คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : บทที่ 8/2
เ้าฟ้าหิทรรศินาเพิ่ทรทราบว่า้อามเส็เ้าหลวไปพระทับที่พระราวัฤูฝนในเ้าวันเินทา เนื่อ้วยอินทราิสั่ำับวิลาสินีไม่ให้ราบทูล เ้าานุวศ์็ไม่ทรมีโอาสที่ะบอล่าว ้วยเ้าหลวให้ทรานที่ั่้าให้เสร็่อนออเินทา ทำให้พระอ์ึไม่มีเวลามาำหนัเย็น วิลาสินีนำลอพระอ์ุใหม่มาถวายและราบทูล
“เ้าหลวรับสั่ให้ฝ่าบาทามเส็ไปพระราวัสิหราไพยน์ เ้านี้ เพะ”
ทร้อนาำนัล “สิหราไพยน์ ที่ไหนหรือ” ทรไมุ่้นเยับื่อนี้
“ุอินทราิบอว่า เป็นพระราวัฤูฝน อยู่ทาอนเหนือ เพะ” ราบทูลามที่ไ้รับารบอเล่ามา เ้าฟ้าหิทรแปลพระทัย เ้าหลวให้ามเส็ทั้ที่ทร้อพระอาาในำหนัเย็น อีทั้ั้แ่วันที่เส็มาหลบฝนแล้วเส็ลับไปโยมีท่าทีพิโรธนั้น ็มิไ้เส็มาที่นี่อีเลย
“แน่ใหรือว่าให้เราามเส็”
วิลาสินีพยัหน้า “ให้หม่อมัน่วยแ่พระอ์ นะ เพะ” ลอพระอ์ใหม่ที่ส่มาเป็นพระสนับเพลาสีเลือหมู ลอพระอ์สีาวเนื้อผ้าอ่อนนุ่ม รปปัลายลูไม้สวยาม
“ยัับุี่ม้า” ทรรัสเบาๆับนาำนัล แ่็ทรสวมลอพระอ์แ่โยี วิลาสินีหยิบรอพระบาททรสูมา เ้าฟ้าทรรศินาทอพระเนรเห็น็ทรรัส
“ี่ม้าไปหรือ วิลาสินี”
“ไม่ทราบ เพะ แ่่าหลวส่มาแบบนี้ แล้วยัมีอีหลายุนะเพะ ุอินทราิบอว่านึ้นรถม้าไปแล้ว เพะ” วิลาสินี่วยแ่พระอ์นเสร็ เิเส็ล้าล่าโยมิไ้ราบทูลว่าอ์เ้าหลวทรประทับรออยู่่อนแล้ว
เสียฝีเท้าที่เินลบันไมา ส่ผลให้เ้าหลวรัสิห์ในลอพระอ์เ่นเียวับเ้าฟ้าะแ่าันรพระสนับเพลาสีำ ประทับยืนึ้นผินพระพัร์ไปทาเสีย เ้าฟ้าหิเบื้อหน้าในลอพระอ์ที่ทรประทานมา พระวรายสูโปร่ยิู่เพรียวบายิ่ึ้นในลอพระอ์แบบนี้ พระพัร์ที่ทรพระสำอาบาเบา พระโอษ์ทาสีอ่อนพอูไม่ีา พระเศาสีน้ำาลเ้มมันเาามถูรวบไว้รึ่พระเศียรที่เหลือปล่อยสยายยาวถึพระปฤษา์ ทรสบพระเนรลมโสีน้ำาลอ่อน ึ้บันี้ส่อประายแวววาว ทันทีที่้าวลบันไั้นสุท้ายเ้าฟ้าหิทรยอบพระวรายถวายำนับ อินทราิและนายทหารผู้ิามถวายบัมเ้าฟ้าผู้มาใหม่ เ้าหลวทรหยิบพระมาลาปีอ่อนสีเียวับพระสนับเพลา ้านหน้าประับอัมีเ้าสีรูปสิห์สวมถวาย
“ออภัย ฝ่าบาท” เอ่ยออภัย่อนสวมและัให้เ้าที่
“อบพระทัย เพะ”
