ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic exo]love dangerous! รักอันตรายของน้องชายสุดหล่อ

    ลำดับตอนที่ #2 : น้องชาย ผับ และผม-*-

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 112
      0
      29 ก.ย. 56



    น้องชาย ผับ และ ผม-*-
     





    Sehun part




    ผมอยู่ในห้องเรียนครับกำลังจะเก็บของแล้วไปลั้นลาให้สบายใจตามประสาผู้ชายหน้าตาดี-......-
    ก็ผมมันเป็นผู้ชายประเภท ลั้นลา ลั้นลา ลั้นๆลา ล่ะ ล่ะ ลั้น ลั้นลา~




    โป๊ก!



    "เป็นไรของมึงไอ้ติ๋ม กูเห็นผิวปากลั้นลาอารมณ์ดีนานละ-*-"
    "พ่องงงง มึงดิดำ!! ตบหัวกูทำซากไรวะ!"คิม จงอิน หรือ ไค เพื่อนสนิทที่ผมคบกะมันมาตั้งแต่อยู่เกรด 7 ด้วยกันมันเป็นเพื่อนรักผมครับ รู้ทุกเรื่องเกี่ยวกับผม รู้หมดใส้หมดพุ่งจิงๆ-0-
    "มึงสองคนก็กันกันอยู่ได้ รำคาญ-*-"
    "ครับ คุณชานยอล-*- พวกกูคนทำเสีคยงดังรบกวนมึงมากกกกกกก"ผมตอบกลับชานยอลเพื่อนสนิทอีกคนที่พึ่งคบกันได้ประมาณ 2 ปี
    "มึงไปกัยกูป้ะเนี่ยไอ้ชานยอล ผับK อ่ะกูจะไปหาสาวเว้ย*0*"ไคพูดพลางกอดคอชานยอล ชานยอลทำหน้ารังเกียจมันหน่อยๆ เอ๊ะ คงไม่หน่อยแล้วมั้งครับ-......- แล้วดันตัวมันออกพร้อมกับผลักหัวไคไปอีกทาง
    "มึงก็เป็นอย่างงี้ตลอดอ่ะกูเห็นไปแต่เที่ยวบ้านไม่มีอยู่หรือไงมึงอ่ะ"
    "โหยยยยย ถ้าจะด่ากูนะไปด่าไอ้ฮุนด้วยเพราะมันก็จะไปเหมือนกัน-3-"ไคบุ้ยปากมาทางผม แหม โยนขี้ให้กูเลยนะ- -*
    "มึงก็คอ่อนจะตายห่า ยังจะไปผับอีกภาระพี่สาว เอ้ย พี่ชายมึงอีกล่ะสิ"
    "เออพูดถึงพี่ชาย พี่ลู่ฮานไปป้าวว้ะไอ้ฮุน*0*"ไครีบทำตาวาวแล้วมาเกาะแขนผม
    "ยุ่งไรพี่ชายกูไอ้ดำ-*-"ผมพูดพร้อมกับสะบัดแขนใส่มัน หวงนะครับหวงพี่ชายผมทั้งคนน่ารักขนาดนั้น เอ๊ะ!!ใครพูดไรอ่ะ น่ารัก อะไรไม่มี๊ๆ(' ' )
    "โด่วววว แค่นี้ทำเป็นหวงเชอะ-3-"มันพูดแล้วกลับไปเก็บของที่โต๊ะตัวเอง
    "สรุปมึงไปมั้ย ชานยอล?"ผมหันกลับไปถามชานยอล
    "ไม่ว่ะกูต้องอ่านหนังสือที่บ้าน"มันพูดแล้วหันกลับไปถือหนังสือแล้วเดินออกไปเบยยยย ให้มันได้อย่างนี้สิครับ เพื่อนกู-*-อีกคนก็เพลย์บอย อีกคนก็เด็กเรียน มีแต่ผมนี่แหละเพอร์เฟค!!! โฮะๆๆๆ



















































    ผับ K







    Dance the night away
    Live your life ,and stay young on the floor
    Dance the night away
    Grab somebody drink a little more
    Aaa la la la la, lalalalalala la laaaa
    Tonight we gon' be it on the floor
    Aaa la la la la, lalalalalala la laaaa
    Tonight we gon' be it on the floor~

    ...



