AU Black Butler ll Hydrangea.

S
N
A
P

H Y D R A N G E A

THE BLACK BUTLER FICTION

p r e s e n t b y b l a c k d e v i l

s t a n g e r   p e r s o n   c a n   m a d e   a  d i f f e r e n t   f e e l l i n g

s t a n g e r  s t a t u s   c a n   m a d e   t h e   d i f f e r e n t   t h i n g   i n   o n e   d a y

o n e   g r i m   r e a p e r   &  o n e   s p e c i a l   w o m a n

                   " เพราะกระผมน่ะต้องการเธอมาช่วย..อะไรกระผมนิดหน่อย.. "

                 เขาเหยียดยิ้มกว้าง นัยน์ตาสีฟ้าสว่างเบิกกว้างอย่าตกใจกับคำพูดนั่น 

                จู่เธอก็ได้เพื่อนเป็นสัปเหร่อที่ไม่ธรรมดาซ้ำยังเป็นยมทูตในคราบคนธรรมดาซะอีก 

                นัยน์ตาสีเขียวราวกับลูกแก้วดูหมองหม่นและเย็นชาขัดกับรอยยิ้มถึงจะดูสวยงาม

               เพียงไหนแต่เดรนกลับรู้สึกกังวลเวลามองดวงตาคู่นั้น ดวงตาที่ฉายแต่เพียงความว่างเปล่า

               มันทำให้เธอนึกถึงดอกไฮเดรนเยียร์ที่บานในฤดูฝน...

               มันทั้งด้านชาและโศกเศร้า

  

>>> MR. UNDERTAKER ll the grim reaper

          ครั้นอดีตมีตำนานเล่าขานถึงยมทูตสีเงิน ผมสีขาวยาวดูแปลกตา ดวงตาสุกสกาวดังดวงแก้วยมทูตผู้นั้นมากล้นฝีมือ

           จนถูกกล่าวขานว่าเป็นถึงยมทูตในตำนาน หากแต่การกระทำผิดเพียงครั้งยมทูตผู้นั้นก็กลายเป็นเพียงตำนานที่ถูก

          ลืมเลือน เขามีชีวิตในโลกแห่งมนุษย์ในฐานะของ สัปเหร่อของชายคนนั้น..สหายที่เขารักยิ่งกว่าชีวิตของตน 

          หากแต่ยามที่ร่างนั้นถูกแผดเผาทำไมกันหนอ ทำไมกัน ดวงใจที่ไร้ความรู้สึกกลับถูกกรีดลึกอย่างทรมาน

               " ข้าน่ะ..ไม่มีความรู้สึกยามที่ใครตายหรอก ข้ามีหน้าที่แค่ตัดสินและส่งพวกเขาก็เท่านั้น "

               " ข้าไม่ได้ใจดีอย่างที่เจ้าคิดหรอกนะเดรน "

 

                

                   MRS. DREN ll the special girl >>>

          หญิงสาวผู้นั้นเกิดมาพร้อมพลังที่หยั่งรู้..ถึงวิญญาณคนตาย เธอผู้สามารถติดต่อกับโลกหลังความตายได้นั้นช่างพิเศษ               

แต่สำหรับคนปกติเธอคือ แม่มด ตัวน่ารังเกียจ เธอจึงใช้ชีวิตด้วยการปกปิดพลังของตน ไม่รู้ ไม่เห็น หากแตยิ่งพยายามทำแบบนั้น               

มันกลับยิ่งดึงดูดเธอเข้าหาสิ่งพวกนั้นเขาก็เช่นกัน แตการได้อยู่กับเขามันทำให้บางอย่างเปลี่ยนไป แม้นมีสัมผัสเย็นชา               

แต่ก็อบอุ่นอย่างประหลาด ไฉนกันหนอ ไฉนกัน ทำไมถึงรู้สึกแบบนั้นเธอเองก็ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่นัก               

               " อา..หลังจากนี้ คนที่อยู่ข้างหลังเขาจะเสียใจแค่ไหนกันนะ "               

               " ไม่หรอกค่ะ คุณสัปเหร่อ ถึงบางทีคุณจะดูเย็นชากับมนุษย์ แต่บางทีคุณก็เห็นอกเห็นใจเขาเสียเหลือเกิน "               

กราบนมัสการพ่อแม่พี่น้องปวงประชา ปีศาจดำเองครับผม

หายหน้าหายตาไปนานกลับมาล่ะเนอะ จะทยอยอัพล่ะกัน

จริงๆขออนุญาตอย่างมากว่าจริงๆโชเชย์น่ะไมใช่ชื่อสัปเหร่อ

แต่โชเชย์ในภาษาญี่ปุ่นแปลว่า " กระผม "

หมายถึงอาเฮียแกแทนตัวเองว่ากระผมไม่ได้ชื่อโชเชย์
การที่พี่แกจะพีคชื่อญี่ปุ่นคนเดียวในดงคนอังกษมันเป็นไปไม่ล่าย