เ้าหลวทรสวมพระมาลาออ์เอึ่เป็นสีเียวับพระสนับเพลาเ่นัน ้านหน้าประับ้วยอัมีเ้าสีรูปสิห์ใ้เศวัรเ่นเียวับพระราลัรประำพระอ์ อินทราิสั่หน่วยลาระเวนออเินทาไปล่วหน้า ม้าทรเทียบอยู่เ้าหลวหันไปรัสับนที่ำเนินามมา้าๆ
“ี่ม้าหรือะประทับรถม้า ฝ่าบาท”
“แล้วแ่ทรโปร เพะ” ไม่อยาออวามเห็น้วยว่านวนส่วนให่ี่ม้าไป แ่็มีรถม้าร่วมนวน สอ สามัน ึ่ในนั้นมีใรนั่อยู่ไม่ทรทราบ
“ถ้าอย่านั้น ี่ม้าไป่อนะไ้มธรรมาิ้าทา้วย ร้อนแล้ว่อยนั่รถ เิทานี้ ฝ่าบาท” พระหัถ์ให่ับพระหัถ์น้อยเรียวยาวูมาที่ม้าสีหมอ
“หมอเมา ะเป็นพาหนะอฝ่าบาท มันเป็นม้าที่ลาที่สุเท่าที่หม่อมันมี” ทรส่เือุมบัเหียนพระราทานเ้าฟ้า ทรรับไว้และรัสอบพระทัย เ้าหลว่วยส่พระวรายบอบบาแ่แ็แร่ึ้นสู่หลัหมอเมาม้าทร แล้วเส็ไปที่ นิลนราฬ ม้าทรสีำสนิท ทรเหวี่ยพระวรายสูให่ล่ำสันึ้นบนหลันิลนราฬ อย่าล่อแล่ว อินทราิึ้นบนหลัม้าัม้าเินมาอยู่เบื้อวาอเ้าหลว เ้าฟ้าหิทรรศินาเส็ในนามพระสนมสิริพรรมีอยู่เบื้อ้าย พระอนุาเ้าานุวศ์ในลอพระอ์สีเียวับเ้าฟ้าัม้าึ้นมาเทียบม้าเ้าฟ้า แย้มพระโอษ์ให้พระเนรเป็นประาย
“ไม่นั่ไปในรถับพระายาหรือ เ้าน้อย” รัสถามสุรเสียไม่สบพระราหฤทัยเท่าในั
“หม่อมอยาี่ม้ามาว่า หม่อม ไม่ไ้ออมาี่นอวันานแล้ว” ราบทูลแ่ยัไม่ละสายพระเนราเ้าฟ้า “วันนี้เธอูีมา ทรรศินา” ทรระิบเบาๆ ้วยเระมีนไ้ยินว่าทรานพระนามใอพระสหาย เ้าฟ้าหิแย้มพระโอษ์พอามให้พระสหาย
บวนเส็ำเนินไปอย่า้าๆ ามำสั่ออินทราิ้วยหวัะให้นที่เพิ่ามเส็รั้แรื่ม่ำับธรรมาิสอ้าทา ็เป็นอย่าที่ิ้นไม้ใบห้าที่ร่วหล่นเพราะภัยแล้มานานบันี้เมื่อวสัน์ฤูมาเยือน ้นไม้แใบสีเียวอ่อนเ็มสอ้าทา มอไปทาไหน็ื่นาื่นใ เ้าฟ้าหิทรื่ม่ำับทัศนียภาพสอ้าทาเป็นอันมา เ้าานุวศ์ทรมีท่าทีเอื้ออาทรและเอาพระทัยใส่พระสหายอย่าเห็นไ้ั อินทราิเหลือบมอพระพัร์เ้าหลวหาไ้ทรสื่นเ่นนอื่นในบวนไม่ เาัม้าเ้ามาใล้ม้าทรแล้วราบทูลเสียเบาพอไ้ยินแ่เาและอ์เ้าหลว
“สั่ให้บวนพั่อนไหม พระเ้าะ” น้ำเสียแสวามห่วใยผู้ทรเป็นยิ่ว่าเ้าีวิ
“ไม่้อหรอ นอื่นๆยัไม่เหนื่อยเลย ปล่อยเาื่นมธรรมาิไป่อน็แล้วัน เราะไปอยที่ศาลา้าหน้า” รับสั่บ็ทรัม้าึ้นหน้าแล้ววบไปอย่ารวเร็ว อินทราิสั่ให้นายทหารามเส็ในบวนัม้าึ้นมาแทนที่เา แล้วเา็ัม้าามเ้าหลวไปิๆ
