พิชิตใจนายจอมโหด

1

                ฉันใบเฟิร์น แต่ใคร ๆ ก็เรียกฉันว่าโก๊ะจอมแก่น ไม่รู้ว่ามันเหมือนรึไง ฉันเป็นลูกคนที่สอง ฉันมีพี่ชายหนึ่งคนที่แสนจะดี ดีจริง ๆ นะแต่เค้าอยู่ต่างประเทศ พ่อกับแม่หย่ากันตั้งแต่ฉันเด็ก ๆ พ่อมีแม่ใหม่ให้ฉัน เค้ามีลูกใหม่ด้วยกันสองคน ซึ่งก็ไม่ค่อยถูกกับฉันเท่าไหร่   

                และในที่สุดฉันก็เข้ามหา'ลัยได้ ฉันละดีใจที่สุดเลย แล้ววันนี้ฉันต้องมหา'ลัยเป็นวันแรก ฉันว่ามันต้องมีอะไรสนุก สนุกให้ฉันทำเยอะแยะแน่ ๆ เลย ว่ามั้ย วันนี้ฉันนัดเพื่อน ๆ ฉันไว้ แล้วก็ พูดแล้วอายจัง ไม่ได้ซิคนอย่างฉันไม่มีอายหรอก คือ วันนี้เป็นวันแรกที่ฉันคบกับรุ่นพี่โรงเรียนเก่า ฉันละดีใจมาก ๆ เลย

                "ยัย เฟิร์น" โบนัสตะโกนเรียก

                "^O^"

                ฉันละตกใจหมดเลย ตะโกนซะเสียงดังเชียว แล้วฉันก็วิ่งเข้าไปหาเพื่อนของฉัน

                "แหม วันนี้แกมาเร็วเชียวนะ"

                "มันก็แน่นอนละ วันนี้มันวันเปิดเทอมวันแรกนิ แล้วอีกอย่างวันนี้ฉันต้องสวยที่สุด"

                มันพูดอย่างไม่อายปากเลย เอาน่า เอาใจมันหน่อย

                "ส้มล่ะ มายัง"

                "แล้วแกเห็นไหมละ"

                ไอ้เพื่อนเวร ถามดี ๆ นะเนี้ย

                แล้วฉันกับยัยโบนัสก็ไปหาที่นั่งริมน้ำในมหา'ลัย ฉันว่าที่สวยใช้ได้เลยนะ ว่าแต่ทำไมพี่น็อตยังไม่มาอีกหนา คุยผู้อ่านอยากรู้ไหมว่าเรื่องของฉันกับพี่น็อตเป็นมายังไง มาฉันจะเล่าให้ฟัง

                เมื่อ 2 ปีก่อน ตอนนั้นฉันก็อยู่ ม.5 ถึงฉันนิสัยห้าว ๆ ซ่า ๆ ก็จริงแต่ฉันก็ชอบผู้ชายนะย่ะ ฉันแอบผู้ชายคนนึง เค้าหล่อมากเค้าเป็นนักกีฬาที่โรงเรียนเก่าฉัน แล้ววันหนึ่งฉันก็ได้รู้จักเค้า

                "อ่าว ส้มมาดูพี่แข่งบาสด้วยเหรอ" พี่น็อตถาม

                "ค่ะ พอดีเพื่อนส้มเค้า...."

                ยัยส้มยังไม่ทันพูดจบหรอก ฉันเองแหละปิดปากยัยส้มก่อน ก็ฉันอายนิ

                "อะไรเหรอ" พี่น็อตงง

                "อ๋อ พี่น็อตค่ะ พี่เพื่อนส้มค่ะ นี่โบนัส แล้วนี่ใบเฟิร์นคะ"

                "ครับ ยินดีที่ได้รู้นะครับ" พี่น็อตยิ้ม

                เค้ายิ้มน่ารักม๊าก มาก Oh My God!

                หลังจากนั้นฉันก็สนิทกับกลุ่มของพี่น็อตมากขึ้น จนวันที่พี่น็อตจะจบจากโรงเรียน แล้วพี่น็อตเค้าก็เข้ามาหาฉันที่หน้าห้องเรียน ฉันละอายจมหน้าแดงเหมือนลูกตำลึงเลย ให้ตายซิ คนหล่อเดินมาหาฉัน

                "เออ เฟิร์น...." พี่น็อตพูดติดขัด

                "มีอะไรเหรอ"

                "เออ...เออ...เฟิร์นชอบพี่เหรอ" ในที่สุดพี่น็อตก็พูดออกมา ทำฉันอึ้งไปเลย ให้ตายซิ เค้ารู้ยังไงเนี้ย

                "เออ...อืม" ฉันพูดเบามาก ๆ

                พอฉันบอกพี่น็อตไปในวันนั้นฉันก็สนิทกับพี่น็อตมากขึ้น จนวันที่พี่น็อตต้องไปเรียนในมหา'ลัย พี่ได้เดินมาบอกกับฉันว่า

