและหันกลับมา
“รังเกลียดหรอ?” ฮันกยองขยับกายเข้าไปใกล้ไม่สนใจสายตาผู้คนรอบข้าง ท่าทางนิ่งๆนั้นทำให้ตาสวยสั่นไหวอย่างระแวง
“เปล่า...แค่ไม่ชอบแบบนี้” เสียงหวานเอ่ยแผ่วเบา “ฮันกยอง คนมองอยู่นะ” ร่างสูงถอยห่างครึ่งก้าวพยักหน้ารับพลางแอบถอนหายใจเบาๆ “พาฉันกลับบ้านเถอะ”
“ก็ได้ ตามใจคุณแล้วกัน” ฮันกยองผายมือให้ร่างบางเดินนำ
ปึก!!
“อ๊ะ! ขอโทษครับ” อีทึกก้มเก็บถุงกระดาษมากมายหลังจากเดินชนกับชายหนุ่มอีกคน
“คุณปาร์ค!” ชายหนุ่มเอ่ยชื่อร่างบางอย่างดีใจ “ไม่เจอกันนานเลยนะครับ”
“คุณกวางมินสวัสดีครับ” ปากบางส่งยิ้มสวย
“คุณปาร์คมากับใครครับ หรือว่ามาคนเดียว? ไปทานข้าวด้วยกันไหมครับ?”
“เอ่อ..."
“คุณอีทึกมากับผมครับ เรากำลังจะกลับกันแล้วล่ะครับ” เสียงทุ้มเอ่ยขัด ตอบคำถามแทนร่างบาง
“คุณฮันกยองใช่ไหมครับ? ผมลี กวางมิน เป็นดีไซเนอร์ครับ”
“ยินดีที่ได้รู้จักครับ”
“งั้นข่าวที่พวกคุณคบกันก็เรื่องจริงสินะครับ”
“ไม่ใช่หรอกครับ รูปในข่าวนั่นมันเป็นแค่ฉากหนึ่งในหนังที่เราเล่นครับ”
“อย่างนั้นเองหรอครับ กวางพยักหน้าพร้อมรอยยิ้มเมื่อยินคำตอบ “คุณปาร์ค ครับงานเดินแบบประจำปี รบกวนคุณไปรวมงานกับเรานะครับ”
“ใกล้จะถึงแล้วหรอ ให้ผมไปเดินให้ไหม?”
“จริงหรอครับ ดีเลยผมจะเตรียมตัดชุดไว้ให้คุณโดยเฉพาะ”
“ขอโทษที่ขัดนะครับ แต่เราจะกลับกันแล้ว” ฮันกยองรีบขัดก่อนที่บทสนทาจะยาวไปมากกว่านี้
“อ๋อครับ เชิญครับ” ร่างบางถูกมือหนาดึงให้เดินตาม อีทึกส่งยิ้มบางๆเป็นการบอกลา
ไอแพดเครื่องบางเฉียบถูกเลื่อนสไลน์อย่างมันส์มือ เกมส์โปรดถูกเล่นจนถึงด่านสุดท้าย ริมฝีปากหนากระตุกยิ้มพอใจเมื่อชนะเกมส์ได้ แขนยาวยกขึ้นบิดขี้เกียจคลายความเมื่อยล้าแล้วกลับมาสนใจจอไอแพดต่อ หน้าเกมส์ถูกปิดเปลี่ยนเป็นเว็บข่าวบันเทิงออนไลน์หวังจะอัพเดทข่าวของตัว เอง นัยน์ตาสีน้ำตาลไล่อ่านหาข่าวของตัวเองก่อนจะสะดุดกับข่าวออนไลน์ที่เพิ่ง อัพสดๆ
‘คู่รักใหม่ เรื่องจริง ไม่โปรโมต ฮันกยองและอีทึกจูบกันในร้านอาหารสุดหรู'
รูปของร่างสูงผู้เป็นพี่ชายและคนสวยอีกคนนั่งอยู่ในร้านอาหารสุดหรู ใบหน้าใกล้กันเสียจนแทบจะสัมผัสผิวกัน ผู้คนมากมายภายในร้านต่างมองทั้งคู่อย่างสนใจ และยังมีอีกหลายรูปทุกอิริยาบถที่ทั้งคู่อยู่ด้วยกัน มุมปากหนากระตุกยิ้มอีกครั้ง
“ทำแต้มนำไปเยอะเลยนะ พี่ชาย”
..