“เ้าพี่ะรีบไปไหนอีละ นั่น” พระอนุาหันไปรับสั่ับทหารที่เ้ามาแทนที่อินทราิ
“ไม่ทราบเล้า พระเ้าะ”
“ันละามเ้าพี่ไม่ทันริๆ ไม่รู้ิอะไรอยู่” ประโยนี้หันมารับสั่เบาๆับพระสหายเ้าฟ้าหิทรแย้มพระโอษ์เพราะไม่รู้ะำรัสอบเ่นไร แ่ในพระทัย็ทรห่วเ้าหลวไม่น้อย ูสีพระพัร์วันนี้ไม่สใสนั
“ามไปไหม านุวศ์” ทรวน
“็ไ้ มาเถิ” ว่าแล้วทั้สอพระอ์็ทรัม้าให้วิ่ไป้าหน้าามเ้าหลวที่เห็นเบื้อพระปฤษา์ไวๆ บวนทั้บวน่าเร่ารเินทาให้ทันเ้าหลว
ศาลาที่พัริมทา เ้าหลวรัสิห์ทรประทับนั่บนพื้นห้าเี้ยๆใล้ศาลา อินทราิที่ามมาิๆ ลาหลัม้า็รมาเ้าเฝ้า
“สีพระพัร์ไม่สู้ีเลย ฝ่าบาท ประทับแรมที่นี่สัืนีไหม พระเ้า่ะ” ราบทูล้วยวามเป็นห่ว
“ไม่้อถึนานั้นหลอแ่นั่พั็หายเหนื่อยแล้ว สสัยแร้อนเินไปนะ เราว่า”
“เ้าพี่เป็นอะไร หม่อม” สุรเสียพระอนุามาถึ่อนอ์ เ้าานุว์และเ้าฟ้าหิเส็ลาหลัม้าทร ทรพระำเนินเ้ามาใล้ที่ประทับบนพื้นห้าแล้วุพระานุล
“ไม่เป็นอะไร แ่ลอฝีเท้า เ้านิลนราฬู ยัวิ่เ็มที่ไ้แ่ไหน” หันไปทาเ้าฟ้า “ฝ่าบาท็เส็้วยหรือ เลยใันไปให่” เสพระสรวลัๆ แ่พระอนุายัไม่วาพระทัย
“ูพระพัร์หม่นๆ เ้าพี่ประวรหรือเปล่า หม่อม”
เ้าฟ้าหิทรรศินาทรสัเเห็นเหมือนัน ึทรเสนออ์ถวายารรวเบื้อ้น “หม่อมันอพระบรมราานุา นะเพะ”
นฟัยัๆในำอมิรู้วามหมายแ่็พยัพระพัร์ เ้าฟ้าหิใ้หลัพระหัถ์อัที่พระนลา
แล้วเอื้อมพระหัถ์มาับ้อพระหัถ์นับพระีพร เ้าหลวทอพระเนรอย่าสนพระทัย พระอนุาึราบทูลแทนพระสหาย
“ทรรศินาเรียนหมอมา้วย หม่อม” ทรรับสั่อย่าื่นม
“แ่รู้วิาแพทย์เบื้อ้น เพะ ไม่ถึับเรียนเ็มหลัสูร” ทรออัว
“ล หม่อมันปิีใ่ไหม ฝ่าบาท” ทรรับสั่ถามหลัารับีพรบสิ้น
“ทรประวรแน่นอนเพะ เี๋ยวหมอหลวามเส็มาถึให้ถวายารรวอีรั้นะ เพะ” ทรอบถ้อยรับสั่
“ว่าแล้วไ ท่าทาเ้าพี่ไม่ีมาหลายวันแล้ว นะหม่อม” พระอนุาเห็น้วยับพระสหาย ่อนหันไปสั่อินทราิ “อินทราิ เ้าไปเร่ให้หมอมาเี๋ยวนี้เลย”
เ้าหลวทร้าน “เอาไว้ไปถึสิหราไพยน์่อนแล้ว่อยให้หมอมาู”
“ อ้าว!” อุทานพร้อมันทั้สอเ้าและหนึ่บ่าว
“ อ้าวเอิ้ว อะไรัน บอว่าไม่ือไม่ ไปัน่อเถิ” ทรลุประทับยืนแ่เพราะทรลุเร็วไปึทรพระวรายไม่อยู่โอนเอนไปมาอินทราิและเ้าานุว์รเ้าไปประอนละ้า
