Harry Potter & Child of the Gods

ลำดับตอนที่ #53 : Chapter : ข้อผิดพลาด

บึ๊ม ม  ~ ศรธนูลูกขนาดใหญ่พุ่งเข้าหาต้นไม้กลางป่า...แต่ดันวืดไปโดน หินที่ตั้งตระหง่าอยู่เบื้องหลังของต้นไม้แทน

 

"เธอเป็นอะไร...เซเลน่า ไม่มีสมาธิเอาซะเลย?" ริอัสทำหน้าขมวดคิ้ว พรางจ้องเซเลน่าอย่างครุ่นคิด

 

"ขอโทษด้วยค่ะ..." และนั่นคือคำตอบที่ได้กลับมาจากเซเลน่า

 

"เอาละ!เธอไปพักก่อนเถอะ" ริอัสถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะนั่งลง

 

"นี่เซเลน่า..พลังของเธอคือการทำลายล้าง  ขืนเธอยังวืดอยู่แบบนี้ มีหวังคนรอบข้างของเธอจะพลอยบาดเจ็บไปด้วยนะ มีสมาธิหน่อยสิ!" ริอัสเอ่ยขึ้น 

 

"ฉันขอโทษจริงๆค่ะ...คือ...ฉัน" เซเลน่าได้แต่ก้มหน้าอ้ำๆ อึ้งๆ

 

แปะ ~ มือของริอัสวางอยู่ที่ไหล่ของเธอ

 

"ฉันเชื่อว่าเธอทำได้ ขอแค่ให้เธอจดจ่อกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้าก็พอ เรื่องอื่นเอาไว้ทีหลัง...เอาละมาฝึกกันต่อ" ริอัสคลี่ยิ้มให้กับเซเลน่า

 

"ฉันจะฆ่าแก จะฆ่า ๆ ๆ ๆ  " ออโรร่าเหมือนจะสติแตกไปแล้ว เธอปล่อยพลังเปลวเพลิงให้กลายเป็นมังกรไฟขนาดยักษ์ ควบคุมให้มันไล่ตามอิซเซด้วยความโมโห

 

"นี่เธอจะฆ่ากันรึไง ~ โว๊ย" อิซเซวิ่งหนีแบบไม่คิดชีวิต

 

"หื่นๆอย่างนายต้องเจอแบบนี้แหละ ไปตายซะ!" (แสยะยิ้ม) พอสักพักเธอก็เสียการควบคุม พลังเปลวไฟ ค่อยๆจางหายไปในอากาศ ออโรร่าทรุดตัวลงกับพื้นด้วยความเหนื่อยล้

 

"ฉันบอกเธอแล้วไง! ให้เธอควบคุมอารมณ์ทั้งหมดของเธอ...แล้วปล่อยพลังทั้งหมดไปไว้ที่แหวน เมื่อพลังในร่างกายถูกถ่ายทอด การควบคุมเปลวไฟมันก็เป็นแค่เรื่องง่ายๆ...เอาละมาลองกันอีกที ฉันจะคอยวิ่งหลบลูกไฟของเธอเองนะ" อิซเซพูดด้วยสีหนัาจริงจัง (ปนความหื่นกามนิดๆ)

 

"เอ่อ...คุณอาเชีย คือเราจะนั่งอยู่ตรงนี้อีกนานแค่ไหนกันครับ?" ฟินิกซ์เอ่ยขึ้น ในขณะที่ร่างกายของตัวเองนั่งคุกเข่า พรางทำท่าสวดอ้วนวอนแก่พระเจ้า อยู่บนก้อนหินขนาดใหญ่ (มันใช่การฝึกที่ไหนกันเล่า -.-) 

 

"ฉันรู้ว่าคุณกำลังปวดขาเป็นอย่างมาก...ใช่ไหมคะ?" นี่เป็นการฝึกความอดทนต่อพระผู้เป็นเจ้าคะ" อาเชียยังคงหลับตาพูด

 

"เอ่อ...พระผู้เป็นเจ้า -. - " ขาทั้งสองข้างของฟินิกซ์ถูกตระคิวกินเป็นที่เรียบร้อย มิหนำซ้ำ ยังชาไปทั่วร่างกาย จนทำให้ร่างกายของเค้าหนักอึ้ง