...
“พี่อีทึก ตื่นได้แล้ว” ซึงฮยอนเขย่าขาเบาๆ
“...Zzz”
“พี่ครับวันนี้เราต้องเข้าบริษัทนะ”
“มันไม่มีอยู่ในตารางงานไม่ใช่หรอ?” เสียงเอ่ยถามเสียงงัวเงีย
“ท่านประธานอยากคุยกับพี่ มีซีอีโอเสนองานมา”
“เฮ้อ~ ขอสิบนาทีเดี๋ยวออกไป” อีทึกพ่นลมออกแรงก่อนเดินหายเข้าห้องน้ำ
ชายวัยกลางในชุดสูทสีดำมีภูมิฐานสองคนกำลังคุยกันอย่างถูกคอ เสียงแหบห้าวหัวเราะร่วน ผิดกับอีกคนที่ถูกเรียกมาร่างบางกำลังนั่งอ่านรายละเอียดงานซ้ำไปซ้ำมา เพียงแค่หนึ่งหน้ากระดาษเขากลับต้องอ่านซ้ำๆให้แน่ใจ
“พี่ตัดสินใจยัง จะรับหรือไม่รับ ซีอีโอค่ายมาขอเองเลยน้าไม่รับก็เสียมารยาทแย่” ซึงฮยอนกลั้นหัวเราะ ทำน้ำเสียงกวนใส่
“แล้วฉันปฏิเสธได้หรอ?” อีทึกเงยหน้าขึ้นแยกเขี้ยวใส่เบาๆ
“ก็เห็นพี่นั่งอ่านอยู่นั่นแหละ พี่ก็ตอบตกลงซะสิ จะได้รีบกลับบ้าน”
“ขอโทษครับ” อีทึกเอ่ยขัดผู้ใหญ่ทั้งสอง “ผมรับงานนี้ครับ”
“อ่า ดีจังเลย เจ้าเด็กแสบของผมคงจะดีใจ...เขามาขอร้องให้ผมช่วยติดต่อเรื่องนี้ให้ งานนี้เขาลงทุนกำกับเองเชียวนะครับ ถ้าคุณไม่ตกลงผมคงแย่” เขาพูดติดตลกเมื่อนึกถึงคนต้นเรื่อง
“ยังไงอีทึกต้องรับงานนี้อยู่แล้วละครับ ใช่ไหมอีทึก” ท่านประธานหันมายิ้มให้
“ครับ”
“ถ้าอย่างนั้นผมกลับเลยแล้วกันครับ หวังว่าพวกเราจะได้ร่วมงานกันอีกนอกเหนือจากนี้นะครับ”
“ยินดีครับ” ท่านประธานยืนส่งซีอีโอใหญ่แห่งวงการเพลง ก่อนจะเดินออกไป
“ผมบอกแล้ว เชื่อผมหรือยังล่ะ เกลียดอะไรจะได้อย่างนั้น” ซึงฮยอนหันมาพูดเต็มเสียง ใบหน้ายังระรื่นชื่นบาน “ทีนี้พี่จะได้ประกบคู่ทั้งพี่ทั้งน้อง แล้วก็ดังๆ ผมก็จะรวยๆ”
“คิดแต่เรื่องเงิน!” ร่างบางผลักหัวผู้จัดการหนุ่มอย่างหมันไส้
“เอาน่าพี่ แค่เล่นเอ็มวีเอง”
“นั่นสินะ แค่เล่นเอ็มวีเอง”
..
คอมเม้น...
ความคิดเห็น