“ไม่เป็นไร อบใพี่ลุเร็วไปหน่อยเท่านั้นเอ เิเส็เถิฝ่าบาทว่าะไปถึ สิหราไพยน์็บ่ายแ่ๆ” เส็พระำเนินไปที่ม้าทรึ่ทหารำลัให้เล็มห้าอยู่
“เี๋ยว่อน ทรม้าเอไม่ไ้นะ เพะ” เ้าฟ้าทรทัทานโยที่พระอ์็ไม่รู้ว่าทำไมถึทรห่วเ้าหลวอ์นี้ึ้นมา
“รถม้านั่น มีนนั่ไหม อินทราิ” รับสั่ถามอรัษ์ึ่สีหน้าวิไม่แพ้พระอ์
“ไม่มีพระเ้า่ะ เรียมไว้เผื่อฝ่าบาท ะประทับ พระเ้าะ”
“เิเส็ทานี้ เพะ เราะนั่รถม้าัน” เิเส็พร้อมเอื้อมพระหัถ์น้อยๆ ูพระหัถ์แ็แรอเ้าหลวให้เส็ามพระอ์ไป
อินทราิมอภาพนั้นยิ้มแล้วเร่ฝีเท้าเินล่วไปเปิประูรถม้า รอเ้าหลวึ้นประทับ เ้าฟ้าหิทร้าวึ้นไป่อนแล้วึพระหัถ์เพื่อให้พระวรายสูให่อเ้าหลว้าวามมา
สอพระอ์ประทับเียันบนรถม้าพระที่นั่
เ้าานุวศ์แม้ะไม่พอพระทัยับภาพที่เห็นแ่็หาไ้แสอาารใๆไม่ ทรเหวี่ยพระอ์ึ้นบนหลัม้าทรัวเิม แล้วัม้าเินามไป้าๆ ทั้สอพระอ์ในรถม้า่าประทับเียบๆ
ารที่ประทับใล้ิิันในรถม้าแบๆ พระพาหานันพระปราอเ้าฟ้าหิแระเรื่อึ้นมาอี เมื่อนึถึืนที่ทรแอบเ้าวัหลว ทรผินพระพัร์หลบสายพระเนรเ้าหลวที่ประทับ้าพระวราย เสทอพระเนรทิวทัศน์้านนอ สัพัทรรู้สึถึพระเศียรอน้าๆ อิที่พระพาหาอพระอ์ พระปัสสาสะพระอัสสาสะร้อนผ่าวที่บ่บอว่าทรประวรระที่พระศอทรบรรทมหลับไปแล้ว
เ้าฟ้ายับพระวรายแผ่วเบาเพื่อให้นที่พิสบายึ้น เ้าหลวทรแย้มโอษ์นิๆ หาไ้บรรทมหลับไม่แ่อยาไ้วามอบอุ่นาใรบานในเวลาที่ทรรู้สึอ่อนล้า เวลาผ่านไปในที่สุ็ทรบรรทมหลับไปริๆ อา้วยเพราะทรานหนัมาลอเวลาไม่ว่าในานะอ์รัทายาทนึ้นรอราย์เป็นเ้าหลว บรรทมหลับไปนานแ่ไหนพระอ์ไม่ทรทราบ มารู้สึพระอ์อีที่อเมื่อทรรู้สึว่าสิ่ที่ทรหนุนพระเศียรยับ เ้าหลวลืมพระเนรึ้น สายพระเนรสบพระเนรสีอ่อนอเ้าฟ้าเหนือพระเศียร
“หม่อมันทำให้ทรื่นหรือ เพะ”
บันี้เ้าหลวทรทราบแล้วว่าทรบรรทมหลับโยพระเศียรอิแนบพระอุระอเ้าฟ้าที่ประทับ้าพระวราย ในรถม้าแบๆ ทรันพระอ์ึ้นประทับนั่ร
“หม่อมันออภัย ฝ่าบาททรเมื่อยแย่”ระแสรับสั่อ่อนโยน
“หามิไ้เพะ หม่อมัน่าหาที่ยับทำให้ทรื่น ะบรรทม่อ็ไ้นะเพะ” รับสั่อบอย่าอ่อนโยนเ่นัน
