ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : นายนี่น่ะพี่ชายผม!
นายนี่น่ะพี่ชายผม!
"ลู่ฮาน ข้อนี้ทำไงอ่ะ"
"..."
"ลู่ฮาน!!"
"แกจะตะคอกใส่ฉันทำไมห้ะ!! เซฮุน"ครับดูมัน- - ผมเรียกมันตั้งนานไม่ตอบพอตะคอกใส่หูหน่อยทำเป็นบ่นให้ได้งี้สิฟร้ะพี่กู
"ก็เรียกตั้งนานไม่หันนี่ เหม่ออยู่ได้-*-"
"หนักหัวนายไง ห้ะ!-3-"พูดแล้วยังมาทำปากจู๋อีก
คงจะช้าไปหน่อยถ้าผมจะแนะนำตัว เอ๊ะ!...ไม่ช้าหรอก ครับ คงได้ยินที่พี่ผมพูดผมชื่อ เซฮุน ส่วนที่พูดปาวๆนั่นพี่ผมเองเองแหละ ชื่อ ลู่ฮาน เราสองคนเป็นพี่น้องกันครับสนิทกันมั้ย...ก็คงไม่ หรือ สนิท? เอ๊ะหรือไม่นะ เอาเป็นว่าสนิทล่ะครับตอนนี้เราสองคนอยู่ที่ห้องผม ผมให้ลู่ฮานมาสอนการบ้านเนื่องด้วยผมทำไม่เป็นและขี้เกียจทำ- -*
"หนัก หนักมากด้วยคนเรียกตั้งนนเหม่ออยู่นั่นแหละ ทำไมเหม่อหาผู้ชายไง"
"ถ้าใช่แล้วจะทำม่ะ( '0')"ยังมีหน้ายื่นน่ามาหาผมอีกนะ รู้สึกหน้าร้อนแปลกๆแหะ เอ๊ะนี่ผมเขินหรอ-////-
"ฮั่นแน่ คิดไรกะฉันป่ะเนี่ยยยย น่าแดงเชียว กิ้วๆ"
"กิ้วบ้าไร ข้อนี้ทำให้เลยไม่ทำแล้ว กะจะทำเองไม่ทำแล้ว!"ผมส่งสมุดให้พี่ชายของผม(ที่ไม่ค่อยจะนับถือ-.-)ให้ลู่ฮานทำเพื่อเปลี่ยนเรื่อง ชอบแซวผมตลอดอ่ะ
"เฮ้ย! ได้ไงนายก็ทำดิฉันอุตส่าห์สอนนายไปแล้วนะ"ลู่ฮานผลักสมุดคืนให้ผม
"ไม่สน โว้ย นายนั่นแหละทำเดี๋ยวนี้เลย!"ผมพูดแล้วผลักสมุดกลับไปทางลู่ฮาน
"นี่!ฉันเป็นพี่นายนะ ขอสั่งให้นายทำเองเดี๋ยวนี้!!"ลู่ฮานยืนขึ้นหวังใช้ความสูงข่มผม
"กลัวซะที่ไหนล่ะ นายน่ะแหละทำ!!"ผมยื่นคำขาดพร้อมยืนขึ้นด้วยส่วนสูงที่สูงกว่าทำให้ ผู้ชายตรงหน้ายู่ปากทำท่าฮึดฮัดก่อนที่จะยอมหยิบสมุดในมือผมแล้วนั่งลงทำการบ้านแทน วะฮะฮ่าา ในที่สุดผมก็ชนะ ผมมองลู่ฮานที่ก้มลงทำการบ้านให้ผม แต่สีหน้าเหมือเด็กถูกขัดใจหน่อยๆ ฮ่าๆ น่ารักเป็นบ้า....เอ๊ะ! ใคร อะไร ใครน่ารัก ใครพูดน่ะ ไม่มี๊!