 

"เมื่อคุณมองเห็นแสงสว่างนั่นแหละคือพระผู้เป็นเจ้า อภัยให้กับคุณแล้วค่ะ" อาเชียหลับตาพริ้ม 

 

"แล้วทำไมตูต้องมาขอพรอ้อนวอนพระเจ้าอีกฟร๊ะเนี่ย" - -* ฟินิกซ์พึมพำอยู่ในใจ (คือเองเป็นลูกเทพ ยังต้องมาขอพรจากพระเจ้าอีก เรียกว่ากรรมของเวรจิงจิ๊ง ง ง ง  )

 

ตูม ๆ บึ๊ม ๆ ~ (ทางนี้มันส์กว่ากันเยอะ) ไอร่า และ คิบะ ยังคงฝึกฝนการใช้ดาบกันอย่างจริงจัง แรงและพละกำลังของไอร่าที่มีอย่างมหาสาร ทำให้คิบะตกอยู่ในสภาพสะบักสะบอม

 

"คุณนี่สุดยอดจริงๆครับ คุณวอลคราฟต์ ขนาดควบคุมอาวุธได้แค่ช่วงเวลาสั้นๆ คุณยังสามารถปล่อยพลัังออกมาได้ขนาดนี้ ผมชักสนุกแล้วสิ!" คิบะแสยะยิ้มที่มุมปาก ก่อนจะกระโดดถอยหลังออกห่างจากไอร่า

 

"ขอบใจ...ที่ชม" ไอร่าไม่รอช้ากระโจนเข้าโจมตี คิบะอีกครั้ง

 

ฉิ๊ง~ ดาบขนาดใหญ่ทั้งสองเล่มปะทะเข้าหากัน ทำให้เกิดสะเก็ตไฟกระเด็นออกมา

 

"แต่ข้อเสียของการใช้ดาบของคุณ คือช่วงเวลาของการยกดาบขึ้นฟาดฟันศัตรู...มันยังช้าไปครับ" คิบะหลบทัน เค้าใช้ความว่องไวของตัวเองหลบไปอยู่ด้านหลังของไอร่า ก่อนจะชี้ดาบเข้าหาตัวเธอ

 

"ชิ!" ไอร่ากำหมัดไว้แน่น เธอกำลังโกรธเป็นอย่างมากที่เสียท่าให้กับปีศาจอย่างคิบะ

 

 

ทางด้านวารันซ่าดูจะเป็นปัญหาใหญ่ เมื่อการควบคุมพลังของเค้าเกิดแปรปวนขึ้น ลำต้นของดอกกุหลาบ ฟาดไปมาเหมือนมันกำลังสับสนกับอะไรบางอย่าง สีหน้าของวารันซ่าก็เช่นเดียวกัน เค้ายืนเหม่ออยู่ท่ามกลางกลีบของดอกกุหลาบอัน คมกริบนั้น มาครึ่งชั่วโมงได้ แถมยังไม่กระดิกตัวไปไหน ร่างกายของเค้ามีแต่ร่องรอยของการขีดข่วนของกลีบดอกกุหลาบ

 

"ให้ตายสิ! หมอนั่นยืนบื้ออะไรอยู่ได้" อิรินะ หญิงสาวทรงผมทวิลเทลเอ่ยขึ้นด้วยความไม่สบอารมณ์นัก

 

"นี่!ควบคุมสติหน่อยสิ คุณโลเลนด้า" อิรินะตะโกนกลับไปอย่างเหลืออด

 

"ขอ...ขอโทษฮะ" ลำต้น และ กลีบดอกกุหลาบค่อยๆเลือนหายไป วารันซ่า ล้มตัวลงนอนกับพื้น 

 

"นายเป็นอะไรของนาย? สติไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลยสักนิด !" อิรินะเริ่มบ่นขึ้นมาทันที

 

"ผมขอโทษฮะ!" วารันซ่าค่อยๆหลับตาลง

 

"ขืนนายเป็นแบบนี้ต่อไป...นายจะกลายเป็นตัวถ่วงของคนอื่นเค้า...เข้าใจที่ฉันพูดใช่ไหม?" อิรินะเธอเป็นผู้หญิง ที่พูดตรงไป ตรงมา และยังศรัทธาในพระเจ้าแบบกู่ไม่กลับอีกต่างหาก 

 

"เข้าใจฮะ!" 

