คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2
2
“ค่าเสียหาย” ฉันตะโกน
“ค่าเสียหายอะไรมิทราบ” ฉันถามต่อ
“ยังมาทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้อีก ยัยเซ่อ.......”
อ๊าย! ไอ้บ้านายกล้ายังไงมาว่าฉันเนี้ย
“นายซิ นายจอมโหด คนบ้าอะไรชอบใช้กำลังกับผู้หญิง”
ฉันเถียงสุดใจขาดดิ้น
“ไม่รู้ พรุ่งนี้เธอต้องเอาเงินมาให้ฉัน ห้าหมื่นบาทไม่อย่างงั้นเธอตายแน่” นายจอมโหดสั่ง
“นี่ นายจะบ้าเหรอ นายคิดว่าเงินมันหาง่าย ๆ เหรอไงฮะ เงินตั้งห้าหมื่น” ฉันตะโกนลั่นรถ “เงินตั้งห้าหมื่นไม่ใช้น้อย ๆ นะ”
“ฉันไม่รู้ว่าเธอจะเอาเงินมาด้วยวิธีไหน แต่ที่รู้ ๆ พรุ่งนี้ 11 โมง เอาเงินมาให้ฉันที่คณะศิลปกรรม แล้วตอนนี้เธอก็ลงไปได้แล้ว” นายจอมโหดสั่งอีกแล้ว
“นายจะบ้าเหรอ พูดเองเออเองอยู่ฝ่ายเดียว แล้วก็มาไล่ฉันลงกลาง นายจะบ้าเหรอไง”
นายจอมโหดนี่เรียนคณะเดียวกันกับฉันเลยซวย ซวยจริง ๆ เลย ยัยเฟิร์น
“.....”
“โธ่ โว้ย ทำไมฉันต้องเจอผู้ชายเฮงซวยด้วยวะเนี้ย”
โลกนี้ไม่ยุติธรรมเลย ให้ตายซิ แล้วฉันก็ต้องเดินลงจากรถนายจอมโหดนั่น แล้วเค้าก็ขับรถออกไปอย่างเร็ว คนบ้าอะไรวะ หน้าตาก็ดี โหดเป็นบ้าเลย แล้วฉันก็เลยโทรไปหายัยโบนัส
“ฮัลโหล ยัยโบนัสเหรอ”
ฉันดีใจมากที่ได้ยินเสียงเพื่อนของฉัน
(ก็เออดิ แล้วนี่แกอยู่ไหนเนี้ยทำไมไม่เข้าเรียนฮะ)
“ฉันมีเรื่องนิดหน่อย เออ แล้วนี่แกอยู่ไหนเนี่ย”
(อยู่บ้านซิ จะให้ฉันอยู่ไหนละ)
ไอ้เพื่อนเวร ถามดี ๆ นะเนี่ย ตอบกวนอยู่เรื่อย
“ไอ้นัส แกมีเงินให้ฉันยืมไม่วะ”
(อืม มีจะยืมเท่าไหร่ละ)
“สัก...ห้า...หมื่น”
ฉันก็ไม่ค่อยกล้าบอกมันเท่าไหร่หรอก ก็เงินเยอะซะขนาดนั้น
(ฮะ ห้าหมื่น ^_^ นี่แกจะบ้าเหรอ เงินตั้งเยอะฉันจะไปหามาจากไหน)
น่านไง โดนด่าเลยเป็นไง อยู่ดีไม่ว่าดี ฉันบ่น
“เออ ถ้าไม่มีก็ไม่เป็น ทำไมต้องตะโกนด้วยวะ เออ งั้นแค่นี้แหละ”
(เฮ้ย อย่าเพิ่งซิ.........)
