ลำดับตอนที่ #54
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #54 : Chapter : ภาระกิจ (ไวท์เฮล)
"ฉันต้องอยู่ที่คฤหาสน์ผีสิง นี่จริงๆนะหรอ?" หญิงสาวร่างเล็ก มีเรือนผมสีดำขลิบ เอ่ยขึ้น ดวงตาสีฟ้าครามนั้นยืนจดจ้องคฤหาสน์ที่อยู่เบื้องหน้า ก่อนจะตัดพ้อกับตัวเอง
"เฮ้อ ~ หวังว่าเธอคงอยู่ได้นะ เอวา?" ริอัสทำหน้าเซงสุดขีด
"ก็ได้นะ(ฉีกยิ้ม)" เอวา เรเวียธาน เป็นเทพธิดาแห่งโพไซดอน ซึ่งเรียกได้ว่าเป็นเด็กที่ฉลาด แต่ กลับทำตัวดื้อรั้นสุดโต่ง เป็นคนไม่ยอมใคร แถมยังทำตัวเกรียนได้โล่อีกต่างหาก และยังเป็นลูกครึ่ง เทพ กับ ปีศาจ ที่แสนจะกวนโอ๊ย...
"เข้าไปกันเถอะ!ฉันอยากแกล้งคนพวกนั้นใจจะขาดอยู่แล้ว" เอวาฉีกยิ้ม อย่างเจ้าเล่ห์
"นี่ฉันต้องแบกภาระอันหนักอึ้ง ไว้คนเดียวเลยหรอเนี่ย เฮ้อ~" ริอัสพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะเดินนำเข้าไปในคฤหาสน์
วันนี้คฤหาสน์ดูเงียบผิดปกติ อาจเป็นเพราะทุกคนยังไม่ตื่นนอน และมันยังเช้าเกินไปสำหรับพวกขี้เซาอย่างลูกหลาน ทวยเทพ
"ริอัสคุง!เธอแน่ใจนะว่าที่นี่มีคนอยู่จริงๆ??" เอวาทำหน้าแบ๊วสุดขีด
"มันยังเช้าอยู่เลย! ใครเค้าจะตื่นมายืนต้อนรับเธอละ" ริอัสทำหน้าขมวดคิ้ว
"ชิ!ก็นึกว่ามันจะสนุกกว่านี้ซะอีก"
"ไง!" ฟีอัสเดินลงมาจากบรรไดกล่าวทักทายริอัส อย่างเป็นกันเอง
"ตื่นเช้าเป็นด้วยหรอ? ฟีอัส" ริอัสแอบแขวะเล็กน้อย
"แหมะ!แขวะแทนยัยอาเธน่ารึไง? พอดีว่าจะออกไปทำธุระข้างนอกซะหน่อย"
"ฉันไปด้วยคนสิ! อยากเห็นโลกมนุษย์เหมือนกัน ไป ๆ ๆ ๆๆๆ ๆ" -.- ฟีอัสถึงกับเลิกคิ้วขึ้นด้วยความสงสัย ยัยเด็กนี่เป็นใครกันหนอ
"ริอัส! นั่นข้ารับใช้เธอหรอ? " ฟีอัสถามขึ้น
"ข้ารับใช้บ้านแกสิ! ฉันเป็นลูกพี่ของยัยนี่ต่างหาก!" เอวารีบโต้เถียงทันที
โป๊ก ~ โดนกำปั้นทุบหัวเข้าให้
"ใครเป็นลูกน้องเธอย๊?" ริอัสยืนกอดอก พรางทำหน้าเอือมโครต ๆ
"ยัยเด็กนี่เพี้ยนดีแหะ" ฟีอัสหัวเราะออกมา ก่อนจะโดนกำปั้นเสยเข้าเต็มๆหน้า
ผลั๊วะ ~ เลือดกำเดาถึงกับพุ่งออกมา
เอวาแลบลิ้นใส่ฟีอัส พรางทำท่าล้อเลียน
"นี่เธอ!! อยากลองดีใช่ไหม??" ฟีอัสลุกขึ้นยืน พรางชักไม้กายสิทธิ์ออกมา
"วิงกาเดียม เรวิโอซ่า" ร่างเล็กค่อยๆลอยตัวขึ้นกลางอากาศ
"น่าสนุกนะว่าไหม!ยัยเปี๊ยก" ฟีอัสแกว่งไม้กายสิทธิ์ไปมา (มันทำหน้าโรคจิตมาก)
"ปล่อยฉันลงนะ! บอกให้ปล่อยไงละ!!!" เอวาดิ้นไปมากลางอากาศ ถึงจะเป็นลูกเทพ แต่พอเจอคาถาเข้าไปก็ถึงกับเงิบไปตามๆกัน
"พอได้แล้วฟีอัส! นายนี่ไม่รู้จักโตจริงๆเลยนะ" ริอัสยืนมองคนทั้งสอง พรางทำหน้าเหนื่อยหน่าย
"โอเคๆ! แต่ยัยเด็กนี่ต้องขอโทษฉันก่อน!" ฟีอัสแสยะยิ้ม
"ไม่!ขอร้องให้ตายฉันจะไม่มีวันพูดขอโทษ กับผู้ชายอย่างนายแน่นอน" เอวาปฏิเสธเสียงแข็ง
"นี่!เอวา ถ้าเธอไม่รีบขอโทษเค้า มีหวังเธอได้ห้อยโตงเตงอยู่แบบนี้ทั้งวันแน่...แล้วอีกอย่าง หมอนี่ทำจริงๆ ไม่ได้ล้อเล่นด้วย" ริอัสทำหน้าเจือนๆ