    เสียงเพลงดังขึ้นพร้อมกับการวาดลีลาของผีเสื้อราตรีทั้งหลายอย่างไม่มีใครยอมใคร
    "เฮ้ย มึงผู้หญิงคนนั้นสวยว่ะ"ผมมองไปตามที่ไคเผยิดให้ดูผู้หญิงผมยาวสีดำที่สยายลงถึงกลางหลังพร้อมกับชุดรัดรูปสีทองที่ทำให้หน้าอกหน้าใจแทบทะลักออกมาอวดชาวบ้านเค้า หายใจออกมั้ยนั่นน่ัะ-*-
    "กูสวยดีว่ะ-0-"
    "เฮ้ยยย!! ไรวะออกจะสวยมึงไม่สนใจหรือไงวะ"ถามว่าสนใจมั้ย...ก็นะ ดูดีอ่ะถ้าไม่ติดที่หน้าอกแสนบะรึ่มฮึ่มอย่างนั้นน่ะนะ-0-
    "ไม่ว่ะของบายถึงจะสวยแค่ไหนใส่ชุดให้ปิดกว่านี้ก็ยังดี"ผมบอก แห็นอย่างนี้ผมก็ชอบผู้หญิงรักนวลสงวนตัวนะคร้าบบบเล่นเปิดโน่นโชว์นี่ให้ชาวบ้านดูแบบนี้ก็ไม่ไหวนะครับ
    "เค้ามองกูด้วยว่ะ เดี๋ยวกูมานะ*0*"ไอ้ดำกระดี้กระด๋ารีบเดินไปหาผู้หญิงคนนั้นที่ส่งตาหวานเย้มเชิญชวนมาให้ แหม่ ไม่เดินไปรอที่เตียงเลยล่ะครับ- - พูดอยู่นานแล้วนี่พี่ชายผมไปไหนครับเนี่ยยยยยยย ป่านนี้แล้วยังไม่มาซะทีหลงไปอยู่ที่ไหนแล้ววะครับ!?





    Rrrrrrrrrrr




    สั่นครับสั่น อุ้ย ลู้ฮานโทรมา
    (ฮัลโหล!!นี่นายอยู่ไหนเนี่ย โอเซฮุนนนนนนนนนนนน!!!!!!!)จะตะโกนทำซากไรเนี้ย-0-
    "ฉันสิต้องถามนายว่าอยู่ไหนน่ะ!!ฉันอยู่ที่ผับตั้งนานแล้วนายยังไม่โผล่หัวออกมาอีกหรือไงห๊าาาา"
    (ฉันก็อยู่ผับเดียวกะนายเนี่ย!!โอ้ย!!คนจะเยอะไรนักหนาวะ เพลงก็ดัง นายนี่พาฉันมาซวยจิง!!)ดูครับพี่ชายผมรักน้องขายผู้นี้มากด่ากันจริ๊งงงงงงง
    "นายอยู่ตรงไหนเดี๋ยวฉันไปหา- -*"
    (เนี่ยอยู่ตรง......ตู๊ดๆๆๆๆ)อ้าว เวร- - วางสายไปซะละ ยิ่งซื่อบื้ออยู่เป็นพี่ชายผมจริงป้ะเนี้ยยย ผมกระดกน้ำสีอำพันในมือแล้วเดินหาพี่ชายผม














































