เพลย์บอยจอมโหด หัวใจเซ่อซ่า [ Playboy Club] ตอนที่1

บทนำ

PB’CLUB เป็นแหล่งมั่วสุมของผู้ชายเพลบอย  เฮ้ย!ไม่ใช่  เป็นคลับที่มีแต่ผู้ชายตั้งแต่เด็กยกของ เด็กเสิร์ฟ เชฟและเจ้าของร้านที่เจ้าชู้ที่สุด+^+ ที่นี่ถูกเรียกว่าคลับเพราะเปิดตั้งแต่หกโมงเช้าจนถึงตีสองของวัน ตั้งอยู่ใกล้มหาลัยเบญจรงค์ที่ฉันเรียนอยู่  ซึ่งเด็กในร้านนี้ส่วนใหญ่ก็เป็นเด็กในมหาลัยเบญจรงค์  แต่ที่นี่ถ้ามองดูภายนอกก็คือร้านอาหารทั่วไปที่เด็กวัยรุ่นส่วนใหญ่ชอบมานั่งกันเป็นที่พักผ่อนหย่อนใจ  ซึ่งมีพวกผู้ชายในร้านนี้เป็นอาหารตาไปด้วยTuT

1

การพบเพื่อจุดจบ

“ยัยออกัส ระวัง o[ ]O!!!”

“ว้ายยยยยยยย”เสียงตะโกนที่ดังลั่นสนามทำให้ทุกคนหันมามองฉันก่อนที่ลูกบาสสีส้มสดลอยมาโดนหัวฉันอย่างจังและรุนแรงมาก

“ออกัสเป็นยังไงบ้าง?”แนนเพื่อนเลิฟของฉันวิ่งมาหาฉันที่นั่งกองอยู่กับพื้นสนามบาสอย่างเป็นห่วง

“ฉัน...ฉันเจ็บหัวจังเลยแนน”ฉันบอกแนนพร้อมกับจับหัวตัวเอง

“น้องเป็นไงบ้างครับ”ผู้ชายในชุดนักบาสคนหนึ่งเดินมาถามฉันและก็มีผู้ชายที่ใส่ชุดทีมบาสอีกหลายคนเดินตามเข้ามา

“ซื่อบื่อ  เซ่อซ่า”เอ๊ะ  หมอนั่นใครนะจู่จู่ก็มาว่าฉันเฉยเลย-*-

“นี่นายทำไมถึงมาว่าฉัน”ฉันลุกขึ้นถามนายคนนั่น ปลายผมของนายนั่นมีสีแดงติดอยู่สงสัยจะเป็นช่างทาสีมั้งคงพึ่งทาสีเสร็จเป็นแน่

“ฉันเอ่ยชื่อเธอเหลอถึงได้รู้ว่าฉันว่าเธอนะ!!”หมอนั่นดันพูดเป็นว่าฉันผิดจนได้

“นี่นาย”-*-

“ก็ใครใช้ให้เธอมาเดินอยู่ใต้ห่วงบาสละ ตาก็ไม่ได้บอดก็น่าจะเห็นว่าเขาเล่นบาสกันอยู่ยังบื่อมาเดินใต้แป้นบาสอีก”นายนี่

“ถือว่าตัวเองเป็นลูกเจ้าของโรงเรียนสินะ ถึงได้กล้าว่าคนอื่นโดนที่ตัวเองเป็นผู้ชายแท้ๆเอ๊ะ หรือว่าไม่ใช่”

“ผลั่ก”

“เฮ้ยยยยยย!!!!”เสียงทุกคนดังขึ้นพร้อมกันเมื่อนายทริคจอมวางอำนาจนั่นคว้างลูกบาสที่เขาเดินไปเก็บไว้ในตอนแรกคว้างใสฉันอย่างแรงฉันล้มลงไปอีกครั้งแต่ครั้งนี้ไม่มีเสียงร้องจากฉันเนื่องจาก ฉันจุกเพค่ะ

“เฮ้ ไอ้ทริคแกจะบ้าเหลอถึงได้คว้างลูกบาสใส่เขาแบบนั้นoYo ”ผู้ชายคนเดิมที่เข้ามาถามฉันตอนแรกเดินไปว่านายทริคแล้วขยุ้มคอเสื้อนายนั่นแบบว่าโกรธแทนฉัน

“ใช่  นายก็รู้ฉันมันบ้าแล้วยัยนี่เธอก็รู้ว่าฉันมันบ้าแล้วมาบ้ากับฉันทำไม”นายนั่นปัดมือออกจากคอเสื้อแล้วเดินมาหาฉัน

“และจงรู้เอาไว้น่ะ...ว่าไม่มีใครบ้ากว่าฉันหรอก เมื่อรู้ว่าฉันเป็นใครก็อย่ามาทำบ้าๆแบบนี้กับฉันอีก ยัยซื่อบื่อ”

“ผลั่ก”นายนั่นผลักฉันเบาๆก่อนที่สติฉันจะดับวูบไปในที่สุด
.........................................................