"ว่าไงละ? อยากห้อยโตงเตงอยู่แบบนี้ หรือจะพูดขอโทษให้มันจบสิ้นดีละ??" ฟีอัสทำหน้ากวนบาทา ก่อนจะหัวเราะออกมา(มันเริ่มเข้าขั้นจิตนิดๆแล้ว)
"ชิ!ขอโทษ" เอวาเอามือกอดอก ในขณะที่ตัวเองยังลอยอยู่ในอากาศ
"ก็แค่นั้นแหละ! ยัยเปี๊ยกเอ๊ย"
ตุ๊บ~ ฟีอัสลดไม้กายสิทธิ์ลง ทำให้ร่างอันบอบบางนั้นตกลงมากองกับพื้น
"นี่ริอัส! บอกตาลุงพ่อบ้านด้วยนะว่ามื้อค่ำ ไม่ต้องทำเผื่อฉัน ไปละ~" ฟีอัสรีบเดินออกไปทันที
"ไอร่ผู้ชายงี่เง่า โอ๊ย~ เจ็บเป็นบ้าเลย" เอวาตะโกนด่าตามหลังฟีอัส
"ก็เธอเล่นต่อยเค้าก่อนนี่...เอวาอยู่ที่โลกปีศาจเธออาจจะแกล้งคนอื่นได้ (ยิ้ม) แต่สำหรับที่นี่...เธอเองต่างหากที่จะถูกเป็นฝ่ายโดนแกล้ง (ทำหน้าแบบสยอง)" ริอัสคลี่ยิ้มออกมา
มื้อเช้า ~
"เมื่อยไปทั้งตัวเลยวุ้ย! ยังดีที่วันนี้ได้หยุดพักกันสักที" ฟินิกซ์บ่นพึมพำ พรางยัดขนมปังเข้าปาก
"แกรู้จักเหนื่อยด้วยหรอ?" คินน่ามีแอบแขวะฟินิกซ์เล็กน้อย
"ถึงฉันจะเป็นผู้ชาย แต่ตัวฉันก็บอบบางเหมือนผู้หญิงนะ(ขยิบตาทำหน้าใสซื่อ)" และนั่นเรียกความสยองจากคนทั้งโต๊ะได้เป็นอย่างดี
"นั่นมันอะไรกันน่ะ??" ออโรร่าพูดขึ้น พรางหันไปมองสิ่งมีชีวิตที่แปลกประหลาด ที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับเธอ
"ก็หมอนี่เป็นพวกขี้กลัว...เลยต้องหาถุงกระดาษมาใส่เอาไว้ไงละ" อิซเซพูดพราง เอามือตบถุงกระดาษที่แกสเปอร์ สวมเอาไว้
"พอผมใส่เจ้าถุงนี่ ทำให้ผมรู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูกเลยคับ" แกสเปอร์ทำน้ำเสียงดีใจ
"พิลึกคนจริงๆ (ยิ้ม)" ไอร่าส่ายหน้าไปมา ก่อนจะจิ้มไส้กรอกในจานของเธอขึ้นมากิน
"พวกคุณนี่สนุกกันจังเลยนะคะ?" เซลเฟียสน่าฉีกยิ้มออกมา บาดแผลของเธอหายดีด้วยความช่วยเหลือจากอาเชีย และเธอยังพักอยู่ที่นี่ชั่วคราว จนกว่าจะเปิดเทอมของฮอกวอตส์ ซึ่งเธอเข้าเรียนเป็นปีแรก เซลเฟียสน่าพยายามปรับตัวให้เข้ากับทุกคน ยกเว้นวารันซ่า ที่ไม่ยอมแม้แต่จะคุยกับเธอด้วยซ้ำ เธอพยายามไม่ใส่ใจกับเรื่องเล็กน้อย แต่เธอก็อดคิดไม่ได้ เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผู้ชายที่ชื่อว่า วารันซ่า โลเลนด้า คือ พี่ชายสายเลือดเดียวกับเธอ
"เอ่อ...ผมขอตัวนะฮะ" วารันซ่าพูดตัดบททันที ก่อนจะลุกเดินออกไป
เซลเฟียสน่าได้แต่ตั้งคำถามกับตัวเองว่าเธอไปทำอะไร ให้เค้าโกรธหรือป่าว เวลาที่เธอพูดอะไรออกไปดูเหมือนวารันซ่าจะทำหน้าไม่พอใจทุกครั้ง
"อย่าคิดมากเลย..." เซเลน่าเอามือตบไหล่เซลเฟียสน่าเป็นการปลอบใจ
พึ๊บ~ ฮาเกรซโผล่ออกมา พร้อมกับ ฮาเรน (แถมยังซัดกันมาก่อนหน้านี้อีกด้วย) จนโดนฮาเดสเนรเทศให้ออกมาอยู่คฤหาสน์แห่งนี้แทน เป็นการชั่วคราว-.-
ทุกคนต่างหันไปมองคนทั้งคู่ พร้อมกับความเงียบที่ปกคลุมเข้ามา...