    Luhan part



    "เนี่ยฉันอยู่ตรง...ตู๊ดๆๆๆๆๆๆ"อ้าว สายหลุด-*- ให้ได้อย่างนี้เซ่!! ผมกดโทรหาเซฮุนอีกรอบ อีกรอบ และ อีกรอบ ไม่รับครับ ไอ้เด็กบ้า!!ทำฉันซวยจริงๆเลย ให้ตายเถอะ ผมล่ะเกลียดที่แบบนี้จริงๆเพลงก็ดังโคตรจะหนวกหูอ่ะคนก็เยอะแยะเต็มไปหมดแล้วยังจะเต้นเบียดกันอีกนะที่ก็มีแค่นี้อะไรหนักหนา-*-
    "อื้มมม~ มาคนเดียวหรอ คิๆ"เห็นมากันสามคนหรือไงล่ะ-*- ผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่งเดินมาเต้นๆเบียดๆข้างๆผมแต่ดูไปดูมาคนนี้หน้าตาดีใช่ย่อยเลยนะถ้าสภาพไม่เมา แอ๊งี้อ่ะนะ
    "ขอโทษ ครับผมขอ...!!"เฮ้ย!! มันจับก้นผมย้ากกกกกกกก ก้นแสนบริสุทธิ์ของโพ้มมมมมTT0TT
    "ก้นนิ่มจัง คิกๆ"ยังจะมาขำ ช็อค ครับช็อค ยอมรับเลยผมทำอะไรไม่ถูกจริงๆ!
    "คืนนี้ไปกะพี่มั้ยครับคนดี"ผมพยามเดินหนีแต่มันดึงแขนผมไว้ครับ ใครก็ได้ช่วยผมที๊TT0TT ผมโดนโรคจิตลวนลามอ๊าาาาาาา
    "เอ่อ ไม่ครับคือ คุณคงทักคนผิดปล่อยผมด้วยครับ"ผมพยามพูดอย่างใจเย็นให้เค้าปล่อยแต่ไอ้นี่มันกลับดึงผมเข้าไปใกล้แถมโน้มหน้าลงมาจนได้กลิ่นแอลกอฮอล์
    "ไม่ผิดหรอกคนสวย"มันยิ้มให้ผมด้วยยิ้มพิมพ์ใจแต่ขอโทษ ผมไม่หลงกลครับ ปล่อยผมนะ ดิ้นๆๆๆๆๆๆ
    "นี่อย่าดิ้นได้มั้นเล่า"มันเริ่มขึ้นเสียงด้วยสถานการณ์และสถานที่แบบนี้ใครก็คนคิดว่าเรากำลังสวีตวิดวิ้วกันอยู่เป็นแน่แต่ป่าวเลยผมกำลังโดน ลวนลามนะครับ โฮฮฮฮฮฮฮT^T ไอ้น้องบ้าเพราะแกคนเดียวเลย ทำไมฉันต้องมาซวยเพราะนายด้วยเนี่ยเซฮุนถ้าไม่มาที่นี่เพราะนายนะฉันก็คนไม่โดนลวนลามแบบเน้ แต่เหมือนใครคนนั้นจะได้ยินเสียงที่ผมคิดในใจเพราะแรงดึงจากด้านหลังเป็นผลให้ผมหลุดจากโรคจิตหน้าตาดีนั่น กลิ่นน้ำหอมกับเสียงที่แสนคุ้นเคยเพียงไม่ต้องหันไปมองก็รู้ว่าใคร
    "ยุ่งไรกะ แฟนนน ฉัน ว้าาาาาา"เอ๊ะ!! แฟน?? เอ่อไม่ทราบว่ากนะผมมีแฟนตอนไหนครับท่าน ผมรีบหันไปมองก็เจอหน้าน้องชายตัวแสบที่ยืนยิ้มแช่ง สภาพเมาแอ๊ไม่ต่างจากไอ้โรคจิตหน้าตาดี-0-
    "โฮยยย มีแฟนแล้วหราาา ทำไมไม่บอกว๊าาา"แล้วมันก็เดินจากไป-*-
    "เซฮุน!ใครใช้ให้นายบอกว่าเราเป็นแฟนกันห้ะ!!"
    "ก็ถ้าม่ายยยย พูดแบบนี้ เค้าจะเลิกยุ่งกะนายม้ายยล่ะ เอิ้ก"พูดไปก็สะอึกไปเอาเข้าไปครับภาระผมอีกแล้วววววววว
    "เออๆๆ ช่างมันกลับบ้านไป นายเมามากแล้ว แล้วนี่มาคนเดียวหรือไง??"ผมถามเพราะปกติเห็นจะต้องอยู่กันไค ที่เป็นเพื่อนสนิทแล้วก็ชานยอลแต่รายนั้นผมว่าคงไม่น่ามาเด็กเรียนนี่นะ ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าคบกะไอ้สองคนนี้ได้ยังไง?
    "ม่ายรู้ เค้าม่ายรู้~"
    "เออๆ ไม่รู้ก็ไม่รูกลับๆๆ"ผมจัดการใช้แขนเซฮุนพาดลงมาที่คอผมเพื่อพยุงแล้วพาเค้ากลับบ้าน ตัวหนักเป็นบ้าเลยคนอะไรก็ไม่รู้สูงก็สูงทั้งๆที่เป็นน้องผมแท้ๆสูงกว่าผมได้ไง-3- ผมแบบกเซฮุนมาที่รถแล้วจัดการยัดลงเข้าไปในรถ
    "อื้ออออ ลู่ฮานนน"ละเมออะไรของมัน-*- ผมเดินอ้อมมาที่ฝั่งคนขับแล้วจัดการสตาร์ดรถกลับบ้าน ผมลืมบอกไปว่าเซฮุนน่ะคออ่อนมากกกก อ่อนโคดดดด แค่แก้วสองแก้วก็ไปยาวแล้วล่ะครับแต่ไม่รู้ทำไมชอบนักดื่มจิงไอ้พวกเนี้ย ผมคับรถมาเรื่อยๆจนถึงบ้านแล้วเดินอ้อมไปฝั่งผู้โดยสารที่น้องชายผมอยู่ผมค่อยๆประคองร่างที่สูงกว่าก่อนจะพาเข้าไปที่ห้องเจ้าของที่อยู่ติดกับห้องผม