 

 

"คุณคินน่าคะ..คุณเข้าใจความหมายของความเร็วใช่ไหม?" โคเนโกะวิ่งสปีดเข้าประชิดตัวของ คินน่า

 

"อย่ามาสอนฉันจะดีกว่า" ฮึ๊บ~ ทั้งสองกระโดดขึ้นไปบนต้นไม้ คินน่าพยายามหลบหลีกการโจมตี ของโคเนโกะ แรงมหาสารของโคเนโกะ ทำให้บริเวณรอบ ๆ เสียหายเป็นอย่างมาก แต่คินน่าเธอได้แต่วิ่งหลบไปมา  โดยไม่ตอบโต้อะไรออกไป

 

"ทำไมคุณไม่ตอบโต้ฉันบ้าง? " โคเนโกะมองคินน่าด้วยสีหน้านิ่งเฉย

 

"ฉันไม่อยากทำร้ายเด็กอย่างเธอ" คินน่าทำท่าทางเมินใส่ โคเนโกะ

 

"คุณกำลังดูถูกฝีมือของฉันเป็นอย่างมากเลยคะ" โคเนโกะ กระโดดเข้าประชิดตัวของคินน่า ก่อนจะฟาดขาทั้งสองข้างเข้า ใส่ตัวของคินน่า ความเร็วนั้นทำให้คินน่าไม่สามารถหลบได้ทัน ตัวของเธอกระเด็นตกลงไปนอนกับพื้น

 

 

ทางด้านของฟีอัสดูจะไม่เป็นโล้เป็นพายมากที่สุด เมื่อความยั่วยัวของอาเคโนะ ทำให้สติของฟีอัสหลุดลอยไปไกล

 

"แหม๋ ๆ ฟีอัสคุง (- -) เธอช่างเป็นผู้ชายที่น่าหลงไหลพอๆ กับอิซเซคุง (เอามือลูบไล้) แต่เธอน่าสนใจกว่าอิซเซคุงกว่าเยอะเลยนะ" 

 

"เอ่อ..(ทำหน้าเคลิ้ม) ขอบคุณสำหรับคำชมครับ (ยิ้มหน้าบาน) คือเราจะไม่ฝึกกันหน่อยหรอครับ??" ฟีอัสเริ่มหน้าแดงขึ้นมา ด้วยความสยิว

 

"แหม๋ ๆ เรายังมีเวลาทั้งวัน ... ใจร้อนจังเลยนะฟีอัสคุง" อาเคโนะโน้มตัวเข้าไปหาฟีอัส ทำให้หน้าอกของเธอแนบชิดกับตัวของฟีอัส

 

อึก~ (เสียงกลืนน้ำลาย)

 

"ผมว่า...คนอื่นเข้ามาเห็น คุณจะเสียหายเอานะครับ คุณอาเคโนะ" ฟีอัสรีบหลับตาลง (มันกำลังควบคุมอาการหื่นกามของตัวเอง)

 

"อาเธน่าเธอไม่อยู่สักหน่อย..(ขยับหน้าเข้ามาใกล้) "

 

"คือ..." ฟีอัสได้แต่ยืนตัวแข็งทื่อ 

 

"ทำอะไรกันอยู่มิทราบ!!!!" เสียงที่ฟังดูคุ้นหู เอ่ยขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์เลยสักนิด

 

"แหม๋ ๆ เราสองคนกำลังฝึกพิเศษอยู่ไงคะ หัวหน้า.." อาเคโนะ ฉีกยิ้มออกมา 

 

"งั้นหรอ? แล้วนายละทำอะไรอยู่ฟีอัส?" อาเธน่าทำหน้าโมโหสุดขีด

 

"ก็กำลังฝึกสมาธิ! เอ๊ย ไม่ใช่ๆ ฝึกพิเศษอยู่นะสิ" (แถไปเรื่อย)

 

"ฝึกพิเศษของเธอนี่ช่างยั่วยวนดีจริงๆเลยนะ อาเคโนะ" อาเธน่าเปลี่ยนเป็นสีหน้าที่นิ่งเฉยแทน

 