"นี่ฉันตาฝาดไปใช่ไหมเนี่ย!..." อาเธน่าทำหน้ามึนตึ๊บ เมื่อเห็นฮาเกรซ โผล่ออกมาพร้อมกับ ฮาเรน
แต่ก็ได้ความเงียบกลับมาแทน ฮาเรนเดินแยกตัวไปนั่งข้างๆ ธีน่า (ทำหน้านิ่ง)
ส่วนฮาเกรซนั่งลงข้างๆ อาเธน่า (ทำหน้าเมินเฉย)
"โผล่หัวออกมาได้ซักทีนะ ฮาเรน!" ริอัสชำเลืองมองฮาเรน ก่อนจะเอ่ยขึ้น
"ฉันก็ไม่ได้อยากมาซักเท่าไหร่..." ฮาเรนทำหน้าเบื่อหน่าย
"คิดว่าฉันอยากมากับแกงั้นหรอ?" ฮาเกรซจ้องเขม่น ฮาเรน อย่างไม่สบอารมณ์นัก
"นี่ก็คงโดนฮาเดส เนรเทศออกมาจากยมโลกสินะ เฮ้อ~" อาเธน่าทำหน้าเจือนๆ
"ริอัส!ทำไมเธอถึงไม่ปลุกฉัน..?" เอวาเดินเข้ามาพร้อมกับหาวเป็นระลอก นั่นเรียกสีหน้าสุดอึ้งจาก สองพี่น้อง จากยมโลกได้เป็นอย่างดี
"ใครพายัยเด็กนี่มา?...."ฮาเกรซสถบออกมาทันที
"เอวา (ยิ้ม)" ฮาเรนมองเอวาก่อนจะทำหน้านิ่ง
"นึกว่าใครซะอีก เกรซคุงนี่เอง~ (ทำหน้ากวนประสาท)" เอวาแสยะยิ้ม แต่ ดันเมินคำทักทายจาก ฮาเรน
"อย่ามาใช้คำศัพท์สะอิดสะเอียนแบบนั้นกับฉันเด็ดขาด!" ฮาเกรซทำน้ำเสียงเยือกเย็น
"นี่!ยังไม่เลิกทำตัวเป็นคนบ้าพลังอีกหรอเกรซคุง (ทำเสียงล้อเลียน)" เอวากำลังยั่วโมโหฮาเกรซ
"บอกว่าอย่าเรียกชื่อฉันแบบนั้นไงละ" ฮาเกรซจ้อง เอวาเขม่น
"เอวา! หยุดยั่วโมโหคนอื่นได้แล้ว!" ริอัสทำเสียงดุ
"แหม๋!ได้เจอคู่...หมั้นตัวเองทั้งที ก็อยากยัวะให้โมโหเล่นๆ"
"ห๋า! คู่หมั้น?" และนั่นเรียกเสียงฮือฮาจากทุกคนได้เป็นอย่างดี
"เด็กอย่างเธอ อย่าพูดเอง เออเองจะดีกว่า.."ฮาเกรซยัวะกว่าเดิมซะอีก
"ก็มันเป็นเรื่องจริง..นายคิดว่าฉันอยากหมั้นกับคนหน้าเลือดอย่างนายหรอ?" เอวาแสยะยิ้ม
"พอเลยเอวา!หยุดพูดเรื่องนี้สักที" ริอัสหันไปมองค้อน เอวา
"หมายความว่าไง? เธอคนนี้เป็นคู่หมั้นของ หมอนี่น่ะหรอ?" ไอร่าทำหน้ารับบ่ได้สุดขีด
"ใช่! เคยเป็น...ก่อนพิธีหมั้นจะล่มไม่เป็นท่า" อาเธน่าทำหน้าเจือนๆ (ชำเลืองมองฮาเกรซ)
"ไง! เอวาไม่เจอกันนานเลยนะ" ฮาเรนทำหน้ากวนๆ ก่อนจะฉีกยิ้มออกมา
"อืม~..." (ทำเมินฮาเรนอีกต่างหาก)
"เธอเป็นเทพธิดา แห่งโพไซดอน เอวา เรเวียธาน ครึ่งเทพ ครึ่งปีศาจ" ริอัสเริ่มแนะนำตัวเอวาให้ทุกคนได้รู้จัก
"หมายความว่าไงครับประธาน? ที่บอกว่า ครึ่งเทพ ครึ่ง ปีศาจ" อิซเซทำหน้าสงสัย
"เธอเป็นลูกสาวคนเดียวของ โพไซดอน และ อีเรีย เรเวียธาน ปีศาจชนชั้นสูง ซึ่งพูดง่ายๆ ก็คือ เป็นเด็กที่มีสองสายเลือดในตัว (ชำเลืองมองเอวา)"
