คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : บทที่ 8
บทที่8
หลัาวันนั้นเ้าหลวมิไ้เส็ำหนัเย็นอีเลย อินทราิไม่ิว่าทรริ้วแ่็หารู้เหุผลไม่ ส่วนเ้าานุวศ์พระอนุายัเส็เป็นประำทุวันนพระายาทรประวร้วยไม่สบายพระทัยที่พระสวามีทรใล้ิสนิทสนมับพระเษภินีอพระอ์มาเินไป
ในส่วนอพระสนมันทร์เทวี็มีรับสั่ให้เ้าถวายาน่ออ์เ้าหลวบ่อยรั้ เ่นเียวับืนนี้
“ฝ่าบาท เพะ พระสนมสิริพรรมีมีวามผิสถานใหรือ เพะ” ทรสสัยใร่รู่มานานแล้วแ่ไม่มีโอาสทูลถาม
“ะรู้ไปทำไม ทำหน้าที่อเธอให้ี็พอแล้ว เรื่ออื่นอย่าใร่รู้นัเลย” ทรทราบีว่าพระสนมมีนิสัยเ่นไร
“ฝ่าบาท็ แ่หม่อมันลัวะ้ออาาเ่นนา ถ้าถวายานไม่ถูพระทัยนะ เพะ” ทรใ้พระหัถ์ลูบไล้พระอุระเปลือยเปล่าอเ้าหลว เ้าหลวทรับหัถ์ุนนั้นไว้
“เธอน่ะหรือทำอะไรไม่ถูใัน” ทรแย้มพระโอษ์ พระสนมันทร์เทวีึ่ไ้ื่อว่าเป็นนโปรเพราะเนัในรสเสน่หา แย้มพระโอษ์สายพระเนรเิวนอย่าเ็มที่ เ้าหลวทรุมพิพระโอษ์นั้นเนิ่นนานและูื่ม…
อุทยานหลวบรราอไม้าษื่น่าแย่ันบานรับแสสุริยา ทรเส็พระราำเนิน้าๆ พลันสายพระเนร็ไปบรรบที่ร่าอพระสนมันทร์เทวีที่ำเนินรมาหาพระอ์ ในพระหัถ์ประอลูแ้วสีสวยส่อประายแวววาวมาถวาย แ่รั้นทรยื่นพระหัถ์ออไปหมายะรับลุแ้วนั้น เ้าฟ้าทรรศินาึ่เส็มาอนไหนพระอ์็ไม่ทรทราบ ลับทรแย่ลูแ้วนั้นไปเยม รั้นพระอ์ทวืน็ถวายืนแ่โยี ในระหว่าที่ยื่นพระหัถ์ไปรับลูแ้วพลันลูแ้วสวยามลับลายเป็นลูไฟสุปลั่………เ้าหลวทรสะุ้ื่นบรรทม
ท้อพระโรให่ในวัหลววันนี้ เ้าหลวเส็ออว่าราารเ่นทุวัน เสนาบี เ้าุระทรว่าๆ ่าเ้าถวายรายานและปรึษา้อราารมาบ้า น้อยบ้าามปิ อินทราิอรัษ์นสนิททำหน้าที่อย่าแ็ัน แ่เาสัเเห็นวามไม่ปิอนาย สีพระพัร์วันนี้แม้ะูปิแ่แววพระเนรบารั้ายแววเหนื่อยล้า เหุเพราะ้อทรานหนัลอทั้่วฤูแล้ที่ำลัะผ่านพ้นไป อีทั้พระอนุาที่ทร่วยแบ่เบาพระภาริแ่าล่อน ็มัวแ่เอาพระทัยใส่พระสหายมาว่าที่ะมาทร่วยแบ่เบาราารานเมือ ันั้นเมื่อเ้าเฝ้าถวายานที่ห้อทรพระอัษรามลำพัหลัเส็ออาท้อพระโรแล้ว เาึราบบัมทูลถามโยร
“ทรเหนื่อยหรือ พระเ้า่ะ”
“หือ เ้าิว่าั้นหรือ” รับสั่้วยพระสุรเสียเบา ทอพระเนรอรัษ์ู่พระทัยที่พร้อมะถวายีวิเป็นราพลี
“พระเ้า่ะ แววพระเนรบ่บอว่าทรอ่อนล้า เส็แปรพระราานไปประทับที่ สิหราไพยน์ สัระยะีไหม พระเ้า่ะ” อินทราิเสนอให้ไปพัผ่อนที่พระราวัฤูฝน