"แหม๋ๆ หัวหน้าละก็ (ยิ้ม) ฉันก็แค่ให้เค้ารวบรวมสมาธิเท่านั้นเอง " ใบหน้าที่แสร้งยิ้มนั้น มันแฝงความซาดิสไว้บนใบหน้านั้นจริงๆ

 

"งั้นหรอ? ถ้าฉันมาช้ากว่านี้ สตินายคงเข้าไปอยู่รวมร่างกับเธอแล้วสินะ...ฟีอัส?(จ้องเขม่น)" อาเธน่าทำน้ำเสียงนอย สุดขีด

 

"เธอจะบ้าหรอ...กลางวันแสกๆ ใครจะกล้า!" (มันพูดออกมาซะหมดเปลือก) 

 

"ถ้าไม่ใช่กลางวัน นายก็คงทำสินะ!" อาเธน่ามองคนทั้งคู่ ก่อนจะเดินหนีไป

 

"เห้ย!อาเธน่า รอก่อนสิ!" ฟีอัสรีบวิ่งตามไปทันที

 

"แหม๋ๆ ช่างเป็นคู่ที่น่ารักจริงๆเลยนะคะ" อาเคโนะยิ้มออกมา

 

มื้อค่ำ~ ความชุลมุนเริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง เมื่อฮาเกรซอยู่ร่วมมื้อค่ำในครั้งนี้ด้วย (ช่างมืดมนอะไรเช่นนี้) บรรยากาศในห้องอาหารช่างเงียบผิดปกติ เงียบจนได้ยินเสียงลมหายใจของแต่ละคน

 

"เฮ้อ~" ริอัสถอนหายใจออกมา

 

"เอาละฉันจะสรุปการฝึกของวันนี้ให้ทุกคนฟังก็แล้วกัน" ทุกคนเลยหันไปสนใจริอัสแทน

 

"พวกเธอทุกคนถือว่าเริ่มต้นได้ดี สำหรับการฝึกในวันแรก แต่ก็มีบางคนที่ยังไม่มีสมาธิในการฝึก..." ริอัสชำเลืองมอง เซเลน่า และ วารันซ่า พรางถอนหายใจ

 

"ปีศาจอย่างเธอ...มีสิทธิ์สอนพวกเค้ามันก็ดีถมเถแค่ไหน...เธอไม่จำเป็นต้องบอกว่าใครดีไม่ดียังไงหรอก" ฮาเกรซพูดขัดขึ้น (ประหนึ่งว่า ขอให้ตูได้แขวะอะไรเทือกนั้น)

 

"นายไม่พูด...ก็ไม่ได้มีใครว่าเป็นใบ้หรอกนะ!" ไอร่าหันไปมองค้อนฮาเกรซ (จิกกัดเบาๆ)

 

"เธอว่าฉันอย่างงั้นหรอ?" ฮาเกรซมองไอร่าด้วยสายตานิ่งเฉย

 

"ไม่รู้สึกตัว?...(ทำหน้ากวนประสาท)" อยู่ๆ ไอร่าเธออยากกวนประสาทฮาเกรซ ขึ้นมาซะดื้อๆ 

 

"นี่เธอ!..." ฮาเกรซลุกขึ้นยืน พร้อมสบถออกมา

 

ทุกคนจึงหันไปมองคนทั้งคู่เป็นตาเดียว

 

"ออคุงไอร่หื่นนั่น มันลวนลามเธอไหม...(เมินฮาเกรซได้หน้าตาเฉย)"

 

ฟีอัสเดินเข้ามา พร้อมกับ อาเธน่า 

 

"อ้าวพี่หน้าไปโดนอะไรมา?" ธีน่ารีบถามทันที เมื่อเห็นรอยฝ่ามือแดงๆ บนหน้าของฟีอัส

 

"ยุ่งน่า! กินๆไปเหอะ" ทำหน้าเซงสุดขีด (โดนตบเข้าให้)

 

"ฉันว่าหน้านายเหมือนโดนใครตบมาแบบนั้นเลยแหะ" อิซเซเปิดประเด็นขึ้นมาทันที

 

"นี่แกเงียบไปเลยนะ!" ฟีอัสสบถออกมา ก่อนจะหยิบพายฟักทองเข้าปาก 

 