"สุดยอดไปเลย..!" เซลเฟียสน่า ทำหน้าตาตื่นเต้น-.- (ไม่ได้ดูบรรยากาศรอบข้างเอาซะเลย)
"อย่างที่ เรียสคุง พูดนั่นแหละ" นั่งกอดอก ทำหน้าจริงจัง พรางผงกหัวไปมา
"แหม๋!ช่างเป็นคนน่ารักจังเลยนะคะ" อาเคโนะ ยิ้มเจือนๆ
"ว่าแต่เจ้าของคฤหาสน์ไปไหน ทำไมไม่ออกมาต้อนรับฉันบ้าง" เอวาทำหน้าไม่พอใจ
"ก็ผู้ชายที่เธอ ต่อยหน้าจนหงายเงิบนั่นแหละ เจ้าของคฤหาสน์" ริอัสยิ้มเจือนๆ
"ไอร่ผู้ชายนิสัยเสียนั่นน่ะหรอ?" เอวาทำหน้าขมวดคิ้ว
"ฉันต้องขอโทษแทนพี่ชายฉันด้วยนะ" ธีน่ารีบพูดแทรกขึ้น
"เธอเป็นน้องสาวของหมอนั่นหรอ? นิสัยต่างกันราวฟ้ากับเหวเลยนะ"
ฮัดชิ้ว ~ (จามเหมือนถูกใครนินทา)
ฟีอัสนั่งอยู่ในร้านกาแฟเล็กๆ ที่อยู่นอกชาญเมือง เค้านั่งอ่านหนังสือพิมพ์เดลี่พรอเฟ็ต อยู่ที่มุมหนังสือของร้าน พร้อมกับจิบกาแฟไปด้วย การที่เค้าหลับไหลไปชั่วขณะหนึ่งนั้น เรื่องราวในโลกเวทมนต์ก็ดูจะวุ่นวายขึ้น หัวข้อข่าวใหญ่บนหน้าหนังสือพิมพ์ทุกฉบับ เขียนถึง 'ชายผู้ถูกเลือก' ซึ่งนั่นคือแฮรี่ เพื่อนคนสำคัญของเค้า
ฟีอัสได้แต่นั่งมองรูปภาพเคลื่อนไหวของแฮรี่ กับ ดัมเบิลดอร์ พรางทำหน้าครุ่นคิด
"ขอนั่งด้วยคนได้ไหม?" เสียงเล็กๆเอ่ยถามขึ้น ทำให้ฟีอัสเงยหน้าขึ้นมอง
"ได้สิครับ! ตามสบาย" ฟีอัสเชื้อเชิญ ก่อนจะก้มหน้าอ่านหนังสือพิมต่อ โดยไม่ใส่ใจ
หญิงสาวผู้นั้นนั่งลงข้างๆฟีอัส ก่อนจะชำเลืองมองหนังสือพิมที่ฟีอัสกำลังอ่าน
"เธอเป็นพ่อมดหรอ?" หญิงสาวเอ่ยทักขึ้น ทำให้ฟีอัสลดหนังสือพิมลง พรางมองหน้าของเธอ
"ครับ? เธอก็เป็นแม่มดงั้นหรอ?" ฟีอัสทำหน้าขมวดคิ้วชนกัน
"คะ! ฉันเป็นมักเกิ้ลบอร์น" เส้นผมสีเหลืองทองเป็นประกายนั้น ทำให้ฟีอัสนึกถึงใครบางคนขึ้นมาได้...ใครบางคนที่เค้าคิดว่าได้หายไปจากชีวิตของเค้า ชั่วนิรันดร์
ดวงตาสีม่วงอ่อนนั้นจ้องมองฟีอัสอย่างสนใจ ก่อนที่จะยกแก้วกาแฟขึ้นดื่ม
"เอ่อ...งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ" ฟีอัสรีบเดินออกจากร้านไปทันที ความทรงจำอันเลวร้ายของเค้าผุดขึ้นมาในหัวอีกครั้ง น้ำตาที่เหือดแห้งไปนานเริ่มไหลรินออกมาโดยไม่รู้ตัว
'ภาพในความทรงจำของฟีอัสค่อยๆผุดขึ้นมา....
ฟีอัสในชุดนักเรียนมอปลาย กำลังยืนรอแฟนสาวอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ริมถนน เค้ายืนรอเธอแบบนี้เป็นประจำหลังเลิกเรียน
วันนี้ก็คงเป็นอีกวันหนึ่งที่เค้ามายืนรอเธอ...