                "ถ้าใบเฟิร์นเข้ามหา'ลัยเดียวกับพี่ พี่จะคบกับเฟิร์น"

                พอฉันได้ยินเท่านั้นแหละ ฉันก็เลยบอกตังเองว่าฉันต้องเข้ามหา'ลัยเดียวกับพี่น็อตให้ได้ ถึงแม้ว่าในหัวสมองฉันนั้นส่วนใหญ่จะมีแต่ขี้เลื่อยก็เถอะ

                เป็นไงความรักครั้งของฉัน พอนึกถึงก็ อายจังเลยทำไปได้เนี้ยยัยเฟิร์นเอ้ย

                "ยัย เฟิร์น ยัยเฟิร์น !!" ส้มตะโกนเรียก

                "ฮะ ฮะ" O_O "อ่าว แกมาตั้งแต่เมื่อไรเนี้ย"

                "ก็ มาตั้งแต่ตอนที่เฟิร์นนั่งเหม่อนั่นแหละ" ส้มพูด

                "เฮ้ย รีบไปเรียนเหอะ นี่มันสายมา 15 นาทีแล้วนะเว้ย" โบนัสขัดขึ้น

                แล้วฉันก็ดูนาฬิกาที่ข้อมือ

                "เออ จริงด้วยรีบไปเหอะ" ส้มกระชากที่ข้อมือฉันแต่

                "พวกแกไปกันก่อนเถอะ เดี๋ยวฉันมา" ^^

                แล้วฉันก็รีบวิ่งไป ไปไหนหนะเหรอ ก็ฉันนัดเจอพี่น็อตไงจำไม่ได้เหรอ !!! แล้วฉันก็วิ่งไปที่ริมสระน้ำที่พี่น็อตนัดฉันเอาไว้ แต่ฉันรอตั้งนานแนะ ไม่เห็นมาสักที

                "โธ่ เว้ย ทำไมไม่มาสักทีว่ะ" ฉันรอนานมากแล้วนะเนี้ย

                "รอนานรึเปล่า"

                อะ เสียงพี่น็อตนิ ฉันรีบหันกลับไปหาเสียงนั่น แล้วฉันก็เจอพี่น็อตแล้วก็......... ^_O_^

                "พี่น็อต นั่นใครอะ" ฉันเปลี่ยนสีหน้า

                "เออ เฟิร์น พี่ พี่....." พี่น็อตอ้ำอึ้ง

                "อะไรเหรอ พูดมาเลยซิ มัวมาอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ ทำไมละ" ฉันตะคอก

                "โธ่ พี่น็อตคะ พี่น็อตก็บอกแม่นี่ไปเลยซิคะว่า เจนนี่เป็นอะไรกับพี่น็อต"

                ยัย นี่มันเป็นใครเนี้ย มายืนเกาะแข้งเกาะขาพี่น็อตเนี้ย

                "ยัยนี่ ใครอะ บอกมาเดี๋ยวนี้นะ บอกมา" ฉันเก็บอารมณ์ไม่ไหวแล้ว "บอกมาซิ บอกมา"

                "นิ พูดเบาหน่อยซิ นี่เจนนี่แฟนพี่"

                อึ้งซิ อึ้ง นี่มันอะไรกันเนี้ย ยัยนี่เป็นแฟนพี่น็อตแล้วฉันละเป็นอะไร

                "บอกมานะ ที่พูดมาล้อเล่นใช่ไหม" ฉันตะโกน

                "นี่ เธอเลิกตะโกนโวยวายได้แล้ว เธออยากรู้ใช่มั้ยว่าทำไมพี่น็อตถึงไม่เลือกเธอ ก็เพราะนิสัยแย่ ๆ ของเธอไงละ รู้แล้วก็หัดปรับปรุงด้วยละ ผู้หญิงอะไรไม่มีมารยาทเลย ไปเถอะคะพี่น็อต"

                "ขอโทษนะ" พี่น็อตพูดเบา ๆ

                แล้วฉันก็เห็นว่าทั้งสองคนเดินจากห่างออกไป โอ้ นี่มันอะไรกัน ฉันว่าฉันเพิ่งจะดีใจที่ได้เข้ามาเรียนที่นี่ แต่แล้วความดีใจ มันกลายเป็นอะไรไปเนี้ย ฉันยืนนิ่งไปแป๊บนึง แล้วฉันก็ตะโกนออกมาว่า

                "ไอ้บ้า ไอ้บ้าเอ้ย ไอ้ผู้ชายเฮงซวย"

                แล้วน้ำตามันไหลออกมาเมื่อไรก็ไม่รู้ ฉันต้องไม่ร้องไห้ซิ ใบเฟิร์นต้องไม่ร้องไห้ให้กับผู้ชายเฮงซวยอย่างนั่นซิ ยิ่งคิดมันยิ่งไหล ไอ้น้ำตาบ้าเนี้ย

                แล้วฉันก็เดินไปเรื่อย ๆ เดินจนไม่รู้จะเดินไปไหน  แล้วน้ำตาฉันเมื่อไหร่จะหยุดไหลเนี้ย

                "โธ่ โว้ย!"