"แหม๋ ๆ คุณฟีอัสช่างน่าสงสารจริงๆเลย (ฉีกยิ้ม) " อาเคโนะขยิบตาให้กับฟีอัส ก่อนจะยิ้มกลบเกลื่อน

 

อาเธน่าหันไปมองค้อนฟีอัส ก่อนจะเบือนหน้าหนีไปทางอื่น

 

"อาเธน่า..กลับไปโอลิมปัส เป็นไงบ้าง?" ริอัส พอจะเข้าใจเหตุการณ์ เพราะเธอก็เคยเป็นแบบเดียวกับอาเธน่า คือ กำลังหึง เธอจึงพูดเปลี่ยนเรื่อง

 

"ฉันได้รับคำสั่งจากซูส...พวกเธอทุกคน...ยกเว้นนาย(ฟีอัส) ให้ปลดผนึกพลังออกมาใช้ในการฝึกได้ และยังมีภารกิจ ก่อนจะเปิดเทอมให้พวกเธอทุกคนได้ทำ" ดวงตาสีแดงคู่นั้นกำลังจับจ้องไปที่ฟีอัส 

 

"ภารกิจ?" เซเลน่าเลิกคิ้วขึ้น

 

"ใช่! ภารกิจออกตามหาสัตว์รับใช้ ของสองพี่น้อง ปฐพี"  

 

"สัตว์รับใช้?" ธีน่าทำหน้างุนงง

 

"ก็นี่ไง ตาลุงเซบัสเตียนนี่ไงละ" ฟีอัสรีบแถทันที

 

"นี่แกโง่... หรือแกล้งโง่กันแน่ฟร๊ะ" อิซเซ สบถออกมา

 

"ฉันไม่ต้องการหรอกไอร่สัตว์รับใช้พรรกนั้น" ฟีอัสรีบปฏิเสธเสียงแข็ง

 

"ถึงนายไม่อยากได้..นายก็ต้องไปอยู่ดี เพราะพลังของนาย กับ ธีน่า มันรุนแรงกว่าพลังของพวกเราเป็นสิบเท่า และแน่นอนว่าสัตว์รับใช้จะเป็นส่วนหนึ่ง ที่จะกักเก็บพลังนั้นเอาไว้ แต่ปัญหามันอยู่ที่ว่า สัตว์รับใช้ของเธอสองคน ต้องมีความสามารถที่เหนือกว่าตัวของพวกเธอเอง" สีหน้าของอาเธน่า ไม่สู้ดีนักเมื่อพูดถึงเรื่องนี้

 

"หมายความว่าไงครับ?" ฟินิกซ์ถามด้วยความสงสัย

 

"ส่วนมากแล้ว สัตว์ หรือ ข้ารับใช้ มักจะพบพานกันด้วยความถูกชะตา หรือ ผูกพันธ์ แต่สำหรับสองพี่น้องคู่นี้ ต้องใช้สัตว์รับใช้ที่มีความสามารถสูง และ สามารถกักเก็บพลังได้เป็นจำนวนมาก ซึ่งมันหายากมากถ้าพูดตามความเป็นไปได้" ริอัสพูดเสริม

 

"แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มี.." ฮาเกรซที่เงียบอยู่นานเอ่ยขึ้น

 

"ขอโทษที่ขัดจังหวะครับ ... เด็กผู้หญิงคนนั้นเธอฟื้นแล้วครับ" ลุงเซบัสเตียนโผล่ออกมาจากมุมมืด

 

"แล้วนี่ครับ จดหมาจากคุณพอตเตอร์ คุณเกรนเจอร์ และคุณวีสลีย์ครับ" พ่อบ้านยื่นซองจดหมายให้กับฟีอัส ก่อนจะหายตัวไป

 

"ไปดูอาการของเธอกันเถอะ" ทุกคนต่างพากันออกไป ยกเว้น วารันซ่าที่ยังคงนั่งอยู่ที่เก้าอี้

 

"นายไม่ไปดูอาการของเธอหน่อยหรอ วารันซ่า?" ฟีอัสค่อยๆแกะซองจดหมายออกมา พร้อมกับชำเลืองมองวารันซ่าที่นั่งอยู่

 

"ไม่ละ.." 