"รอนานไหม?" หญิงสาวหน้าตาน่ารัก ที่มีเรือนผมสีทองเอ่ยถามขึ้น ก่อนจะฉีกยิ้มออกมา
"ไม่นานหรอก...สำหรับเธอ ไอริณ" ฟีอัสเงยหน้ามองแฟนสาวของเค้า
"ไม่เบื่อหรอ สายฟ้าที่มายืนรอฉันแบบนี้ทุกวัน?" ดวงตาสีม่วงอ่อนคู่นั้น จ้องมองฟีอัสอย่างอ่อนโยน
"ทำไมฉันต้องเบื่อเธอด้วยละ? " ฟีอัสคลี่ยิ้มออกมา ก่อนจะจับมือของเธอเอาไว้
"ไปเอาของให้ยัยน้องสาวตัวแสบกันก่อน...แล้วค่อยไปหาอะไรกินกันดีกว่า" ฟีอัสเอ่ยขึ้น
"ตามใจคุณชายเลยคะ" หญิงสาวทำเสียงล้อเลียน
พอสักพักฟีอัสก็หยุดเดินอยู่ตรงหน้าร้านจิวเวอรี่
"รอฉันอยู่ตรงนี้ก่อนนะ..." เมื่อฟีอัสพูดจบเค้าก็หายเข้าไปในร้าน
หญิงสาวยืนรอฟีอัสอยู่หน้าร้าน พรางจ้องมองไปที่นอกถนน สายตาของเธอเหลือบไปเห็นลูกสุนัขที่กำลังจะเดินข้ามถนน แต่ตัวของมันกำลังสั่นด้วยความกลัว เธอจึงเดินไปอุ้มลูกสุนัขตัวนั้นขึ้นมา
"นี่แกจะข้ามไปฝั่งนู้นงั้นสินะ..."หญิงสาวคลี่ยิ้มออกมา ก่อนจะพาลูกสุนัขตัวนั้นเดินข้ามไปอีกฝากของถนน ก่อนที่เธอจะปล่อยมันลงกับพื้น
เสียเอะอะโวยวายจากฝั่งตรงข้ามเริ่มดังขึ้น เหมือนมีคนตะโกนบอกอะไรบางอย่างกับหญิงสาว แต่เธอกลับไม่ได้สนใจ
รถบรรทุกวิ่งมาด้วยความเร็ว เสียหลัก พุ่งเข้าหาตัวของเธออย่างรวดเร็ว แรงกระแทก ทำให้ร่างของเธอกระเด็นไปอยู่อีกฝากหนึ่งของถนน เสียงกรีดร้องของคนบริเวณนั้น ทำให้ฟีอัสรีบวิ่งออกมาดู ในมือของเค้าถือกล่องแหวนเอาไว้แน่น ความรู้สึกอันหนักอึ้งถาโถมเข้ามาในใจของเค้า ขาที่กำลังก้าวเดินออกมาจากหน้าร้าน หยุดเคลื่อนไหว ภาพของไอริณที่นอนจมกองเลือด ทำให้ทุกอย่างหยุดนิ่ง น้ำตาของเค้าค่อยๆไหลออกมา ร่างกายอันหนักอึ้งกลับกลายเป็นไร้เรี่ยวแรง ฟีอัสค่อยเดินเข้าไป ตัวของเค้าสั่นเทาด้วยความเจ็บปวด เค้าก้มลงกอดร่างของแฟนสาวเอาไว้ ไม่มีคำพูดใดๆออกมา นอกจากน้ำตา และความเจ็บปวด
"ไอริณ...นี่ไงแหวนของเราสองคน...คุณได้ยินผมไหม.." ฟีอัสกอดร่างที่ไร้วิญญาณของแฟนสาวเอาไว้แน่น พร้อมกับความรู้สึกอันหนักอึ้ง
"ไอริณ!!!!!" ..... ภาพของไอริณค่อยๆเลือนลางลง
ฟีอัสลืมตาตื่นขึ้น พร้อมกับความรู้สึกอันหนักอึ้งที่อยู่ในใจของเค้าตลอดมา...
"ฝันบ้าอะไรอยู่!" เค้าสบถออกมา เค้าพยายามลืมเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้น...แต่ดูเหมือนการพบเจอกับหญิงสาวมักเกิ้ลบอร์นคนนี้จะเป็นการตอกย้ำความทรงจำอันเลวร้ายของฟีอัสมากยิ่งขึ้น...
