คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ราชินี
านาน่าแอบปาน้ำาแห่วามน้อยในแห้สนิท่อนเ้าไปในำหนั
และอีนที่พระนา้อำระวามือ ไทย่า เมื่อลับเ้ามาในพระำหนั
ในห้อบรรทมนาำนัลเ่าแ่นั่รออยู่แล้ว
“เส็ไปไหนมา เพะ” นาถามน้ำเสียำหนิลายๆ เมื่อามมาที่ห้อบรรทมแล้วไปพบ
านาน่าไม่อบลับำเนินเ้าใล้
หนีบเนื้ออย่าระบายอารม์ทั้้าเ่าที่นาร่วมมือับโเอร์ หลอพระอ์ไปเ้าพระราพิธี
ทั้เือุ่นำพูับไล่พระอ์เมื่อรู่อโเอร์
“เ้านะ หัหลั้าไ้ยัไ
ไทย่า”
“อุ๊ย! เ็บเพะ ฝ่าบาท บ่าวผิไปแล้ว”
ไทย่าลูบท่อนแนที่ถูพระนาหยิ
ยัทรหยินาำนัลพระพี่เลี้ย
อีไม่ยั้ ่อนะหยุแล้วสวมอนาันแสออมา นไทย่าทั้แปลใและั้สิไม่ทัน
“แล้ว้าะทำยัไ ้าไม่อยาเป็นเมียเ็นั่นนะ
เ้าเห็นหรือไม่เี้ยว่า้าอี ้าอยามีเ้าบ่าวที่ำยำเพื่อวาใไ้ว่าะสามารถปป้อุ้มรอ้าไ้
ไม่ใ่เ็อายุสิบวบนั่น ประสีประสาหรือยั็ไม่รู้”
นาำนัลีเพียะเ้าที่ท่อนพระร
ยามันัวนายสาวออห่า “รับสั่อะไรออมา อ์ฟาโรห์มีสนมมาแล้วหลายน ทำไมะไม่ประสา” ส่สายาำหนิรๆ ในวามิและำพูอนายสาว
“็พูวามรินี่
ถึมีสนม็เถอะ ใระเ้าไปล่วรู้ในห้อบรรทม” ยัอเถียไม่ไ้
แ่ที่ทรันแสเพราะน้อยใโเอร์่าหา
“เอ๊ะ! ฝ่าบาทนี่ ใรไ้ยินะเอาพัร์ไปไว้ที่ไหน
เาะว่าราสำนัฮิทไทท์ปล่อยปละละเลยไม่อบรมิริยามารยาท ไม่สมเป็นรานิุล
นะเพะ”
ราินีหมาๆ ออียิป์ป้ายน้ำพระเนร
เิพัร์ึ้น ไม่ยอมรับำว่าล่าวอนาำนัล
“ืนนี้ะไ้ทรพิสูน์เอ
บ่าวไปละ” ไทย่าเินยิ้มออไป หาานนา่าพระทัยหาย
พิสูน์หรือ โอ!
ไม่อยาพิสูน์
“ไทย่า ไปเอาไวน์มาไว้ในนี้สัเหยือสอเหยือสิ
เร็วๆ นะ ่อนที่เ็นั่นะมา”
ล่วึยามานเลี้ยเลิราฟาโรห์วัยเยาว์ำเนินวนพระอ์เ้ามาในห้อบรรทมอราินีอ์ใหม่อพระอ์
ทรำเนินไปหยุที่แท่นบรรทมทอพระเนรร่าที่นอนนิ่อย่าหลใหลสนิทเสน่หายิ่
่อนทิ้พระอ์ลนั่ริมแท่น
เมื่อแท่นไหวานาน่า็ลุพรวพรา
พร้อมเยิบห่า
“ราินีแห่้า ไม่้อใ
้าพระสวามีอเ้ายัไเล่า” พระหัถ์ที่ไม่ให่นัว้าท่อนพระรอราินีสาว
รั้ให้เ้ามาแนบิหวัุมพินา หานามิยินยอม
“ฝ่าบาท
เราสอนยัไม่ไ้ื่มลอันเลยนะ เพะ หม่อมันมีไวน์รสีไว้อยถวาย”
านาน่าราินีอียิป์ลาแท่นบรรทมไป
รินไวน์าเหยือทอำใส่ในอทอำสลัพระนาม
พร้อมนำมาถวายนถึพระโอษ์ฟาโรห์ที่พัร์แ่ำ วเนรเยิ้มหวาน้วยฤทธิ์น้ำเมาที่เสวยมามาแล้วาานเลี้ย
“ื่มอีหรือ
้าะประอัวไม่ไหวแล้วนะ”
แม้ะท้วหารับไปเสวยแ่โยี ไวน์อแล้วอเล่าถูรินเ้าในพระศอ
เพราะพระนารินถวายไม่ไ้หยุ นสุท้ายอ์ฟาโรห์น้อย็เมาหลับไป
านาน่าแย้มรอยยิ้มยามทอพระเนรฟาโรห์วัยเยาว์ที่หมสิไปแล้ว
ทร่วยยับพระอ์ให้บรรทมท่าสบายบนแท่น ึ่ไม่ไ้มีมวลายมาสัเท่าไหร่
“เบาหวิวเหมือนเ็น้อย” รับสั่เหมือนประประัน
านั้น็่วยปลมุและเรื่อประับออวาใล้แท่นบรรทม
หลับพระเนรึภูษาทรให้รุ่ยไม่เรียบร้อย ่อนเส็ออไปาห้อหวัไปอาศัยบรรทมในห้อนาำนัลไทย่า
หาเมื่อไปถึห้อที่ปิเียบแม้ะเรียสัเท่าในา็ไม่เปิ
ทรลอผลับานประูเบาๆ บานประูเปิอ้าโย่ายาย ไร้ึ่เาไทย่า
มีเพียะเียวเล็ุไว้เท่านั้น
“ไปไหนนะึื่นนานี้”
ฝาอิบุ๊ ลิที่ปไ้เลย่ะ อบุ่ะ
ความคิดเห็น