"เป็นอะไรน่ะทำหน้าอย่างกับ หมางง ฮ่าาาาาา"
"โอ๊ย! เซฮุน!"คนตัวเล็กร้องเมื่อผมเอามือไปดีคางที่มัวแต่ขำสีหน้าผม
"สมน้ำหน้า-.......-"
"ฉันเป็นพี่นายนะ แม้แต่พี่นายก็ไม่เรียน ฉันด้วยซ้ำนี่นายเคารพฉันบ้างมั้ยเนีย?" ผมมองหน้าลู่ฮานผู้ชายที่เป็นพี่ชายสายเลือดเดียวกันกับผมแล้วพูดคำๆนึงจนเจ้าตัวเกิดอาการนิ่งไป
"นายแน่ใจหรอว่าเราเป็นพี่น้องกันจริงๆ"ผมถามคนตรงหน้าไปอย่างนั้นสายตาที่ยังไม่เบื้อนหนีไปไหนเรามองตากันสักพักลู่ฮานก็พูดออกมา
"เราเป็นพี่น้องกันจริงๆ! เบื่อคุยกับนายละ เอาไปทำเองเลยไปไม่ทำให้แล้ว"พูดจบก็รีบลุกเลยครับ
"เห้ย ลู่ฮาน!ทำงี้ได้ไงกลับมาทำให้เสร็จเลยนะ!!ลู่ฮ๊านนนนน"ไปซะแล้วครับท่าน โว้ยยย ผมจะทำเป็นมั้ยวะครับ?โจทย์ยากขนาดนี้ แมร่งพิศดารเหลือเกิน 'ถ้าชายคนหนึ่งชั่งน้ำหนับในลิฟต์ด้วยมวล15kg และดึงเชือกด้วยบลาๆ' มึงชั่งบนพื้นปกติไม่เป็นหรือไงฟร้ะ!ช่างทำพระแสงอะไรบนลิฟต์เจริญเถอะมึง! ผมสะบัดหน้าไปมองกำแพงอยากจะมองทะลุเข้าไปจริงๆหรือไม่ก็ทะลุไปในกำแพงได้เลยยิ่งดีจะได้ไปลากลู่ฮานออกมา ฮึ้ยยย รมเสีย เซ็งๆๆๆ
เช้าวันต่อมา
Luhan part
ผมชื่อ ลู่ฮาน ครับ ทุกคนคงรู้จักผมแล้ว(รู้ได้ไง-.-)ผมมีน้องชายชื่อเซฮุน ทุกคนก็คงจะรู้จักอีก-.......-ครับผมไม่พูดอะไรมากเอาเป็นว่าตอนนี้ผมกำลังลงมานั่งกินข้าวเช้าพร้อมกัยครอบครัว ผม เซฮุน และคุณแม่ พ่อของพวกเราหย่ากับแม่แล้วแต่งงานใหม่แล้วก็ย้ายไปอยู่ต่างประเทศผมกับคนในครอบครัวไม่มีใครโกรธพ่อหรอกครับ เราเข้าใจดีแล้วอีกอย่างผมกับเซฮุนก็ไม่รู้สึกขาดเหลืออะไรถ้ามีเพียงแค่แม่คนเดียว ผมเรียนอยู่มหาลัยปี 4 ใกล้จะจบและทำงานแล้วส่วนน้องชายผมเรียนอยู่เกรด 12 และเตรียมตัวจะเข้ามหาลัย
"ลู่ฮาน น้องลงมาหรือยังลูก"เสียงแม่ตะโกนจากในครัว
"มาแล้วคร้าบบบบบบ"ตามาติดๆด้วยเสียงน้องชายตัวดีของผมที่เดินลงมาจากบันไดพอดี
"ข้าวเช้าเสร็จแล้วนะรีบกินเร็วเดี๋ยวเย็นหมด^^"
"แหม กันข้าวน่าทานจังเลยนะครับแม่ ฟอด"เซฮุนพูดแล้วหอมแก้มแม่ไปทีนึง จะเอาอะไรจากแม่อีกล่ะสิแก- -*
"มาอ้อนแบบนี้จะเอาอะไรอีกล่ะ หืม ลูกคนนี้"
"คืนนี้ผมขอไปเที่ยวนะครับ*3*"ไม่ทันขาดคำจริงๆครับทุกคน-0-
"อีกแล้วหรือไงนายน่ะ รอบที่แล้วก็เมา แอ๊ กลับบ้านไม่ได้จนฉันต้องไปรับรอบนี้ก็ลำบากฉันอีกอ่ะดิ-0-"ผมพูดเพราะรอบที่แล้วผมต้องไปแบกมันกลับจริงๆตัวก็สูงกว่าผมหนักก็หนัก ผมล่ะโคตรจะเหนื่อยเลย
"นายน่ะเงียบไปเลยลู่ฮาน-3-"อยากจะตบปากมันจิงๆ-*-
"อีกแล้วเราสองคนนี่ทะเลาะกันดีจริงๆ"แม่ส่ายหัวให้กับเราสองคนก่อนที่จะหันหน้าไปหาเซฮุน
"แม่ให้เราไปก็ได้นะ"
"จริงหรอฮะ เย้!!"