....ผ่านไปเกือบสองเดือนเต็ม กับการฝึกอันแสนจะหฤโหด มันส์ ฮา ความสามารถของแต่ละคนพัฒนาขึ้น อย่างก้าวกระโดด ก่อนที่ฮอกวอตส์จะเปิดเทอม อีกไม่กี่อาทิตย์ข้างหน้า ภารกิจสุดท้าย คือการออกตามหาสัตว์รับใช้ของพี่น้องปฐพี กำลังเริ่มต้นขึ้น
"นี่!ไม่ไปไม่ได้หรอ?" ฟีอัสทำหน้าอ้อนอาเธน่า
"อย่าทำตัวเป็นเด็กได้ไหม (แอบเขิน)" อาเธน่าพูดพรางเบือนหน้าหนีไปทางอื่น
เมื่อทุกคนนั่งลงที่โต๊ะ กระดาษแต่ละแผ่นก็ถูกแจกจ่ายทันที
"เอาละฉันจะแบ่งออกเป็นสองกลุ่มใหญ่ แต่ละกลุ่ม จะมีหัวหน้า นั่นก็คือ ฟีอัส และ อะธีน่า หน้าที่ของพวกนายก็คือ คุ้มกันฟีอัส ให้ไปถึงภูเขาน้ำแข็งที่ลอยอยู่เหนือพื้นดิน ไวท์เฮล ไวท์เฮลคือดินแดนแห่งน้ำแข็ง ดินแดนที่เต็มไปด้วยหิมะปกคลุม ถึงจะเรียกว่าเป็นป่า แต่ก็เป็นป่าที่อันตรายพอสมควร เราไม่สามารถคาดการณ์ได้เลยว่า เราจะเจอสัตว์ประหลาดชนิดไหน รอต้อนรับเราอยู่ ไวท์เฮล ยังเป็นดินแดนอันศักดิ์สิทธิ์ที่มีภูตน้ำแข็งอาศัยอยู่เป็นจำนวนมาก การที่เราจะบุกเข้าไปถึงภูเขาน้ำแข็งได้นั้นจึงทำได้ยาก แต่ถ้าพวกนายสามารถเข้าไปถึงได้ พวกนายจะเจอราชาแห่งไวท์เฮล นั่นก็คือ แบทเทิลวูฟ " ริอัสเปลี่ยนสีหน้าเป็นจริงจังขึ้นมา
"มันมีอยู่จริงๆหรอฮะ? แบทเทิลวูฟ ราชาแห่งหมาป่า" วารันซ่าที่นั่งเงียบอยู่นานเอ่ยถามขึ้น พรางทำหน้าไม่อยากจะเชื่อ
"มีจริงสิ! ทุกคนอาจจะมองว่ามันเป็นแค่ตำนานหลอกเด็ก แต่สำหรับฉันแล้ว...ฉันเชื่อแบบนั้น ขนสีขาวของมันอ่อนนุ่มเหมือนปุยนุ่น ดวงตาสีฟ้าที่เหมือนกับสีของน้ำแข็งนั้น เต็มเปี่ยมไปด้วยพลังลึกลับ และยังมีกำลังมหาสารที่สามารถโค่นมังกรขนาด20ฟุตได้ แบบง่ายๆ แต่...ก็ไม่มีใครเคยไปถึงที่นั่นได้ แม้แต่เพียงคนเดียว" ออโรร่าพูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูนิ่งเฉย แต่เต็มเปี่ยมไปด้วยความมุ่งมั่น
"นี่เธอเป็นพวกชอบศึกษาประวัติศาสตร์ยุคน้ำแข็งรึไง?" ฟินิกซ์มีแอบแขวะ ออโรร่า
"ฉันก็รู้ เท่าที่ฉันอ่านเจอในหนังสือก็เท่านั้นเอง" แววตาสีม่วงอ่อนคู่นั้นหันไปจ้องหน้าของฟินิกซ์ด้วยความอ่อนโยน อย่างหน้าประหลาด และนั่นเรียกสีหน้าอันแดงก่ำของฟินิกซ์ได้เป็นอย่างดี (โมเม้นแบบนี้มันอะไรกันนี่...)
"เอาละ! ฉันจะขานรายชื่อสมาชิกของกลุ่มนายนะฟีอัส
วารันซ่า โลเลนด้า , ฟินิกซ์ วอลเลอร์ , ฮาเรน เมจิก , ฮาเกรซ เฮล ทาทารัส (ชำเลืองมอง) , คิบะ ยูโตะ , เฮียวโด อิซเซ , แกสเปอร์ บลัดดี้ , โทวโจว โคเนโกะ , และ เอวา เรเวียธาน (นี่มันรวบรวมเหล่าคนโฉดไว้ด้วยกันนี่หว่า -. -)
"ทำไมต้องมียัยเด็กกระโปโลนี่พ่วงไปด้วย!" ฟีอัสรีบท้วงขึ้นมาทันที พรางจ้องหน้า เอวา อย่างหาเรื่อง
"อย่าลืมสิว่าเอวา คือ เทพธิดาแห่งโพไซดอน เธอมีพลังที่สามารถควบคุมน้ำ และ น้ำแข็งได้ เธอคือกำลังหลักของภารกิจในครั้งนี้" ริอัสทำหน้าเบื่อหน่าย กับ เรื่องจุกจิก ของคนพวกนี้จริงๆ
"นี่ผมต้องแยกจากประธานงั้นเหรอครับ! (ทำหน้าเศร้า) " อิซเซ มีสีหน้าที่สลดลงอย่างเห็นได้ชัด