ไม่ทันซะหรอก ฉันชิงวางไม่ซะก่อน ใครจะทนโดนมันด่าอีกละ
*****************************************************************
ติ๊ด ติ๊ด
เสียงนาฬิกาปลุกฉัน
“เฮ้ย นี่มันกี่โมงแล้ววะเนี่ย”
ฉันรีบตะกายลงจากเตียง รีบวิ่งไปอาบน้ำอาบท่า พอเรียบร้อยก็ลงมาทานอาหารข้างล่าง แล้วก็ต้องมาเจอพวกแม่มด ฉันละเบื่อจริง ๆ เลย
“กว่าจะลงมาได้ รู้มั้ยคนอื่นเค้าอยู่เนี่ย”
น้าเบญจแม่ใหม่ฉันเองแหละ พูดมากชะมัด
“ขอโทษคะ”
“แม่คะ วันนี้แม่สัญญาว่าจะซื้อรถให้หนูนะคะ”
นี่ก็อีกคน เมนี่ (ชื่อล้าว ลาว) น้องสาวฉัน เออแล้วมีอีกคน ไอ้บ้าแมนเป็นพี่ชายของเมนี่ ฉันละเกียจมันจริง ๆ เลย
“จ้า ลูกเม ตอนนี้ทานอาหารก่อนนะลูก”
“คะ”
“นี่ รีบกินได้แล้วจะได้รีบ ๆ ไป”
เชอะ ! อยากกินตายหละ
ในขณะมีฉันเดินไปตามถนน ฉันก็นึกถึงเรื่องเงินที่ฉันต้องเอาไปให้ไอ้บ้านั่น เพราะตอนนี้ฉันยังไม่มีเงินเลย ฉันตายแน่ ๆ เลย ฉันจะทำยังไงดีว่ะเนี่ย
_^^_^^_
‘นั่นไงยัยส้ม ยัยโบนัส’
“นัส ส้ม” ฉันตะโกนเรียกเพื่อนทั้งสองคน
“อ่าว ยัยเฟิร์นแกมาก็ดีแล้ว ไหนแกมาเล่าเรื่องเมื่องานให้ฉันฟังซิ”
ฉันยังไม่ทันตั้งตัวเลย ยัยโบนัสก็ยิงคำถามเลย
“เออ รู้แล้วหนา แกไม่ถามฉันก็ต้องเล่าพวกแกฟังอยู่แล้วละน่า”
แล้วฉันก็ตั้งใจเล่าเรื่องทุกอย่างให้เพื่อนทั้งคนฟัง ทั้งสองคนนั่งฟังอย่างงนิดหน่อย ก็ใครจะไปคิดหละว่าฉันจะถูกทิ้งในวันที่ฉันเข้าเรียนที่นี่เป็นวันแรก โอ๊ย พูดแล้วเจ็บใจ
“นี่ แกเลิกกับพี่น็อตแล้วเหรอ” โบนัสพูดซ้ำอยู่ได้
“เลิกเหรอฉันรู้สึกว่าฉันยังไม่เคยคบกับพี่น็อตเลยว่ะ”
โอ๊ย มันเจ็บแปล๊บที่หัวใจ
“แล้วเรื่องเงินละ” เอาอีกแหละยัยส้มหนะ ถามอยู่ได้
“ไม่รู้ เป็นไงเป็นกัน ถ้าไอ้บ้านั่นกล้าฆ่าฉันก็เอาเลย”
ห้องคณะศิลปกรรม
ฉันย่อง ๆ เข้าไปในห้องประจำคณะศิลปกรรม ให้ตายเถอะฉันมาโดยไม่มีเงินสักบาท ฉันว่าฉันตายก็วันนี้แหละ พ่อจ้าแม่จ้าช่วยลูกด้วย ฉันยกมือไหว้
“นี่ เธอทำบ้าอะไรเนี่ย” เสียงที่ดูไม่เป็นมิตรจะเป็นเสียงของใครได้นอกจาก
“นายโหด”
“ฉันชื่อก้องไม่ได้ชื่อโหด เรียกให้มันถูก ๆ หน่อยซิยัยเซ่อ”
“ที่นายยังเรียกฉันว่ายัยเซ่อได้เลย อีกอย่างฉันชื่อใบเฟิร์นยะ”
“ไหนละเงินของฉัน” นายบ้านั่นแบมือมาใกล้ ๆ หน้าฉัน
“.....”
“เงินอยู่ไหน”
“.....”