"เห้ย แม่ไปอนุญาติทำไมอ่ะผมก็ต้องมารับถาระจากมันอีกอ่ะดิ"
"พูดจาไม่เพราะเลยลู่ฮาน เราเป็นพี่นะก็ต้องเสียสละให้น้องสิ"ตลอดอ่ะ
"ขอบคุญฮะแม่ แบร่ๆ:P"เซฮุนแลบลิ้นใส่ผม ผมจึงทำท่าจะยกมือขึ้นมาตีปาก ถ้าไม่สะดุดกับคำพูดของแม่ก่อนอ่ะนะ
"แต่ต้องให้พี่ลู่ฮานไปด้วยนะ"
"อะไรนะ!//อะไรนะ!"เราสองคนพูดพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย แม่ถึงกับยกมือขึ้นปิดหูแล้วส่ายหน้าไปมา
"เอ้า กินข้าวแล้วก็รีบไปเรียนกันซะ"
"โหย แม่คร้าบอย่าทำร้ายลูกอย่างนี้สิ ให้ลู่ฮานไปทำไมอ่ะ-3-"เซฮุนอ้อนแม่สุดชีวิต
"นั่นสิแม่ ฮานอยากอยู่กับแม่มากกว่า ไอ้เด็กบ้านี่อีกนะ-3-"ผมไม่ยอมแพ้ไปอ้อนแม่บ้าง
แป๊ะ
แม่ตีมือผม แม่ตีมือโพ้มมมมมมมมมมมTT^TT
"ไปเรียกน้องแบบนั้นได้ยังไงกันล่ะเราหนิ ไม่น่ารักเลย"ง่ะ แม่อ่ะ-^-
"สมๆฮ่าๆๆๆๆๆ"
"เราก็เหมือนกันเซฮุน แม่ล่ะปวดหัวกับเราสองคนจริงๆ รีบไปกินข้าวแล้วก็ไปเรียนกันเลยไป"เชอะ ก็ได้-3-ผมกับเซฮุนยอมเดินมานั่งกินอาหารเช้าพร้อมกับแม่ แล้วก็กินเสร็จจนอิ่มผมต้องขับรถไปส่งเซฮุนที่โรงเรียนครับไม่ใช่ว่าเซฮุนขับรถไม่เป็นแต่แม่เห็นว่าผมอายุมากกว่า แล้วรถเราก็มีสองคันอีกคันนึ่งแม่ก็เป็นคนใช้เซฮุนเลยไม่จำเป็นต้องขับรถ ตอนแรกๆก็คัดค้านอยู่หรอกนะแต่ผมก็แอบให้น้องมันขับอ่ะแหละเพราะผมเมื่อย ขับทั้งวันก็เหนื่อยนะเออ
"คืนนี้แม่กลับดึกนะ ยังไงเราสองคนก็เที่ยวให้สนุกแล้วกัน"แม่พูดแล้วขับรถออกไปพอดีเหลือเราสองคนผมเข้าไปนั่งเบาะคนขับแล้วเคลื่อนรถออกพร้อมเซฮุนเงียบไปนะ...
Sehun part
ลู่ฮานขับรถมาเรื่อยๆ เมื่อเห็นว่ารถมันเงียบเกินไปผมจึงเริ่มชวนคุย
"นี่คืนนี้ฉันไปเที่ยวที่ผับKนะนายรู้จักใช่มั้ย?"ลู่ฮานหันมามองหน้าผมแวบนึงแล้วพยักหน้า
"อ๋อ รู้ๆนายนี่ชอบทำให้ฉันซวยไปด้วยอยู่เรื่อย"
"นายคิดว่าฉันไม่ซวยหรือไงมีนายไปด้วยน่ะ-0-"ผมพูดกวนๆคนเป็นพี่
"เซฮุนนายนี่มัน!"
"ฮ่าๆๆ"ผมยิ้มขำคนเดียวจนมาถึงโรงเรียน ลู่ฮานจอดรถที่หน้าประตูโรงเรียนก่อนที่ผมจะลงแกล้งหน่อยดีกว่า
"นี่ลู่ฮาน"
"หื้ม?"ลู่ฮานหันมามองหน้าผมแล้วทำหน้างงๆ ผมเคลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ๆจนคนเป็นพี่ตกใจ
"วันนี้นายน่ะ...น่ารักดีนะ:)"คนเป็นพี่ทำหน้าเหวอหน้าแดงลามไปถึงหูผมจึงใช้จังหวะนั้นพูดต่อแล้วรีบชิ่งออกมา
"ซะที่ไหนล่ะ แบร่:P"
"เซฮุน ไอ้เด็กบ้ากลับมาเดี๋ยวนี้น๊าาาาาาาา!!"ฮ่าๆๆๆ ชีวิตนี้มันมีความสุขครับ และนายนี่น่ะพี่ชายผม! น่ารักน่าแล้งด้วยล่ะ:)
:) Shalunla
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น