 

"ตามใจนายก็แล้วกัน แต่ถ้าฉันเป็นนาย...ฉันจะขึ้นไปเยี่ยมเธอ" ฟีอัสหยิบจดหมายทั้งสามฉบับขึ้นมา ก่อนจะลุกเดินออกไป 

 

ห้องนั่งเล่น~

 

"ที่นี่ที่ไหนคะ?" คำถามแรกที่หญิงสาวร่างเล็กเอ่ยขึ้น

 

"โอ๊ะ! พอฟื้นขึ้นมาก็ความจำเสื่อมเลยหรอเนี่ย!" ผลั๊วะ ~ ฟินิกซ์โดนลุมโบกกะบาลคนละทีสองที

 

"ที่นี่คือคฤหาสน์ปฐพีคะ" ธีน่ายิ้มอย่างเป็นกันเอง

 

"เกิดอะไรขึ้นกับฉัน?" หญิงสาวยังคงจำเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับตัวเธอไม่ได้

 

"เอ่อ..ว่าแต่เธอมาที่นี่ได้ยังไง?" ริอัสพูดตัดบททันที

 

"ฉันจำได้แค่ว่า ฉันยืนซื้อของอยู่ที่ตรอกไดร์แอกอน แล้วทุกอย่างก็ดับวูบไปหมด "หญิงสาวร่างเล็กตอบพรางทำหน้าครุ่นคิด

 

"ฉันคิดว่าน่าจะเป็นการเคลื่อนย้ายแบบกระทันหัน แต่เกิดข้อผิดพลาดขณะเดินทางมาที่นี่" อาเคโนะพูดเสริมขึ้น

 

"คุณพูดถึงเรื่องอะไรกันคะ? ฉันไม่เข้าใจ" หญิงสาวร่างเล็กค่อยๆลุกขึ้นยืน ใบหน้าที่จัดได้รูปนั้นกำลังแดงก่ำด้วยพิษไข้ ดวงตาสีเขียวคู่นั้น จ้องมองทุกคนด้วยความสงสัย

 

"ไม่มีอะไรหรอกคะ...ฉันว่าเธอควรพักผ่อนให้มากๆ เดี๋ยวฉันจะให้พ่อบ้านยกอาหารเข้ามาให้" ธีน่าคลี่ยิ้ม ก่อนจะเดินออกไป พร้อมกับทุกคน

 

"ริอัส หมอนั่นยังไม่โผล่หัวมาอีกหรอ?" อาเธน่าหันไปถาม ริอัสที่เดินอยู่ข้างๆเธอ

 

"ยัง! ฉันไม่คิดว่าเค้าจะมาหรอกนะ และ อีกอย่าง ทาทารัสอยู่ที่นี่ด้วย เฮ้อ~ งานนี้ได้ฆ่ากันตายไปข้างนึงแน่" ริอัสทำหน้าเจือนๆ เมื่อพูดถึงเหล่าลูกหลานแห่งฮาเดส

 

"มีอีกเรื่องนึงที่ฉันยังไม่ได้บอก..พรุ่งนี้เช้าธิดาแห่งโพไซดอนจะมาถึงที่นี่ ฝากเรื่องนี้ด้วยนะริอัส" 

 

"อย่าบอกนะว่า...ยัยเด็กกระโปโลนั่นจะมาที่นี่?" ริอัสแทบล้มทั้งยืน เมื่อพูดถึงเทพธิดาแห่งโพไซดอน

 

"ใช่! ฉันเกรงว่า ทาทารัสจะได้อาละวาดอีกรอบแน่นอน" อาเธน่ายิ้มเจือนๆ

 

"โอ๊ย! เหล่าทวยเทพกลั่นแกล้งพวกฉันชัดๆเลย.." ริอัสถึงกับเหงื่อแตกเมื่อคิดถึงเรื่องราวที่จะเกิดขึ้น ต่อจากนี้- -

 

#หะๆ ๆ คู่หมั่น!!! ของใครกันหนอจะมา- -* งานนี้มีฉะกันแน่เบย ย ย ย ย (แอบสปอย) ให้ทายกันเล่นๆดีกว่าครับ ว่าเป็นคู่หมั่นของใคร

#ยอดอ่านพุ่งกระฉูด แต่ยอดเม้นช่างน้อยนิดซะเหลือเกิน ฮือ ๆ ~