ฉันเงียบ
“ฉันถามว่าเงินอยู่ไหน” นายนั่นโหดขึ้นมาอีกแล้ว ฉันสดุ้งกับน้ำเสียงนานนั่น
“ไม่มี ไม่มีโว้ย ใครจะไปหาเงินเยอะขนาดนั้นภายในคืนเดียวฮะ”
ฉันตะโกนใส่หน้านายโหด ไม่รู้เหมือนกันว่านายนั่นจะมาขึ้นมารึเปล่า
“.....”
นายนั่นเงียบอย่างเดียว เค้าไม่พูดอะไรเลย แล้วฉันถูกลากไปอย่างแรง
“โอ๊ย เจ็บนะ ปล่อยนะโว้ย ปล่อยฉันนะนายจะทำอะไรวะ”
ฉันตะโกนดังลั่น แต่ก็เท่านั้น นายนั่นยังไม่ปล่อย เค้าพาฉันไปที่ห้อง ห้องหนึ่ง เค้าจะทำอะไรเนี่ย เค้า
พลักฉันนั่งที่เก้าอี้
“โอ๊ย เจ็บนะนายจะบ้ารึไง”
“เธอบอกว่าไม่มีเงินให้ฉันใช่ไหม” เค้าทำเสียงเข้ม หล่อตายหละ
“อืม” ฉันพูดเสียงเบา
“งั้น เซ็นนี่ซะ” เค้าพูดจบเค้ายืนกระดาษให้ฉันแผ่นนึง
ฉันหยิบขึ้นมาอ่าน “สัญญา” นี่มันอะไรเนี่ย “อะไร อะไรของนายเนี่ย”
“อ่านหนังสือไม่ออกรึไง”
“อ่าน หนะอ่านออก แต่มันหมายความว่าไง ไม่เอาฉันไม่เซ็นอะไรทั้งนั้น”
“เธอต้องเซ็น ไม่งั้น......”
นายนั่นเอาหน้ามาใกล้ ๆ หน้าฉัน จนต้องนี่หน้าฉันร้อนไปหมดแล้ว ฉันเป็นบ้าอะไรเนี่ย แต่ดูหน้านายนี่ใกล้ ๆ ก็หล่อเหมือนกันน่า เฮ้ย
“นายเอาหน้านายออกไปเดี๋ยวเลยนะ” ฉันพลักหน้านายนั่นออกไป
“งั้นเธอก็เซ็นซะ”
“เออ เซ็นก็ได้” แล้วฉันก็ต้องแพ้นายบ้านั่นอีกแล้วโอ๊ย กลุ้ม พอฉันเซ็นสัญญาบ้า ๆ นั่นเสร็จ ฉันก็เอยว่า
“นี่ แล้วนายจะบอกได้ยังว่าสัญญาอะไร”
“ก็ ไม่มีอะไรหรอก มันเป็นสัญญาทาสเป็นการชดใช้หนี้แทนเงินดีมั้ย” นายนั่นพูดหน้าตาเฉย
“ไม่เอา ฉันไม่ทำสัญญาบ้า ๆ นั่นหรอก เรื่องอะไรฉันต้องเป็นทาสนายฮะ”
“เธอจะพูดอะไรก็เรื่องของเธอ แต่ไม่ว่ายังไงเธอก็เซ็นไม่แล้ว ฉันไปหละนะ ถ้าฉันมีอะไรจะใช้เธอแล้วจะบอกนะ” นายนั่นเดินไปอย่างมีความสุข แต่ฉัน แต่ฉันซิซวย ซวย ไม่หยุดสักทีซิหน่า แล้วฉันก็เดินหน้าจ๋อยมาหาเพื่อนสองแสบของฉัน
“ว่าไง เป็นบ้างเฟิร์น” ยัยส้มเปิดก่อนเลย
“ไม่มีอะไรหรอก ไปเรียนเหอะ” ฉันเดินเข้าไปในห้องเรียนแล้วสักพักฉันก็ลืมเรื่องของนายนั่นไป
***********************************************************
ความคิดเห็น