ทรไว้วาพระทัยในัวอรัษ์ผู้นี้มา เมื่อเาราบทูล็หาไ้แลใ “ท่าะริหมู่นี้เรารู้สึเหนื่อยๆ อบล เปลี่ยนที่ทำานเสียบ้า็ะี” ถึแม้ะประทับที่ใ็ทรานลอเวลา
“วนเ้าน้อยับพระายาไป้วยท่าะี ไ้่าวว่าป่วยมิใ่หรือ” รับสั่ถามามที่ไ้ยินมา
“ไ้ใ พระเ้า่ะ” อินทราิทูลสั้นแ่เ้าหลวทรรู้วามหมายในทันที
“เ้าน้อยไม่ใ่เ็ๆ ัารไ้เอ อีอย่าทรรศินาน่าะรู้ว่าน้อสาวิยัไหรืออาะรู้แ่ทำเย เรา็่วยไม่ไ้” ระแสรับสั่ที่แฝวามนัย นฟัอย่าอินทราิพลอยใหาย เ้านายำลัเ้า่าย’รัม’
“ให้เ้าฟ้าหิามเส็ในานะ พระสนมสิริพรรมี้วยสิ พระเ้า่ะ” เาเสนอวามเห็น
เาิเสมอว่า วามใล้ิอาทำให้เ้าหลวสมรั
่าเสื้อหลวมาอเ้าเฝ้าพระสนมที่ำหนัเย็น เพื่ออวัพระอ์ัลอพระอ์ถวาย เ้าฟ้าทรแปลพระทัยแ่็ยอมให้่าวัพระอ์ไปแ่โยี ่าวารเส็แปรพระราานล่วรู้ันภายใน วิลาสินีรู้่าวาอินทราิึ่บันี้ทั้สอสนิทสนมันมา แ่อินทราิเห็นานมาเป็นอันับหนึ่ไม่เยใส่ใเรื่ออหัวใ เวลาที่ะสานสัมพันธ์ึน้อยเ็มที เาบอแ่เนิ่นๆให้เรียมัวมีหมายำหนารที่แน่ัะแ้มาอีรั้
เ้าานุวศ์เป็นอีพระอ์ที่ทรทราบ และทรีพระทัยไม่น้อยเมื่อทราบว่าเ้าหลวโปรให้พระสหายามเส็้วย ในเวลานี้มิทรใส่พระทัยว่าพระายาทรประวร้วยพระโรอะไร้วย้ำ
อีหนึ่อ์ที่อยาามเส็เ้าหลวไปพระราวัฤูฝน้วยือ พระสนมันทร์เทวี เนื่อาไ้ยินำร่ำลือถึวามามอพระราวัแห่นี้ นาเ้าถวายัวมาหลายปีแ่ไม่เยไ้รับพระบรมราานุาให้ามเส็ในารแปรพระราานที่ใเลย ารที่ะเ้าเฝ้าราบบัมทูลพระรุาเห็นะยา ถึแม้อ์เ้าหลวะพระทัยว้าแ่ไม่โปรให้นาห้ามอโน่นอนี่ามใอบ นาึไ้แ่อยาไปลึๆ
“เ้าหลวะเส็เมื่อไหร่” รับสั่ถามนาำนัลที่เอาวามมาทูล
“หมายำหนารยัไม่ออ เพะ”
“รู้ไหม ใรามเส็บ้า” สุรเสียาั้น แววพระเนรปั้นปึ่
“เท่าที่หม่อมันไ้ยินมา็มีพระอนุาับพระายา เพะ” นาบอเท่าที่แอบล่วรู้มา
“ไม่ไ้เอาสนมอื่นๆ ไปแน่นะันอยาไป้วยใแทบาแ่ไม่ล้าอ”
“ใยไม่ทูลอามเส็เล่า เพะ เ้าหลวทรมาประทับับพระสนมทุืนมิใ่หรือ เพะ”
“็ริันะลออู แ่ถึไม่ทรอนุา็ไม่เป็นไร พันี้รู้สึไม่่อยสบาย” เมื่อนาำนัลแนะ ็ทรมีวามหวัึ้นมา
“พระสนมประวรเป็นอะไรเพะ ให้หม่อมันามหมอหลวไหม เพะ”
“ยัไม่้อหรอ ันะูอีสอสามวัน่อนให้แน่ใแล้ว่อยามหมอ” สุรเสียบ่บอวามปีิ ใ้พระรลูบพระอุทรเบาๆ นาำนัลมอหน้านายแล้วในท่าที ประวรแ่พระพัร์เปี่ยมสุยิ่