"อิซเซคุง ฉันฝากดูแลพวกเค้าด้วยนะ ถ้าเธอทำได้หน้าอกของฉันจะเป็นของเธอ ตลอดทั้งสัปดาห์เลยนะ (ทำหน้าเซ็กซี่)" และนั่นเรียกกำลังใจอันหื่นกามของไอร่ราชามังกรได้เป็นอย่างดี
"เฮ้อ~ ปลุกใจเสือป่าชัดๆ" อาเธน่าถึงกับกุมขมับ
"เอาละ ส่วนที่เหลือ พวกเราจะไปกันที่ ริเวนเดล " ริอัสทำหน้านิ่ง แววตาของเธอกำลังสั่นกลัว
"เธอคิดอะไรอยู่ เกรโมรี่?" น้ำเสียงที่ฟังดูเยือกเย็นนั้น เอ่ยขึ้น
"เรื่องนี้..เป็นคำสั่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ ทาทารัส" อาเธน่าเป็นฝ่ายตอบแทนริอัส
"พวกเทพคิดจะทำอะไรกันอยู่? การก้าวเข้าไปใน ริเวนเดล เป็นการประกาศสงครามกับพวกเอฟล์อย่างเห็นได้ชัด ...นี่คือคำสั่ง หรือ การส่งให้พวกเธอไปตายกันแน่?" ฮาเกรซมองอาเธน่าด้วยความโกรธเคือง
"นี่!ช่วยอธิบายให้มันชัดเจนได้ไหม? อะไรคือ ริเวนเดล?" ฟีอัสพูดแทรกขึ้น
"ริเวนเดล คือ อาณาจักรของพวกเอฟล์ที่ลี้ภัยมาจากที่ต่างๆ โดย มีลอร์ดเอลรอนเป็นผู้ปกครอง ซึ่งว่ากันว่า ที่นี่คือป้อมปราการ มีผังเมืองล้อมรอบไปด้วยแม่น้ำ พวกเค้าเป็นเอลฟ์ที่รักความสงบ และลอร์ดเอลรอน ก็เป็นเอฟล์ที่มีเมตตา..." อาเธน่านิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง
"แล้วมันน่ากลัวตรงไหน? ฉันไม่เข้าใจ" ฟีอัสเลิกคิ้วขึ้น
"แต่สำหรับพวกเทพ และ พวกปีศาจ เป็นข้อยกเว้น" อาเธน่าพูดขึ้น
"นี่!พวกเธอกำลังพาน้องสาวฉันไปเสี่ยงอันตราย ฉันไม่ยอมให้ยัยธีน่าไปเด็ดขาด" ฟีอัสเปลี่ยนความคิดทันที สำหรับตัวเค้าเองแล้ว ธีน่าคือทุกอย่างของเค้า
"ฟังฉันก่อนได้ไหมฟีอัส!..."
"อาเธน่า...เธอก็รู้ดี ว่ายัยธีน่าคือทุกอย่างในชีวิตของฉัน..ฉันจะไม่ยอมสูญเสียคนในครอบครัวไปมากกว่านี้อีกแล้ว แค่การที่ฉันมีสายเลือดของซูสมันก็เกินพอที่จะยอมรับมันได้ แล้วนี่ฉัน กับ น้องสาวต้องแบกรับเรื่องบ้าๆพวกนี้อีกอย่างงั้นหรอ?" ฟีอัสพูดทุกอย่างที่เค้า อัดอั้นมันมาตลอด
"พี่คะ!พอเถอะคะ..ฉันรู้ว่าพี่เป็นห่วง และ รักฉันมากแค่ไหน แต่การที่ฉันได้ลองทำอะไรที่เสี่ยงอันตราย มันอาจจะทำให้ฉันเข้มแข็งแบบพี่ก็ได้นะคะ ฉันไม่อยากให้พี่คอยปกป้องฉันไปตลอด ฉันอยากเป็นฝ่ายที่คอยปกป้องพี่บ้าง (น้ำเสียงสั่นคลอ) ฉันนะ...อยากทำให้แม่ได้เห็น ว่าฉันไม่ใช่เด็กอ่อนแอ (น้ำตาเริ่มไหลออกมา)" ธีน่าทรุดตัวลงกับพื้น เธอกำลังร้องไห้
"ธีน่า.." ฟีอัสได้แต่ยืนมองน้องสาวของตัวเองที่กำลังนั่งร้องไห้
"พี่เข้าใจแล้วละ...ฝากด้วยนะอาเธน่า" น้ำเสียงที่ฟังดูเย็นชานั้น ทำให้อาเธน่ารู้สึกผิดต่อฟีอัสเป็นอย่างมาก
"ฉันจะให้อาเคโนะส่งตัวพวกเธอไปยัง ไวท์เฮล กันก่อน" ริอัสหันไปพยักหน้าให้กับ อาเคโนะ วงแหวนแห่งตระกูลเกรโมรี่ปรากฏออกมา เหล่าบรรดากลุ่มโฉดต่างพากันเข้าไปในวงแหวน ก่อนจะวาปหายไป
พึ๊บ~ การส่งตัวเป็นผลสำเร็จ ทุกคนต่างยืนประจันหน้ากับความหนาวเหน็บของหิมะที่กำลังโปรยปรายลงมา
"ฮึ๊ย~ แล้วทำไมไม่บอกว่ามันจะหนาวขนาดนี้ฟร๊ะ" ฟินิกซ์เอามือกอดตัวเองไว้
"ยัยพวกนั้น เหมือนแกล้งพวกเราเลยแหะ!" (สั่นระริกด้วยความเย็น) เอวายืนตัวสั่นเป็นเจ้าเข้า