“ที่แบอย่านี้ หม่อมันยัเอาเปรียบนอนหนุนฝ่าบาทอี แย่ริๆ” ทรแย้มพระโอษ์บันี้วามรู้สึอ่อนล้าเลือนหายไปหมสิ้น อาเป็นเพราะไ้บรรทมหลับอย่าเ็มาแม้ะเป็นเวลาเพียสั้นๆในที่แบๆ็าม
“ทรรู้สึเป็นอย่าไรบ้า เพะ” สุรเสียแสวามอาทรอย่าที่เ้าหลวไม่ทรเยไ้ยินมา่อน
“ีมาเลยฝ่าบาท อนนี้ถ้าให้หม่อมันออไปแ่ม้าับอินทราิ หม่อมัน็้อนะเหมือนเย ฝ่าบาท”
เ้าฟ้าทรพระสรวลเบาๆ เ้าหลวทอพระเนรพระพัร์ยามแย้มสรวล พระเนรสีอ่อนวาววาบ ่าามโลทั้โลเหมือนะหัวเราะไปับพระอ์้วย
“ไม่มีเวลาแ่ม้าแล้ว เพะ เพราะอนนี้ทุนรอฝ่าบาทอยู่อ์เียวนะ เพะ”
เ้าหลวไม่เ้าใวามหมายำว่ารอ อเ้าฟ้าหิ พอีมีเสียฝีเท้านเินเ้ามาใล้ๆ
“อเะฯ ถ้าทรื่นแล้ว็เส็เ้าในพลับพลา เถิพระเ้า่ะ” เสียอินทราิราบทูลมาา้าน้าอรถม้าพระที่นั่
“พลับพลา” ทรสะุับำว่าพลับพลา ทรให้พระหัถ์รูพระวิสูรออ ทอพระเนรอินทราิทีุ่เ่า้ารถ ท้อฟ้า้านอมืรึ้ม มอออไปไลอีนิ พลับพลานาให่สอหลัถูสร้าึ้น บเพลิุไว้เป็นุๆทหารรัษาาร์เ็มอัรา าร้าแรมไ้บัเิึ้น สอพระอ์เส็ลารถม้าแล้วพระำเนินเ้าไปในพลับพลา อินทราิอธิบายว่าพระอนุาและพระสนมทรเห็นพ้อ้อันว่า วระพัแรมที่นี่เพื่อให้เ้าหลวทรพัผ่อนอย่าเ็มที่ วันรุ่่อยเินทา่อ
“ทำไม้อลำบานานี้ เราไม่ไ้เป็นอะไรมาเสียหน่อย” รับสั่ับอินทราิในะเส็เ้าในพลับพลา
“ไม่มาหรือฝ่าบาท ทรบรรทมหลับไปั้แ่บ่ายถึ่ำ ทหารสร้าพลับพลาเสร็็ยัไม่ื่นบรรทม พระสนม้อประทับรอฝ่าบาทั้แ่บ่าย” อินทราิแแเพื่อให้เ้าหลวทรยอมรับว่าทรประวร
“หมายวามว่าพวเ้า รอเราที่นี่ั้แ่บ่ายหรือ” ทรส่ายพัร์้าๆ “ทำไมไม่สั่ให้ทหารนำเส็่อเล่า ฝ่าบาท” ทรหันไปรับสั่ับเ้าฟ้า เพราะารเินทาาเมือหลวไปยัสิหราไพยน์โยม้าให้เวลาวันเียว็สามารถไปถึไ้แล้ว
“ทรประวร ้อารารพัผ่อนเพะ อีอย่าถ้าเินทา่อไปแล้วเมื่อไหร่แพทย์หลวะไ้เ้าถวายารวเล่า เพะ”
“ริอย่าที่พระสนมรัส พระเ้า่ะ” วันนี้อินทราิเ้าันเป็นปี่เป็นลุ่ยับเ้า่าเมือ
พระอนุาและพระายาเส็เ้ามาในพลับพลา ทรทำวามเารพแล้วทูลถาม้วยวามห่วใย
“เป็นอย่าไรบ้าเ้าพี่ ให้หมอมาูเลยีไหม หม่อม”
“เลยไม่้อทำอะไรัน พี่ไม่เป็นอะไร ยัไม่าย่ายๆ หรอ” รับสั่เล่นแ่นฟัร้อเสียหลพร้อมๆัน
“เ้าพี่!”
“ฝ่าบาท!………..”