ฉันเตะก้อนหินที่อยู่ตรงหน้าฉันออกไปไกล มันลอยออกไปพร้อม ๆ กับรองเท้า Nike คู่โปรดของฉัน

"เพล้ง!"

ฉันได้ยินเสียงเหมือนอะไรแตกก็ไม่รู้ แต่ก็ไม่ได้สนใจ แต่ที่รู้ ๆ รองเท้าฉันอยู่ไหนเนี้ย ฉันมาหยุดที่รถคันหรูคันหนึ่ง แล้วก็เจอกับผู้ชายคนนึง ท่าทางหน้าจะมีอันจะกิน รูปก็หล่อถึงหล่อมาก ผมดำ ตัวสูงมาก ใส่เสื้อเชิ้ตปลดกระดุมสองเม็ด ใส่สร้อยเงิน เค้าเป็นใครกันเนี้ย

"นี่ รองเท้าเธอใช่มั้ย" เค้าพูดพร้อมกับชูรองเท้าขึ้น

"โอ้ ใช่ ๆ รองเท้าฉันเอง ขอบใจนะ"

ฉันเดินไปหยิบรองเท้าเอามาใส่ แล้วกำลังจะเดินไปแต่.....

"จะรีบไปไหน" ผู้ชายคนนั้น จับที่ไหล่ของฉันไว้แน่น

"อะไรของนาย ฉันไม่รู้จักนายนะ ปล่อยนะโว้ย" ฉันตะโกนเสียงดัง

"เงียบ ฉันบอกให้เงียบไม่เข้าใจเหรอไง" ผู้ชายคนนั้นตะโกนเสียงดังยิ่งกว่าฉันอีก

"....."

"เธอมาดูผลงานของเธอนี่"

เค้าพาฉันไปดูที่หน้ารถเค้า ฉันเห็นรอบกระจกหน้ารถแตก

"ทำไม ก็แค่กระจกหน้ารถแตก ทำไมมีอะไรเหรอ ฉันไปได้ยังละ"

"ยังไม่สำนึก มานี่เลย"

อะไรเนี้ย ฉันโดนเหวี่ยงเข้าไปในรถแล้วเขาก็ขับรถออกไปทันที

"เฮ้ย นายจะทำอะไร จอดนะโว้ย จอดฉันบอกให้จอด" ฉันตะโกนไปเรื่อย นายบ้านั่นก็ไม่จอดสักที

"จะแหกปากให้มันได้อะไรขึ้นมา แหกปากแล้วกระจกฉันมันจะกลับมาเหมือนเดิมไหม"

"นายบ้า ปล่อยฉันลงนะ ปล่อยฉันลงเดี๋ยว......" ฉันยังพูดไม่จบนายนั่นก็เบรกรถ ทั้ง ๆ ที่ฉันยังไม่ทันตั้งตัวเลย หัวฉันเลยไปกระแทกกับหน้ารถ

"โอ๊ย เจ็บนะโว้ย" ฉันพรางเอามือลูบหัว

"สมน้ำหน้า" เค้าพูดเบา ๆ

"...."

"เธอจะรับผิดชอบยังไง"

"ฉันไม่รับผิดอะไรทั้งนั้นแหละ แล้วจะบอกรู้ไว้ฉันไม่กลัวนายด้วย" ฉันตะโกนใส่หูเค้า    

                "แน่นะว่าไม่กลัว"

                "เชอะ"

                ฉันสะบัดหน้าหนี แต่นายบ้านั่นมันเริ่มขยับเข้ามาใกล้ฉัน จนหน้าเราห่างกันแค่ไม่หนึ่งคืบ พอฉันหันหน้ามา ฉันก็

                "เฮ้ย ไอ้บ้านายจะทำอะไร ออกไปนะโว้ย ไอ้บ้า" ฉันตะโกนไป แล้วก็เอามือนดันเค้าออกแต่ไม่เป็นผล

                "ไหนบอกว่าไม่กลัวไง"

                แล้วเค้าก็เอาหน้าเข้าใกล้ ๆฉันอีก เอาซิว่ะ ฉันไม่กลัวหรอก

                ผัวะ !

                เสียงฝ่ามือพิฆาตของฉันเอง ฉันต่อยเข้าไปที่หน้าของเค้า

                "โอ๊ย ยัยบ้า" เค้าเอามือกุมที่หน้าของเขา "เธอนี่มันแสบจริง ๆ เลย เข้าเรื่องละกัน เธอต้องชดใช้ค่าเสียหายให้ฉัน" นายนั่นพูด