"เอาไงกันต่อดีฮะ! คุณฟีอัส" วารันซ่าเอ่ยขึ้น ไอความเย็นที่พ่นออกมาจากปากของวารันซ่า ทำให้รู้ว่าที่นี่มันนรกดีๆนี่เอง
ส่วนฮาเกรซ และ ฮาเรน ต่างก็พากันเงียบ
"ฉันว่าไปกันเหอะ!ขืนยืนนิ่งอยู่แบบนี้มีหวังกลายเป็นน้ำแข็งแน่" อิซเซเสนอความเห็น คิบะ และ โคเนโกะ เพียงแค่พยักหน้า
ทุกคนต่างมุ่งหน้าตรงเข้าไปในป่าที่ถูกปกคลุมด้วยหิมะ ทุกอย่างรอบๆตัวล้วนเป็นสีขาว ทะเลสาบจับตัวกันเป็นก้อนน้ำแข็ง ทำให้ลำบากต่อการเดินข้ามไปอีกฝากนึงของป่า
"ที่นี่มันอะไรกันเนี่ย! หิมะบ้านี่มันไม่เคยหยุดตกเลยรึไง" ฟินิกซ์เริ่มตะบะแตกขึ้นมา กับความเย็นเชียวอะไรเทือกนี้ ขาทั้งสองข้างเริ่มหนักอึ้ง การเคลื่อนไหวของทุกคนกำลังลดลง แม้ กระทั่งชายผู้ที่เรียกได้ว่าบ้าระห่ำอย่างฮาเกรซ ก็ยอมกับอากาศที่หนาวเหน็บแบบนี้
"หาที่พักกันก่อนเถอะ! ขืนเดินต่อไปพวกเราได้ตายกันสมใจแน่" เอวาพูดตัดพ้อขึ้นมา และทุกคนต่างก็เห็นด้วย
เอวาเธอใช้พลังที่มีอยู่สร้าง อุโมงน้ำแข็งขนาดใหญ่ขึ้นมา เพื่อเป็นที่พักชั่วคราว พายุหิมะกำลังก่อตัวขึ้น ทำให้ยากลำบากต่อการเดินทาง ไปยังไวท์เฮล
"ดูเหมือนพายุจะไม่หยุดลงง่ายๆด้วย...เอายังไงต่อดีละ" อิซเซพูดขึ้น บรรยากาศในอุโมงค์น้ำแข็ง มันอาจจะไม่อบอุ่นสักเท่าไหร่ แต่อย่างน้อยก็ทำให้พวกเค้ามีที่หลบพายุหิมะได้
"เราจะเดินตัดผ่านทะเลสาบที่อยู่ตรงข้ามกับภูเขาลูกนั้นขึ้นไป" ฮาเรนเสนอความคิด พรางชี้มือไปยังแผนที่
"แต่มันไกลกว่า การที่เราเดินอ้อมภูเขาลูกนี้ไปนะ" ฟีอัสเลิกคิ้วขึ้น
"ถึงมันจะไกลไปนิด แต่อัตราความเสี่ยงที่จะเจอกับอสูรบนเขาลูกนั้นมันก็ดีกว่าไม่ใช่หรอ?" ฮาเรนจ้องหน้าของฟีอัส
"ผมว่ามันก็จริงอย่างที่คุณ เมจิกพูดนะครับ" คิบะเห็นด้วยกับความคิดของฮาเรน
"แต่เวลาเรามีไม่มากพอที่จะทำแบบนั้น..ฉันคิดว่าเราควรเดินอ้อมไปมันจะเร็วกว่า ถึงมันจะอันตราย แต่ที่อันตรายที่สุด คือ ที่ๆปลอดภัยมากที่สุดเช่นกัน" เอวาพูดแย้งขึ้น และนั่นทำให้เฮเรน นิ่งเงียบลงทันที
"เอาเป็นว่าตามทียัยเด็กนี่พูดก็แล้วกัน" ฮาเกรซทำหน้านิ่ง
"แหะ ๆ บรรยากาศช่างมาคุอะไรเช่นนี้" ฟินิกซ์พึมพำในใจ
นี่มันข้ามเรื่องราวไปถึงเรื่องเดอะฮ็อบบิทแล้วนะเว๊ยไรท์...มันจะแฟนตาซีเกินไปแล้ว (ไรท์คิดอะไรไม่ออกจริงๆ บวกกับกำลังดูเรื่องเดอะฮ็อบบิทจบมาหมาดๆ เลยจับมารวมกันซะเลย)
*มีใครอยากแก้ นิสัย หรือ เพิ่มเติมอะไรเกี่ยวกับตัวละคร ส่งผ่านทางข้อความบอกผมได้นะครัช ...
#ไรท์ชอบอ่านคอมเม้น นะรู้ยัง^^ ช่วยเม้นๆให้ไรท์สักนิดจะเป็นพระคุณอย่างยิ่ง
เซลเฟียสน่า เฟย์เรริน
(ประวัติผมจะลงทีหลังนะครับ เนื่องจากอัพในโทรศัพท์ ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย)
เอวา เรเวียธาน
(เทพธิดาแห่งโพไซดอน แถมยังเคยเป็นคู่หมั้นของฮาเกรซอีกต่างหาก)
ไอริณ
(หญิงสาวผู้เป็นที่รักของฟีอัส กับการพบเจอกันอีกครั้งสำหรับ สายเลือดมักเกิ้ลบอร์น)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น