“พร้อมใันีริ” พระสุรเสียลั้วแล้วทรหันไปทาเ้าฟ้าหิ “ฝ่าบาท สรน้ำ่อนหรือะเสวย่อน”
“ออาบน้ำ่อน เพะ”
พระายาเิเส็เ้าพี่ไปยัห้อสร เ้าานุวศ์ อินทราิ นั่มอพระพัร์เ้าหลวอย่าสำรวหาร่อรอยารประวร
“ะมอหาอะไรัน มูเราึ้นผิที่หรือไ” ทรแสร้ถามสุรเสียึั
พระอนุาับอินทราิสบาันยิ้ม แสว่าทรหายแล้วริๆ อินทราิล่วรู้ไ้ว่าพระโอสถนานเออเ้าหลวือารไ้ใล้ิเ้าฟ้า ารที่ไ้ประทับในรถม้าเียวันรวมถึารบรรทมหลับอิพระอุระอเ้าฟ้าามที่เาเห็นยามที่มอรอ่อหน้า่าเ้าไป เป็นารพัผ่อนอิริยาบทที่วิเศษสุเท่าที่เ้านายอเา หรือบุรุษทั่วหล้าปรารถนา
เ้าฟ้าหิทรรศินาทรรู้สึถึวามหมาเหมินอพระนิษาที่แสออ่อพระอ์ “หิบัว มีอะไรไม่สบายใบอพี่ไ้ไหม”
“ไม่มี เพะ” ไม่ล้าสบสายพระเนร
“เห็นพี่เป็นนอื่นระนั้นหรือ”
“ไม่มีริๆ เพะ สรน้ำเถิ เี๋ยวเ้าหลวะทรรอนานนะ เพะ” ทรพระำเนินออไป
ห้อสรและห้อพระสำอาไ้ถูัเรียมไว้โยใ้พระวิสูรสีม่วน้ำเินั้นแบ่ห้อ่าๆในพลับพลาให่ วิลาสินีเินเ้ามาพร้อมพานที่บรรุผ้าุบสร ับพระอ์และับพระพัร์มาถวาย ในที่นี้มีวิลาสินีเป็นนาำนัลนเียวที่ร่วมบวนเส็ โยที่วิลาสินีไ้รับพระบรมราานุาเป็นรีพิเศษ เพราะปิารเส็แปรพระราานะมีแ่พระบรมวศานุวศ์ นายทหารั้นผู้ให่และอรัษ์นสนิทเท่านั้นที่ามเส็ไปาเมือหลว ุ้าหลว นาำนัล และมหาเล็ะใ้พวที่ประำในพื้นที่ ถือเป็นารเปิโอาสให้ไ้ถวายานอย่าใล้ิ เพราะในหนึ่ปีะเส็มาประทับไม่เินสามเือนใน่วฤูฝนหรือบาปีอาไม่เส็้วย้ำ ่วเวลานี้ึถือเป็นารสร้าผลาน ถ้าโีถวายานไ้้อพระราหฤทัย อาโปรให้ามเส็ไปรับใ้ใ้เบื้อยุลบาทในวัหลว
“สรเร็วๆนะ เพะ ยิ่ึะยิ่หนาว”
เ้าฟ้าหิทรรศินาทรใ้เวลาำระพระวรายไม่นานนั ลอพระอ์ที่วิลาสินีเรียมไว้ถวายทอพระเนรผ่านๆ็ทรทราบว่าเป็นุใหม่ที่พระราทานมา เสื้อทรุยาวรอมพระบาท แนยาวลุมพระรั่อที่บั้นพระอ์เ้ารูป มีผ้าทรสะพัลุมพระพาหาไม่โปรใ้พระสุนธ์แลพระสำอาเผยให้เห็นพระราศีหม นวลเนียน
“ไปันเถิ” รับสั่พร้อมเส็พระำเนินนำไปยัส่วนโถอพลับพลาที่อ์เ้าหลวประทับอยู่
เมื่อเส็เ้าไปทรสัเุเห็นโ๊ะเี้ยๆที่ัไว้เป็นโ๊ะเสวยพร้อมเรื่อาวหวานที่ัเรียมไว้พร้อมแล้วูเหมือนทุนเ้านั่ประำที่
เ้าหลวและพระอนุาประทับนั่บนพระสุหนี่สีม่วน้ำเินลายปัรอบอบสีทอแ อินทราิ นายทหารอีสามนาย นั่ร่วมโ๊ะ พอพระอ์เส็มาถึทุน็ลุึ้นถวายำนับ เ้าหลวทรผายพระหัถ์เิให้ประทับนั่บนพระสุหนี่ว่า้าพระอ์ เ้าฟ้าทริว่า อะไร่อมิอะไรที่เป็นอในวัล้วนสีม่วน้ำเินทั้นั้น
