เมื่อคนโง่ทะลุมิติ (Yaoi) - นิยาย เมื่อคนโง่ทะลุมิติ (Yaoi) : Dek-D.com - Writer
×

    เมื่อคนโง่ทะลุมิติ (Yaoi)

    ได้เกิดมาเป็นมังกรขาวโง่ๆตัวหนึ่งทั้งทีชีวิตอะไรก็ดีเพราะคนโง่อย่างเขาไม่คิดอะไรให้มากความขอให้มีที่ซุกตัวนอนกับอาหารสามมื้อใครจะทำอะไรก็ช่างคนโง่อย่างเขาไม่หวังจะไปตบตีกับคนฉลาดให้เปลืองแรงเล่นหรอก

    ผู้เข้าชมรวม

    54,966

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    57

    ผู้เข้าชมรวม


    54.96K

    ความคิดเห็น


    1.24K

    คนติดตาม


    3.27K
    จำนวนตอน :  14 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  2 ส.ค. 59 / 15:18 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ




    เมื่อคนโง่ทะลุมิติ(Yaoi)

    เริ่มแต่ง 09/07/2558

    ได้เกิดมาเป็นมังกรขาวโง่ๆตัวหนึ่งทั้งทีชีวิตอะไรก็ดีเพราะคนโง่อย่างเขาไม่คิดอะไรให้มากความขอให้มีที่ซุกตัวนอนกับอาหารสามมื้อใครจะทำอะไรก็ช่างคนโง่อย่างเขาไม่หวังจะไปตบตีกับคนฉลาดให้เปลืองแรงเล่นหรอก


     
    (ทำตัวโง่ให้เหมือนนักปราชญ์ดีกว่าอวดฉลาดให้ดูโง่เขลา)
    เด็กติดเกมผู้หนึ่งเคยได้กล่าวไว้

    ลำนำ
     
                   คนโง่ที่ยอมรับว่าตนโง่ยอมเป็นคนฉลาด หากคนโง่อวดฉลาดยอมเป็นคนโง่เขลาน่าตายไร้สมองอย่างแท้จริง...เด็กหนุ่มธรรมดาคนหนึ่งเคยกล่าวลอยๆไว้ก่อนที่จะสิ้นใจจากภพก่อน

                   "แล้วภพนี้เล่าเจ้าจะทำเช่นไร?"เสียงของชายหนุ่มผู้งดงามเอ่ยขึ้นเด็กหนุ่มได้ฟังได้แต่ส่งเสียง 'เหอะ'ออกมาเบาๆ

                   "คนโง่ๆเขาไม่คิดอะไรให้ปวดสมองหรอกขอให้มีแค่ที่ซุกหัวนอนกับข้าวสามมื้อให้มันไปตายที่ไหนมันก็ไปนั้นแหละ...พูดมากน่ารำคราญจะให้ไปเกิดไหนก็ส่งๆไปสักทีคนมันง่วงนะเฟ่ย!!"

                   เด็กหนุ่มกอดอกทำหน้าอยากฆาตกรรมคนไม่สนว่าคนหรือผีตรงหน้าจะเป็นอะไร 'เพราะคนโง่เขาไม่คิดอะไรเยอะนักหรอก' เด็กหนุ่มบ่นในใจมองชายหน้าสวยตรงหน้าที่ยิ้มปนขำมาให้

                    "ห๊า~ข้าละชอบเจ้ายิ่งนักเอาเป็นว่าภพนี้เจ้าได้อย่างที่เจ้าหวังไว้ที่นั้นมีที่ให้เจ้าล้มหัวนอนอย่างสบายอาหารการกินไม่เคยขาดถึงจะไม่ค่อยดีมากนักแต่ก็ตรงตามที่เจ้ากล่าวมา..ข้าในนามเทพมังกรทอง 'จินหลง' ขอให้เจ้าใช้ชีวิตนี้จนสิ้นอายุขัยแล้วแต่เจ้าจะกำหนด"

                    สิ้นคำความอุ่นพร้อมปุยเมฆหนานุ่มเข้าโอบล้อมเด็กหนุ่มไว้ก่อนที่จะสิ้นสติภาพสุดท้ายที่เด็กหนุ่มเห็นคือมังกรสีทองตัวใหญ่โอบล้อมตัวของเขาไว้พร้อมเสียงกระซิบเบาบางที่ส่งมาเป็นครั้งสุดท้ายเด็กหนุ่มก็พลันหายไปจากตรงนั้น

                    "คนอย่างเจ้ายอมไม่ใช่คนโง่เขลาอย่างแท้จริงสิ่งนั้นเจ้าเองก็รู้ดี....ไป๋เหลียง"


        

    ชี้แจง

    นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายชายรักชายหากใครหลงมาไม่ชอบแนวนี้ขอออกตัวไล่ไปไกลๆข้าพเจ้าไม่ขอไปส่งไปที่ชอบที่ชอบของท่านอย่าได้มาจองเวรกับผู้น้อยเลย..สาธุ

    อัพตามความขยันของไรต์ติดเกมหากล่าช้าโปรดส่งบาทา?มาสะกิดสักทีแล้วข้าพเจ้าจะพยายามคลานมาอัพให้

     
    ขอบคุณ   
     


    แจ้งข่าว 

    เนื่องจากไรต์ป่วยทางด้านจิตใจ ขี้เกียจตัวเป็นขนแมว?ทำให้การลงนิยายล่าช้า กรุณาบ่น ด่าได้ตามอัธยาศัย ไรต์หน้าด้านหน้าทน นิยายไม่หนุกไรต์ก็จะคลานมาแต่งหากไม่ขี้เกียจ (กำ)


    O W E N TM.

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น