    ปุ




    เย้*\(^o^)/* หมดภาระสะที! คนบ้าไรไม่รู้หนักเป็นบ้า ผมยืนมองร่างนอนชายที่นอนสบายใจเฉิบต่างจากผมที่เหนื่อยโคตรๆร่างที่นอนแผ่หลาทำให้ผมช่างใจก่อนจะถอนหายใจรอบที่ร้อย เฮ้อออออออ. ผมจับขาวางไว้บนเตียงให้ดีจัดท่านอนให้สบายแล้วนั่งลงข้างๆเตียง
    "นายมันภาระฉันจิงๆ- -"ผมเขกเบาๆที่หย้าผากเจ้าน้องชาย และเหมือนเจ้าตัวจะรู้เลยปัดมือผมออกทั้งที่ยังไม่ลืมตา
    "อื้ออออออ"ผมค่อยๆมองใบหน้ายามหลับใหลน้อยนักที่จะสงบแบบนี้ ใบหน้าที่เรียวสวยดวงตาที่ติดขะตี่ๆหน่อยเวลายิ้มแต่นั่นก็คือเสน่ห์อย่างนึ่งของเค้าจมูกที่โด่งจนผมอิจฉามันโด่งมากครับโด่งกว่าผมอีกT^T อีกทั้งปากบางๆสีชมพู ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าคนตรงหน้าผมหน้าตาดีมากขนาดไหน....ผมลุกขึ้นเยือนแล้วสาวเท้าไปหน้าห้องเพื่อจะกลับห้องของตัวเอง
    "ฝันดีน้องชายที่รัก".......



















