นาำนัลเ้ามาทูลว่า เ้าหลวเส็ พระพัร์นาแ่มื่นึ้นมาทันทีแ่มิวายหันมาำับำนัล้าาย
“เรื่อที่ันไม่สบายห้ามราบทูลเ็า” สิ้นรับสั่พระวรายสูให่อเ้าหลว็พระำเนินเ้ามา ทุนในห้อถวายวามเารพ พระสนมพระำเนินเ้ามาเาะท่อนพระรเ้าหลว
“เสวยมื้อ่ำหรือยั เพะ”
“ไม่หิว เธอล่ะ” ทรอาทร้ารอบาทเสมอเท่าเทียมัน
“หม่อมันรอ ฝ่าบาท เพะ”
“ันินไม่ลริๆ เธอไปินเถิันะเ้าไปนอน่อน” ทรพระำเนินไปทาห้อบรรทม พระสนมมีหรือะปล่อยให้พระสวามี้ออยู่ามลำพั เพราะเวลาที่ะอยู่้วยันนั้นน้อยนิ พระสนมอ์อื่น็มีมามายถึะเส็ที่นี่บ่อยที่สุ็าม
“เอาาร้อนามันมา” รับสั่ับนาำนัล ่อนามเส็ไปยัห้อบรรทม
ห้อบรรทมใน’ำหนัันทรา’ อพระสนมันทร์เทวี ัแ่อย่าสวยาม อไม้นานานิัไว้อย่าามปราีไม่เยา เหมือนรอเ้าหลวเส็ลอเวลา เ่นในวันนี้และ่อนหน้านี้ที่ทรเส็มาบ่อยรั้ ถ้าอไม้พูไ้มันีใ มิเสียแรที่เบ่บานและไม่เสียเปล่าที่ถูัมาา้น
“รับพระสุธารสา ไหมเพะ” พระสนมให้นาำนัลออไปแล้ว ทรใร่ะปรนนิบัิพระสวามี้วยอ์เอเสมอ
“็ีเหมอนัน” ระหว่าที่ทริบพระสุธารส พระสนมันทร์เทวี็ทรอามเส็ในารแปรพระราาน้วย
“ใรบอเ้าเรื่อนี้” ทรถามไปอย่านั้นแ่ทรทราบีว่าวามลับไม่เยมีในวัหลว แม้ะเรื่อลับที่สุ แ่สุท้าย็เล็ลอออมาไ้ทุที อาะลาเลื่อนไปบ้า ามำนวนนที่บอ่อันมา
“นาำนัล เพะ” ทรทูลไปามริ เพราะทรรู้อยู่แ่ใว่าเ้าหลว็ทรทราบีอยู่แล้ว
“อย่าไปเลย ันไปทำานใ่ะไปเที่ยวเล่น เอาไว้ไปเที่ยวริๆ ะพาไปเอ” รับสั่ที่นฟัไม่แม้แ่ะร้ออ่อ แ่้วยมารยาหิ พระสนมทำท่าันแสระิๆ
“เพะ หม่อมันะอยวันนั้น” น้ำาอิสรี่าเป็นศัรูับบุรุษเพศเสียเหลือเิน ทรับพระอัสานาไว้รั้เ้าหาอ้อมพระพาหา
“ันสัาว่าะพาไปริๆ”
“เพะ”
บันี้ทรเบียพระวรายเ้าหาอ้อมพระพาหาอย่าแนบแน่น อนุ่มนวลเบียอแ็แรอายารี ไฟราะย่อมุรุ่นึ้นมาับพลัน
https://www.mebmarket.com/index.php?
#มีแฟนแล้ว_รัแฟนมา 
ามนั้น่ะ
รัมา ไม่้อพูเยอะเนาะ #เ็บอ
??‘?Ebook
#Meb >> https://goo.gl/H1wQ8B
#Hytext >> https://goo.gl/rz4nxM
??’???’???’???’???’?
#รูปเล่ม
ราา 419 บาท
????สั่ื้อไ้ที่
แฟนเพ : https://www.facebook.com/Tawan9645 ส่้อวาม ????????
Facebook : อบรราธิาร ะวันเปรมปรีิ์
Line ID: @tawan9645 (มีเรื่อหมาย @ ้วยนะ๊ะ)
Website : http://aimaunwriter.com/
#ส่ฟรี!!!!
.
#ฝานัเียน >>> มุ ร้อยเม็
ความคิดเห็น