“เิ พระายา้วย” เ้าหลวำรัสับเ้าหิบัวบุษบ
พระายาำเนินไปประทับนั่้าพระสวามี ทุนนั่ประำที่ วิลาสินีรู้สึเหมือนเป็นส่วนเิน เพราะทหารรับใ้็มีอยู่แล้วถึสามนาย
“มานั่้าๆ อินทราินี่ ุ้าหลว” รับสั่เรียวิลาสินี
‘ุ้าหลว’ นาไ้เลื่อนยศแล้วหรือนี่ วิลาสินียัยืนนิ่ ไม่ยับเยื้อนยัับำแหน่ใหม่ที่ฟัูมีเียริึ้น นอินทราิ้อลุาที่นั่เินรมาแะแนเบาๆ
“มานี่เร็ว” วิลาสินีเินามอย่าว่า่าย ไปยัเบาะรอนั่ที่ว่า้าอรัษ์หนุ่ม
“อบพระทัย เพะ” วิลาสินี้มลราบ แม้ยามใ็ยัไม่ลืมมารยาท
“ินันเลยนะ หิวแล้ว” ทรหันไปทาเ้าฟ้ารับสั่ระิบ “เิฝ่าบาท”ไม่หวัให้ใรไ้ยินสรรพนามที่ทรใ้เพราะนายทหารสามนายและทหารรับใ้ในที่นี้ทรรู้ัเ้าฟ้าในพระนาม ‘พระสนมสิริพรรมี’
ห้อบรรทมที่ัเรียมไว้ในพลับพลาให่ พระบรรถร์ปูลาบนแร่ไม้เี้ย พระเนยสอใบวาเียัน
“ไม่รัเียที่ะ้อนอนร่วมห้อับหม่อมันนะฝ่าบาท” เ้าหลวรัสหลัาทอพระเนรเห็นอาัปิริยาอเ้าฟ้า
“หม่อมันออไปนอน้านอับวิลาสินี ็ไ้นะเพะ ฝ่าบาททรประวระไ้พัผ่อนเ็มที่”
“ทหาระิยัไเล่า ฝ่าบาท ผัวเมีย้อนอน้วยันสิ” ำว่าผัวเมียแสลหูนฟั ทำให้พระพัร์ผ่อที่มีรอยแย้มพระโอษ์มาทั้วันบึ้ึ เ้าหลวทรหยิบพระแสมีสั้นประำพระอ์ึ่เหน็บไว้ที่รัพระอ์
“หม่อมันให้ ในที่นี้ท่าะหาิ่ไม้ลำบาัหน่อย” ทรวาพระแสมีสั้นที่อยู่ในปลอโลหะสลัลายวิิรบนพระหัถ์้าฟ้า “หม่อมันนอน่อนแล้ว ่วเ็มทน” เส็บรรทมบนพระบรรถร์ โยเว้นที่ไว้ให้นนอนทีหลั
เ้าฟ้าทอพระเนรามทรหลับพระเนรพลิ้ม พระปัสสาสะพระอัสสาสะเป็นัหวะสม่ำเสมอ บรรทมหลับไปอย่า่ายาย ะเป็นเพราะเสวยโอสถที่หมอหลวัถวาย เ้าฟ้าทรเลื่อนผ้าลุมบรรทมลุมถวาย านั้น็บรรทมลเีย้าพระวรายในพระหัถ์ำพระแสมีสั้นที่ไ้รับพระราทานมาแน่น
??‘?Ebook
#Meb >> https://goo.gl/H1wQ8B
#Hytext >> https://goo.gl/rz4nxM
??’???’???’???’???’?
#รูปเล่ม
ราา 419 บาท
????สั่ื้อไ้ที่
แฟนเพ : https://www.facebook.com/Tawan9645 ส่้อวาม ????????
Facebook : อบรราธิาร ะวันเปรมปรีิ์
Line ID: @tawan9645 (มีเรื่อหมาย @ ้วยนะ๊ะ)
Website : http://aimaunwriter.com/
#ส่ฟรี!!!!
.
#ฝานัเียน >>> มุ ร้อยเม็
.
ความคิดเห็น