    เช้าวันต่อมา

     
    เช้าวันใหม่ของผมก็ยังคงเดิมครับ เมื่อคืนหลังจากที่ส่งน้องชายผมเข้านอนผมก็แทบล้มลงนอนที่เตียงทันทีด้วยความเมื่อย เอ๊ะ! อย่าหาว่าผมซกมกนะเพราะผมอาบน้ำก่อนตะหาก(≧∇≦)
    "ลู่ฮานนน. เอากับข้าวไปวางไว้ที่โต๊ะเร็วลูก"
    "คร้าบบบแม่"คุยซะเพลิน ผมจัดการเอาอาหารน่าตาน่าทานมาวางไว้ที่โต๊ะตานที่แม่สั่ง
    "เป็นไงบ้้างเมื่อคืนเที่ยวสนุกมั้ย?^^"ถามว่าผมอยากไปมั้ยดีกว่า-"- คิดได้แค่ในใจครับ....
    "ก็สนุกครับ แต่แม่ก็รู้ว่าฮานไม่ชอบที่แบบนั้นอ่ะ-3-"ผมกอดเอวแม่ไว้หลวมๆ
    "ก็น้องเราอยากไปนี่หน่า เราเป็นพี่ก็ต้องดูแลน้องสิ"
    "น้องมันก็โตจะตายละดูแลตัวเองได้หนิแม่-0-;"
    "แม้ไม่เถียงกะเราละไปทำงานดีกว่า แล้วอย่าลืมเรียกน้องมากินข้าวนะ^^ แล้วก็ไปส่งน้องด้วยล่ะอย่าลืมนะ"แม่จุ๊บที่หน้าผากผมเบาๆ
    "คร้าบบบบ"จมูกแตะที่แก้มด้านซ้ายเบาๆก่อนที่ผู้เป็นมารดาจะเดินออกจากบ้านไปทำงาน
    "เซฮุนนนนนนน. มากินข้าวววววว"
    "....."ไร้สัญญาณตอบกลับ ตายยังเนี่ย?-.....- ผมเดินขึ้นไปชั้นสองแล้วเคาะประตูเรียก




    ก๊อกๆๆๆ




    "เซฮุนนนน ตื่นยัง นายโอเคมั้ย?"
    "อืมมมม นาย...โอเค พึ่งตื่นน่ะ.....ฮ้าววววว" อะไรนะ!? พึ่งตื่น!
    "นี่นายพึ่งตื่นหรอห๊าาาาาาาา!!"



    ตึงโพล๊ะ!!




    ผมเปิดประคูเข้าไปโดยไม่ขออนุญาติเจ้าของสักคำ
    "ย้ากกกกก. ฉันบอกนายกี่รอบแล้วห้ะว่าห้ามตื่นสายน่ะ!!!"ผมกระโดดเข้าเตียงที่เจ้าตัวกำลังงัวเงียอยู่กับที่ถึงกับต้องมองมาที่ผม
    "นิดหน้อยเองนายนี่บ่นเป็นแม่ฉันไปได้-"-"
    "ไม่บ่นได้ไงล่ะห้ะ!? ก็คนที่ต้องมาดูแลนายเวลามีเรื่องเกเรเรื่องสอบเรื่องเรียนไม่ใช่ฉันหรือไงเล่า!"ผมบอกแล้วแทบจะขยำคอคนตรงหน้า ให้ตายเถอะโรบิ้น!!
    "รู้แล้วล่ะน่า-3-"เซฮุนพูดพลางทำปากบุ้ยๆ แล้วมองหน้าผมอีกครั้ง
    "อะไรมองอะไร ห้ะ"
    "แล้วเมื่อไหร่นายจะลุกจากตักฉันซะที?ฉันจะสายเพราะนายนั่นล่ะ- -"เย้ยยยยย. ผมรีบเด้งเป้า ไม่ใช่ละ-...-เด้งตัว!ออกจะเซฮุน เจ้าตัวยิ้มล้อเลียนผมหน่อยๆก่อนจะลุกขึ้นตาม
    "เสร็จแล้วรีบลงไม่กินข้าวด้วย!!-//-"
    "หึ รู้แล้วน่า....หน้าแดงเชียว:)"
    "เมื่อกี้นายพูดอะไรนะ!"
    "ไม่รู้ไม่ชี้(^-^)"พูดเสร็จก็รีบเข้าห้องน้ำหนีผมไปเลย ย้ากกกก เด็กบ้า!!!ฝากไว้ก่อนนะฮึ้ย





























    แถ่มแถ้มมมมมม. ตอนสองจบแล้วนะเอออ><อย่าลืมติดตามแล้วเม้นเยอะๆเน้ออออออ ใครเม้นเมนรักเมนหลง
    นะเออออ5555555ชอบไม่ชอบบอกได้นะไรท์ก็อยากรู้บ้างว่าชอบแบบไหนกัน

    @babybabyz1 ทวิตเค้าเอง(^ ^)
    ไปเร่งไปพูดไปแชร์ความรู้สึกฟิคได้เน้อออออ555555555


































     










     
     
    :)  Shalunla
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×